Bevallingsverhalen

Ik trap af : Ik ben ingeleid op 39 weken ivm hoge bloeddruk. Vrijdag ochtend heb ik ern ballon gekregen en die avond viel die er vanzelf uit. Zaterdag ochtend mocht ik me melden en hebben ze om 7 uur vliezen gebroken en daarna gelijk weeen opwekkers. Ik heb veel weeenstormen gehad en na 8 uur weeenstormen heb ik om de ruggeprik gevraagd en toen ook gekregen toen ben ik binnen 1 uur van 6 cm na volledige ontsluiting gegaan daarna nog 1 uur en 30 minuten geperst en toen was ze geboren op 21:30 uur ik kijk er onwijs positief op terug en vond het super bijzonder ❤️

Ik ben ingeleid met 40+6 ochtend 7 uur gemeld (ivm eerdere keizersnede doen ze dan alleen overdag plaatsen) gelijk ballon geplaatst. Vanaf uur of 1 had ik ‘weeen’ tegen uur of 5 toch maar op de bel gedrukt dat het toch wel leek dat ik weeen had. Ballon zat nog los erin nog. toen 3 cm ontsluiting weeen zette door. Die avond naar de verloskamers gegaan. Tegen uur of 7 volgende ochtend toch om een ruggenprik gevraagd omdat ik nog op 6 cm zat. Die werkte helaas maar aan één kant. Dus had er niet zoveel aan. Vervolgens gingen de cm erg langzaam tegen uur of 1 zat ik op 9 cm mocht ik proef persen. Daarna kon het hartje van mijn dochtertje het niet meer aan dus toch een spoedkeizersnede omdat ik nog steeds op 9 cm zat. 14:36 geboren. Ondanks dat het weer niet gelukt is vaginaal te bevallen en het weer met spoed eindigde kijk ik naar deze bevalling een stuk positiever terug als van mijn eerste.

Met 35+4 weken braken mijn vliezen plots midden in de nacht om 03.00 uur. Naar het ziekenhuis en rond 06.00 uur kwamen de weeen en waren al snel pijnlijk. Rond tienen getoucheerd 2/3 cm, 3 uur later niks gevorderd. Verschillende houdingen geprobeerd, onder de douche, op zo'n fitnessbal. Dat de ontsluiting niet vorderde viel me tegen, dit hield ik nog wel even vol, maar het idee dat ik zo nog 10 uur onderweg was, zorgde wel voor error. Een ruggenprik gevraagd en gekregen. HEER-LIJK!!! Ik voelde de weeen wel, maar kon ook bijkomen. Mijn benen trilden enorm van alle adrenaline ofzo?Rond 16.00/16.30 voelde ik persdrang en jahoor 8 cm. Moest het nog even wegpuffen. Bleek een sterrenkijker te zijn dus ik stelde me in op dat ik hard aan de bak zou moeten en ik wist ook dat dit zou kunnen uitmonden op een keizersnede. Het was perfect dat ik de persweeen door de ruggenprik heen voelde. Dit was een vervelend gevoel maar deed echt nauwelijks pijn. Wel had ik het idee dat ik mn dochter zo tegen de muur zou lanceren. Toen ik mocht gaan persen, was ze met 7 minuten geboren om 16.57 uur. Buiten dat we totaal verrast waren dat mn dochter te vroeg geboren werd en nog een paar dagen in het ziekenhuis moest blijven om te kijken of ze wel sterk genoeg was om het zelf te redden, kijk ik er positief op terug door de ruggenprik en dat ik helemaal geen tijd heb gehad om me druk te maken om de bevalling en het me gewoon heb laten overkomen.

Gestript met 38+5. Had al 3 cm waar ik niks van wist . Zou 2 dagen later ingeleid worden vanwege nierstuwing. Gestript om 16:30 en om 17:00 slijmprop verloren. Toen regelmatige harde buiken niet pijnlijk. 20:00 vliezen gebroken door verloskundige en kreeg gelijk een wee. Toen ging het heel snel. Om 21:00 10 cm en 21:10 begonnen met persen. 21:23 was ze er 😬

Geen voortekenen. 23.15 braken mijn vliezen thuis op de bank. 23.45 in het ziekenhuis. 00.30 in het bevalbad gegaan. 01.30 10 cm ontsluiting. 02.08 geboren. Hele fijne bevalling. Kijk er heel fijn op terug. Zou het zo weer over doen op deze manier.

Ik heb 2x een bevalling mogen ervaren en voor iedereen die het spannend vind ook fijn om te lezen misschien dat dus geen 1 bevalling het zelfde is. 1e was met 39+6 in het ziekenhuis. 15 uur geduurd 1.5 uur persen. Ze was een sterrenkijker wat ze niet wisten dus echt een hel. Veel gedruk op mijn buik en handen naar binnen om haar eruit te krijgen was ze eindelijk geboren. Ze zeiden achteraf had ik een keizersnee moeten krijgen maar hartje begon te zakken dus ze moest er gelijk uit. Daarna nog 3 maand op bed gelegen met een open wond van onder die ontstoken was en van binnen uit vanzelf moest helen. Personeel van het ziekenhuis liep steeds weg naar andere bevallingen en lieten mij daar liggen. Tijdens het hechten snel hechtingen er weer uit omdat ze naar andere kamer moesten. Was echt vreselijke ervaring. 2e bevalling wou ik dus niet in het ziekenhuis en gewoon thuis als het kon in bad met eigen verloskundige. Het was een droombevalling. Savonds met 37+5 weken braken mijn vliezen, in de douche en bad weeën opgevangen en ze was met 12min persen geboren. Intotaal 9 uurtjes geduurd. Een droombevalling. En nu zwanger van nmr 3 en wil graag weer thuis en ik bad bevallen.

Ik was 40+4 toen op dinsdag om 02:00 de weeën begonnen. Mijn vliezen waren toen nog niet gebroken. Ik ben toen rustig in de douche gaan zitten om de weeën op te vangen. Ik had er alle vertrouwen in dat alles goed zou komen, maar helaas is alles anders gelopen.. Ik had een badbevalling in het ziekenhuis gepland, maar toen de verloskundige om 06:00 uur bij me kwam controleren bleek ik een veel te hoge bloeddruk te hebben. We moesten meteen naar het ziekenhuis, ondanks dat ik pas 2cm ontsluiting had! In het ziekenhuis bleek dat ik zwangerschap vergiftiging had en werden er meteen infusen en kabels aan me gehangen. Door het magnesium infuus voelde ik me heel wazig en kreeg ik niet veel mee. Gelukkig had ik een lieve verpleegkundige die alles voor me heeft opgeschreven in een schriftje! De weeën bleven op dat moment elke minuut tot 2 minuten komen, maar alles was houdbaar. Ik kon ze goed opvangen en het puffen ging heel goed. Ik kreeg complimenten van de lieve verpleegkundige! Om 12:00 werd ik weer gecontroleerd op ontsluiting en op dat moment had ik pas 4cm. Het schoot totaal niet op en de gynaecoloog stelde voor om de vliezen te breken, dit zou de bevalling namelijk vorderen. Gezien ik erg ziek was en al meerdere malen had moeten overgeven, leek mij dit een goed idee. Het was tijd dat de baby eruit kwam, want ik begon steeds meer vermoeid te raken (ik had sinds maandag 15:00 uur niets meer kunnen slapen). Om 14:00 uur werden mijn vliezen gebroken (ik had toen 4cm ontsluiting) en meteen schoot ik in een weeën storm die alleen maar erger werd! Ik probeerde ze zo goed mogelijk op de vangen en zat op mijn knieën op het bed. Het bevalbad kon ik vergeten door de zwangerschap vergiftiging.. toen ik om 16:00 uur nog steeds op 4cm zat, was duidelijk dat alles stagneerde. Het schoot niet op en ik begon uitgeput te raken. De weeën waren zo heftig en vlak achter elkaar dat ik geen rust kon opdoen om ze op te vangen. Op dat moment ben ik voor pijnbestrijding gaan vragen. Ik wilde eigenlijk het lachgas, want mijn doel was een zo natuurlijk mogelijke bevalling. Maar ook dit kon niet vanwege de zwangerschap vergiftiging.. het werd dus een ruggenprik. Deze kreeg ik rond 17:00 uur en ik kwam op dat moment in een zee van rust. Heerlijk!! Ik, én ook mijn partner en verpleegkundige, vonden allemaal dat ik even rust verdiende. De laatste controles werden gedaan, ik kreeg een infuus met weeën opwekkers en mocht toen gaan slapen. Gelukkig! Want ik was doodmoe! Maar dit was helaas van korte duur!! Na een kwartier rust (17:30) begonnen de pers weeën! De gynaecoloog kwam meteen mijn ontsluiting controleren: 10cm!! De verpleegkundige schrok en begon meteen met de voorbereiding. De gynaecoloog wilde nog even controleren of de baby ook klaar was voor de bevalling. Dit werd met een schedelelektrode gedaan. De baby was er gelukkig klaar voor, ik moest nog even wachten tot alle voorbereidingen klaar waren en dan zou ik mogen beginnen. Gelukkig was dit snel erna want om 18:00 uur mocht ik beginnen met persen en 12 minuten later werd mijn prachtige zoontje geboren!❤️ Door de zwangerschap vergiftiging heb ik uiteindelijk nog bijna een week in het ziekenhuis gelegen tot we allemaal samen naar huis mochten. Omdat ik alles als heel heftig en traumatisch heb ervaren, ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog. Ik heb altijd gezegd 3 a 4 kinderen te willen, maar na deze eerste ervaring twijfel ik hier heel erg over en ben ik erg bang voor een volgende zwangerschap/bevalling.. Ik hoop door de behandelingen bij de psycholoog dat ik dit kan verwerken.. Ik ben wel zielsgelukkig met mijn kleine mannetje en mijn gezin! Ik heb ontzettend veel steun aan mijn partner, al tijdens de bevalling maar ook nu nog steeds! Ik ben een jongensmama en dat is een droom die werkelijkheid is geworden! Dat maakt het allemaal wel wat beter.

Ik kan er maar heel kort wat over vertellen zo snel ging het , ik ben binnen 1 uur en 17 minuten bevallen dus heel snel . 22:00 was het begonnen de verloskundige bij me thuis en had ik 3 cm onsluiting , ze heeft me vliezen toen gebroken . Snel naar ziekenhuis daarna en we kwamen 23:00 aan in ziekenhuis het was liggen en 17 minuten later was mijn mooie zoon er al . Dat ging heel rap had wel een subtotaal ruptuur , volledig uitgescheurd . Niks van gevoeld eigenlijk .

Stuitbevalling: Dochter lag de hele zwangerschap al in stuitligging. Na een versiepoging is het niet gelukt om haar te kunnen draaien. Ik werd medisch. Shit balen want ik had heel graag thuis willen proberen te bevallen. Goed knop om en gaan. Ik mocht gelukkig nog wel vaginaal proberen te bevallen als ik dit wilde en dit wilde ik erg graag. Met 40+4 kreeg ik in de middag heel rustig aan het idee dat ik misschien wel weeën had. Kreeg frequent harde buiken met een zeurend gevoel in mn rug. Begin van de avond had ik wel door dit is toch echt wel begonnen. Dit zijn weeën. Er was me gezegt dat ik vrij vlot en laagdrempelig mocht bellen gezien een stuitbevalling wel onder het kopje risico valt. Dus rond 7uur savonds kwamen de weeën rond de 8 minuten. En hebben we gebeld. En mochten we gelijk komen. Dus laatste spullen bij elkaar en gaan met die banaan. In t ziekenhuis bleek ik 1cm ontsluiting te hebben wat 2 dagen daar voor nog een compleet staande baarmoedermond was. Dus nja wel wat progressie. Na een uur aan de ctg gelegen te hebben (die mijn weeën niet in beeld kreeg) kwam de verloskundige weer binnen en toen begonnen de weeën echt wel krachtiger te worden. Omdat de ctg geen weeën geregistreerd had waren ze een beetje sceptisch tot dat ze mij in een wee zagen 😂. Ik had gelukkig op dat moment ook vooruitgang geboekt en 2cm ontsluiting. Ik werd na een beval kamer over geplaatst en heb lekker mn plekje geïnstalleerd. Na een hele poos weeën opvangen werd het echt heel heftig en kreeg ik enorme druk in mn onderrug voor mn gevoel persdrang. Ik had helaas nog maar 7cm ontsluiting en mocht echt nog niet persen. Ik vroeg om een ruggenprik maar dit kon niet meer. Uiteindelijk gekozen voor remifentaniel (morfine) pompje. Uiteindelijk om 9.40 mocht ik echt mee persen. Elke keer na een pers wee moest ik spugen. Verschrikkelijk!! Toen t lichaam van mn dochter geboren was kreeg ik te horen is bij de volgende perswee gaan we een knip zetten en word het hoofd geboren. Okee wtf. Door die info liet die wee te lang op zich wachten. Waardoor ze de verdoving al hebben gezet voor ik in mn wee zat ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd in mn leven denk ik. Jezus wat een pijn. En gelukkig de knip wel in de wee. En toen is om 9.54 na 15 minuutjes persen mijn dochter geboren. Het duurde even voor dat ze ging huilen wat even spannend was. 1e apgar was 4 gelukkig ging ze uiteindelijk wel zelfstandig huilen en kreeg ze daarna een goede 8. De hel van de bevalling kwam daarna. Want ik had een mega knip gehad en had ook nog een 2e graads ruptuur en flink wat kleine haar scheuren. Het heeft 2 uur geduurd voor dat ze mn onderkant weer aantoonbaar hadden gemaakt. Achteraf zeiden ze dat ze dit beter op de ok hadden moeten doen. Heb zo veel pijn gehad na dat mn dochter geboren was. Want het hechten ging moeizaam omdat het pijn bleef doen verdoving ging niet lekker. Ik had te veel bloed verloren waardoor ze constant kneiterhard op mn buik moesten duwen. Mijn infuus lekte dus dat deed ook mega pijn. En ondertussen kon ik weinig genieten van die "golden hour".

Vanaf een uur of 04.00 uur aan de diarree en om de ca. 10 min een matige wee. Vanaf de ochtend steeds pijnlijker en structureler, maar ergens bleef ik - vol in ontkenningsmodus, ook al was ik al 40+4 - denken dat het buikgriep was. In de middag toch de verloskundige maar laten komen voor een check. Rond 15.00 uur getoucheerd; ruim 5 cm. Holy shit, het is echt bezig! Ik wou graag in het ziekenhuis bevallen, dus we moesten vertrekken. Direct bad gehuurd, even een wat moeilijkere fase toen ik daarop moest wachten… maar toen ik eigenlijk pijnstilling wou vragen, vroeg ik hoe lang het nog duurde voor het bad klaar zou zijn. 10 minuten hoorde ik. OK, dat is te overzien. Ca. 16.30 uur bad in. Binnen het half uur mocht ik toen gaan persen (dat vond ik de vreselijkste fase) en een klein uurtje later kwam hij eruit! Voor mijn gevoel begon het pas echt vanaf die touchering rond 15.00 uur, dus ik heb het als een hele snelle bevalling ervaren. Én geen één hechting!