Bevallen(uitdrijving) zonder persen

Wauw ladies! Bedankt voor alle reacties. Wat zijn onze lichamen toch bijzonder hè 🫶🏼.

Ik durfde niet te persen 😅 Bij mijn eerste baby’tje moest ik dat uiteindelijk toch doen, vond de verloskundige. Vooral door de persfase en dat ‘gedwongen’ persen keek ik erg negatief terug op de bevalling. Mijn tweede baby is in bad geboren. Vooraf gedacht dat ik dit keer wel durfde te persen, maar nee, durfde weer niet. En de verloskundige zei: “nou, dan doe je dat toch niet? Ze komt heus wel.” Zo fijn en bekrachtigend. ❤️ En ze kwam inderdaad. Ruim 4 kilo. In het verslag stond: “baby naar buiten geademd.” 💖

Bij mijn 3e zoon ben ik pas gaan persen toen zijn hoofdje al voor de uitgang lag. Ik heb ook maar 1 keer iets geperst.

Heb je wel eens een moederpoes zien bevallen? Ik wel en het zag er absoluut niet uit alsof ze geen pijn had hahahaha

Ahhh dit is mooi zeg 🥰

Niet bewust geperst nee. Helemaal van de kaart van de oerkracht mijn lichaam gevolgd. Ik heb me nog nooit zo dicht bij mezelf en de natuur gevoeld. 4 persweeën in 4 minuten, meer was niet nodig.

Heb je dan wel eens een moederpoes zien bevallen? Ik al meermaals maar dat zag er echt niet pijnloos uit...

Dit wordt: fetal ejection reflex genoemd. Je lichaam neemt het in de persfase helemaal over en duwt van zelf de baby naar buiten. Ik heb dit gehad. Ik zat zelfs op 7 cm of iets en ik volgde gewoon mijn lichaam. Ik kon het echt niet tegenhouden. Het persen ging helemaal van zelf. Het ging super snel en was gewoon niet pijnlijk. Zo fijn was het. Ik moet zeggen dat ik onwijs ontspannen was tijdens mijn bevalling en het eigenlijk als bijna pijnloos heb ervaren. En ‘fetal ejection reflex’ komt dus vaker voor bij natuurlijke bevallingen waarbij de mama zich helemaal kon ontspannen. Ik ben in bad bevallen.

Wauw .. wat jij ook zegt over dat gedwongen persen .. ik had dus geen pers weeën , ik moest dus echt gedwongen persen .. ik vond het zo eng en raakt elke x echt in paniek . Had ik dit maar eerder geweten 🙈🙈

Bij mijn tweede bevalling heb ik de eerste druk opgevangen door te ontspannen. Mijn vk zei daarover 'maak ruimte in je bekken', dus niet als een malle meepersen, maar ontspannen en niet tegenhouden. Na dat een paar keer gedaan te hebben brak het vruchtwater en zakte de baby een heel eind en toen kreeg ik zo een gigantische perswee dat ik niks anders kon dan gewoon keihard meepersen. Het stopte toen even bij the ring of fire uit zichzelf (overigens niet zo ervaren) en daarna kreeg ik nog een tweede grote perswee die ook niet genegeerd kon worden en perste ik weer hard. Toen was het hoofd eruit en moest mijn dochter huilen. Dus voor mijn 2e echt de ervaring dat het lichaam zelf perst, voor deze bevalling heb ik ook geen coaching over het persen ontvangen.

Ik heb dit gehad bij mijn eerste bevalling, althans, ik denk dat je dat misschien bedoelt. Mijn lichaam nam het persen over, ik hoefde geen kracht te zetten. Ik kem uit deze ervaring het verschil tussen 1) het gevoel van persweeën en daarop reageren door heel veel druk te zetten en dus zelf te 'drukken' en 2) een reflex van mijn lichaam die de baby zelf naar buiten ging duwen zonder kracht te hoeven zetten. Ik lag op bed, voelde een wee opkomen en daarom trok mijn lichaam vanuit mijn buik helemaal samen, je zag mijn buik echt een soort peristaltische beweging maken zonder dat ik zelf kracht zette of meeperste.

Je kunt dit ook lezen in, volgens mij, het boek Positief over Bevallen, aanrader!

Interessant, ik lees mee! Ik had totaal geen persdrang/persweeën tijdens mijn bevalling. Ik was zelfs verbaasd toen ik hoorde dat ik mocht persen.

Hier zelfde verhaal. Heb er twee uur over gedaan, maar dat is ook niet gek bij een baby van 4,4KG. Maar ik ‘moest’ persen, doordat mijn zoontje wel al in het geboortekanaal vastzat. Ik voelde echter geen paniek of angst, wilde toen (na 19 uur) gewoon even gebruik maken van de rust die mijn lichaam mij gaf.

Ja het kan zeker. Mijn eerste bevalling was een trauma bevalling. Waarbij het persen moeizaam ging, doordat onze dochter verkeerd lag (bleek achteraf). De tweede bevalling ging super soepel. Van de eerste wee tot bevallen in 2,5 uur. Ik heb niet zelf geperst. Het enige wat ik heb gedaan is m’n buik wat aanspannen. (Nog minder dan als je een keer moeizaam kan poepen. Sorry voor de vergelijking, maar hoop dat dat het wat duidelijk maakt 🙈). Ik riep: de baby komt!!! En toen kwam het hoofdje al.

Ik heb 3-3,5 uur geperst. Mijn zoontje zat een beetje scheef met zijn hoofdje. Niet helemaal met zijn oor, maar vanaf het ideale punt wel in de richting van het oor. Het is dat ik en mijn zoontje het allebei zo goed deden, anders hadden ze eerder ingegrepen. Na 2 uur persen zijn ze een plekje in het ziekenhuis gaan regelen. Het is alsof mijn lichaam doorhad dat het niet opschoot met zijn hoofdje op die manier. Verloskundige legde uit dat het normaal gesproken is: 75% van de uitdrijfkracht komt van de baarmoeder en je helpt met de rest van je lichaam de overige 25% mee. Bij mij was het dus andersom. 25% baarmoeder, 75% ik. En de persweeën kwamen ook nog eens ongeveer elke 3 minuten. Uiteindelijk besloten naar ziekenhuis te gaan. Knip en vacuüm was het idee. Om in de ambulance te komen moest ik de trap af. Op de trap nog een perswee lopen opvangen. En toen dacht ik, voor de volgende perswee moet ik in de ambulance liggen. Dus heb even doorgebeten. Waarschijnlijk heeft het traplopen mijn zoontje weer iets terug naar binnen geduwd zodat hij recht kon liggen. Uiteindelijk alleen een knip nodig gehad. De eerste paar dagen over mijn hele lijf spierpijn. Onderbenen, voeten en gezicht niet, de rest wel. Mijn zoontje heeft er niks aan overgehouden.

Het is een reactie van het lichaam het kind uit te stoten, reactief dus net als overgeven het komt vanzelf en kan het niet tegen houden heb jk begrepen

Bedankt voor deze reactie💕 dit geeft mij moed & hoop voor mijn aankomende bevalling.

Ik heb beide keren geen persdrang gehad. De eerste keer viel de boel stil toen ik volledige ontsluiting had. Na een half uur pauze zei de vk dat ik wel mee mocht persen op de (gewone, niet intense) weeën, dus ik heb op eigen kracht 10min gepersd en toen was hij er. Ook bij mijn 2e ervaarde ik geen persdrang, maar toen had ik een verschrikkelijke weeënstorm en die bevalling MOEST eindigen (van mij, ik had het gevoel knock out te gaan omdat ik geen tijd had om bij te komen). Dus heb ik hem op eigen kracht in 3x persen eruit geperst. Dit was totaal niet je vraag, maar ik schrijf het op aan te geven dat het best kan gebeuren dat je uiteindelijk wél wilt persen.

Ik heb bij mijn bevalling ook geen persdrang of persweeën gehad, 2 uur geperst op eigen kracht omdat het moest en helaas een verzakking opgelopen hierdoor.. Nu zwanger van de tweede en doodsbang dat het weer gaat gebeuren en de verzakking erger gaat worden. 🫣