Bevaltrauma , onbegrepen voelen

Hoe lang geleden is het nu? Ik heb ook best lang na de bevalling gehad dat ik het echt heftig vond nog steeds. Een tip is wel praten. Dit kan ook met een verloskundige zijn bijvoorbeeld en zij heeft misschien wel iemand die je verder kan helpen.

Hi, ik ben zelf niet bevallen maar heb wel veel ervaring met traumatische bevallingen als professional. De enige die kan bepalen of het traumatisch was, ben jij zelf! Wat kan helpen is (eventueel samen met je partner) opschrijven hoe je bevalling stap voor stap is verlopen en wat jij/jullie op dat moment ervaren hebben, dit kan helpen bij de verwerking. Mocht dit nog niet helpen, er zijn ook verloskundige of gynaecologen die gespecialiseerd zijn in het verwerken van traumatische bevallingen, het fijne hiervan is dat zij weten waar je over praat en kunnen daarom soms beter inleven. Kom je toevallig uit de buurt van Breda? Dan zou ik namelijk nog een hele fijne coach voor je weten :) Weet dat je niet alleen bent en dat je gedachtes niet gek zijn! Jouw gevoel mag er zeker wezen en laat je niet gek maken door de opmerkingen van andere. Succes in met je verwerking 😘

Het vervelende zijn de opmerkingen. Het is goed om dan aan te geven; ik voel het zo. Er wordt vaak snel overheen gewalst. Je zou je verloskundige om hulp kunnen vragen. Die heeft vast tips in de vorm van nazorg. Anders praktijkondersteuner van je huisarts. Wellicht helpt het nu vast om voor jezelf op te schrijven. Waar je tegenaan loopt, welke momenten je dat hebt en wat de trigger is geweest. Misschien is dat al voldoende om alles een plekje te geven. Ik heb ruim 2 jaar geleden, in coronatijd, placenta previa gehad. Oftewel 15 nachten, nog meer dagen in het ziekenhuis gelegen voor de daadwerkelijke keizersnede. Geen visite. Volledige bedrust. En partner die gewoon moest werken. Nou kan je zeggen dat ik me, met terug werkende kracht, erg eenzaam heb gevoeld

Praat er over een zoek hulp. Ik heb bij mijn prima verlopen bevalling en trauma opgelopen. Ik vond alle opmerkingen ook vreselijk.

Hi mama, Wat ontzettend vervelend dat je het zo hebt ervaren en dat je nog steeds zo emotioneel bent als je er aan terug denkt. Ik heb, naar mijn beleving, ook een behoorlijk pittige bevalling gehad, maar denk bij mezelf ook vaak "het is toch goed gegaan". Toch heb ik hetzelfde gevoel als jij en zou ik zelfs om die reden, never nooit meer een kind willen. Wat wel heel erg heeft geholpen om van het emotionele gevoel af te komen, is door er over te praten, mijn verhaal te delen en het van me afschrijven. Ik hoop dat het je helpt en dat je je snel beter voelt. En de aller belangrijkste tip... laat iedereen maar lekker praten. Het is een gevoel en daar heeft niemand anders dan jij wat over te zeggen ❤️

Ik had ook een bevallingstrauma. En een gezond kindje. Het kwam bij mij echt heel erg tot uiting tijdens mijn tweede zwangerschap. Ik heb toen EMDR gedaan. Praat er veel over! Met mensen die het begrijpen. En anders professionele hulp inschakelen. Het komt echt heel vaak voor en de enige die bepaalt of het traumatisch is geweest, ben jij. ❤️

Wat naar dat je dat gevoel hebt. Misschien kan je er nog eens over praten met je verloskundige? Dat heeft mij iets geholpen en verder de tijd die er overheen ging. Nu 2 jaar verder krijg ik er wel een naar gevoel van en denk er wel eens aan maar niet zo heftig als toen. De opmerkingen zijn echt vervelend. Bij mij ging het om een stortbevalling van net aan 3u. Ik had het gevoel dat ik gefaald had omdat ik volledig in paniek raakte. Ik kreeg niet echt goede uitleg wat er aan het gebeuren was en dacht dat ik de 3u durende weeenstorm zo'n 12-24u moest volhouden omdat een eerste bevalling zo lang zou moeten duren. Niemand die mij vertelde dat het gewoon super snel ging en zo voorbij zou zijn of enige uitleg wat mij overkwam. Op dat moment kon ik zelf niet helder nadenken en zei continu "ik weet niet wat ik moet doen". Het enige wat de verloskundige zei was "dat begrijp ik" 1x en verder niks. Dat heeft ook heel veel angst bij mij opgewekt samen met het gevoel dat mijn lijf er helemaal niet klaar voor was zo snel...de opmerkingen achteraf waren dat ik geluk had gehad, dat iedereen dit wel wilde en zelfs hier op het forum is gezegd dat mijn pijngrens dan wel heel laag zou zijn als ik dit als erg of traumatisch ervaarde (omdat een lange bevalling veel erger was). Mensen zijn soms gewoon onwetend of ronduit gemeen. Probeer met mensen te praten die jou wel begrijpen, willen luisteren en sowieso respecteren. Als je dit niet in je omgeving vindt, of als dit niet voldoende is zou ik professionele hulp zoeken. Succes, je bent niet alleen!

Wat vervelend dat je zo negatief terug kijkt op je bevalling. Ik herken het gedeeltelijk. Ik vond mijn bevalling heel heftig en echt zo tegenvallen. Veel ingrepen gehad (waar ik het op dat moment wel mee eens was), terwijl ik het liefst een zo natuurlijk mogelijke bevalling wilde. Dit heeft er bij mij echt ingehakt, met name de knip en vervolgens dus de hechtingen en proces van genezing. Ik wil niet zeggen dat ik er een trauma aan heb overgehouden, maar ik kan er 12 weken later nog emotioneel van worden. Tips die ik heb gekregen: - bevallingsverhaal opschrijven. Dit is ook een vorm van verwerking; - nagesprek met verloskundige/gynaecoloog aanvragen; - naar de huisarts gaan en kijken wat jij nodig hebt aan hulp. Ik hoop dat de scherpe randjes er (snel) af mogen gaan en dat je enigszins positief op je bevalling terug kunt gaan kijken.

Ik weet precies wat je bedoelt ik ben 21 uur lang ingeleid en daarna nood keizersnede en toen kreeg ik een benauwdheid aanval na de keizersnede toen ik op de operatietafel lag kreeg iets ertegen snel maar dat was nadat ik bijna doodging en in mijn land kiest iedereen voor een keizersnede om Zogenaamd strak te blijven daarbeneden dus ik zei tegen me schoonmoeder ja voel me nog steeds niet goed na me keizersnede en snap niet dat iedereen daar gewoon voor kiest Zegt ze jij hebt er toch ook eindstand voor gekozen dus wat zeik je nou en doe je taken

Wat iedereen eigenlijk zegt: erover praten… en het echt de tijd geven. Bij mij duurde het zeker 8 maanden totdat ik het echt een plekje heb kunnen geven. Nu zwanger van een 2e, en ik kijk er nu heel anders naar ❤️

Ah Tessa ik voel(de) hetzelfde. Lang deze emoties gehad, met die opmerkingen vooral. Het ging toch goed? Ik was zo "sterk" en het kindje gezond? Paar weken geleden voor het eerst met verloskundige erover gesproken (ruim 3 jaar geleden en nu weer zwanger) en dat heeft me heel erg geholpen. Haar begrip, uitleg over de situatie en ook dat ik me erg paniekerig voelde terwijl dat niet zo overkwam (zo gefocust en energie naar bevallen zelf) etc. Zou dat je miss kunnen helpen? En anders met andere mensen eventueel profs of herkenbare verhalen? Je stelt je zeker niet aan!!

EMDR therapie kan ook goed werken als de tips van alle andere lieve dames hier niet voldoende helpen ❤️

Ik vind niet dat ik een trauma heb maar heb nu tijdens de tweede zwangerschap wel heel erg veel last van wat er allemaal tijdens en na de bevalling is gebeurd. Ik ga hiervoor naar een psycholoog die gespecialiseerd is in zwangerschap en alles daaromheen. Krijg binnenkort ook EMDR. Zou dit met je huisarts bespreken en met hem of haar bekijken wat passende hulp voor je is 😊 het is sowieso een heftige gebeurtenis maar soms door bepaalde emoties etc die je hebt ervaren extra heftig. Niet gek om daar wat mee te doen hoor. Sterkte!

Ik heb emdr gedaan na m’n bevalling! Heeft enorm geholpen. Ik kon ook niet over m’n bevalling praten zonder te huilen en had bijna elke nacht nachtmerries. Bevalling zelf ging ook goed, dochtertje is gezond geboren. Ik ben daarna afgevoerd om met spoed geopereerd te worden en het was kantje boord. Via de huisarts heb ik een doorverwijzing gekregen, kan het je echt aanraden.

Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden en adviezen!

Praten met de verloskundige (in mijn geval gyneacoloog). Ik heb dit 6 weken na de bevalling gedaan (eerst de ergste hormonen weg laten zakken). Hierdoor kon ik heel anders naar de bevalling kijken. Een bevalling ís namelijk een trauma. Dit heeft de gyneacoloog mij ook heel goed uit kunnen leggen, het lag niet aan mij. Niet iedereen heeft er even veel last van, en niet iedereen praat hierover. Maar door erover te praten kom je soms al een heel eind ❤️

Ja dit denk ik idd ook. Ik ken bijna niemand die bevallen niet als super heftig en ingrijpend heeft ervaren. Goede tip van jou om het met de vk of gyn te bespreken.