Besef moeder worden?

Dat kan zeker! Had ik ook.... Maar zodra je die kleine ziet.... oh mijn godje! Dat is in een woord “onbeschrijfelijk”!! Je weet niet wat je overkomt! Haha.. Het is ook niet gek. Je bent heel lang met z’n tweeen geweest. Iedereen zegt “het is het mooiste wat het is, maar het gaat je leven zo veranderen”... “Het is het mooiste wat er is”... “Wacht maar totdat je hem/haar in je armen hebt”... Alsof je je daar dan een voorstelling van kan maken... Maar zodra hij/zij er is, valt alles op zijn plek en ben je ineens moeder! Daar hoef je niets voor te doen of te hopen... 😃🥰... It’s nature baby! 🙋🏼‍♀️ Heel veel succes met de laatste loodjes en ga lekker met de voetjes omhoog, slaap lekker uit, eet jezelf rond en geniet!

Het echte moedergevoel kwam bij pas toen mijn dochter al een maand of 2-3 was denk ik. Soms heeft het wat tijd nodig!

Haha ja dit heb ik ook gehad! Vroeg me af of het ooit kwam. Kinderkamer kopen? Super leuk maar ik had geen besef dat het voor mijn kind was. Kinderkamer inrichten? Leuk! Maar komt hier straks mijn kindje te liggen? Ik kon het maar niet beseffen! Ik had een ellendige bevalling, en toen na een keizersnede ons kindje op mijn borst werd gelegd had ik alles behalve het moedergevoel. Vond hem glibberig en best viezig ook. Maar de eerste nacht in het ziekenhuis toen ik helemaal alleen met hem was midden in de nacht, werd ik verliefd. Das nog wat anders als het moedergevoel. Dat heb ik inmiddels wel, maar soms is het besef dat dit kindje voor altijd mijn kindje is er nog niet. Het is bij iedereen anders, en voel je vooral niet schuldig als raar als het bij jouw niet gaat of voelt zoals je denkt dat het hoort. Komt echt wel goed allemaal en bij de één werkt het anders als bij de ander! ☺️

Heb precies hetzelfde ja! Kamertje staat klaar, leuke kleertjes gekocht en alles maar het besef dat dit voor ons eigen kindje is is er bij mij nog niet. Maar het zal vanzelf wel komen hihi👶

Hier idem dito. Alleen bij mij duurde het veel langer voor ik echt een soort moedergevoel/instinct kreeg. Denk wel tot ze een maand of 3 was? Verloskundige en het CB maakte zich er toen wel uiteindelijk een beetje zorgen om.. Maar is allemaal goed gekomen 😊

Ik herken me ook wel echt in jouw verhaal. Vooral het stukje het voelt of ik eeuwig zwanger blijf haha. Zaterdag ben ik 37 weken en mag ze officieel al komen, maar dat besef ik echt niet haha Ik heb soms zelfs echt angst momentjes, dat ik dus niet meer terug kan en hopelijk krijg ik geen spijt, ga ik genoeg van mijn kindje houden. Dat soort angsten geven me wel echt een rot gevoel, maken die gedachte me geen slecht mens....

Bij mij zorgde de 3d echo voor het besef dat er echt een kindje in mn buik zat waar ik voor moest gaan zorgen. Toen had ik er pas 'beeld' bij :)

Zeker herkenbaar, ik dacht al dat ik extreem traag van begrip ben. Ik kreeg vandaag de kinkhoestvaccinatie en de mevrouw van het cb had het over "deze moeder"tegen de arts, alsin over mij en ik zat daar maar een beetje onnozel van 'ooh ja, dat ben ik, er zit een kind in mn buik'

Ik herken dat gevoel ook wel.. heb nog bij elke echo als ik naar dat beeld kijk; is dat echt van mij? hij beweegt maar ik voel niks op dat moment, misschien spelen ze wel een videobandje af🤣 ook als ik hem nu voel trappen denk ik; naaahh dat zijn me darmen😅

Erg herkenbaar! Kon me er letterlijk tot aan de geboorte helemaal niets bij voorstellen hoe het zou zijn om een kind te hebben en moeder te worden.