Delen: Positieve bevallingsverhalen ❤️✨👶🏼

Ik ben ingeleid met 41+1 kreeg 2 ballonnetjes om 4 cm te creëren. Die nacht lekker onder de douche..weeen opvangen was heel goed te doen. In de ochtend lekker ontbeten en toen werden na controle mijn vliezen gebroken. Daarna kreeg ik heftiger weeen maar omdat mijn kindje in het vruchtwater had gepoept moest ik op bed liggen. Om 11 uur ruggenprik en toen helemaal niks meer gevoeld. Ik zat bij 10cm nog lekker tv te kijken zonder druk. De verloskundige kwam binnen en zei zo we gaan maar eens beginnen.🤣na 42 min persen (zonder dat ik het voelde) is ze geboren. Ben uitgescheurd en ingeknipt (niks gevoeld). Toen gehecht en ben zo goed gehecht met 20 hechtingen dat ik geen 1 sec last heb gehad ervan. Kon na 2 uur weer rondlopen en gewoon naar de wc zonder problemen. Succes alvast

Mijn eerste bevalling begon in de ochtend met wat krampen. In de middag controle toevallig en gestript. Daarna werd het erger. In de avond twee keer aan ctg geweest en zeiden ze dat het nog wel even, zelfs een paar dagen, kon duren, maar dat ik 1 nachtje mocht blijven om te kijken hoe alles ging. Mijn man ging de koffer halen en mijn vliezen braken. Dus naar de verloskamer waar de weeën langzaam heftiger werden. Uiteindelijk ook nog onder de douche geweest en wat op een bal gehangen. Had helaas 2 uur weeën zonder verdere ontsluiting dus toen wel even infuus maar daarna ging het best snel! Uiteindelijk half uurtje geperst en geknipt en ze was er. Niks gemerkt ervan, het herstel ging ook goed. Alleen de knip is tijdje wat gevoeliger geweest met lang staan en lopen en zo, maar verder prima! De tweede werd een inleiding. Eerst een ballon en de dag om 6:30 vliezen gebroken en infuus gekregen. Rond 8:30 begonnen de weeën wat pittiger te zijn. Rond 10:00 was het even zoeken naar een houding en had ik 5 cm ontsluiting. Klein half uur later had ik 10 cm en na 3 persweeën in 6 minuten was mijn zoontje er! Voelde me toen echt nog topfit😄. Klein scheurtje en dat was het! Herstel ging lichamelijk ook weer super snel gelukkig. Geen negatieve verhalen hier dus! Succes met je bevalling en ik hoop van jou ook een positief verhaal te lezen! Zal een foto erbij doen van half uurtje na de bevalling☺️

Gestript met 40+5, om 21.00 uur, 1 cm ontsluiting. Nacht helemaal rustig en hoop opgegeven 🤣. Rond 16.00 belastingpapieren in orde aan het maken, beetje last van mn rug. Niet bedacht dat dit rugweeen zouden kunnen zijn... Rond 16.30 even gaan liggen en toen was het raak. Weeen zetten door, alleen maar rugweeen. Tot 18.00 uur op mn skippybal alles alleen opgevangen en mn vrouw gevraagd van haar werk te komen. Die was een half uur later thuis en heeft gelijk de vk gebeld aangezien de weeën snel opvolgde. Deze is gelijk gekomen en Rond 19.30 4 cm ontsluiting. Weeën op bed verder opgevangen (ik wilde thuis bevallen) en om 22.30 zou de vk terugkomen. Om 21.30 vk laten bellen omdat ik persweeen had en zij is weer direct gekomen. 22.39 is onze zoon geboren! Ik ben ingescheurd en ingeknipt om erger te voorkomen. Van beide niks gevoeld. Moest wel naar het zh (mocht met ambulance, ik had de keuze) om alles goed te hechten. Ben zelf naar beneden gelopen etc aangezien ik geen pijn had. Alles is in de kraamkamer gehecht met plaatselijke verdoving. Erg fijn want ik wilde niet naar de OK. Ja, hechten is niet fijn maar weeën zijn heftiger. Volgende ochtend weer naar huis. Ik heb geen dag op bed gelegen, ja ik te slapen maar verder zat ik beneden en liep ik stukjes om herstel te bevorderen. Na 5 dagen mocht de kleine naar buiten dus hebben we een rondje gelopen. Ik heb geen pijn gehad aan de hechtingen oid. Ook niet met plassen. Ik overdrijf niet als ik het al met al mee vond vallen, ondanks de weeenstorm, geen pijnbestrijding en de 10 inwendige en uitwendige hechtingen.

Met 37+4 weken om 15:00 uur was ik net klaar met plassen, wilde ik opstaan en dacht ik dat ik weer begon met plassen. Heel raar. Pas na een uur durfde ik te geloven dat mijn vliezen waren gebroken. 😄 toen nog even wat gepoetst en lekker gegeten en om 23:00 uur 's avonds begonnen de weeën. Toen ze om de 5 min kwamen, heb ik de verloskundige gebeld. Dit was rond 02:00 uur. Toen had ik 5 cm en is ze weer naar huis gegaan. Om 05:00 uur zou ze weer terugkomen. Ik heb toen door het huis gelopen, in de douche gestaan etc. totdat ze terug kwam. Toen had ik 8 cm ontsluiting. Snel naar het ziekenhuis gereden (10 min rijden) en toen ik in het ziekenhuis aan kwam had ik 9 cm. Maar mijn weeën hielden toen op, dus kreeg ik weeënopwekkers. Toen moest ik nog even de persweeën wegzuchten en daarna mocht ik persen. Tijdens het persen kwamen ze erachter dat het een sterrenkijker was. Dan komt er dus een groter oppervlak van het hoofd eerst, wat het persen zwaarder maakt. Van het persen heb ik totaal niets gevoeld, ook niet toen het hoofdje stond ofzo, ik voelde niks. De weeën vond ik vanaf 7 cm wel heftig, maar achteraf vond ik het echt een hele fijne bevalling. Ik kan niet wachten om het (hopelijk) ooit weer te mogen doen. Ik zag echt op tegen de bevalling, was ervan overtuigd dag ik zeker een ruggenprik wilde, maar daar heb ik niet eens over nagedacht. Ik heb ook geen cursus ofzo gevolg, dat vond ik onzin. Gewoon rustig blijven en op je adem letten, dat is het enige. En als je het echt niet volhoudt, kan je nog vaak kiezen voor pijnstilling. Je kunt het, komt helemaal goed!

Ik zou het zo over doen. Bij mij braken de vliezen om 4:15 en om 5:00 begonnen de weeen. Ik had een weeenstorm wat echt veel pijn deed, paracetamol genomen, overgegeven, onder de douche gestaan maar niets werkte. Uiteindelijk om half 6 verloskundige gebeld en zij zei ja het is je eerste, dit gaat nog uren duren. Uiteindelijk om 6:15 gebeld dat ik echt veel pijn had en naar het ziekenhuis wilde voor medicatie. Zij was er om 6:30 en ik bleek al op 5/6 cm te zitten. Wij mochten naar het ziekenhuis, we gingen om 6:45 weg en om 7:00/7:15 was ik in het ziekenhuis toen bleek ik 10cm te hebben dus medicatie kon niet meer. Achteraf gezien heel blij mee geweest. Ik moest wachten op de verloskundige omdat zij net in de wisseling van nacht naar dagdienst zaten. Uiteindelijk was zij er en had ze alles klaar gezet en mocht ik om 8:25 beginnen met persen en om 8:56 was hij er. Na de placenta wel last gehad van veel bloedverlies met dokters erbij etc maar dat interesseerde mij echt helemaal niks, ik zat zo in een roes. Ik heb zelf mijn vriend links gelaten 🤦🏼‍♀️ en ik heb echt geen kick gegeven zei hij. Als ik ooit nog een twee mag krijgen(eerst is via icsi gekomen) dan ben ik niet bang voor de bevalling of iets. Alles is mij zo meegevallen, tuurlijk zegt dit niets over de volgende zwangerschap maar toch.

Ik ben met 39.1 ingeleid ivm myomen, de dag na het plaatsen van de ballon mochten wij ons om 06:00 uur in het ziekenhuis melden en had toen 3cm. Na het breken van mijn vliezen en de weeën opwekkers hun werk deden. Bleef ik maar op 3cm zitten. Ik dacht bij elke wee ik kan dit, ik kan dit en voelde me goed. Toen ik om 15:00 nog steeds op 3 cm zat en mijn baarmoeder niet verder naar voren kwam, begonnen ze zachtjes te praten over een keizersnede. Maar de weeën opwekken werden nog iets verhoogd en we gingen nog even door. Rond 17:30 toch een morfine pompje gekregen, ook om iets beter te rusten tussen de weeën door. Om 19:45 is er toch besloten om voor een keizersnede te gaan, ik dacht alleen maar.. O god die ruggeprik. (Die heb ik uiteindelijk niet gevoeld) om 20:31 is onze zoon geboren ❤️ Misschien niet de perfecte bevalling maar ik kijk positief op terug. Veel succes met jou bevalling! Ieder heeft zijn eigen bijzondere verhaal ❤️

Ik heb ook super veel gelezen online + 3 bevallingscursussen gedaan maar geen een heeft me voorbereid op mijn bevalling. Ging erg snel ondanks eerste kindje, een weeenstorm en een totaal ruptuur als gevolg van die combinatie maar ik kijk er heel erg positief op terug! 06:30 vliezen gebroken, het was geen plons water maar kleine stroompjes langs m'n benen. Daarna nog even naar bed en proberen te slapen 08:00 uiteindelijk gaan douchen, toen slijmprop verloren 08:30 vk gebeld die zou ergens in de middag komen kijken (want het was een eerste kindje..) Ik voelde nog geen echte weeen maar meer menstruatie achtige kampjes. M'n vriend is toen naar de winkel gegaan voor boodschappen en nog op bezoek geweest bij z'n moeder.. 8:45 begonnen de krampen wel echt een begin en eind te krijgen dus heb ik zon weeen timer gedownload. 09:15 zei de app dat ik me moest klaarmaken om naar het ziekenhuis te gaan... Ik heb die melding weggedrukt want was toch nog veel te vroeg? 10 min later weer die melding. Weeën kwamen al iedere 3/4 minuten voor 50 sec. Toch maar weer de vk gebeld, ze zou er met een uurtje zijn. 10:30 kwam de vk. Vriend was ook thuis inmiddels. Ik was op de donkere slaapkamer op een bal gaan zitten. De weeën waren goed op te vangen maar wel al heel duidelijk aanwezig. Vk adviseerde alvast naar het zk te gaan omdat m'n weeën zo snel achter elkaar kwamen. Ik had 2cm. 11:30 waren we in het ziekenhuis. Autorit duurde 25 minuten, ik had 10 weeen, viel me op zich mee. M'n vriend reed super netjes. Ik kreeg nog 3 weeën van de auto naar de entree van het ziekenhuis. 1 wee midden op de weg, kon geen stap zetten en blokkeerde zo 4 auto's de weg. Iedereen gebaarde heel lief dat ik m'n tijd moest nemen 😂 In de verloskamer stond het bad al klaar maar zonder water. Ik zat op een bal en m'n vriend ging met de vk het bad vullen. 12:00 vroeg ik aan de vk om me weer te toucheren want als het niet op schoot wilde ik pijnbestrijding. Toen had ik 3/4cm, de vk zei dat ik best het bad kon proberen. Inmiddels zat ik in een weeenstorm en kreeg ik er beenweeen bij en gelukkig was om 12:10 het bad gevuld. Het bad hielp erg goed bij het opvangen mn beenweeen! 12:37 nog eens gevoeld want ik had geen pauzes tussen de weeën en ik zat bijna op het randje van m'n kunnen (zo voelde het) toen had ik 5cm maar ook al persdrang, die moest ik wegpuffen dat koste erg veel moeite en toen vroeg ik om pijnbestrijding. Ze legde me aan een monitor om een 30 minuten meting te maken van de baby (dit moet altijd voor ze pijnbestrijding kunnen doen zeiden ze) maar achteraf hoorde ik dat ze toen al tegen elkaar zeiden dat de.bevalling te snel ging en ik dat niet zo gaat halen. 13:10 had ik 10cm en mocht ik persen. Ik heb alles gegeven en om 13:20 is ons prachtige dochtertje geboren in het bad Voor een eerste keer zou dit onwijs snel zijn. Ik ben dan ook wel uitgescheurd. M'n perineum is door, m'n kringspier en een stukje van m'n darm. Klinkt heftig, is het ook maaaar ik ben gehecht door een chirurg onder algehele narcose en heb 0 (nul! Ja echt!) pijn gehad eraan. Nu 5 weken verder nog steeds geen pijn. Bij twijfel, laat je door een chirurg hechten, echt! Hele heftig bevalling geweest omdat ik wel pijnbestrijding wilde toen ik op 5cm zat maar uiteindelijk op eigen krachten moeten en kunnen doen! De weeën en persweeën voelen aan als zo'n mega oerkracht in je lichaam. Ik ben dankbaar dat ik het op eigen kracht heb gedaan. Want ik voelde m'n dochtertje zich echt een weg door mijn bekken heen duwen/schuiven. Dat gevoel had ik niet willen missen door bijv een ruggenprik. Onbeschrijfelijke oerkracht en ik kijk eigenlijk nu al uit naar de bevalling van ons hopelijk volgende kindje over een paar jaar. Gek hè? Heel veel succes! En klinkt gek maar geniet er ook bewust een beetje van. Achteraf vind ik het "jammer" dat het bij mij zo kort duurde ;-) Jeetje wat een lang verhaal haha!

Ik had oprecht een leuke en fijne bevalling. 1ste kindje trouwens. Ik ben op 38 weken gestript rond de middag, rond 16u begon ik licht krampen te krijgen dus ik naar het ziekenhuis om 18u, rond 20u naar huis gestuurd met 2cm die ik al 4 weken had met de mededeling dat het gewoon harde buiken waren en het nog wel paar dagen kon duren. Nog terrasjes gaan doen met mijn moeder, rond 23u begon het toch wel pijnlijker te worden en mijn moeder stond er op om naar het ziekenhuis te gaan, daar aangekomen met 9.5cm rond 23u30, wachten tot de gynaecoloog er was, 20min geperst en om 00u45 is mijn zoontje geboren :)

Bij m’n 1e bevalling heb ik die dag (40 weken) nog gewinkeld en pittig gegeten. Heb pds en kreeg ‘s avonds buikpijn. Die buikpijn bleken weeen te zijn. 19u in het ziekenhuis en bleek al 4cm ontsluiting te hebben en om 22:48u is mijn oudste dochter geboren. Enkel een knip gehad maar geen last van gehad. Vorig jaar juli op de dag dat ik 40 weken was hebben ze om 19u een ballonnetje geplaatst. ‘s Nachts een weeenstorm en in de ochtend om half 7 de vliezen gebroken. Toen toch maar voor een ruggenprik gegaan en om 13:42 een super relaxte bevalling gehad. Doordat de kleine in het vruchtwater gepoept had hebben we nog een nachtje in het kraamhotel gelogeerd maar dat vonden wij wel fijn. Na beide bevallingen was ik eigenlijk al meteen weer gewoon op de been!Wens je eenzelfde fijne bevalling toe! Gewoon blanco er instaan, laat je niet gek maken door allerlei spookverhalen van anderen. Ik zal ook een foto plaatsen van net na m’n bevalling.

Dank dames 🙏🏻🙏🏻🙏🏻 Fijn om de verschillende verhalen en ervaringen te lezen.

Snelle en intieme thuisbevalling gehad. 1.5 uur en een prachtige dochter rijker! Wat een ervaring 😍

Morgens om 9 uur werd ik wakker met gebroken vliezen. Verloskundige gebeld, moest wachten op de weeën. De hele dag rustig verder, en voor het naar bed gaan rond 10 uur kreeg ik wat lichte krampen. Rond 3 uur begonnen de weeën op gang te komen en kwam de verloskundige vrij snel erna. Na een douche kwam het pas echt goed op gang. Toen had ik 1 cm ontsluiting. De verloskundige vertelde dat ik moest rekenen op gemiddeld 1 cm erbij per uur, bij een eerste kindje. Daar schrok ik van; nog 9 uur deze pijn... Ik gaf aan naar het ziekenhuis te willen en vroeg om pijnbestrijding. Ze wilde het nog even afwachten. Gelukkig ging het toch heel snel; na 1 uur flinke weeën had ik al 8 cm ontsluiting! Ik besloot niet meer naar het ziekenhuis te willen, zag het niet zitten om nog de auto in te moeten. Vrij snel erna begonnen de persweeën. Ik kon de weeën staand het beste opvangen. Ik moest wachten met persen, maar ik kon het bijna niet meer tegenhouden. Toen ik eindelijk mocht persen merkte ik echt een soort oerkracht. Ik gaf alles dat ik kon geven en na 3 kwartier persen werd onze zoon om 6.01 u geboren in ons eigen bed. Ik vond het fijn nergens meer heen te hoeven en heb het eerste uur met mijn zoontje op mijn borst liggen bijkomen. Dit was zo fijn! Daarna kon ik gewoon onder mijn eigen douche staan en kwamen mijn ouders en broer langs. Ik wilde eigenlijk in het kraamhotel bevallen, maar achteraf vond ik thuis bevallen heel fijn. Nog een voordeel was dat ik niet was uitscheurt. Ik heb positieve herinneringen aan de bevalling.

31 maart op 1 april, nacht Ik heb een heel fijne zwangerschap, maar ben inmiddels al een tijdje klaar om onze lieve kleine jongen te ontmoeten. Op 4 april, eerste Paasdag, ben ik uitgerekend. Aan iedereen die het wil horen vertel ik dat ik een Paasei uitbroed maar dat het waarschijnlijk nog even duurt, want ik heb nog nergens last van en ik ben alle interesse een beetje zat. Ik wil gewoon lekker in mijn eigen coconnetje zitten. Mijn man heeft al gezegd dat hij op elk mogelijk tijdstip ter wereld mag komen, maar 1 april is wat hem betreft geen optie. Grappig; in de nacht dat april begint krijg ik ineens last van 'menstruatiepijn'. Dit zullen wel oefenweeën zijn, bedenk ik. Tussen de oefenweeën door heb ik de mooiste dromen. Het prachtigste vind ik die waarin mijn lieve vader met zijn schort voor in een grote pan staat te roeren. Ineens sta ik voor hem; hij kijkt me aan en weet dat mijn bevalling begonnen is. Geëmotioneerd komt hij op me af, schort om en pollepel nog in zijn hand. Hij knuffelt me en zegt: 'je kan het, Simoontje'. Nou heet mijn zus Simone, dus dat aspect vond ik minder, maar die liefde in zijn stem, het vertrouwen in mij.. en een knuffel van mijn vader nadat we elkaar een jaar niet geknuffeld hebben! De weeën houden na twee uur op. Die avond wandelen mijn man en ik nog ruim een uur. Het is lekker weer en we genieten. Een ding is zeker; het gevaar van een 1 april-geboorte is geweken. Man blij, mij maakt het niet uit. Ik denk sowieso dat het nog wel even gaat duren. 1 april op 2 april, nacht Vanaf 23:00 begint het weer; de voortdurende weeën. Ze zijn mild en prima op te vangen, dus ik noem ze liefdevol 'weetjes'. De 'weetjes' blijven wel de hele nacht lang (van 23u tot 8u) aanhouden. Rond vier uur maak ik mijn man wakker met de mededeling dat ik ze maar blijf voelen. Inmiddels houd ik ze bij met een app, maar de conclusie van ons beiden is na wat googelen: dit zijn absoluut oefenweeën, want de duur en frequentie zijn te kort. Dus ik zeg rond de ochtend: 'ga maar aan het werk schat, hij blijft vast nog een week of twee zitten. Het zal mijn tijd wel duren.' Mijn man werkt thuis, dus hij is dichtbij. Hij maakt een ontbijtje voor me, waarvan de helft blijft staan. Rond half 1 's middags bel ik naar het spreekuur van de verloskundige omdat ik al die tijd generale repetitie draaien toch wel opmerkelijk vind. Zij zegt dat ik onder de douche moet gaan staan en man moet laten timen. Daarna mag ik terugbellen. De timing slaat weer nergens op; 'weetjes' van 35 seconden etc. Dus ik meld dat bij de verloskundige en ze zegt dat ze toch even komen kijken. Om 15:00 hebben ze tijd. Helemaal prima. Intussen is mijn man gestopt met werken en we liggen samen op het bed. Hij houdt me vast terwijl ik me op de ademhaling en meditatiemuziek richt. Het is magisch, een soort droom die maar niet op lijkt te houden met hier en daar een flinke pijnscheut die de intensiteit van de ervaring alleen maar versterkt. Ik heb ooit iets gelezen over menstruatie en oerkrachten en ik heb veel positieve bevallingsverhalen beluisterd en gelezen. De 'menstruatiepijn' die ik voel, is voor mij dan ook een teken van kracht. Ik voel me sterk. Goede Vrijdag, 15:00 De verloskundige zit op mijn bed en voelt of ik ontsluiting heb. Ze zegt: 'wat hoop je?' Ik hoop alleen maar dat ze hier niet voor Jan met de korte achternaam zit, maar durf tegelijkertijd niks te geloven. En dan spreekt ze de magische woorden: 'zou het je verbazen als je al 6 centimeter ontsluiting hebt?'. Dat blijkt dus het geval. Ik moet huilen van geluk; binnen niet al te lange tijd zullen we ons kindje in de armen houden! De weeën intensiveren en mijn man is de liefste steun en toeverlaat die ik me maar kan wensen. Ik heb echt het gevoel dat we een liefdevol team vormen. De kraamhulp, verloskundige en stagiaire zijn rustig aanwezig en steeds aan het vertellen hoe goed het gaat. Ik voel me zo gesteund en elke wee brengt ons kleintje dichterbij. Rond 17:30 ervaar ik al wat lichte persdrang, maar ik probeer nog een tijdje door te puffen. Dan breken eindelijk mijn vliezen. Ik voel me zo blij dat het vruchtwater helder blijkt, al zegr de verloskundige dat ik nu al zo ver ben dat een ritje ziekenhuis sowieso geen optie meer is. Om 18:03 geef ik toe aan de persdrang.  Wat een frustratie als de verloskundige zegt: 'ik zie het hoofdje bijna. Ennnn hij zakt weer weg..' Ze zegt dit een aantal keer. Ik maak me flink boos en zet al mijn kracht in op het persen. Ik denk gewoon dat ik moet poepen, maar dan wat lager. Boeit mij het dat er zoveel mensen om mij heen zitten, laat staan dat er misschien echt wat ontlasting meekomt. Dit gaat nu om ons lieve kindje! Om 18:27 is hij daar plotseling. Ik snap het bijna niet. Zo snel is het uiteindelijk gegaan. De verloskundigen pakken hem aan en ik zie een klein lief beetje paarsig glibberig mannetje. Wooooow! Heeft dit lieve kleintje al die tijd in mij gezeten? (Vervolg zie volgende bericht)

(vervolg eerder verhaal. Sorry, kort van stof ben ik niet.) Hij wordt op mij gelegd en ik kan alleen maar naar hem en mijn man kijken en me intens gelukkig voelen. De verloskundige en de kraamhulp vertellen achteraf hoe mooi ze de bevalling vonden. 'Je bleef heel rustig' en: 'jullie waren echt een team' en: 'tijdens mijn bevalling heb ik mijn man afgesnauwd, maar jullie waren zo lief voor elkaar! Je vroeg zelfs tussendoor heel lief: mag ik een kusje? Dat ga ik niet vergeten!'. Ik kijk ook heel positief terug op de bevalling. Onze lieve jongen is nu 5 weken oud. Sinds gisteren kijkt hij me echt aan. Toen ik met hem aan het praten was, zei ik geëmotioneerd: 'ik ben zo blij dat je vijf weken geleden in ons leven kwam!'. Hij keek me aan en brabbelde een klein beetje terug, heel schattig. Toen ik vroeg: 'en, hoe vond jij de bevalling?' kreeg ik voor het eerst een brede lach met geluid erbij! Zoooo mooi. En nog eentje toen ik -weer- geëmotioneerd vroeg: 'ja, vond jij het ook zo mooi lieverd?'. Ik ben me ervan bewust dat ik geluk heb gehad en dat het niet vanzelfsprekend is dat alles zo mooi verloopt. Maar ook geloof ik heel sterk in wat een yogaleraar steeds herhaalde: 'wat er ook gebeurt, je hebt je ademhaling altijd bij je'. En ik geloof ook sterk in de kracht van mijn man, ons kindje en mij. Dat zijn prachtige factoren waar we wel invloed op hebben; op liefdevol communiceren, op ademhaling en op vertrouwen in elkaar en ons kindje. Dat zijn ook de pijlers waar onze relatie op rust, ook nu ons lieve mannetje er is. ♥️

Had me ingesteld op een bevalling van 24 uur. Het werd uiteindelijk maar 13. Vooral veel op zo'n bal gezeten. Tijd vloog voorbij, vond de weeën eerder vervelend dan pijnlijk, het waren net m'n menstruatie krampen op de ergste dag. De laatst 2cm werden pas wat zwaarder. Wel twee uur geperst, voelde geen persdrang en uiteindelijk met knip geboren, hij was aan de grote kant. Niks van knip gevoeld, en geen seconde last van gehad na de tijd. Zou de bevalling nog wel 10x over kunnen doen. En het is oké als je het euforische gevoel niet hebt als je je baby ziet. Ik voelde meer van oh dus dit was het en zo zie je er dus uit.

Maandag 19 oktober 2020: een bezoek aan de gynaecoloog om de inleiding van onze tweeling af te spreken. Nog geen enkele ontsluiting, dus een afspraak om terug te komen voor een ballon Woensdagavond 21 oktober: de verloskundige in het ziekenhuis controleert mn baarmoeder voordat ze een ballon willen plaatsen. Resultaat: 3 cm ontsluiting en een verweekte baarmoedermond. Ik mocht nog terug naar huis om daar te slapen. Donderdagochtend 22 oktober. Wij melden ons om half 8 voor inleiding. Infuus voor weeën opwekkers werd geprikt en de vliezen van de voorste baby werden gebroken. Ze vergaten het infuus te starten maar ik kreeg toch weeën. Een hele tijd waren de weeën goed weg te puffen. ( Er zijn nog foto's van 10 uur 's ochtends dat ik lachend op bed zat) om 11 uur werden de weeën pittiger en om half 12 zei ik tegen mijn man, ik moet plassen en ik wil dat ze de ontsluiting controleren. Op het toilet voelde ik het al, ik moet persen. En inderdaad, 10 cm ontsluiting. Na 10 minuten persen was daar mooie kleine Elin. Ze kon niet op m'n borst omdat de navelstreng te kort was. Na 5 minuten kreeg ik opnieuw weeën. En na 3 minuten en 2 x persen was daar lieve kleine Teun. Binnen 3.5 uur waren daar 2 prachtige gezonde baby's, 10 minuten na elkaar geboren. 22 oktober 2020 11:57 uur, Elin, 2720 gram 12:07 uur, Teun, 2465 gram Een fijne bevalling waar ik positief naar terug kan kijken.

Eerste: S' nachts wakker geworden met buikpijn..dacht dat ik moest poepen en idd....wilde lekker gaan slapen weer,weer kramp..pas toen ik wat bloed zag dacht ik..shit...... Binnen 3,5 uur is onze zoon geboren,ruim 22 jaar geleden en lekker thuis. Tweede: Vliezen braken met een serieus luide knal😂,daarna direct weeenstorm en 1,5 uur later is ons meisje geboren,ook thuis..helaas wel enorme naweeen gehad. Derde:Ze wordt rond 23 juli verwacht..ik hoop thuis..maar dat gaat afhangen van bloedonderzoek wat donderdag is gedaan..ik ben rhesus negatief...

Eerste *sterrenkijker, in zh: 36+6 Sochtends braken de vliezen savonds barstte de weeën los, deze duurde zo'n 6 uur tot ik mocht persen. Vrij snel voor een eerste kindje schijnt. Ik heb 45min geperst, een knip om wat te helpen en daar was ons mooie meisje! Een sterrenkijkertje even na 04u snachts geboren. Daarna 24u observatie in het ziekenhuis ivm medicatiegebruik tijdens de zwangerschap, maar achteraf niet nodig geweest, ze deed het supergoed! Tweede, thuis: 40+1 Sochtends braken de vliezen. De hele dag milde voorweeën totdat ze rond 18u ineens erg heftig werden en om de 2 a 3 minuten kwamen. Ze waren overigens nog goed weg te puffen tot de persweeën begonnen. Na een half uurtje persen is ze tegen 20u thuis geboren! Omstrengeld met de navelstreng en erg paars maar de apgarscores waren alsnog 8, 9 en 10. Ze kleurde snel bij en het hartje heeft geen dipjes gekend. Bij mij een klein scheurtje maar geen hechtingen nodig!

Met 38.3 spontaan bevallen. Hier ook een gewone bevalling denk ik! Ja het is heel heftig maar verder allemaal goed gegaan. Van 18-19 uur nog lekker gesport en bij thuiskomst Turkse pizza gegeten. Tijdens het eten begonnen de eerste weeën al. Toen in de avond werd het erger en rond middernacht wist ik echt zeker dat de bevalling was begonnen! Ik had rugweeen en die waren wel echt heftig. Ik moest ook vaak overgeven van heftigheid van de pijn. Rond 4 uur wilde ik perse naar het ziekenhuis voor pijnstilling. Daar aangekomen aan de morfine pomp, dat lichte echt wel even op. Om half 8 in de ochtend werden mijn vliezen gebroken en de weeën weer heel heftig. Daarna vroeg ik om een ruggenprik maar dat duurde nog even... rond kwart voor 10 kwam die mand eindelijk. In de tussentijd heftige weeën maar ik was in een soort roes. Om 10.00 uur was eindelijk die prik gezet maar ik had inmiddels persweeën... toen bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en na 15 minuten persen was mijn zoontje er. Dat persen was echt een opluchting en ging echt heel goed. Denk dat ik er positief op terugkijk omdat het einde zo snel en goed ging haha. Maar al met al, ja het is echt heftig maar vaak gaat het gewoon goed.. ons lichaam is hiervoor gemaakt😄

Ik ben ingeleid dan en iedereen zegt daar de ergste horror dingen over maar ik zou me zo een2e keer laten inleiden. Bevalling zelf met ruggenprik gedaan en heb echt niks te klagen. Het enige was dat het lang duurde en t vermoeiend was maar goed dat nam ik voor lief. Verder echt super bevalling gehad en 4 uur laten stond ik thuis weer te poetsen hahaha