De ups en downs

Ik vind het getrappel in mijn buik, wat ik steeds meer ga voelen, ook echt heerlijk. En het gevoel dat ze hiermee reageert op mij, als ik voorlees wordt ze druk. Als ik mijn handen op mijn buik leg lijkt ze daar naar toe te komen. Geweldig 💕

Het voelen van je kleintje vond ik geweldig! Dat mis ik na 4 jaar nog steeds. De rest mis ik totaal niet. Ik vind zwanger zijn niet het meest leuke ding. Alles zat in de weg, kon van alles maar lukte gewoon niet. Slapen deed ik amper (ben een buikslaper), de aandacht voor mij als zwangere vrouw kon ik niet verdragen en eten kon ik ook niet als voorheen. Om nog een 2e te krijgen zal ik toch zwanger moeten worden. Ik was 7 weken in september toen ik een mk kreeg. Mijn gedachten waren o.a.: pfff nu moet ik weer opnieuw beginnen, weer die onzekerheid, weer dat afwachten. Ik vind het overigens onvoorwaardelijk mooi om moeder te zijn!

Ik mis ook enkel het getrappel. En misschien ongegeneerd snoepen 😅 Vond zwanger zijn maar niks. Enkel een hele lijst met symptomen en dan ook nog die onzekerheid. De eerste dagen zijn echt een soort van roes. Het mooiste was natuurlijk dat je kindje er is (ook heel eng vond ik, van wat moet ik hiermee?), je hem kunt zien en vasthouden. En dat het eindelijk met je geweldige partner kunt delen. Ik zag hoe emotioneel mijn man was en hoeveel hij deed 🥰 Moeilijk was het lichamelijke gedeelte, de pijn daarbeneden, gewoon algemeen heel zwak en dan het begin met de borstvoeding. Dat was het zwaarste van alles, maar daar krijg je uiteindelijk zoveel voor terug. Ik ben blij dat ik door heb gezet.

Ik kijk ook zo op tegen een volgende zwangerschap! Ik wil zeker nog voor een kindje gaan over een klein jaartje maar ik ben nu al aan het stressen over die zwangerschap.

Het wordt pas een beetje interessant nu ik hem al bijna drie weken voel bewegen. Het is niet dat ik daar intens van geniet of zo; ik vind het vooral erg fascinerend. Kan het nog altijd niet vatten dat er een baby in mijn buik zit. Hij is erg actief, maar heel eerlijk: ik kijk niet erg uit naar de komende maanden, gezien hij alleen maar gaat groeien en het best ongemakkelijk/pijnlijk kan zijn met momenten. Het grote nadeel blijft de vermoeidheid en futloosheid. Al maanden kan ik geen trap meer op zonder halverwege buiten adem te zijn. En ik heb al maanden niet meer het gevoel gehad dat ik iet of wat uitgerust ben. Val op het werk vaak omver van de slaap, en ben NOG verstrooider en vergeetachtiger dan anders. Toffe combi met de vermoeidheid.

Nou ja het is niet echt stressen bij mij. Wel zal ik denk: daar gaan we weer....weer niet slapen, weer die vermoeidheid, weer dat wachten en gedoe. Ik heb het er graag voor over hoor. Maar ik zal blij zijn als de 2e er is. Dan zijn we klaar en hoeft het niet meer.

Bij mij toch een beetje stressen, ik heb 20 weken overgegeven en kon niks maar toen had ik nog geen kind, nu zal er een kleine energiebundel aanwezig zijn. Dus ik ben daar een beetje bang voor. Maar ja, de ene zwangerschap is de andere niet dus daar hoop ik op 😅 want anders kan ik dat echt niet combineren. De meeste zwangeren die ik ken die bij de eerste zo misselijk waren, waren dat bij de tweede ook... We zijn sterker dan we denken, dit kunnen wij nog eens 😊

Das erg naar!! Ik heb nergens last van gehad, qua zwanger zijn in de zin van kwaaltjes. Ik wss moe vanwege het niet slapen, gefrustreerd vanwege dingen niet kunnen door die buik, geirriteerd als mensen iets zeiden (van achter zag je niet dat ik zwanger was) OH je bent zwanger....NO SHIT SHERLOCK!!! Laatste 2 weken was ik blij. Met 38w werd ik ingeleid en zou ik verlost zijn 🤣 Daarna is het ook niet allemaal koek en ei hoor, maar toen had ik wel mijn lijf en leven weer terug hetzij met een prachtig meisje

Morgen is onze zoon 8 weken. Wat ik mis uit de zwangerschap is de momenten die ik nog kon rusten zonder een huilende baby😂🙈 Vind het heel leuk hoor met zo'n kleine frutsel, maar rusten is wel verleden tijd 🙈😴 En verder vind ik het heel moeilijk als hij ontroostbaar huilt en als er niets is wat hem kan troosten of rustig kan maken. Alsof je hart in tweeën breekt, bleh. En hoogtepunten: als hij naar me lacht kan de hele wereld me gestolen worden, dan wil ik alleen maar dat lachje zien en met hem knuffelen❤️❤️❤️ En zojuist onwijs hard gelachen om mijn partner. Die heeft namelijk nogal een afkeer voor poepluiers. Ik zeg hem steeds: "Doe het nou maar schat! Straks als hij vast voedsel gaat eten, wordt het nog véél erger. Dit is nog niets." Dus hij heeft net staan kijken naar De Schade in de luier (niks aan de hand, was perfect binnen de randjes gebleven 😂), maar eerst heeft ie staan kokhalzen in de gang en een hydrofiele doek om z'n gezicht geknoopt. Haahah ik piste zowat in mijn broek van de lach. Wat een vertoning 😂😂😂😂 Uiteraard is er een foto van, leuk voor het fotoboek 😂😂😂😂😂😂

Ik vind een tweede zwangerschap ook eng! Mijn huisarts zei doodleuk: "Bij een tweede scheur je wss gewoon weer op dezelfde plek" Eeeey oké top man, goed om te horen. Mijn eerste zwangerschap verliep echt zonder lichamelijke klachten, mocht mezelf echt gelukkig prijzen. Ben bang dat een tweede zwangerschap echt horror wordt met overgeven en alles erbij wat ik nu niet heb gehad... Brrrr. En dan ook nu al weten dat je weer gaat uitscheuren.... Doodeng.

De leukste momenten? Ontdekken dat het een jongetje is, en ik dacht nog wel een meisje. Het bewegen in m’n buik. Het wordt nu ook wel pijnlijk met bijna 37 weken, maar het blijft m’n kleine happy feet. En het inrichten van zijn kamer, heerlijk om te doen. Anders dan dat vind ik zwanger zijn geen roze wolk. Verre van zelfs. Ik mis m’n T3, het sporten, m’n relativeringsvermogen en al het andere dat nu echt niet meer kan. Die rottige kilo’s vliegen eraan, ik hoef maar te ruiken aan een Bossche bol en de slagroom zit al op m’n heupen. 😂 (kan je het net zo goed opeten, toch?) Maar ik heb ontzettende zin in de bevalling. Ik kan niet wachten om de liefde van m’n leven te ontmoeten. Een bundel geluk, met zo’n glimlach waarvan je moet lachen, ongeacht hoe je dag is geweest. Nog een paar dagen / weken en dan is het zover! 🥰

Uitscheuren tot zover......maar die hechtingen mogen best anders gezet worden. Er zat een knoopje precies in de weg met zitten, bleef hangen aan het kraamverband en irriteerde de hele dag. Maar je krijgt er zooooveel voor terug 🙈

Leukste momenten van zwanger zijn zijn naar mijn idee toch wel de mijlpalen: Positieve zwangerschapstest en partner verrassen Verloskundige bellen De mooie echo’s, pretecho en controles Familie en vrienden verrassen Ideeën opdoen kwa interieur, meubels, kleding etc Nadenken over de opvoeding, namen en de bevalling Je lichaam zien veranderen, grotere borsten, buikje elke keer iets te voelen en hopen dat je baby het is. Ik zit bijna op de helft en ben ontzettend ziek geweest. Gaat nu sinds vorige week eindelijk een stuk beter. Ik kan niet wachten op het moment dat ik haar voel en dinsdag de 20 weken echo heb gehad. Ondanks dat ik het zo ontzettend zwaar heb gehad lichamelijk en geestelijk heeft mij dit ook zoveel sterker gemaakt. Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen en ik vraag mij geregeld af hoe ik het volgehouden heb standje overleven en wilskracht. Dit geeft mij zo’n boost voor de bevalling! Lijkt mij na de bevalling heerlijk om weer wat meer te kunnen. Lichamelijk meer ruimte te hebben haha. Weer lekker alles te kunnen eten zonder erbij na te denken over je er maagzuur van krijgt, misselijk van wordt of na 3 happen al propvol te zitten. Weer lekker gemakkelijker en intensiever te gaan sporten. Ondanks dat ik haar nu nog niet voel ga ik denk de schopjes en de buik ook wel beetje missen denk ik. Het is nu al zo bijzonder om haar voor jezelf te hebben haha. En natuurlijk het gepronk van de buik. Sommige mensen dragen je echt op handen, heeft ook wel wat! Heel benieuwd naar jullie verhalen!

Dit is ook mijn angst!! Weet precies wat je bedoelt. Maar toch wil ik een tweede met niet teveel leeftijdsverschil en dat zal dan ook de laatste zijn. Ene kant denk ik erger dan wat ik had kan niet of het kan meevallen. Laten we voor ons beide hopen op het laatste!🎀

Zwaarste vond ik toch wel de misselijkheid de eerste 16 weken. Bijna elke dag overgeven, spoedeisende hulp tegen uitdroging. Ik rook alles heel sterk wat niet hielp. Kon niks verdragen Leukste moment was toen ik erachter kwam dat ik een meisje kreeg. Toen werd het echt. Eerste schopje voelde ik ook met 16 weken dus toen werd het allemaal een stuk leuker. Mijn huid werd ook heel egaal, normaal veel acne maar dat verdween tijdens tweede en derde trimester.