Burn out en zwanger

Wow zoveel herkenning! Ik kwam in mei ook thuis te zitten op het randje van een burn-out. Wel vrij snel weer gaan opbouwen met werken. In juli ook verhuist en begin juli zwanger geraakt. Bij ons op werk was ook iedereen heel onstabiel en op het randje van instorten door de hoge werkdruk. Ik heb zelf uiteindelijk besloten, de dag nadat ik het hartje hoorde voor het eerst hoorde kloppen, om ontslag te nemen. Wat je zegt: zo'n stressvolle situatie is helemaal niet wat je wil tijdens je zwangerschap! Neem lekker je rust, deze tijd gaat het echt om jou en je kleintje. Ik had zelf een tijd best een schuldgevoel, zo van: als je zo ongelukkig bent op werk, waarom dan nu zwanger raken. Maar uiteindelijk vond ik dat werk me al zoveel gekost had de afgelopen jaren, dat we hierin gewoon ons eigen plan moesten blijven volgen.

Ik herken het zo wat je beschrijft! Nu in de ziekte wet en half november naar bedrijfsarts. Dag voor de 20 weken echo. Vk geeft ook aam dat ik waarschijnlijk niet meer werk voor mij bevalling. Schrik daar nog best van. Ben zelf altijd in de weer en geen stil/thuis zitter. Eerst mijzelf maar weer eens ontdekken. Lid geworden van de bieb. Eerste boek al bijna uit na 1 dag🤗

Ik ben herstellende van een burnout. Op de dag af een jaar in de ziektewet gezeten en nu het eind van m'n reïntegratie in zicht is zwanger geraakt, voor mij een teken dat het goed met me gaat 😁. Ik merk dat ik op sommige momenten erg onzeker ben, misschien niet meer dan een ander maar zo voelt het wel gezien mijn geschiedenis. Het is altijd iets om alert op te blijven maar ik ben ervan overtuigd dat dit gaat lukken. Ik kan goed voor mezelf zorgen inmiddels dus ook voor deze kleine boon straks 🥰

Hé allemaal, al een tijdje geleden dat deze topic gepost maar hoop op een antwoord. Ik ben nu 18+3 zwanger en werk binnen zorg/onderwijs. Ik merk de laatste maand dat ik er steeds meer tegenop kijk om te werken, ik ben nu 2 weken thuis geweest, 1 week ziek en 1 week thuis werk. Morgen ga ik weer beginnen, maar merk dat ik er enorm tegen op kijk om weer te gaan werken en niet zo goed weet hoe en wat ik wil. Heeft iemand tips ?

Hi, zijn er hier nog dames zwanger met een burn-out. Ik wel namelijk 🙋🏽‍♀️. Het feit dat ik zwanger ben geworden geeft mij vertrouwen in mijn lichaam en in mijn herstel. Zit inmiddels 6 maanden thuis en leer weer naar mezelf te luisteren en te voelen wat ik nodig heb/waar ik behoefte aan heb. Best heftig een zwangerschap ernaast, maar het komt goed 💪🏼

Ik heb 10+ jaren geleden een burnout gehad en nu zwanger. Niet gelijktijdig dus. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte en kracht toewensen, voor jullie zelf en jullie kindje! Zowel een burnout doormaken als een zwangerschap zijn heftig en jullie doen het nog gelijktijdig ook. Heel veel respect, jullie zijn kanjers😘

Hoi, hoe gaat het nu met je? Gr Suus

Dank je, wat lief! Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap gr S

Hey! Je had ook gereageerd op een ander topic van mij net...over de vermoeidheid. Nu kom ik je hier weer tegen :) Ik heb ruim een jaar thuis gezeten en ben nu weer aan het opbouwen. Tja...dan blijk je ineens zwanger en ik kijk er ergens toch tegenop om het dalijk aan mijn werkgever te moeten vertellen. Daarnaast wonen mijn vriend en ik nog niet samen, dus dat moet ook allemaal nog geregeld. Nja en zoals je kon lezen...ik ben nu al helemaal kapot 😅 Wat je zegt; het komt allemaal wel goed💪🏼 Maar af en toe schiet ik toch in de stress/paniek hoor. Hoe doe jij het en hoe voel je je verder?

Hier ook..... ben in januari de ziekte wet in gegaan. Liep al te kwakkelen vanaf juli ongv. Ik probeerde ook al zwanger te worden maar na 9 maanden nog niet gelukt... in maart kwam ik erachter dat ik zwanger was.. dus voor mij wel een combinatie van eindelijk rust en toegeven aan alles wat er om me heen gebeurde. Nu ben ik aan t reïntegreren, ik vond het moeilijk te vertellen. Omdat ik dat ja wat gaan ze denken maar uiteindelijk alleen maar blij want er word meer tijd genomen om me terug te laten keren. Hoef geen zware dingen meer te doen, arbo heeft ook regels opgesteld met meer pauze etc

Dat is wel echt super fijn! Loopt dan ook goed in elkaar over. Goede werkgever dan ook! Ik heb ook een goede werkgever hoor, maar tegen de tijd dat ik ga vertellen dat ik zwanger ben, dan werk ik net pas een week mijn volledig aantal uren. Het is denk ik ook meer een gevoel wat bij onszelf ligt. Maar ik denk dat ik ook maar gewoon moet blijven doorademen en ga zien hoe het loopt🤷🏻‍♀️

Kies en zorg goed voor jezelf. Probeer wat rust en afleiding te vinden.Vraag om wat je nodig hebt en maak jezelf belangrijk. Als je hoofd druk is, zeg dan tegen jezelf dat je moet stoppen met analyseren en heb vertrouwen dat het goed komt. Neem je gedachten niet altijd te serieus. Je hebt gedachten, je bent ze niet. Dit klinkt misschien heel wijs, maar ik heb dit ook maar geleerd door ervaring 😉. You got this :)

Ja ik snap je gevoel idd.. Ik werkte toen ook weer 25 uur ( 38 is normaal me contract) en ik dacht ja uh ooit moet ik het vertellen 😅. Nu deze week op 30 uur en voorlopig laat ik het zo. Het komt vast goed! En altijd voor je zelf kiezen.

Je slaat de spijker op z’n kop! Mooi verwoord 🍀 Dankjewel!!

Hi! Ik zit nu 6 maanden thuis en ga wrs binnenkort langzaam opbouwen. Ik heb een hele fijne en lieve arbo arts, dus dat is fijn. Ik probeer veel vertrouwen te hebben in mijn lichaam. Als ik zwanger kan worden (na 1,5jr proberen) dan is dat een teken dat het goed/beter met me gaat. Ik heb nog geen paniek gehad...vooral de eerste dag. Wtf! Ik ben volop mijn mijn eigen proces bezig en nu ga er nog even een zwangerschap naast doen...hoe dan?! Verder heb ik een coach (vanwege de burn-out) en mediteer ik veel. En ik probeer heel erg te luisteren naar mijn gevoel en lijf. Misschien blijf ik hierdoor kalm...laten we het hopen ✌🏼 Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met een burn-out en zwanger...😊

Mooi gezegd

Deze woorden doen me nog altijd goed :)