Bekentenis waar ik mij om schaam

Ik snap dat je een voorkeur hebt, maar zou blij zijn met wat het is. Misschien klinkt dit heel cliche. Als het verder een gezond baby is moet je alleen maar blij zijn.

1e tip: Vraag niet meer om de nub via het forum, wij zijn geen expert hierin en die theorie geeft niet de zekerheid. 2e tip: Wacht het af tot de echo, je hebt hopelijk een gezond kind, lijkt mij het meest allerbelangrijkst.

Ik dacht altijd dat ik een jongensmoeder was, heel blij toen onze zoon geboren werd. Heel verdrietig toen we hoorden dat hij ziek was en niet ouder dan 2 zou worden. Nu een meisje mama en daar heel erg blij mee. Wat de volgende wordt kan me echt niets schelen, als het maar gezond en gelukkig wordt. Klink misschien hard maar zet je er overheen, je kunt niet kiezen

Ben ook net te weten gekomen dat ik terug een zoon krijg.. super blij want die is gezond. Stiekem had ik een dochter gewild ja maar ben zo blij met lijn jongens.. heb hormonen problemen en mag mijn 2 handen kussen dat ik tot nu (15 weken) een pracht van zwangerschap, voel le zelfs niet zwanger. Ik zou zeggen geniet ervan, jongen of meisje.. kinderen zijn een geschenk!💙 mama van 2 jongens

5 jaar geleden was ik voor het eerst zwanger via een heel lang traject en vond ik dit soort uitspraken belachelijk. Nu, verassend onverwacht zwanger vd 3e. En ik merk ook dat ik voorkeur heb. Ik heb 2 jongens, gezond, ze schelen niet veel en het zijn de beste maatjes! Bij de 2e vond ik een meisje leuk en nu denk ik, ze hebben echt zo mega veel aan elkaar en we hebben zo'n prachtig gezin, deze band is voor altijd. Stiekem lijkt een meisje mij nu leuk, voor mezelf om mee te tutten. Maar heb ik dat gemist de afgelopen jaren bij mijn jongens? NEE... geef jezelf te tijd te wennen aan het idee en ga de voordelen na!

Ik zag mijzelf ook als jongensmoeder, kreeg een meid (een echte incl drama en piepen) Ik was tot 2 weken terug 8 weken zwanger. Helaas werd dit een miskraam, maar had de voorkeur voor wederom een jongen. Mocht ik weer zwanger worden, dan hoop ik op een jongen. Is het een meid? Ook prima. Ik zal er wel erg aan moeten wennen, en mij er overheen zetten. Ik durf daar gewoon voor uit te komen! Ja, als het maar gezond is, wees blij dat het je opnieuw gegund is, wees niet zo ondankbaar etc etc etc....... Zo ontstaan taboes! Omdat anderen je een denkwijze opleggen die niet het jouwe is. Je mag heus een voorkeur hebben en even teleurgesteld zijn als het anderd is dan je had gehoopt. Maar 1 cliche is waar: zodra het geboren is, hou je er onvoorwaardelijk van. Zodra ik mijn dochter in mijn armen had, wilde ik het liefst dat anderen er niet eens naar keken! Mijn mijn mijn! Het komt goed! Zolang je het maar uitspreekt en erover blijft praten. Voorkom dat je na de geboorte hier een depressie aan over gaat houden. En belangrijker, probeer ook de andere kant positief te zien. Want jongen of meisje, het is je kind en het geslacht maakt in the end niks uit!

Accepteer je gevoelens. Gender disappointment gaat vaak vooral over afscheid moeten nemen van het 'gezinsbeeld' dat je soms al opbouwt vanaf dat je zelf jong was. Als je droomde over later je eigen gezinnetje hebben, vulde je dat op een bepaalde manier in. Als de werkelijkheid anders wordt dan dat beeld, moet je even schakelen. Vind het onterecht dat er soms zo hard over veroordeeld wordt, denk dat er vooral veel onbegrip heerst.

Ja dat is ook echt zo. Uiteraard is gezondheid en voorspoedigheid het voornaamste. Maar daar gaat het mij nu niet even om in de gevoelens die ik momenteel ervaar ( al ruim een week). Ik hoop ook zo dat dat de NUB verkeerd is gezien en ik nog een “kans “ heb op een meisje. Ik vind dat ik zelf al te lang (een week) rond loop met deze stemming en knoop in mijn buik.

Als je er al zo lang mee loopt is het dan misschien toch handig om je pret echo te plannen en het geslacht te horen van de verloskundige? Hierna kan je iig werken aan het accepteren wat het wordt. Het wordt alleen maar zwaarder in je hoofd om er zo mee rond te blijven lopen. Accepteer ook dat deze gevoelens er zijn en neemt het jezelf vooral niet kwalijk. Het is juist goed om er vooruit te komen in plaats het op te kroppen. Succes en natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap 🤗

Ik herken mezelf ook wel in dit verhaal. Dit Is mijn tweede zwangerschap en mijn partner wilt hierna geen kinderen meer. Ik had zo gehoopt op een meisje, ik had ook het idee dat dit een meisje zou zijn. Tijdens de geslachts bepaling met 14 weken kwamen we er achter dat ook dit een jongetje is. Het is heel erg maar ik was best een beetje teleur gesteld. Niet omdat dit jongetje niet mag komen, maar omdat ik voorgoed het idee van moeder worden van een meisje moet los laten. Mijn partner was boos ook omdat zwanger worden bij ons niet vanzelf gaat, hij begreep me niet vond me ondankbaar, ik heb dagen gehuild ( ook door de nare reactie van mijn partner). Ouder worden van een kind met hetzelfde geslacht is zo iets speciaals!. Ik ben ook nog best jaloers als ik vrouwen bekent zie maken dat ze een meisje krijgen. Ik ben nu 16 weken zwanger en ben blij met deze zwangerschap. Ik ben blij dat mijn zoontje een broertje krijgt. Ik raad je aan om van te voren er achter te komen wat het geslacht is. Stel dat het wel een jongetje is, heb je de tijd om te schakelen en aan het idee te wennen zodat je bij de bevalling oprecht blij kan zijn als je kindje er is

Je moet helemaal niks voelen, hoor. Iedereen zijn eigen pad. In het brede spectrum aan emoties wordt achteraf, door mensen die stiekem ook echt een voorkeur hadden heel stoer gedaan. Ik sprak gisteren nog een vriendin die zich doodschaamde omdat ze bij de geslachtsecho te horen kreeg dat haar 2e ook een jongen werd en op de stoep onbedaarlijk is beginnen huilen. Mag dat dan niet? Van mij wel 😉 Ze zijn nu 8 jaar verder en hij is haar liefste knuffelbeer, is een topkameraad voor de oudste enz. enz. maar toen had ze het er gewoon superlastig mee. So what? Ik zou ze de kost niet willen geven, hoor, die moeders! Mijn advies: nu wel echt uitzoeken wat het is. Je krijgt niet voor niets 9 maanden tijd om je voor te bereiden. De helft daarvan mag nu gaan naar je voorbereiden op het geslacht. Wat het ook wordt. Want kom op zeg, die NUB. Wat weten een paar forumgrieten daar nu van? Alle liefs en veel mildheid gewenst X

Ik kom er ook openlijk voor uit dat ik heel graag een dochter zou willen (niet om te tutten, gewoon een buikgevoel), en teleurgesteld zou zijn als het een jongen is. Mijn lief ervaart hetzelfde. Dan is het niet zozeer van ‘bah, we krijgen een jongen’, maar eerder een ‘fuck, dan krijgen we nooit een dochter’. Wij willen allebei echt maar één kind. We hebben een geweldig mooie meisjesnaam, maar geen jongensnaam omdat we daar tot nu toe niet in overeen komen of omdat de naam gewoonweg niet klopt. Dat wordt dan ook weer wat schakelen. Het is alleszins mijn recht om daar even verdrietig over te zijn als het anders is dan we hoopten. Anderen mogen er het hunne van denken, ik lig er niet wakker van. Uiteraard is een gezond kind het belangrijkste, maar een voorkeur hebben voor een bepaald geslacht is op een ander niveau dan dat. Sommigen denken dan dat het geslacht even belangrijk is als gezondheid. Het zijn echter twee dingen die compleet los van elkaar staan en je ook niet mag vergelijken. Natuurlijk wil elke ouder een gezond kind, maar dat ‘diepe’ gevoel is iets dat je niet zomaar kan uitschakelen.

Wat een lieve reactie!! Dankjewel!! Ik merk dat ik zelfs zo erg “doorsla” dat ik ook nubs aan het vergelijken ben met die van mij. Heftig! Maar inderdaad misschien hebben zij het allemaal wel fout 🤭 Ik durf ook nog niet voor een geslachtsecho te gaan omdat ik bang bang dat ik daar ter plekke al tranen krijg. Met 20 weken moet ik sowieso komen en wellicht kan ze het dan op een briefje schrijven? 🤷‍♀️

Dankjewel voor je reactie en ik begrijp je helemaal. Ik herken die jaloezie wel, bij ieder die nu een meisje krijgt denk ik OH jij wel!! En wat heb jij ervoor moeten doen, alsof je zoiets kan bepalen. Nou zelfs zo ver ben ik er in doorgeslagen dat ik van te voren probeerde op te zoeken hoe je het enigszins zou kunnen beïnvloeden, schaamte!

Bedankt voor je reactie en heel herkenbaar!! Wanneer wil je het geslacht weten? Jij toevallig ook de echo via de NUB theorie laten bekijken? Ik doe het in ieder geval niet meer 🤭

Precies andersom ik wilde heel graag een jongen, die band tussen moeder en zoon is zo mooi. Toch met 21 weken gezien het word een meid was effe flink schakelen, omdat ik echt overtuigd was dat het een jongen was 🙄 (foutje). Dus nu maar flink wat rose ingeslagen aangezien ik veel grijs tinten had. Na 8 weken wel goed gewend een naam gevonden en kan het nu van me af zetten en genieten.

Ik ga me niet aan de theorie wagen. Als alles goed gaat wordt woensdag de NIPT-test gedaan. In België kunnen we op het formulier aanduiden of we het geslacht ook willen weten, en dat gaan we dus doen. :)

Dat is misschien wel een goed idee. Dat ze het op een kaartje of papiertje schrijven en dat je dan rustig thuis zelf kunt kijken. Ik ben het met de andere meiden eens dat het fijn is om te weten zodat je je iig kunt voorbereiden. Er is geloof ik ook een answer topic waar over dit onderwerp hespeoken wordt. Ik zal even kijken of ik dat kan vinden.

Wat een spelfouten.. Excuses. Het topic het 'Verbaasd' en is gestart door Botw06. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens en gedachtes.

Hier een samengesteld gezin. Man heeft een dochter Ik een zoon Samen hebben we een dochter En nu ben ik zwanger. Voor mij maakt het geslacht niet uit maar mijn man en zoon willen zo graag een jongetje. Mijn zoon wil gewoon graag een broertje en mijn man vind een knul in het gezin die zijn naam kan doorgeven echt een droom