Bevallen: hoe hebben jullie dit ervaren?

Hier een hele fijne thuis bevalling gehad. Ik kreeg in de nacht een beetje weeën, om kwart voor 5 in de ochtend kwam de verloskundige, drie kwartier later is mijn dochter geboren. Samen met mijn zus en moeder, heel intiem en bijzoner!

Zo Nice. Niet veel pijn ervaren ? Hoor dat dit van mens tot mens anders is

Nee, ik twijfelde zelfs nog om vk te bellen omdat de weeën nog geen 30 seconden duurde. Ik kon niet meer plassen, daarom had ik gebeld. Mijn eerste bevalling duurde trouwens wel langer met rugween. Dat was wel vervelender.

Oh ik kijk soms wel eens van die bevalling programma's en dan denk ik bij mezelf hoe ga ik dit doorstaan (naturel) 🤣🤣🤣 is dat overdreven die programma's of komt het dicht bij de realiteit?

Mijn ervaring was dat het goed te doen was, tot een bepaald moment. Toen werd ik wel wanhopig omdat ik wist dat ik dit echt geen 2 uur meer vol ging houden, maar als je dit voelt ben je er waarschijnlijk al bijna. Het laatste uurtje voordat ik mocht persen was wel afzien. Mijn bevalling was vrij snel, binnen 5 uur, dus eigenlijk geen idee hoe dat is bij bevallingen van 12 uur ofzo

Het verschilt heel erg per bevalling denk ik. Ik heb gewoon echt gelukt gehad dat het bij wel beide mee viel. Ook bij beide achteraf niets gehad, geen hechtingen etc. Het doet echt wel pijn hoor haha, maar ik heb echt zo'n mazzel gehad dat het vooral bij de 2e nog geen 3u heeft geduurd.

Het komt vast goed!! Het is ook een onwijs mooie en bijzondere ervaring. Heb vertrouwen in jezelf en in je lijf, je kan het echt aan!

Gelukkig heb je niet veel moeten afzien. Natuurlijke weg of via epidurale?

Op mijn eerste bevalling kijk ik best negatief terug. Heb mij heel erg alleen gevoeld. Had niet gevoel steun te hebben aan partner of aan verloskundige. Niemand leek mij te begrijpen of naar mij te luisteren. Ik ging kapot van de pijn met buik en rug weeën. Uiteindelijk in ziekenhuis ruggenprik gehad maar die werkte totaal niet. Maar dat wilde het personeel maar niet geloven. In ziekenhuis hadden ze het op dat moment erg druk dus personeel liep de hele tijd te klagen. Toen ik mijn partner op de noodknop liet drukken toen kwamen ze heel boos binnen van wat ik wel niet dacht of in mijn hoofd haalde om erop te drukken. Maar na wat geruzie met die mensen hun overtuigd om toch even te kijken en toen staken de haren van mijn dochtertje toch echt al uit mijn lijf. En toen stond ziekenhuis weer in rep en roer want ze hadden geen gyneacoloog meer over.. om mij te helpen. Binnen 5 minuten was toen mijn dochter geboren en mee dat ze eruit was en aangekleed was.. kwamen ze alweer aan van en ja nu moet je naar huis we hebben deze kamer nodig. Ik werd om half twaalf snachts het ziekenhuis uit geschopt. Kraamhulp kon niet meer langs komen.. dus dan sta je opeens thuis met je eerste kind en je weet niks. Helemaal verbouwereerd. Over een paar weken mag ik weer bevallen en zie er wel tegenop. Hoop wel dat het deze keer thuis kan en er hopelijk deze keer wel meer begrip is en naar mij wordt geluisterd. Heb wel een tens apparaat aangeschaft in de hoop dat het iets helpt tegen de afgrijselijke pijn.

Omg vind dit best heftig om te lezen. Ken een vriendin die het ook mee gemaakt heeft dat snap je toch niet van een ziekenhuis. Hopelijk mag je binnen paar weken wel genieten van een goeie bevalling

Ik hoop het ook. Achja de kans op een betere bevalling is groter dan op een slechtere 😋. Positief bekijken.. Eerste bevalling duurde 20 uur.. ze zeggen dat een tweede bevalling korter duurt dus dat is al positief vooruitzicht.

Hoop het zo voor je. Hier is het de eerste en benieuwd hoe het voelt of ik de pijn de baas kan of niet

Ik kijk positief terug op mijn bevalling. Het is denk ik goed om je voorkeuren uit te spreken, maar ook overal rekening mee te houden, omdat het zich gewoon niet helemaal laat plannen. Ik ben uiteindelijk bevallen met 41 weken en 5 dagen, het begon thuis om 1:00 uur s nachts met heel lichte weeën, niet pijnlijk. Ik heb toen zo'n weeënapp gebruikt om de duur en tussentijd bij te houden. Om 9 uur kwam de verloskundige, toen had ik 1 cm ontsluiting. Om 12 uur kwam ze weer terug, toen me gestript en toen ging het snel. De weeën werden heviger en pijnlijker, maar kon ze goed wegademen (puffen). Om 15 uur had ik al 8 cm ontsluiting. Daarna zit je in zo'n roes dat je niet helemaal meer door hebt wat er allemaal gebeurt, je lichaam is echt in een 'bevalmodus'. Tijdens de persfase bleek dat mijn dochter in het vruchtwater had gepoept, dus gingen we voor de zekerheid naar het ziekenhuis (3 minuten rijden). Toen nog twee uur persen — maar dat vond ik niet pijnlijk zoals de weeën, alleen vermoeiend — en toen werd mijn dochter net voor 20 uur geboren. Ik had kleine hechting nodig (het scheuren niks van gemerkt), en had 1,5 liter bloed verloren dus het was goed dat ik in het ziekenhuis was. Maar echt, ik kijk er goed op terug, al is het natuurlijk niet niks allemaal. Die kleine komt er hoe dan ook uit ;) Ik ben goed geholpen in het ziekenhuis en mijn partner kon ook blijven slapen op de kamer. Avond erna mochten we naar huis.

2 goede bevallingen gehad! 1e ingeleid, was er in 5,5u. 2e in 4,5u. Bij beide tussendoor in bad gegaan en vond dat zoooo fijn! Niet in bad bevallen want aan het eind bij de persweeen vind ik het prettig mijn rug helemaal in het bed te duwen... Ik heb gemerkt dat je echt in een "Modus" komt ofzo.. Bij samen bevallen zeiden ze:"als een kat die zich terugtrekt om te bevallen".. Dit merk je tijdens zwangerschap al dat je cocon steeds kleiner wordt en tijdens de weeën keer ik volledig in mezelf. Bij de 2e merkte ik dat toen de weeën wat meer doorzetten ik ook alleen wou zijn.. dus partner weggestuurd en alleen in bad gaan zitten.. Toen ik in het ziekenhuis kwam en daar de weeën verder gingen stonden er telkens na de weeën andere mensen aan mn bed. Ik had ze niet binnen zien of horen komen haha!! Al met al heftigste en mooiste ervaring ooit!!Hoop bij de 3e weer!

Ik vond mijn bevalling heftig en lang. Om 2:00 's nachts begonnen de weeën die al vrij snel elke 4 minuten kwamen en zeker een halve minuut tot een minuut aanhielden. 's ochtends de verloskundige gebeld, die kwam om 10:00 controleren en er was helemaal nog niks gebeurd, 0 cm ontsluiting en nog geen volledig verstreken baarmoedermond. Ondertussen bleven de weeën aanhouden en kwamen ze om de 3 minuten en hielen een minuut aan. 's avonds om 20:00 kwam de verloskundige nog een keer controleren en toen had ik 3cm ontsluiting. Daarna werden de weeën steeds heftiger en zat er nog maar 2 minuten tussen de weeën. Rond 22:30 had ik 7 cm ontsluiting. De verloskundige brak per ongeluk mijn vliezen en toen kwam ik in een soort continue wee terecht. Er zat geen enkele tijd meer tussen de weeën, de baby had in het vruchtwater gepoept dus we moesten ook halsoverkop naar het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zat ik nog steeds in een weeënstorm en hadden ze niet de hoop dat de 10cm snel zou komen. Heb toen nog pijn medicatie gekregen waardoor ik een soort van van de wereld was en opeens mocht ik gaan persen. Doordat de medicatie nog werkte namen de weeën af en moest ik aan het infuus met weeënopwekkers. Na een uur persen, het was inmiddels al 1:15 de volgende dag, ging de baby het steeds minder goed doen en hebben ze hem uiteindelijk met een vacuümpomp gehaald. Dit betekende dat de gynaecoloog de navelstreng heel snel doorknipte, wat ik graag door m'n man had laten doen (dus teleurstelling), en de baby werd direct meegenomen. Het is uiteindelijk dus niet gelopen zoals ik gehoopt had maar na 23,5 uur was ik vooral blij dat hij geboren was en helemaal gezond was!

Heftig zeg jeetje hopelijk ben je het daarna snel vergeten

Haha achja, ik zou het zo nog een keer doen dus zo erg kan het niet geweest zijn :)

Mijn bevalling was ontzettend heftig. Ik stond onder controle van de gynaecoloog vanwege een stuitligging. In mijn ziekenhuis hebben ze ontzettend veel ervaring met vaginale stuitbevallingen en omdat alle omstandigheden gunstig waren, heb ik in overleg met de gynaecoloog en verloskundige gekozen om het te proberen. Tijdens een routine controle kwamen ze er achter dat ik vrijwel geen vruchtwater meer had. Omdat er nog geen enkel teken was van ontsluiting of zelfs van verweking van de baarmoedermond, moest ik me de volgende dag, een dinsdag, melden voor een inleiding. Er is een ballonkatheter bij mij geplaatst. Op woensdag is deze verwijderd, ik had op dit moment 3 cm ontsluiting. Het was in de tussentijd echter gigantisch druk geworden op de afdeling, ik kon niet direct in de ochtend ingeleid worden. Omdat het mijn eerste kindje was, en ze verwachten dat het dus wel eventjes kon gaan duren, hebben ze er voor gekozen om mij pas de ochtend erna in te gaan leiden. Ze wilden bij een stuitbevalling niet het risico lopen dat het nachtwerk werd en ze minder bezetting hadden. Op donderdag was het dan eindelijk zo ver. Een verpleegkundige heeft mijn vliezen gebroken en om 09:00 uur kreeg ik een infuus met weeën opwekkers. Het was nog steeds ontzettend druk op de afdeling, dus een groot gedeelte van de tijd werd de voortgang van mijn bevalling via de monitor in de gaten gehouden. Ieder kwartier werden de weeën opwekkers omhoog gegooid, omdat ze weinig weeën activiteit zagen op de monitor. Mijn man en ik hebben zelf mijn weeën getimed met een app, omdat we het gevoel hadden dat deze wel degelijk aanwezig waren en heftiger werden. De weeën kwamen iedere 2 a 3 minuten en duurden ongeveer een minuut op dat punt. We hebben dit aangegeven, maar de monitor liet vrij weinig zien, dus werd het voor mijn gevoel niet geheel serieus genomen. Aangezien het ons eerste kindje was en we geen idee hadden wat normaal was, accepteerden we dit maar. Ik voelde een ontzettende drang om te poepen, dat kende ik alleen als omschrijving voor pers drang. Ik heb dit uit gesproken, maar er werd alleen gezegd dat dit normaal is. Inmiddels was de pijn vrijwel onhoudbaar. Naast de gewone buik weeën, had ik ook last van rug weeën, er zat voor mijn gevoel geen moment pauze meer tussen mijn weeën. Ik was op dit moment ook niet meer aanspreekbaar. Op aanraden van de verloskundige ben ik een half uur onder de douche gaan zitten. Na dat half uur hield ik het echt niet meer vol. Ik had nog steeds ontzettende drang om te persen. Mijn man stelde voor om te vragen of ik een ruggenprik kon krijgen. De verloskundige wilde eerst zien hoe ver de ontsluiting gevorderd was, voordat ze de ruggenprik zou gaan aanvragen. Inmiddels was het 11:45 uur, nog geen 3 uur sinds het begin van de bevalling. Ik bleek volledige ontsluiting te hebben, de drang om te poepen die ik al bijna 45 minuten voelde, bleek inderdaad persdrang te zijn. Ik mocht twee keer proberen te persen. Ineens stonden er een heleboel mensen in de kamer. De gynaecoloog was er bij gehaald. En meerdere verpleegkundigen en verloskundigen kwamen kijken. Van de rest van de bevalling weet ik alleen wat er gebeurd is door de verhalen. Ik heb hier zelf vrij weinig van mee gekregen, omdat de pijn zo ontzettend intens was dat ik compleet in trance was. De hartslag van onze dochter was ontzettend laag, het zakte onder de 60 slagen per minuut en werd alleen maar lager. Er werd besloten dat er direct een keizersnede moest komen wegens foetale nood. Ik heb een weeën remmer gekregen terwijl ik naar de o.k. werd gebracht, wat een verademing was dat na die constante stroom weeën. In de o.k. ben ik direct onder algehele narcose gebracht, er was geen tijd meer voor een ruggenprik. Toen mijn man in de o.k. aan kwam lag mijn buik al open. Een minuut later is onze dochter geboren om 12:16 uur in de middag. Ik kwam rond 14:00 uur weer bij kennis, en mocht toen eindelijk naar mijn dochter toe. Ze had gelukkig al die tijd huid op huidcontact gehad met mijn man. We moesten nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven ivm de keizersnede en complicaties bij mijn dochter. Inmiddels gaat alles gelukkig goed. Ik ben blij dat de gynaecoloog zo adequaat heeft gehandeld, want daardoor leeft mijn dochter nu. De hele bevalling was wel behoorlijk traumatisch. Ik heb het nu wel een plekje kunnen geven, maar ik weet niet of ik ooit een tweede zwangerschap aan durf.

Wow heftig vind het jammer dat de verpleegkundige en de vroedvrouwen je niet serieus nam

Het was zo ontzettend druk die dag. Alle beval kamers waren bezet. De kamer naast mij was iemand aan het bevallen van een tweeling. Er waren meerdere gecompliceerde bevallingen bezig. Ze hebben voor mijn gevoel wel echt hun best gedaan om me zo goed mogelijk te begeleiden, maar het was drukker dan ze eigenlijk aan konden. Ze hebben bij mij te veel vertrouwd op de monitor en hun aandacht gegeven aan de vrouwen waar van ze dachten dat dat crucialer was op dat moment. Domme pech denk ik.