Downsyndroom, mijn vriend wil het sowieso niet.

Is het niet verstandig om eerst een vervolgonderzoek af te wachten of het 100% zeker is?

Dan is het alleen maar groter gegroeid en wordt de beslissing alleen maar lastiger. Sowieso dat onderzoek doen natuurlijk, maar het lijkt me verstandig om vooraf al een beslissing te maken in wat te doen.

Precies hierom geen nipt test gedaan, ik wilde de keuze niet eens krijgen. Maar je moet doen wat jij zelf wil, en niet wat een ander zegt. Sterkte ♥️

Poeh, wat lastig! Misschien samen met een hulpverlener erover praten? De huisarts of de POH ggz kunnen jullie misschien helpen door vragen te stellen hoe jullie hier samen een antwoord op gaan vormen.

Persoonlijk zou ik het afbreken als het 100% zeker downsyndroom heeft. De blije mensen met downsyndroom zijn de ‘beste’, degene die het minder getroffen hebben zie je niet want er overlijden er ook een heleboel of hebben afwijkingen aan het hart bijvoorbeeld waar risicovolle operaties voor nodig zijn.

Wat ontzettend heftig voor je dat je voor deze keus staat. Als je vriend het sowieso niet wil: wat betekent dat? Verlaat hij jullie als je geen abortus wil? Tegelijkertijd moet je er ook voor waken dat je niet instemt met abortus terwijl je eigenlijk niet wil, dat kan echt een enorme issue worden in de toekomst. Het moet dus op een of andere manier ook echt jouw beslissing worden. Kun je erover praten met iemand anders dan je man? Een vriend(in), familielid of hulpverlener? Sterkte en veel wijsheid!

O jeetje. Het is vooral moeilijk dat je een keuze moet maken denk ik? Ik heb met cliënten met downsyndroom gewerkt, en de meesten waren heel blij en gelukkig. Ze hadden wel iets meer zorg nodig, maar dat kan ook zijn omdat je er veel meer op let? Probeer te achterhalen wat jij wilt, los van je partner. Eventueel gesprek met huisarts/POH voor een luisterend oor? Sterkte met je besluit.

De juiste beslissing moeten jullie samen maken. Willen/kunnen jullie dit samen aan ? Als je vriend al zegt dat hij het absoluut niet wilt, hoe groot is dan de kans dat hij eventueel de relatie verbreekt ? Mocht dat een grote kans zijn, denk je het dan alleen te kunnen ? Bedenk wel, op tv zie je vaak alleen de "leuke" kant van down. De vrolijke opgewekte mensen die mee kunnen in de maatschappij. Helaas kent down ook een andere, véél minder leuke kant. Dat is heel goed om even bij stil te staan. Wij hadden vooraf afgesproken dat we de zwangerschap zouden afbreken in het geval van een afwijkende uitslag. Mijn 2 oudere dochters hebben al een zware rugzak en dat wilde ik ze absoluut niet aandoen. Zelf zou ik de zorg voor een gehandicapt kind ook simpelweg niet aankunnen. Ik heb daar gewoon stomweg te weinig geduld voor. Wellicht is het anders wanneer het je eigen kinderen zijn, dat durf ik niet te zeggen. Maar voor nu, wacht eerst even de vervolgonderzoeken af en praat er samen over. Jullie moeten samen tot één besluit komen. Er is geen goed of fout. Veel sterkte 🍀

Downsyndroom is niet niks. En inderdaad, de verhalen zijn wisselend. Feit blijft dat je leven meer zal draaien om een baby met down dan om een baby zonder syndroom. Ook jullie carrière, je andere kindje en eventueel kindjes die je nog meer zou willen na dit kindje worden beïnvloed door deze keuze. Snap wel de moeilijkheid van deze keuze. Het was makkelijker geweest als gezegd kon worden of dit kindje een volwaardig leven kon lijden of niet. Zijn er nog andere problemen uit de nipt gekomen? Hartproblemen?

Oei dat is een lastige keuze die jullie moeten maken. Zelf geen ervaring, wel veel gewerkt met downsyndroom en daarbij verschillende ouders ontmoet. Ze zijn allemaal gelukkig met hun kind met down, het maakt hun leven mooier ondanks de zorgen die het soms met zich meebrengt. Mensen met downsyndroom zijn hele pure mensen, zelf vind ik het heerlijk om ermee te werken maar als ik in jouw schoenen stond zou het voor mij ook een hele moeilijke keuze zijn... Tegenwoordig kunnen sommige downers echt wel zo goed als "normaal" leven en is de levensverwachting vele malen groter, maar de meeste hebben toch echt de rest van hun leven hulp/zorg nodig. Ik wens je heel veel sterkte en succes met wat je ook kiest🍀

Vreselijk, wat een k*tkeuze om te moeten maken.. Als grote zus van een meervoudig gehandicapt zusje, kan ik je wel 1 ding vertellen: je relatie moet zo, zo vreselijk sterk zijn om de stress en zorgen van een gehandicapt kindje aan te kunnen. En jij zelf als moeder/vader ook. Ons hele gezin is kapot als gevolg van stress, zorgen, heel de mikmak, die grotendeels voortkwamen door de zorgen voor mijn zusje (en het simpelweg hebben van een narcistische vader, die uiteraard al helemaaaal niet met de situatie kon dealen en hierdoor de mishandel-tour opging.). Niemand binnen het gezin (5 broers/zussen) spreekt elkaar nog deels door het verleden. Maar ik heb het over een meisje dat niks kan: niet praten, niet lopen, en op geen enkele wijze aan kan geven wat we wilt. De ziekte heeft geen naam. Voor mij persoonlijk zou de keuze dan ook wat makkelijker zijn. Ik zou met vreselijk veel pijn in m'n hart een abortus laten plegen. Kinderen met Down kunnen inderdaad zielsgelukkig zijn, oud worden, alles, maar hebben wel de nodige gebruiksaanwijzing.. Ik begrijp dat we op die manier voor God spelen, maar de keuze is er niet voor niets. Veel succes met je keuze ❤️.

Eens! @TS Jullie zijn vast en zeker geschrokken van dit nieuws. Hebben jullie van te voren samen ook gesproken over de wat als? Wij namelijk wel en downsyndroom was bij ons een reden voor zwangerschapsafbreking. Ga er samen voor zitten, voer open gesprekken zonder verwijten en leg elk gevoel op tafel. Alleen dan zijn jullie in staat een weloverwogen keuze te maken in het belang voor de baby, je dochter van tien, maar ook voor jullie zelf.

Mijn persoonlijke mening is dat ik de zwangerschap zou laten afbreken. Puur omdat ik mijn kindje geen leven gun met een achterstand. Lichamelijk hebben ze ook gezondheidsrisico's. Zelf wanneer die kindjes weinig zorgbehoeften hebben worden het volwassenen die in een harde wereld terecht komen en altijd een vorm van zorg nodig zullen blijven hebben. Dat is wat mij vooral zorgen zou baren. Wat als je kindje niet het geluk heeft om bij de "goede" groep te horen en een zware vorm heeft waarbij zelfstandigheid zogoed als onmogelijk is? Wat met zware gezondheidszorgen en vele ziekenhuisbezoeken? Ik kan niet meteen cijfers vinden, maar die gelukkige kindjes op instagram zijn denk ik niet de meerderheid? Sowieso zie je daar voornamelijk de positieve kant. Ik denk dat je dit echt iets is waar je samen met je partner over moet beslissen.

De blije, gelukkige, goed functionerende mensen met down syndroom tegenwoordig op tv ziet vertegenwoordigen maar een heel klein deel van de mensen met down syndroom. Dit geeft wat mij betreft een vertekend beeld. Down syndroom kan heel wisselend zijn. Vaak ook met heftige fysieke problemen. Ik zou persoonlijk voor een abortus kiezen omdat ik het mijn kind zou willen besparen.

Wat een vervelend nieuws! Helaas hebben wij dit (ook t21) eerder dit jaar ook meegemaakt. Wij hebben na de NIPT uitslag een vlokkentest laten doen, helaas kwam er hetzelfde resultaat uit. Het betekende vooral erg veel beslissingen moeten nemen in korte tijd. Die je maar beperkt kan overzien, want je hebt geen tijd om erover na te denken. Daarnaast was het allermoeilijkste voor ons of we door wilden gaan omdat het kindje dan wel levensvatbaar is, itt t18. Ik wens jullie erg veel sterkte en neem alsjeblieft het besluit waar je je goed bij voelt! En laat je zeker goed (onafhankelijk) adviseren.

Wat een pittige situatie.. ik zou denk ik ook neigen naar afbreking. Mijn neefje (23) heeft Down, en het is de allerliefste schat die er bestaat. Heeft vroeger veel operaties aan z’n hart moeten ondergaan, maar dat gaat nu goed en hij is een gezonde jonge man. Ik zie aan mijn oom en tante, hoe gek ze ook op hem zijn, het wel pittig is. Hun andere twee kinderen zijn het huis al uit en hij woont nog thuis. Ze moeten dan ook nog steeds een oppas regelen als ze een dagje weg willen bijvoorbeeld. Vakanties met hem gaat ook niet, omdat hij heel erg vast zit aan zijn structuur en dus snel overprikkeld op onbekende plekken. Nogmaals, het zijn fantastische mensen en zouden je leven ook zeker verrijken. Maar ik zou goed alle opties overwegen. Ze zijn namelijk niet zoals alle mensen die je ziet bij ‘Down the Road’ etc. Heel veel succes met jullie keuze. 🩷

Wat is dit moeilijke keuze en toch....zou het voor mij persoonlijk geen keuze zijn. Ik geloof dat je niets op je schouders krijg wat je niet kan dragen. Ik weet van mensen waarbij gezegd werd het word een zwaar gehandicapt kind, daar moet u ernstig rekening mee houden. Deze ouders waren niet sterk en toch voor gekozen om niet weg te laten halen....en bij de geboorte? Niks maar dan ook niks aan de hand een prachtig gezond kind. En ook down kinderen hebben een volwaardig leven. Al hebben wij als "gezond" mens het idee van niet. Sterkte in de keuze die je maakt

Misschien is het goed om specifiek met mensen te praten die zelf ervaring hebben met gehandicapte kinderen/broers/zussen. Hier zul je vooral voor/tegens krijgen, maar echt uit ervaring spreken is vaak een ander verhaal. Je kunt niet oordelen, geen van beide kanten op, als je nooit te maken hebt gehad met hulpbehoevende op deze manier en iedereen heeft zijn eigen verhaal. Heel veel sterkte met jullie keuze. Elke beslissing is goed, zolang jullie er maar achter staan.

Dat is inderdaad ook mijn gedachte. Maar voelt toch raar om het niet weloverwogen te beslissen. En, wat als. Maar je komt er niet achter....

Je kan beslissen met je partner om zowel de vruchtwater punctie / vlokkentest af te wachten als de 20 weken echo. Om de lichamelijke afwijkingen te zien (die kunnen ook gemist worden). Maar dan ben je natuurlijk wel al ver in de zwangerschap en de kans is aanwezig dat je kindje in de buik al overlijdt voor die tijd. Dit soort medische dingen even navragen maar gok dat je dat al zou doen. Sterkte!