Bevallen na keizersnede met niet-vorderende ontsluiting

Wat heb je liever? Een keizersnee of eerst zelf proberen?

Was het vanwege een verkeerd ingedaalde baby of een te smal bekken? Als je echt een te smal bekken hebt dan zou een tweede in theorie ook niet passen. Maar sterrenkijkers zijn goed mogelijk hoor! Ben twee keer vaginaal bevallen van een sterrenkijker die beide nog niet ingedaald waren. Ontsluiting vorderde ook niet snel. Verdiep je in spinning babies, hiermee kun je je kindje laten draaien in de goede houding tijdens de bevalling. Maar als een te smal bekken echt bevestigd is, dan niet aan beginnen. Maar uit je bericht blijkt dat je twijfelt.

Dat kunnen ze dus niet met zekerheid zeggen, dat is een beetje het probleem... De verschillende houdingen om te laten draaien en/of indalen hebben we toen uitvoerig geprobeerd, maar wou dus ook niet helpen..

Het allerliefst: een vlotte vaginale bevalling. Maar vooral niet zoals de vorige keer het hele proces doormaken om dan uiteindelijk totaal uitgeput een keizersnede te krijgen. Waardoor het herstel ook erg moeizaam verliep. Probleem is natuurlijk dat niemand me kan garanderen dat het daar niet opnieuw op uit draait als ik ervoor kies om het eerst zelf te proberen.

Nee dat klopt. Er is van te voren niet te zeggen hoe de bevalling loopt. Überhaupt niet. Maar als het gaat dan om je energielevel voor jezelf dan zou ik gaan voor een keizersnede. Of afspreken dat als je binnen een bepaalde tijd niet bevalt ze een keizersnede doen als dat af te spreken is?

Dat is inderdaad wel een idee, bedankt! Überhaupt niet, dat klopt trouwens helemaal wat je zegt. Vorige keer kon ik dat best goed loslaten, want een bevalling is inderdaad per definitie onvoorspelbaar. Maar doordat ik nu 'mag' kiezen, kan ik ineens ook een verkeerde keuze maken ofzo. (Ook onzin, ik weet het, maar zo voelt het wel aan). Waardoor, als het dan uiteindelijk niet zou lopen zoals ik gewild had, ik het mezelf kan kwalijk gaan nemen dat ik niet anders beslist heb..

Hier een soortgelijk verhaal. Met 41 weken ingeleid met een ballon, vaginale tabletten en daarna vliezen breken en weeënopwekkers. Ik heb echt urenlang snoeiharde (rug) weeën gehad waarbij ik ook echt bleef hangen op 3 cm. Ik zat in een weeënstorm van een paar uur waarna ik nog steeds maar 0,5 cm op was geschoten. Na een ruggenprik uiteindelijk wel de 10 behaald, waarna ik ging persen. Maar hij was ondertussen gaan draaien en een sterrenkijker geworden (m'n buik zag er al zo raar uit). Ik was echt he-le-maal gesloopt na dagenlang inleiden en zo'n 26 uur heftige weeën. Ook een spoedkeizersnede gekregen ivm dippende hartslag. In gesprek met de gynaecoloog van alles besproken. Omdat ik wel 10 cm had was bij een natuurlijke bevalling de kans wel iets van 70%. Of in ieder geval wel mogelijk. Ik begrijp echt helemaal wat je bedoelt met dat je nu zelf de keuze maakt en daardoor misschien een 'verkeerde'. Dit had ik ook heel erg. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om tot 41 weken te wachten of de bevalling vanzelf zou beginnen. Ook omdat ik zeker niet weer door 't hele rataplan wilde gaan met uiteindelijk misschien wel dezelfde afloop. Ik was na de bevalling echt zo gesloopt toen, dat het herstel langzaam ging en de borstvoeding niet op gang wilde komen. Long story short... 3 weken geleden toch middels de geplande keizersnede bevallen met 41 weken. Met 40+6 zat alles nog potdicht (net als toen) en durfde ik het verder ook niet aan om te wachten. De keuze lag bij mij en dat is juist daardoor eng.

Ik heb trouwens ook nog een half uur geperst maar met alles bij elkaar zat er gewoon geen beweging in. Kunnen ze niet zien of je bekken erg smal zijn? Las hier op het forum ooit zoiets. Dat dat bij iemand geconstateerd was.

Mijn verhaal is iets anders, bij mij zetten de weeën niet goed door, waardoor mijn bevalling ruim 80 uur geduurd heeft. Uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis met 24 uur gebroken vliezen. De ontsluiting was toen 5cm, 2 uur later 7, dus op zich goed. Na weer 2 uur zat ik nog steeds op 7 en was toen al 3 dagen bezig. Ze hebben toen oxytocine toegediend, daar was geen houden meer aan en uiteindelijk met spoed weggereden voor een ruggenprik. Gynaecoloog gaf aan dat wanneer ik daar niet voor gekozen had ze me had laten wegrijden voor een spoedkeizersnede. Uiteindelijk na lang persen en een vaccum verlossing is ons kindje geboren. Meteen stond de hele kamer vol, omdat ze niet reageerde en geen kleur had. Ze is ergens tijdens de bevalling in een noodtoestand geraakt. Wanneer ik ooit voor een tweede zou willen gaan zou ik toch weer kiezen voor een vaginale bevalling, maar wel met dit in mijn achterhoofd. Ik zou zeggen met 24 uur gebroken vliezen dan kies ik nu voor een keizersnede. Misschien is dit voor jou ook iets? Wanneer de ontsluiting niet vordert dat ze dan overgaan tot een keizersnede? Veel succes met het maken van je keuze! En ondanks dat het bij ons bieden misschien niet meezat de eerste keer probeer toch te vertrouwen op je eigen lichaam!

Hier bijna hetzelfde. Ik bleef uren haken op 6 cm ondanks de weeënopwekkers en het breken van de vliezen. De baby kon niet verder indalen doordat z’n positie niet gunstig was (ook een sterrenkijker). Het liep ook uit op een keizersnede. Nu zwanger van de tweede en wilde toevallig aankomende woensdag het erover hebben wat wijsheid is voor de volgende bevalling. Heb liever een natuurlijke bevalling ivm het risico op verklevingen door een herhaalde keizersnede. Ik ervaarde een keizersnede als prettig en had een makkelijk herstel, maar dat geeft geen garantie voor de tweede bevalling. Wel vind ik het een eng idee dat je litteken kan scheuren als je verder bent in je zwangerschap; dan overweeg ik weer wel een keizersnede 😩

Mijn eerste werd na 24 uur weeën een keizersnede. Ik stagneerde bij 6cm. Mijn 2e en net de 3e zijn natuurlijk geboren. Ik kan je 2 dingen aanraden: 1) ga naar spinningbabies.com, en kijk de parent class (en ik deed de laatste paar weken ook graag de daily essentials). Zij heeft een mooie kijk op hoe je de baby kan helpen ter wereld te komen en waarom bevallingen verlopen zoals ze verlopen. Ze heeft tips ter voorbereiding op de bevalling en tips tijdens de bevalling. Het heeft mij enorm geholpen, ik vond t een eyeopener. 2) een badbevalling werkt heel goed en is heel mooi. Wees je er van bewust dat je weeën ‘volhouden’ wat anders is dan loslaten, als je dat laatste kunt en bedenkt dat het geen pijn is maar een (overweldigende dat wel..) oerkracht dan kan je veel aan. Hopelijk helpt het je!

Moeilijk hé. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt en nu bijna 13 wkn zwanger van de tweede.. heb dus echt nog wel even om erover na te denken, maar vind het ook ZO lastig. Heb eind deze maand het oriënterende gesprek met de gynaecoloog wat de mogelijkheden & risico’s zijn..

De tweede was er trouwens binnen 6u, de 3e binnen 2 uur. Een verademing, allebei.

Bedankt voor je verhaal! Het afwachten tot het einde is inderdaad ook wel een optie die ik ernstig overweeg. Het is nu tenslotte nog bijna 15w en wie weet ligt ie uiteindelijk in stuit ofzo en wordt de keuze zelfs voor mij gemaakt. Maar aan de andere kant zou het me heel veel rust geven als ik voor mezelf kon uitmaken wat ik zou willen 😅 Ze kunnen eventueel een foto of CT nemen van het bekken, maar in 95% van de gevallen kan je dan nog altijd niets met zekerheid zeggen. Maar ik ga het zeker wel nog eens bespreken met mijn gynaecoloog. Heb jij eigenlijk het herstel van je ks anders ervaren de eerste keer na het hele proces of bij een geplande?

Dank je voor je verhaal! Dat is inderdaad een goeie optie/tussenweg die ik zeker wil gaan bespreken. Het vertrouwen is wel een dingetje nu eerlijk gezegd ja 😅 vooral omdat ik er de vorige keer net met heel veel vertrouwen en voorbereiding ben in gegaan en het alsnog 'niet gelukt' is.

Ik vind het idee van het kunnen scheuren van het litteken ook heel erg eng. Maar rationeel weet ik dat die kans erg klein is, dus probeer me er ook niet te erg door te laten beïnvloeden. Ik vond het herstel dan wel weer heel erg pittig. Ik zie bij beiden echt voor- en nadelen en dat maakt het net heel erg moeilijk. Daarom is het wel eens fijn om hier al eens wat gedachten uit te wisselen 😉 Ik heb over 2 weken een afspraak bij m'n gynae en we gaan het dan ook uitvoerig bespreken, tot nu toe nog maar kort aangehaald en hebben zij ziekenhuis policy beschreven, maar ook gesteld dat ik absoluut ook eindbeslissing heb zolang het medisch verantwoord blijft natuurlijk. Jij ook veel succes met je keuze!

Ik zal het zeker nog eens bekijken. Maar we hebben toen echt meerdere uren nog verschillende houdingen en dergelijke aangenomen op aansturen van de verloskundige met echt wel als doel nog vaginaal te bevallen. Ik heb echt wel het gevoel dat we toen alles geprobeerd hebben, maar het er gewoon niet in zat. Was vorige keer ook al goed voorbereid en ben ergens ook bang dat nóg meer voorbereiding me achteraf nog meer een soort van 'faalervaring' gaat geven als het dan weer niet mag lukken. Badbevalling is helaas geen optie in het ziekenhuis waar ik ga bevallen.

Begrijp ik helemaal. Het is ook niet of of maar en en hier denk ik. Ze kijkt niet zozeer naar houdingen, ze zegt vooral dat je bekken in balans moet zijn en wat je daarvoor kan doen. En als je tijdens de bevalling stagneert dat niet de vraag is hoeveel ontsluiting heb je, maar waar is de baby in je bekken? Ze geeft tips hoe je je kindje dan kan helpen. En het hielp mij in te zien waar ik het beste aandacht aan kon besteden, naast de mindset ;).

Ok, ik ga het zeker nog wel eens bekijken! Bedankt voor de tip. Ben uiteindelijk ook niet totaal gestagneerd, want wel op volledige ontsluiting geraakt, maar dus inderdaad de positie in het bekken was net het probleem bij mij. Hij zat echt 'verkeerd' ingedaald en vast. Had ook een enorme teut op zijn hoofd toen hij eruit was. Je kon duidelijk zien welk deel van zijn hoofdje vast had gezeten in het bekken.. Nu je dit zegt, bedenk ik me trouwens ook nog het volgende: ben achteraf naar een perinatale kine geweest. Daar bleek dat ik overspannen bekkenbodemspieren heb. Dus het tegenovergestelde van te zwak. Stress- en gewoontegerelateerd waarschijnlijk. Heb toen oefeningen gekregeb en het was veel beter, maar merk nu toch nog altijd vaak dat ik onbewust te veel aanspan. Heb me toen ook wel bedacht dat dat zeker ook meegespeeld kan hebben in mijn bevalling. Dus ga dit zeker ook meenemen in mijn gesprek met de gynae. Misschien dat enkele fysio-beurten opnieuw ook zouden kunnen helpen dan als ik toch kies om het opnieuw vaginaal te proberen.

Niet door een nvo, ookal heb ik ook flink wat weeën opwekkers gehad. Maar wel een sterrenkijker die schuin in mn bekken lag. Zoveel pijn gehad dat ik daar nu geen zin meer in heb en voor een keizersnede heb gekozen. Deze wordt gepland op 29,30,31 maart. Uitgerekende datum is 5 april 😄