Beval angst.

Bespreek het vooral met je verloskundige 🙏 Wat mij heeft geholpen bij de drie bevallingen is het gaat nooit zoals je het van te voren bedenkt. Alle soorten vrouwen op de wereld kunnen dit dus jij ook! 💕

Waar ben je precies bang voor? Ik had dit de eerste keer niet, tuurlijk was er wel de vraag wat me te wachten stond maar ik kon me helemaal niet inbeelden hoe het er aan toe zou gaan. Bij mijn tweede keer was ik wel bang want dan weet je wat er gaat komen, ookal is elke bevalling anders. Ik wist dat het pijn zou gaan doen en niet fijn zou zijn. Ik kan je de cursus van vol vertrouwen bevallen echt aanraden. Ze legt in volgensmij 2 uur uit hoe een bevalling precies gaat, wat je kan verwachten, hoe je lichaam reageert en vooral hoe je op jezelf en je lichaam gaat vertrouwen. Ik ben 2x helemaal in mijn eigen bubbel bevallen mede door de cursus.

Hoi lieve mama❤️ Ik ben afgelopen juni voor het eerst mama geworden. Ik vond de bevalling ook echt super spannend. De verhalen die ik hoorde in mn omgeving maakte t ook niet makkelijk. En hoe voelt een wee? Hoe gaat de baby eruit? Zoveel vragen. Maar wat bij mij enorm hielp was om vertrouwen te krijgen. Door te zeggen en geloven dat t goed komt. Dat er zoveel vrouwen bevallen, zoveel kindjes geboren worden per minuut op de wereld. Om je rustig te houden kun je eigenlijk jezelf goed voorbereiden door in te lezen en na te denken hoe je je bevalling graag zou willen hebben. Natuurlijk gaat het echt meestal anders dan je gepland had, maar je kan al nadenken over de scenario’s. Dat gaf mij echt rust. En als het zover is, neemt je lichaam het echt over, en voor je t weet heb je je kleine in je armen❤️ Ik ben medisch bevallen vanwege gebroken vliezen en meconium in vruchtwater, maar mn bevalling was wel zonder pijnstilling, wel met een TENS apparaat om de weeen wat minder pijnlijker te maken. Het was echt heel bijzonder en intens, maar weet je, nu 6 maanden verder ben ik vergeten wat ik voelde. Ik kijk er alleen maar positief op terug. Sorry dat het een lang verhaal geworden is, maar hopelijk heb je er iets aan. Dit is mijn persoonlijke ervaring. Kortom: trust the process🥰❤️

Hoi hoi! 2 kindjes op de wereld gezet waarvan de eerste bevalling vrij heftig was en de tweede ik fluitend doorheen ging. Heb vertrouwen. Je lichaam weet wat het moet doen. Het verschilt zo erg per persoon. Mijn eerste duurde 28 uur met teveel bloed verlies en 50 min persen en mijn tweede duurde 7 uurtjes en heb maar 5 min geperst en ben toen bevallen van een 4 kilo baby. Sommige voelen niks van de weeen, ik vond vooral de laatste 3 cm erg moeilijk op te vangen. Het verschilt zo erg per persoon. Ik snap je spanning! Ik vond het ook super spannend.🙈 en ondanks de eerste vrij heftig was heb ik later gekozen voor nog een kindje 🤣 het is cliché maar je bent het “vergeten” zo gauw je kindje er is. Dan doet de pijn die je voelde er niet meer toe. (Ik spreek niet voor iedereen, dit was mijn ervaring). Ik vind het echt het mooiste wat er is, wanneer het kindje er is dan, bevallen vind ik pittig 🤣

Heb je iets van een cursus gedaan? Wellicht helpt het je al iets om te weten wat je eventueel kunt verwachten. Je hebt verschillende cursussen. Sommige zijn meer gericht op de praktische dingen (hoe werkt een bevalling, wat kan er gebeuren) en sommige meer op houdingen die je kunt aannemen en ademhaling enzo. Wellicht is dat al fijn om te weten zodat je je wat meer voor kunt bereiden (misschien ook podcasts luisteren met informatie en beval verhalen?) En ik zou dit ook met je verloskundige bespreken dan kan zij er ook rekening mee houden. Bespreek ook met je partner wat hij voor je kan betekenen tijdens de bevalling als je wel in paniek raakt. Kan hij bepaalde dingen zeggen of doen wat normaal gesproken voor je werkt als je gespannen bent? Wellicht kun je dat tijdens de bevalling ook proberen. You can do this!💪

Hoi toekomstige mamma, Jouw gevoel is heel normaal en mag er zeker zijn. Ik zal dit ook kenbaar maken aan de verloskundige. Mijn tip is vooral niet naar vrouwen te luisteren die zijn bevallen. Sommige vrouwen hebben soms een handje van om hun ervaring erger en groter te maken. Elke bevalling is anders. En elke vrouw ervaart pijn anders. Wat misschien helpend is om jouw gevoel op papier te gaan zetten. In kaart brengen wat jouw angst precies is en misschien kan je het dan ombuigen naar iets positiefs. Met de gedachte dat je straks jouw baby in je armen hebt. Heel veel succes de komende weken en geniet nog van de laatste weken.

Om rustig te blijven hielp het mij om te focussen op mijn ademhaling. Lang en diep inademen, waarbij je je buik bol maakt en bekkenbodem ontspant. En actief uitademen, met ook weer focus op aanspannen buik en bekkenbodem. Dat is iets wat je kan oefenen bij sporten of in een cursus. Eventueel met je partner.

Ik volg nu een cursus hypnobirthing en dat gaat heel erg over ontspannen en angst loslaten. O.a. door ademhalingsoefeningen, visualisaties en affirmaties. En dat oefenen, met partner erbij ook. Misschien wat laat voor een hele cursus voor jou, maar je zou een individuele sessie kunnen overwegen. Of een boek erover lezen / video's kijken.

Volg een bevalcursus, maar laat het vooral over je heen komen. Als het helpt: ik kijk er naar uit nog eens te mogen bevallen 😅. Het is echt een bijzondere ervaring.

Omg ik ook! Haha. Ik vond het echt epic. Tuurlijk ook pijnlijk maar zo bijzonder

Echt bevalangst wil ik het niet noemen, maar met vlagen had ik er op z'n zachtst gezegd geen zin in nee. Ik weet niet hoe nuchter je in het leven staat, maar wat mij hielp: ik kan er simpelweg niet meer onderuit 🤷‍♀️. Je kan hoog en laag springen, janken van angst, wakkerliggen, ertegenop zien, maarja, het gaat nu eenmaal gebeuren. Je kunt er niks meer aan veranderen. Ik snap dat het niet zo simpel werkt in het menselijk brein hoor ;), maar het hielp mij wel een beetje. Je kunt er niet meer onderuit. Het enige wat je kunt doen is goed voorbereiden. En als het je een veiliger gevoel geeft, ook vanwege verdovingen, beval dan vooral lekker poliklinisch in het ziekenhuis. Dan hoef je je ook geen zorgen te maken dat je niet op tijd bent, of dat het fout gaat thuis, enzovoort. Oh en wat ook hielp tijdens de bevalling was de gedachte dat vrouwen over de hele wereld op dit moment exact hetzelfde aan het doen zijn! Fucking vet eigenlijk. En waarom zouden zij het wel kunnen en ik niet?! Ik kan het beter gek !!En: de pijn is maar eventjes joh. Paar uurtjes 🤪, niet zo aanstellen Dus ja, mezelf een beetje voor de gek houden met valse arrogantie en nuchtere gedachten deed het voor mij 😅

Ik vond hypnobirthing affirmaties heel fijn! Ik luisterde die de laatste weken voor de bevalling elke avond een kwartiertje terwijl ik wat stretch oefeningen deed. Het waren speciale third trimester stretches en dat gaf me ook vertrouwen, dat ik mijn lichaam op die manier al wat aan het voorbereiden was op de bevalling door bepaalde spiergroepen te trainen en/of juist te ontspannen! You can do this!!!

Ohja en na mijn eerste bevalling zag ik op tegen bepaalde delen van de tweede bevalling, dit had ik met mijn verloskundige besproken en in mijn bevalplan staan. Zo fijn dat er tijdens de bevalling tegen me werd gezegd: ik weet dat je dit spannend vindt, maar als je er klaar voor bent dan... Mijn ervaring is trouwens dat ik me heel krachtig voelde vanaf het moment dat de bevalling begon. Komt toch echt een oerkracht in je naar boven!

Ik had die angst ook tijdens de zwangerschap! Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk wat overrompeld was van hoe heftig ik de pijn vond tijdens de bevalling. Ik raakte daar enorm van in paniek en dacht echt: waarom heeft niemand mij gezegd dat rugweeen voelen alsof je hele lichaam uit elkaar getrokken wordt?! Dus tip is om je er wel op in te stellen dat het erg pijnlijk gaat zijn; niet om je bang te maken maar zodat je daar niet door overrompeld wordt als het zover is. En ademhalingsoefeningen te oefenen voorafgaand aan de bevalling. Heel veel meer kun je niet doen. Maar hoeveel pijn het ook doet, je gaat het sowieso doen en een mooie beloning voor krijgen! 🙏

Ik was bang voor mijn tweede bevalling. Toen het zo ver was, leefde ik echt in het moment. Probeer de bevalling niet in zijn totaliteit te overzien maar stukje bij beetje. Laat je meevoeren in het moment. Ja het gaat pijn doen maar het moment dat je baby geboren is, is alle pijn meteen weg (letterlijk) en dat moment is zo magisch.

Ik herken je gevoel. 🫶🏻Tijdens mijn zwangerschap was ik ook best angstig voor de bevalling. Wat mij uiteindelijk enorm heeft geholpen, is om veel positieve bevallingsverhalen te luisteren op Spotify. Dat gaf me zoveel meer vertrouwen en rust. En uiteindelijk… mijn bevalling duurde maar 3 uur in het geboorte­centrum, in bad, precies zoals ik had gehoopt. Het was echt een mooie ervaring. Veel mensen vertellen de enge verhalen, maar er zijn ook zó veel vrouwen die een fijne, krachtige bevalling hebben gehad .. die hoor je alleen minder vaak. Misschien helpt het jou ook om te luisteren via Spotify naar positieve verhalen. 🩷🙏

Mij hielp het om boeken over hypnobirthing te lezen. Die visie is dat je lijf weet wat het moet doen en dat je met de ademhaling en mindset kan focussen op ontspanning en vertrouwen tijdens de bevalling. Heeft mij erg geholpen met de bevalangst vooraf en ook tijdens met oefeningen en overgave aan alles! Bijv Vrije Geboorte boek

Wat hierboven is gezegd. En: waar ben je precies bang voor? Ik was niet bang voor de pijn bijvoorbeeld, maar zag nogal op tegen de mogelijke uitputting, met weeën in een auto stappen en 'in de belangstelling staan' (ik ben niet graag een middelpunt). Dat heb ik besproken met mijn man en verloskundige en in mijn bevalplan gezet. Daar waar het kon hebben we er ook een 'draaiboekje' voor gemaakt. Het liep totaal anders maar doordát ik het had benoemd en besproken kon ik het beter loslaten, of me laten helpen. Je hoeft het ook niet leuk te vinden. Je hoeft je niet te laten oppeppen en motiveren. Ik had er twee keer geen zin in. Ik voelde twee keer geen 'oer'. Het was niet het meest magische in mijn leven. Ik vind er niks aan. En onthoud echt oprecht: dat mag er ook gewoon zijn. (Toen de VK op kantoor blij stond te springen want het was begonnen, zei ik doodnuchter: niet doen, hoor. Ik vind er geen hol aan, oké?)

Ik was ook behoorlijk angstig voor de bevalling, wat mij heel erg geholpen heeft is een bevalcursus volgen. Geen zweverige pufcursus, maar een waarbij ik informatie kreeg over wat er allemaal stond te gebeuren, wat de mogelijke complicaties zouden kunnen zijn en wat dan op dat moment vervolgstappen zouden zijn. Doordat ik informatie had en hoe een bevalling zou verlopen kreeg ik hier rust in! Succes met je bevalling!

Hi, ik was niet bang om te bevallen, maar inderdaad om in paniek te raken. Of de dissociëren en controle kwijt te raken. Allebei niet gebeurd! Op het moment dat de bevalling begon had ik juist zo veel controle, alsof ik precies wist wat de bedoeling was. De pijn aan het eind was heel heftig, maar je kunt je er geen voorstelling van maken en ik kan het me acht maanden later ook gewoon oprecht niet meer voorstellen hoe het was. Pas bij 8 centimeter ontsluiting en een weeenstorm vond ik het zo heftig worden dat ik pijnstilling wilde, maar ook daarin geen paniek. Ik zei heel rustig; het is te veel, ik wil iets hebben. En dat kreeg ik. En toen was het weer goed. Tijdens de bevalling riep ik; nooit meer. Op de terugweg zei ik al tegen mijn vriend: was best oké, het was het waard. Het enige wat ik mee neem voor een volgende bevalling is: besef dat je kindje eraan komt. Ik was zo bezig met mezelf en het feit dat ik aan het bevallen was, dat ik een soort verbaasd was dat ik ineens m’n dochter in mn armen had 😅.