Bevallingsverhaal van me afschrijven voor de verwerking

Hoi lieve mama, dit klinkt exact als mijn bevallingsverhaal. ❤️ Bij mij duurde het ‘maar’ 24 uur alleen en zoontje was een sterrenkijker. Daardoor schoot het allemaal geen meter op. Was dit bij jou ook het geval? Maar verder lees in enkel overeenkomsten: ruggenprik die lang duurt, zoveel pijn hebben, je zo machteloos voelen, foetale nood, vacuümpomp, knip. Ik vind het ook heel traumatisch vooral door alle paniek. Veel erover praat, het is bij mij wel echt gezakt. Zoontje is nu 18 maanden. Ben nu zwanger van de tweede en ga ook gelijk naar het ziekenhuis voor een ruggenprik bij mijn bevalling!

Heel goed dat je het van je afschrijft. Zo’n heftige bevalling is niet niks. Heb je ook mensen in je omgeving waar je het een aantal keer tegen kan vertellen? Onze eerste ademde niet na haar geboorte en haar arm had bekneld gezeten. Door dit een paar weken lang keer op keer te vertellen en ook tussen mijn partner en ik telkens te benoemen als het omhoog kwam, heb ik dit helemaal los kunnen laten en was het (bijna) geen issue richting m’n tweede bevalling. Bij die eerste heb ik ook een ruggenprik gevraagd terwijl ik daar heel bang voor was, maar dat heeft net zoveel verlichting als bij jou gegeven. Was echt magisch. Bij m’n tweede bevalling heb ik juist mijn ideale bevalling mee mogen maken: eerste centimeters met een tense en daarna bevallen in bad 😊 Ik hoop hiermee je wat perspectief te geven dat het echt werkt om hier veeeeeeel over te praten/schrijven en dat een tweede bevalling absoluut compleet anders kan lopen.

Allereerst, wat mag jij trots op jezelf zijn! Dit is inderdaad een hele heftige bevalling. Net name het begin herken ik heel goed. Ik kreeg op een gegeven moment ook rugweeen, wat een hel is dat. En stilzitten met rugweeen is een onmogelijke opgave. Na een aantal uren rugweeen en een Weeenstorm voelde ik ook de stress en paniek die jij omschrijft. Praatten helpt inderdaad, het voelde echt een beetje alsof ik had “gefaald”. En wat bij mij ook hielp is dat mijn verloskundige zei dat ze mijn gevoel heel erg herkende van haar eigen bevalling met rugweeen. Om een of andere reden kreeg ik toen een heel ander gevoel bij mijn bevallig.

Wat mag jij zo trots zijn op jezelf 🤍wat wij vrouwen meemaken is niet niks! Geef het tijd om deze heftige bevalling te verwerken goed dat je het van je afschrijft. Ik wens je alle geluk met je gezin toe 🤍

Oh meid Alsof ik me eigen bevalling lees.. Hier kort gezegd : Met 38 weken ingeleid ivm diabetes en ‘grote baby’ 17nov ingeleid doormiddel van ballon 18nov vliezen gebroken en aan de weeenopwekkers… rond 17:00 die dag ruggenprik gekregen ( ook 2x misgeprikt ) en daarna zat ie half Koort erbij gekregen Ontsluiting bleef hangen op 5/6cm Rond 21:00 uur die dag operatiehestje aan onder het mom we gaan de baby halen.. Om 23:30 opeens volledige ontsluiting En na een half uur persen is onze dochter op 19nov 02:01 geboren.. Goed dat je erover schrijft! En praat erover wanneer je wilt Ik ga nu naar de haptonomie voor mn trauma bevalling omdat ik momenteel 29weken zwanger ben van ons 2e kindje en dit niet goed verwerkt heb.. Lekker gaan genieten van de kleine man!💙

Wat heftig zeg! Maar wat ben jij sterk :)

Ook al zolang! Nee onze man was geen sterrenkijker, ik had gewoon dikke vette pech dat ik rugweeën kreeg. Wat spannend, ik hoop dat je bevalling nu van de tweede heel anders gaat lopen. Veel succes!

Ja ik kan er gelukkig goed met mijn man over praten, maar voor hem is het ook traumatisch geweest. Hij voelde zich ook heel machteloos toen hij zag dat ik zoveel pijn had. Mijn zus was ook bij de bevalling maar helaas heeft ze zich ervoor afgesloten. Ze had al een angst voor bevallingen en het is nu erger geworden. Dat doet me natuurlijk veel verdriet. Heftig wat jij ook hebt meegemaakt. Bedankt voor je reactie. Ik hoop dat ik over een tijdje ook op die manier ermee om kan gaan.

Wat lief dank je wel! Ik herken je ‘faal’ gevoel. Maar ergens ben ik ook wel weer trots dat ik op het moment in het bad toch de keuze heb kunnen maken voor een ruggenprik. Gewoon doen dacht ik. Fijn dat jouw verloskundige je daarin hielp. Ik vond de verloskundige die met ons mee naar het ziekenhuis was heel zakelijk. Ze moedigde me wel aan maar ondertussen keek ze naar haar telefoon. Ik heb nog een telefoongesprek achteraf met haar gehad maar ook dat voelde zakelijk. Maar gelukkig zijn er anderen dje wel een luisterend oor kunnen bieden.

Wat lief van je, dank je wel! Dit soort reacties doen me echt goed.

Pfff klinkt ook echt vreselijk. Ik hoop dat jouw komende bevalling ook heel anders gaat lopen! Dank je wel, we zijn volop van hem aan het genieten!

Wat lief! Dank je wel❤️

Ja hier was het voor mijn man ook heel traumatisch. Hij had het praten ook echt heel erg nodig. Dat machteloze gevoel herkent hij en hij kreeg ook veel meer dan ik mee dat haar arm dus helemaal slap was en niets deed. De reactie vanuit de verpleging daarop heeft hij wel meegekregen en ik niet. Bij mij was m’n moeder er ook bij. Zij had het ook echt nodig om het er nog over te hebben. Ik hoop voor je zus dat het haar ook nog lukt om erover te praten. Of op een andere manier, zoals schrijven. Sterkte met de verwerking. Goed om te lezen dat jullie zo van jullie zoontje genieten en de liefde vergroot heeft tussen jullie. Veel geluk samen gewenst.

Gefeliciteerd met je zoon! Wat een zware bevalling. Goed dat je het opschrijft. Het delen en er over praten heeft mij ook veel geholpen. Hopelijk krijgt de bevalling een plekje en komen er een hoop mooie herinneringen bij!

Wat goed dat je dit verhaal opschrijft! Dit gaat je zeker helpen met de verwerking. Want wat heftig allemaal! Ik zie wat overeenkomsten met mijn eerste bevalling, die duurde ook eindeloos. Uiteindelijk ook een ruggenprik gehad. Je schrijft dat je een volgende bevalling gelijk een ruggenprik wil, en dat is je goed recht! Maar weet ook dat het een volgende keer veel sneller zal gaan met de ontsluiting. En ook het persen zal gemakkelijker gaan. Bij mijn 2e heb ik het bijna zonder pijnbestrijding gedaan (Alleen heel even lachgas)en was het in 5 uurtjes klaar. Maar zo ver is het nog niet. Eerst genieten van je kindje en wees vooral lief voor jezelf de komende weken. Heel veel uitrusten, en veel praten over je bevalling. Het helpt!

Veel sterkte met de verwerking en wat goed van je dat je het van je afschrijft. Uit eigen ervaring weet ik dat erover praten enorm belangrijk is. Dit is jouw bevallingsverhaal en dit hoeft (als jij het niet wil) zeker geen geheim te zijn. De artsen hebben mij destijds ook aangeraden om tijdens het knuffelen met de kleine het verhaal ook met haar te delen. De emoties dan ook de vrije loop laten, want voor de kleine kan dit alles ook traumatisch geweest zijn. Blijf ook vooral met je partner goed communiceren. Als je het later nodig vindt, kun je ook nog emdr-therapie volgen voor het verwerken. Dat heeft het hier ook zeker wel verlicht. Hopelijk kun je genieten van jullie kleine ventje en vergeet ook vooral jezelf (en je partner) niet. 💕

Wauw 💪🍀! Het is absoluut heftig hoe je bevalling is gegaan maar je verhaal heeft mij niet bang gemaakt terwijl ik nog moet bevallen en van mezelf angstig ben. Ik lees tussen de regels zooveel meer kracht en liefde dan angst 💖!!!

Een heel herkenbaar verhaal hier. Een zeer lange bevalling, foetale nood, vacuümpomp, een serieuze knip en je vooral heel alleen voelen. Het is belangrijk dat je erover blijft praten met de mensen die dicht bij jou staan & eventueel ook bij een psycholoog die gespecialiseerd is in dit soort verhalen. De enige kanttekening, de volgende keer ga je niet zomaar een keizersnede kunnen vragen of eisen of daarvoor gaan. Dit is nog steeds iets wat de gynaecoloog beslist, helaas. Maar ik zou het wel bespreken dat je wil dat er sneller wordt ingegrepen.

Dit. Vraag hulp indien nodig. Ik heb een 'makkelijke' bevalling van 6uur gehad, maar wel ptss opgelopen. Dit is een goed begin, maar het is zeker niet raar hier hulp bij te zoeken.

Zo herkenbaar.. zie op tegen de volgende bevalling.. sowieso wil ik naar het ziekenhuis toe. Sterkte en geniet van jullie wondertje. Over een tijdje weer eens de foto’s en filmpjes bekijken van deze periode en erover praten!