Bevalling ervaringen

Ik ben op het moment zwanger van de derde. De bevalling van de eerste begon met 36 weken op mijn eerste verlofdag. Mijn vliezen braken 's nachts en in de ochtend gingen we naar het ziekenhuis. Ik gaf daar aan dat ik al een tijdje weeën had, maar ik werd voor mijn gevoel niet echt serieus genomen en samen met mijn man in een gewoon kamertje gezet. Zij dschren dat het slechts voorweeën waren, maar ik wist eigenlijk vanaf het begin dat het the real deal was. Ze kwamen langzaam op, werden intenser en ebden dan weer weg. En ze werden steeds een klein beetje heftiger. Boodschap in het ziekenhuis: als het binnen 48 uur niet op gang komt, mag je thuis gemonitord worden. Een paar uur later zat ik te panikeren in een weeënstorm en smeekte ik een verpleegster of ze alsjeblieft iemand kon sturen. Doordat ik niet zo serieus genomen werd voor mijn gevoel was ik helemaal niet gefocust op het omgaan met de weeën. Die trok ik dan ook slecht en toen er eindelijk geconstateerd werd dat ik inderdaad aan het bevallen was en naar de verloskamer mocht, vroeg ik om pijnstilling. Ik moest steeds overgeven en kon de weeën niet opvangen. En dat terwijl ik dat van tevoren absoluut niet wilde. Nadat ik een ruggenprik had gekregen was het eigenlijk allemaal wel te doen. De verloskundige en zusters in de verloskamers waren erg vriendelijk en ik spacete er goed op los. Ik viel zo nu en dan in slaap, maar voelde op een gegeven moment de persdrang door de weeën heen. Mijn dochter was nog niet ingedaald, dus ik moest nog een tijdje op mijn zij liggen, maar door de ruggenprik was dat prima te doen. Die hebben ze tijdens het persen ook gewoon aan laten staan. Heb 22 min geperst en toen was ze er! Alles bij elkaar heeft de bevalling zo'n 17 uur geduurd van eerste wee tot geboorte. Actieve fase zo'n 11 uur. Ondanks de ergernissen die ik had vond ik het de meest intense en prachtige ervaring die ik ooit had gehad. Mijn tweede bevalling verliep compleet anders. Met 38 weken braken mijn vliezen, wederom 's nachts. Al heel snel kwamen de weeën op gang, ik herinnerde me meteen hoe het de vorige keer had gevoeld. Ik ging even onder de douche, maar had door dat het zo snel ging dat ik de vk maar alvast moest bellen. Mijn man heeft mijn ouders gebeld om onze dochter op te komen halen. Ik wandelde rustig door de slaapkamer en pufte de weeën met gemak weg. Tussendoor voel je idd echt niets en kon ik gewoon kletsen en een beetje grappen. Toen de vk kwam bleek ik 4 cm ontsluiting te hebben en vertrokken we naar het ziekenhuis. Daar werd het ineens wel zwaarder. Onderweg had ik al gevraagd of ze het bad vol wilden laten lopen, dus toen ik aankwam pufte ik eerst met moeite een hele zware wee weg en stapte toen meteen in bad. Daar voelde ik de ontspanning meteen over me heen komen. Tot de volgende wee kwam. Die kon ik met geen mogelijkheid meer opvangen. Maar dat hoefde ook niet; het bleek meteen een perswee te zijn en zonder zelf echt mee te werken torpedeerde ik onze jongste dochter het bevalbad in. We waren net 5 min daarvoor op de kamer aangekomen, denk ik. Ik kon haar zelf uit het water pakken en heb nog heerlijk een half uur met haar op m'n borst in het water gelegen, alvorens te gaan douchen enz. Deze bevalling duurde van eerste wee tot geboorte zo'n 3,5 uur. Actieve fase 2,5 uur en persen 1 minuut. Ik was compleet overdonderd dat het zo dus ook kon. Vond deze ervaring nóg prachtiger en ik hoop dat de aankomende bevalling ook zo mag verlopen. Alleen dit keer thuis. Flink verhaal, maar ik hoop dat je er iets aan hebt 😉 Succes met de laatste loodjes!

Is een cursus hypnobirthing misschien iets voor jou? Of een aantal prenatale sessies bij een doula? Ik denk dat elke mama dit ervaart hoor vroeg of laat. Ik kan nu mijn verhaal doen hier maar geloof me, dat van mij is totaal niet representatief. In het allergrootste deel van alle bevallingen gaat het gewoon goed! Wij zijn er (over het algemeen) ook op gebouwd om dit te kunnen.

Mijn bevalling begon op 40+3 na gestript te zijn. In het begin was het heel erg goed te doen. Maar daarna (na 18 uur om precies te zijn) vond ik het wel heel erg pijnlijk worden en lukte het mij niet meer om zelf de weeen op te vangen. Ik heb om pijnbestrijding gevraagd en gekregen. Mijn ontsluiting vorderde maar niet dus ik kreeg ook een infuus met weeen opwekkers. Voor mijn zoontje werd het op een gegeven moment erg zwaar en zijn hartslag ging omlaag. Met een vacuüm en knip is hij er met spoed uit gehaald in 13 minuten tijd (net op dat moment had ik 10 cm ontsluiting). Van begin tot eind duurde het ruim 24 uur. Ik vond het erg tegenvallen zowel qua pijn, duur als qua paniek. Ik zie dan ook enorm op tegen mijn volgende bevalling.

Herken mezelf in je verhaal en wil je een dikke virtuele knuffel geven 🤗

Volg🤗

Mijn kindje is met 34 weken geboren paar weken te vroeg. Ben bevallen in het buitenland. Wij dachten nog even op vakantie te gaan voor dat de kleine kwam. Ik kreeg ineens last van onder buikpijn en rugpijn in de avond. Had het gevoel als je of je een grote boodschap moest doen. Even later had ik ineens veel bloed van onderen. Verloskundige gebeld in NL en toen zijn we bij dichtstbijzijnde ziekenhuis gegaan. Daar kon ik niet bevallen omdat het een te klein ziekenhuis was geen kraamafdeling. Bleek dat ik al 8cm ontsluiting had. Ben toen met ambulance vervoerd naar andere ziekenhuis wat nog 45 min rijden was. Ik ben vroeg in de ochtend bevallen. Ik had alleen lachgas kon verder niets anders krijgen omdat de bevalling al ver was. Weeen deden wel erg pijn en dat de baby er uit kwam deed geen pijn. Wel uitgescheurd is later dicht gehecht wat ook mee viel. Achteraf vond ik het niet verschrikkelijk en zal ik zo weer graag zwanger willen worden. Maar ik ga nooit meer op vakantie na 30 weken. Blijft altijd een verassing wanneer je gaat bevallen.

Ik ben zwanger van de 3e en laat ik het zo zeggen je bent niet “voor te breiden” op de bevalling 🥲 en voor de 3e ben ik opnieuw zenuwachtig haha! Maar laat ik het zo zeggen laat het echt op je afkomen en wanneer jij zelf denkt van oke ik kan dit niet meer aan heel kort daarna heb je je kleintje vast 🤗 vertrouw op jezelf heeeel veel vrouwen zijn je voor gegaan en jij kan dit! Je gaat dit samen doen met je toekomstige baby en daarna ben je hartstikke trots en al heel snel alles vergeten. En focus je niet te veel op wat ga ik voelen of oh dit doet zeer diep adem halen en wegpuffen en de rest gaat helemaal van zelf 😊

Mijn kindje is gezond en gaat goed met haar !

Hoe voelen weeën: dat is deels persoonlijk en ligt er ook aan waar ze zitten. Buik, benen of rug. Het begin voelt als menstruatiekramp, zelf vond ik het te vergelijken met de buikkramp die je hebt als je diarree hebt. Tussendoor is de pijn misschien niet 100% weg, maar wel zodanig afgenomen dat je kan ontspannen dus het voelt als zo goed als weg. Net als na de bevalling, je bent beurs maar de pijn is zo veel minder dat het niet belangrijk meer is. Mijn eerste bevalling duurde 2 dagen. De ontsluiting kwam niet op gang. Ik was zo uitgeput van 2 dagen weeën wegpuffen dat ik een ruggenprik nodig had, en daarna ook weeenopwekkers. Ruggenprik werkte ook niet goed dus ik heb alles gevoeld. Tweede bevalling kwam op gang toen ik gestript was. Dat duurde maar 5 uur.

Hier mijn bevallingen Bij de eerste gestript op 40+4, hielp niks, wel zware voorweeen gehad. Bevalling kwam 2,5 dag later op gang. Begon op 4cm (liep al weken met ontsluiting) met rustige weeën, maar toen ik 4 uur later in t ziekenhuis werd gecontroleerd was t nog steeds 4cm. Vliezen gebroken en toen werd t hel. Binnen 45 minuten had ik 10cm en mocht ik persen. De weeenstorm was een feit, en niet zo maar een, want de wee was nog niet weg of de volgende kwam. Tijdens het persen kreeg onze zoon het zwaar. Uiteindelijk bevallen met knip en vacuumpomp en een zoon die levenloos op m'n buik werd gegooid en binnen enkele seconden al bij me weg was om aan de beademing te gaan. Gelukkig heeft hij er niks aan over gehouden en is hij nu een vrolijke kleuter met ontwikkelingsvoorsprong op mentaal gebied (kan lezen, schrijven en tot 100 tellen, hij is net 4). De tweede was ik dus ook doodsbang. Bevalling begon met strippen wederom bij 40+4. Weeen begonnen binnen enkele uren en kwam gelijk in een weeënstorm. Ging in 2,5 uur van 1 naar 10 cm. Vervolgens nog 1,5 uur geperst omdat hij niet indaalde. Uiteindelijk met flink geduw op m'n buik kwam hij er in een explosie van bloed uit. Daarna met de ambulance (waar we ruim een half uur op moesten wachten) naar t ziekenhuis vanwege t bloedverlies. De derde vroeg ik me echt af waarom ik er ooit toch weer aan begonnen was! Ben met 38 weken ingeleid omdat de middelste 4+kg was en complicaties opleverde en deze dame nog groter werd geschat). Om 10 uur vliezen gebroken, om 11 uur aan de opwekkers, om 12 uur begonnen de weeen, gelijk weeenstorm, om 14.35 volledige ontsluiting en om 15.11 is ze geboren. De laatste was de makkelijkste. Maar kan niet zeggen dat ik positief terugkijk op de bevallingen. Alle 3 heb ik ze als traumatisch ervaren. Misschien ook omdat ik geen opbouw in hevigheid heb gehad en geen tussenpauzes had tussen de weeen om weer op adem te komen. Het waren echt de meest verschrikkelijke uren van mijn leven. En nee, de pijn en angst en paniek kan ik nog steeds zo voor me halen (de jongste is nu ruim een half jaar). Persen heb ik elke keer anders ervaren. Bij de eerste was t heerlijk, voelde geen pijn meer, bij de tweede was t al wat minder prettig maar nog steeds fijn om de pijn om te zetten in kracht. En bij de laatste deed het echt pijn, en wilde ik liever niet persen.

Niet echt een heel bemoedigend verhaal dus, maar wel de realiteit. En het is dus zeker niet zo dat een snelle bevalling makkelijk(er) is, in ieder geval niet als dat gepaard gaat met een weeenstorm. Een "normale" bevalling heb ik dus nog niet gehad. Misschien dat als er ooit nog een 4de komt (wat ik niet uitsluit want ben pas midden in de 20) dat ik dan meer geluk heb. Maar heb eigenlijk al geaccepteerd dat dit de manier is waarop mijn lichaam omgaat met bevallingen

Met 37+5 braken om 02:00 uur spontaan m’n vliezen en een kwartier later volgde de eerste, meteen heel krachtige wee. Drie uur later had ik alles eruit gegooid en 3 cm ontsluiting. Ik was nog semi aanspreekbaar. Om 07:30 had ik 4cm en kon ik nog amper de weeën opvangen. De verloskundige stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan. Ze zei tegen mijn vriend; “als ze het niet red dan stop je, ik rij achter je.” Ik dacht alleen maar “nope, nope, nope, niet op de achterbank!” Iets na 08:00 uur kwamen we aan in het ziekenhuis. Om 08:15 lag ik op bed. Om 08:40 riep ik heel hard “ik weet niet wat júllie gaan doen maar ík ga persen!!!” Onze dochter is om 08:50 uur geboren. Weeën waren de eerste uren goed te doen, ik kon er doorheen ademen zeg maar. Naar mate ze dichter op elkaar kwamen werd het zwaarder, vooral omdat het zó snel ging. Ze zaten bij mij echt in m’n buik zelf en bovenbenen. Persen voelde als een enorme opluchting. Wel the ring of fire gevoeld en gedacht “fuck, vandaar die naam…” en een kleine scheur opgelopen. De eerste weken kon ik het nog heel goed voelen. Het voelde alsof er met regelmaat een knietje in m’n kruis geplant werd. Dat gevoel ebde langzaam weg en inmiddels (na ruim 2 jaar, haha) weet ik nog dat het echt goed pijn deed maar that’s it. Bevallen doet zeer, ga daar maar vanuit. Maar voor mij was het het 100% waard, vanaf het moment dat ik m’n dochter op mijn borst had vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. 🥰❤️

Het was de heftigste pijn die ik tot nu toe heb ervaren, maar ik kijk wel goed terug op de bevalling en zou niet angstig zijn voor een volgende (wel gezonde spanning natuurlijk). Je moet het gewoon ondergaan en voor jezelf blijven herhalen dat je het aan kan en dat al zoveel vrouwen je voor zijn gegaan. Die gedachte sterkte mij wel! Mijn bevalling duurde overigens 12uur (+ 8u lang krampen voordat de weeen echt begonnen) en ik heb wel dik 2 uur over het persen gedaan omdat ik geen persweeen kreeg. Dit was wel erg vermoeiend!

Hoihoi! Ik had van te voren dus alleen maar horrorverhalen gehoord, maar ik wil je graag vertellen dat het echt anders kan. Ik vind persoonlijk dat vrouwen elkaar echt wel bang kunnen maken, terwijl je dit echt niet zo hoeft te beleven. Je lichaam is hiervoor gemaakt en je kan het! Ik heb zelf heel lang getwijfeld of de krampen die ik had wel weeën waren. Toen toch de verloskundige voor de zekerheid gebeld, had ik al 5 cm ontsluiting! We moesten ons haasten naar het ziekenhuis! En ja het doet pijn (met name als je niets mag doen met persweeën), maar ik vind persoonlijk dat de pijn goed te dragen is (ik had buik weeën). Als je mag persen mag je de “pijn” omzetten naar kracht en daardoor doet het veeeel minder pijn. Verder heb ik een knip gehad en veel bloedverlies. Nou daar heb ik dus allemaal niets van meegekregen. De hechtingen naderhand waren vervelend, Maar als je maar bedenkt dat het tijdelijk is dan is het ook allemaal te behappen. Ik vond persoonlijk dat mijn sleutelbeen breken meer zeer deed. Dat klopt niet in je lichaam, die hele bevalling: daarvoor is je lichaam letterlijk gemaakt. Je kant het!!

Ik had been weeën, die zijn gewoon niet op te vangen. Ik moest gewoon door de pijn heen. En wat deed dit pijn! Tussen de weeën door voelden m’n benen als spaghetti sliertjes. Ik kon ook aan het eind gewoon niet meer lopen of staan, terwijl ik zo graag op de baarkruk wilde haha! en na de bevalling kon ik amper op m’n benen staan. Maar wat is het een bijzondere ervaring. Ik heb geen pijn bestrijding gehad, ik heb er wel om gevraagd op een gegeven moment maar voordat de verloskundige zover was was ik al te ver en kon ik al persen. Het persen duurde bij mij een uur, en uiteindelijk ben ik geholpen met een knip want het lukte me gewoon niet (hij was 4000 gram, een flinke knul) Het klinkt allemaal erg horror en het deed ook echt wel pijn, maar dit is natuurlijk voor iedereen anders want ten eerste heeft iedereen een andere pijn grens, en ten tweede krijg je hopelijk geen been weeën. Maar het is echt zo wanneer je eindelijk je kindje in je armen hebt ben je alles kwijt. Ik heb niks gevoeld van het hechten ik kon alleen maar naar m’n kindje kijken. Wat een liefde. ❤️ Ik wist eerst niet eens wat het geslacht was haha. Het was pittig maar ik zou het zo duizend keer over doen!! Na de tijd ook echt je rust nemen, dan genees je het beste en het snelst! Laat je lekker verwennen. Geef aan bij je man wat je van hem verwacht en vraag indien nodig familie om hulp! En veel praten over je bevalling, dit helpt met de verwerking! Heel veel succes met je laatste loodjes en ik hoop dat je een mooie bevalling mag krijgen. ❤️

Geweldige bevallingen gehad. Mijn eerste was wel het pittigst, want had een weeënstorm, dus kon tussendoor niet op adem komen, maar kijk er super goed op terug. 2e was echt prachtig! Ik voel gewoon tussen elke wee door in slaap. Kon het zo goed opvangen, staand en hangend aan het bed terwijl mijn rug gemasseerd werd. Echt, mijn bevallingen waren zo enorm top! Zwangerschappen daarentegen enorm dramatisch, dus zulke bevallingen mocht wel 🤭 los van de weeënstorm bij de 1e leken mijn bevallingen wel op elkaar. Snel (binnen 2-3u) en qua persen ook kort maar krachtig. Hopelijk gaat de 3e net zo!! Heel veel succes. You can do it! Ontspan, relax, bedenk dat het voorbij gaat en dat je lichaam het kan als je erin mee gaat. Stel een plan op, maar niet te vasthoudend daarin als het niet lukt en zoek vooral wat jij prettig vind qua ontspanning ❤️

Mijn eerste bevalling was prachtig. Voor 95% zoals ik gehoopt had bij het opstellen van mijn bevalplan. Na 2 nachten rommelende voorweeën kwam er smorgens regelmaat in. Bleek 1 cm ontsluiting te hebben en de verloskundige zei kan nog alle kanten op. Doe vandaag lekker je ding en bel als het erger wordt. Toen voelde het echt als menstruatie krampen. Ik ben lekker op bed gekropen met een boekje en kon tussen de weeën door heerlijk lezen. Elke 5 minuutjes even de ogen dicht en ademen en weer door. Tegen de avond wilde ik graag wat gezelschap en ondersteuning van mijn partner. Die heeft toen het bevalbad klaargezet en ook de verloskundige gevraagd. Toen had ik 4cm ontsluiting. Duidelijk dat de bevalling zou doorzetten en toen begon dus ook de actieve fase pas echt. Heerlijk in het bad de weeën opgevangen. Steeds handjes vast van mijn man bij elke wee, dan voelde ik ze echt minder. Net alsof mijn bubbel een gat had en mijn man dat dichtte. Intensiteit nam duidelijk toe, maar tussen de weeën door voelde ik echt niets. Af en toe het water uit omdat de pijnstillende werking daarna beter is. Vreselijk hoeveel meer pijn het buiten het bad deed, ik wilde snel weer terug. Toen het licht begon te worden was ik wel gedemotiveerd. Dit kindje zou toch deze nacht komen? Maar ja midden zomer word het om 4:00 al weer licht. Uiteindelijk na een persfase van bijna 2 uur begin van de ochtend, rond 6:00 is mijn eerste geboren. Persen viel tegen omdat het zo lang duurde. Het hoofdje stond al en toen duurde het nog anderhalf uur. 2 mini hechtingen maar wel veel bloedverlies. Echt een prachtige bevalling. Geen moment gedacht aan pijnstilling. En zei al direct, dit kan ik nog wel een keertje. Dan de tweede. Ook weer 2 nachten vervelende rommelende voorweeën. Wel regelmatig maar niet om de 5 minuten en ook geen minuut lang. Vreselijke hoofdpijn, echt zitten huilen van de hoofdpijn. Kon geen druk verdragen. Liggen ging, maar zodra ik overeind kwam, hels. En nog erger bij bijvoorbeeld kuchen of plassen. Hoe kan ik dan ooit persen dacht ik. Verloskundige is gekomen om te checken of het geen zwangerschapsvergiftiging was, maar gelukkig niet. paracetamol en proberen te slapen was het advies. In de loop van de nacht werd de hoofdpijn minder en werden de weeën pijnlijker. Tegen de ochtend mijn man wakker gemaakt omdat ik weer graag steun wilde. Hier met die hand! Verloskundige gebeld en ondertussen begonnen met het bad opzetten. Helaas dacht de verloskundige dat het wel eens iets anders kon zijn dan weeën. Nog steeds onregelmatig en nog steeds geen minuut lang. Ook werd mijn buik niet hard. Toucheren wilde ik niet maar toen toch maar gedaan. Geen ontsluiting. Zelfs nog geen verstreken baarmoedermond. Naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling. Als dit geen bevalling is houd ik het niet vol nog dagen en dagen dacht ik. In de auto echt zitten kreunen. Aan de CTG liggen schreeuwen van de pijn. Na de CTG ongeveer 2 uur na het onderzoek van de verloskundige gezien door de gyneacologe. Die constateerde 7cm ontsluiting. Ondanks dat de CTG vond dat ik geen weeën had. Ziekenhuis heeft gelijk een bad opgezet en mij naar de verloskamer gebracht. Wat een verademing om dat warme water op mijn buik te krijgen. En te weten dat het nuttige bevallingpijn was en geen vage stomme andere klacht zoals we eerst dachten. Tijdens de CTG heb ik liggen gillen en gezegd: maakt me niet uit wat er moet gebeuren, geef mij pijnstilling. En als ik onder narcose moet om behandeld te worden en mijn kind dan met een keizersnede geboren moet worden... doe maar, ik kan die echt niet meer volhouden. Maar toen ik wist dat ik aan het bevallen was en lekker in het bad kon zitten... echt een wereld van verschil. Muziekje op, lichten gedimd. Hand vast. Het was in eens weer te doen. Anderhalf uur later had ik mijn tweede kindje in handen. Persen 20 minuten. 1 mini hechting. Ring of fire was wel echt naar dit keer. Was zo bang dat ik zou uitscheuren. Voelde echt anders dan de eerste keer. Waarschijnlijk omdat het zoveel sneller ging. Bijna geen bloedverlies dit keer. Maar ik snap nu uitstekend waarom vrouwen kiezen voor pijnstilling. En eigenlijk was ik erg opgelucht dit nooit meer te willen na de tweede. En dat terwijl ik uiteindelijk ook nu een prachtige badbevalling gehad heb zonder gekke toeters of bellen. Voor alle dames die nog moeten bevallen, veel succes! Ik vond het een van de meest bijzondere en intense gebeurtenissen van mijn leven.

Hai, ik herken me in je. Laat het gewoon op je afkomen want je weet het niet. Ik dacht: misschien valt het wel mee. Mensen stellen zich in mijn ogen nogal vaak aan en ik vind mezelf een harde, maar hahahaha bevallen is wel pijnlijk. Eerste duurde 26 uur van begin tot eind en was met 2x weeenstorm pittig. Tweede was er binnen 7 uur; bevalling uit het boekje, maar je voelt het wel. Ik vond de oerkracht ook wel mooi. Je hebt niks te vertellen: je lichaam neemt het over. Denk na over of je pijnstilling zou willen en andere dingen die je in een bevalplan zou kunnen zetten. Deel dit met je eventuele partner en vk en laat het dan los. Het komt zoals het komt!

Ik ben bij beide bevallingen ingeleid en kijk heel positief terug op de bevallingen. De weeën begonnen bij de eerste onregelmatig met weeenopwekkers. Toen ze regelmatig werden kwam ik helemaal in een bubbel, ik was tussen de weeën helemaal van de wereld. Na 2 uren kwam ik in een weeën storm. Toen werd het infuus lager gezet waarna het weer heel goed ging. 1 uur later mocht ik al persen. Dit vond ik bij de eerste wel echt lastig, maar heb een uur geperst dus voor een eerste echt prima. Tweede bevalling ging echt mega snel dus kwam toen niet in de bubbel waar ik de eerste keer in zat, maar kon de weeën wel prima opvangen. Heb er inclusief persen maar 1,5 uur over gedaan. Heel veel succes, het komt goed 🍀

Ik zei op zaterdag tegen mijn man. Morgen wil ik de hele dag rusten want morgen gaat het beginnen en op zondagavond na het avondeten begon het. Het was goed op te vangen. Tussen de weeën door heb ik tot maandagochtend 4 uur geslapen. Toen begonnen opeens hele heftige weeën. Mijn man zei we gaan de verloskundige bellen je bent er bijna (voor mij eerste bevalling maar hij had al twee kinderen). Om 5 uur was de verloskundige er. Nou 1 cm ontsluiting ik kon de weeën amper opvangen dus dat was een dikke domper. Om 14:00 mocht ik in het ziekenhuis zijn want ik had hele heftige weeën. En ben toen naar huis gestuurd want ik had 1,5 cm ontsluiting. Ik dacht dat ik door de grond ging. Ik heb het toen tot dinsdagochtend half 5 weggehuild en gezucht maar was helemaal op en dacht toen ook nu moet ik er wel bijna zijn. De verloskundige was er een uur later en kon me vertellen dat ik 2 cm ontsluiting had. Ze zei dat ik in het begin van het begin zat en dat ze me niet kon vertellen waarom de weeën zo heftig waren. Ze heeft toen besloten om ons door te sturen naar het ziekenhuis omdat het haar niet helemaal lekker zat en ik een ruggeprik kon krijgen. Om 7 uur waren we in het ziekenhuis en kon ik heerlijk in bad, dat luchten zo op. Ik heb toen om 11 uur een ruggeprik gekregen en dat bood wat verlichting. Maar de pijn was niet weg. De gynaecoloog heeft toen gekeken en zei dat mijn zoon in een stuitligging lag en met zijn hoofd scheef, hierdoor had ik rug en been weeën en dat was de reden dat ik zoveel pijn had en dat de weeën zo erg waren omdat het gewoon een weeën storm was al heel lang. De chirurg is toen alvast ingeschakeld en een keizersnede voorbereid maar mijn zoon draaide op dinsdag 16:30 toch opeens en toen ging ik opeens naar 9 cm ontsluiting en om 17:32 was onze zoon geboren. Ik had 3 schaafwondjes en hoefde niet gehecht te worden. Toch iets positiefs haha. Ik heb 3 dagen gevloeid en was toen genezen en ben 4 dagen na m'n bevalling al weer lekker de stad ingewandeld. Ik kijk toch met een heel positief gevoel terug op mijn bevalling want juist omdat deze niet standaard was was het zo bijzonder. Het maakt niet uit hoeveel pijn het doet want als je je kind straks vast hebt dan was het het allemaal 1000x waard.