Down voelen 12,5 week zwanger

Hey, wat ontzettend vervelend zeg! Ik had het met 13 weken, ik maakte rond die tijd ook bekend dat ik zwanger ben. Het was voor mij heel confronterend ondanks dat het kindje zeer gewenst is. Het duurde bij mij ongeveer 2 weken voor het beter werd waarin in vooral zelf moest leren accepteren dat ik zwanger ben. Misschien herken je jezelf hierin, misschien niet, maar ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel sterkte 🍀

Hi, wat vervelend voor je. Ik had na 12 jaar traject en zwangerschap wens een positieve test in mijn handen. Zomaar. Je zou denken dolblij, maar ik had mega paniek en angsten en raakte daar compleet van de rel en richting zware depressie. Maar vooral ook door de hormonen enorm van slag. Er is mij ad voorgeschreven, maar durfde het niet te nemen. Tevens had ik HG, dus dat werkte ook compleet averechts. Ik was op. En toch dat de hormonen begonnen te settelen , het overgeven stopte, ik rustiger naar de echo's kon (kijken) werd ik zelf ook wat rustiger. De hormonen haalde mij af en toe nog zeker wel in en vooral op het einde. Iedereen zei ook... nou genieten heh ! Ik gaf als antwoord, ik hoef niet te genieten als ik maar rustig ben. Ik was zo bang dat ik niet van mijn kindje kon houden en hoe het allemaal moest als hij er was. Oh wat een angsten. Ik ben na mijn bevalling redelijk gelijk begonnen met escitolopram. Nou dat had ik veel eerder moeten doen. Ik ben heel laag begonnen en heb deze nu 2 x verhoogd. Ik ben rustig, ik houd van mijn kind en heb nauwelijks angst. Nu kan ik af en toe genieten of lees ontspannen ! Weet dat de hormonen echt veel doen en dat je je tijdens die 9 maanden echt anders kan voelen. Niks is blijvend! Dus ook de angsten niet. Het komt goed, echt !

Mijn god, wat een herkenning. Ik dacht dat ik de enige was met deze gedachten en angsten... Ik heb geen tips oid maar lees graag mee.

Hee, wat vervelend dat je je zo voelt. Heel herkenbaar. Ik zit nu op 6 weken (denk ik) en kan niet echt blij zijn met de zwangerschap. Ik heb al heel lang een kinderwens maar nu 't zo ver is, voel ik me schuldig dat ik niet blij ben. Ik weet niet of je er al met je huisrats/vk over hebt gesproken of misschien ben je onder behandeling van een psycholoog? Misschien dat zij nog iets voor je kunnen betekenen. Ik weet ook niet wat dat genieten is. Ik droom over dat mensen erachter komen dat ik zwanger ben en dan beangstigd me. Ik wil 't ook aan niemand vertellen, sowieso nog niet maar op een gegeven moment moet 't wel (werk). Een collega is ook zwanger, na miskraam en ik voel me schuldig, alsof ik haar moment af pak. Snap rationeel wel dat 't niet zo is, maar 't voelt wel zo en liefst vertel ik 't gewoon niemand tot de baby er is. Heb je steun van vriendeb/familie/partner? Ik heb niet echt tips voor je.. Heel veel sterkte!

Hallo, ook herkenbaar hoor. Sterk kinderwens en voelde me 2 weken heel gelukkig daarna begon het: de kwalen, de nachtmerries, de bloedingen die niet te verklaren zijn. Ik ben angstig en onzeker. Anderen kopen rond deze tijd spullen en ik pieker me suf 😣. Ook nog niet aan veel mensen verteld, voelt als een grote stap. Ik voel me nu al een slechte moeder erdoor 😖. Heel veel succes en weet dat je niet de enige bent die piekert! 🍀

Hi, heel herkenbaar en voor veel vrouwen zoals je leest! Dat vond ik al fijn, dat ik niet de enige was. Die hormonen cocktail in je lichaam is niet niks, en er is natuurlijk ontzettend veel om je zorgen over te maken, hoe blij je ook bent met je zwangerschap. Ik werd na een week of 16 minder somber, toen wende m’n lichaam denk ik aan de hormonen. Vanaf 10 weken wekelijks met de verloskundige gepraat en kreeg extra echo’s, want werd wel heel blij van de kleine zien. Uiteindelijk ook nog paar keer met psycholoog gepraat omdat ik me zo schuldig voelde tegenover de baby. Wat voor mij echt hielp was praten. Met professionals (verloskundige heeft me ook echt geholpen!), met m’n vriend, met goede vriendinnen. En je lichaam went aan de hormonen en dan wordt het hopelijk minder. Het wordt beter!

Dank je wel voor je bericht lief mens!

Jeetje wat een emotionele rit! Ik heb veel aan je verhaal! Thanks

Hoop dat je wat hebt gevonden!

Dank je wel lieverd voor je bijdrage

Thanks!!! Ik heb het al wel gedeeld maar soms is het zo overweldigend en die hormonen pffff

Super bedankt! Ik beschrijf de hormonen wel eens als een soort drugs… bizar wat het doet! Ik zal het aankaarten bij de verloskundige!❤️

Herkenbaar. Ik heb ook echt aanleg voor piekeren en doemdenken. Ik ben nu 5 weken en voel me echt angstig en maak me zorgen. Ik heb al een hele periode gehad dat ik me zorgen maakte over de toekomst en kijkt nu terug te komen. Dingen als het slechte weer, die stormen, oorlog, enz. helpen echt niet mee. Ik probeer in mijn hoofd te houden dat het normaal is al deze dingen samen plus de hormonen en per dag te kijken. Heb nog geen echo gehad, dus de zwangerschap lijkt ook nog zo abstract. Bedankt voor de tip het met de verloskundige te bespreken. Ga ik met de intake doen!