Bevalling vacuümpomp

Hier ook.. de kleine bleek helemaal niet ingedaald te zijn wat ze wel dachten. Persen voor niks, urenlang. Geknipt, gescheurd, vacuümpomp.. Ik heb er een trauma aan overgehouden en wilde geen 2e. Heb er hulp voor gehad, zou het je ook adviseren als je ermee blijft rondlopen. Bij de 2e is het VEEL beter gegaan.

Ja ik heb bij mijn eerste ook een helse bevalling met vacuümpomp gehad. Echt traumatische en was echt kantje boord voor zowel mijn zoon als mezelf. Ook EMDR therapie voor gehad. Daarom bij onze 2e een geplande keizersnede gehad en dit was zo ontzettend fijn en ik kan met een prettig gevoel terugkijken op die bevalling. In maart zal ik weer een geplande keizersnede krijgen voor ons 3e kindje.

Nee gelukkig niet maar vind het verschikkelijk voor jou!, ze dachten er wel aan om het te doen. Ik ben ook zo blij dat ze het niet hebben overwogen !

Ik vond de vacuumpomp ook echt de hel, na toch al een vrij verschrikkelijke bevalling. De pijn is niet te omschrijven, ik dacht ook oprecht dat het zo mis aan het gaan was dat ik het niet zou overleven. Klinkt mss als dramaqueen, maar ik dacht oprecht dat dit zo echt niet goed kon zijn. Heb er ook echt nog wel last van gehad, psychisch zeg maar. Onze zoon heeft er ook echt nog last van gehad, osteopaat hielp bij hem. Gelukkig verliep mij tweede bevalling volstrekt normaal, maar de paniek kwam wel even terug. Bespreek vooral met je vk of gyn het verloop van je bevalling, zeker omdat je het gevoel hebt dat er niet naar je geluisterd werd. Dat moet ontzettend naar zijn geweest

O wat een hel!! Hier geen vacuümpomp maar na 1 uur en 45 minuten werd blijkbaar de nood hoog en gingen er twee handen naar binnen om aan het hoofd te trekken😰😱 zal ik nooit meer vergeten!

Mijn eerste bevalling was ook traumatisch met o.a. vacuümpomp, alles opgewekt, verkeerd gezette ruggeprik, bloodpatch en meer. Ik was als de dood voor de tweede bevalling. Gelukkig was die heel anders, wel opgewekt, dat moest na 42 weken... en ging alles snel en goed. Dat heeft de eerste bevalling wel een beetje goedgemaakt.

Och jeetje! Hier wel een vacuümpomp (kiwi) gebruikt omdat het vanwege sterrenkijker te lang duurde. Het getrek (enorm veel kracht gezet) was wel een aparte gewaarwording maar heb het niet als traumatisch ervaren.

😲oh shit! Dit klinkt vreselijk

Bij mij gingen ze trouwens met 2 man duwen op m’n buik en 1 trekken.

Hier ook een vacuümpomp, omdat het echt moest anders gingen we beide overlijden. In totaal 4x geprobeerd en bij de 5x konden ze de vacuümpomp op haar hoofdje krijgen, zonder ruggenprik omdat het heel kritisch was op dat moment.

Ik had zo een soort slatang was ook top

Klinkt aardig herkenbaar op heel veel punten, helaas! Alleen heb ik geen ballonetje gehad en wat minder inwendige pilletjes nodig gehad. Maar het verloop daarna, ging ook vrijwel zo. Moest daarna ook na niet al te lange tijd naar de OK om onder narcose gehecht te worden (subtotaal ruptuur). Ons kereltje heeft al die tijd en daarna nergens last van gehad 🙌🏻. Gelukkig heb ik er geen trauma of iets dergelijks aan overgehouden en lichamelijk ben ik ook erg snel hersteld. Maar het was geen prettige bevalling nee… Voor zover een bevalling “prettig” kan zijn. Maar dat wil niks zeggen over jouw situatie natuurlijk! Wat vervelend voor je, hoe het voor jou gegaan is! Als je er echt veel last van hebt, schroom vooral niet om bij de HA ofzo aan te kloppen! Sterkte met de verwerking!

Wow dat klinkt echt ontzettend heftig. Wat vreselijk dat jij/jullie dit hebben mee moeten maken. Heb je ook een nagesprek gehad met aanwezige?

Hier de vacuümpomp zonder pijnstilling waarbij mijn staartbeen (stuitje) gebroken werd :)

Ik heb ook een langdurige bevalling gehad met niet vorderende ontsluiting en nog wat complicaties. Gelukkig op het laatste moment de vacuümpomp weten te vermijden door nog 1 keer heel hard te persen. Maar er is ook veel over mijn grens heen gegaan. Ze deden maar wat en ik had niet zoveel te zeggen. Kan me voorstellen dat jij je ook zo machteloos en angstig hebt gevoeld. Ik heb EMDR therapie voor de verwerking van mijn bevalling. Ik dacht eerst dat ik het niet wilde omdat ik niet zo van het praten over m’n gevoel ben, maar ik had dus heel veel nachtmerries en flashbacks over de bevalling en dan kreeg ik het heel benauwd en ging ik lichtelijk hyperventileren van angst. Maar die EMDR helpt zo goed! Heb nu 3 sessies gehad en ben nu echt al een stuk rustiger als daarvoor. Ik kn je dit echt aanraden zodat je met een rustiger gevoel kan terug kijken op je bevalling

Ja ze zeggen altijd dat bij de ween het kindje drie stappen vooruit gaat en dan na de ween 2 stappen terug. Maar de kleine man zakte gewoon 3 stappen terug😅. Echt bizar! Kan me voorstellen dat z’n pomp ook echt niet te doen is

Hier 3 dagen lang weeen gehad. Hartje van de baby daalde constant, ze gaven mij 20 minuten maximaal of het zou een noodkeizersnee worden. Na 5 minuten ging alles opeens in rap tempo. Het was voor mij schrikken aangezien er geen sprake was van de vacuümpomp en ik 5 min kreeg ipv 20. Daarnaast werd er ook met heel veel kracht op mijn buik gedrukt. Ondanks dat ik een ruggenprik had heb ik het helaas als pijnlijk moeten ervaren:(

Ik ben 10 december bevallen, en ik herken je verhaal echt precies. Ik had ook een weeën storm en eenmaal 7cm ontsluiting kon ik geen ruggenprik meer krijgen. Daarna 2 uur persen, maar er kwam niks. Uiteindelijk een flinke knip, vacuümpomp en uiteindelijk ook nog naar de OK i.v.m. de placenta die niet wilde loskomen. Als ik eraan denk barst ik weer in tranen uit...

Hier niet met vacuümpomp maar kijk er ook niet geweldig op terug. Nare ervaringen in verleden maakte het al een beladen iets met de onderzoeken, bloot zijn, houding. Heb 2 dagen volop weeën gehad door infuus 12 uur lang een flinke weeënstorm, moest uit bad omdat het spannend werd. Op rug op bed, nare houding. Placenta wou niet los laten met 3 man lopen drukken terwijl ik daar zo lag. Hierna meer dan uur hechten, als ik terug denk aan bevalling voel ik me vies en bekeken. Ondanks personeel zo lief was en alles uitlegden.

Hier ook een kiwi bevalling. Maar ik herinner het me helemaal niet als pijnlijk (wel de spuit van de verdoving voor de knip). Maar goed, ik had dan ook bijna geen persweeën, waardoor ik heel veel op eigen kracht moest doen. Ik was zo uitgeput dat het me niet meer uitmaakte...