Eenzaam tijdens zwangerschap.

Hey, Ongeacht of het hormonen zijn of niet, jij voelt je klote! En dat gevoel is er nou eenmaal nu. Ik vind sommige dingen die je benoemt ook wel heel terecht. Vast werk / sportclub ed zou in mijn ogen gewoon door moeten gaan. Maar je man hoeft natuurlijk geen extra klusjes aan te nemen en iedereen maar te helpen terwijl jij zijn hulp het hardste nodig hebt! Jij bent zwanger maar jullie zijn samen in verwachting. Ik zou dit op een rustig moment nog eens heel duidelijk met hem bespreken. En ook heel duidelijk aangeven wat je precies van hem verwacht. Sommige mannen hebben die duidelijkheid nodig 😉. Als hij dan nog niet luistert zou ik echt een beetje gemeen worden en gewoon een van zijn vrienden of beter: een gemeenschappelijk vriend appen van. “Hé dit moet af kun je alsjeblieft helpen want anders gebeurd het niet”…. Lijkt me als man zijnde heel vernederend en hopelijk opent dat hem de ogen. Betreft het laatste wat je zegt…. Dat klinkt voor mij wel een beetje hormonaal hihi. Zoals ik het nu lees is het gewoon lief bedoelt en probeert je man denk ik te zeggen dat jij echt wel ook rekening met jou probeert te houden en weet hij niet hoe hij dat op een andere manier moet laten zien/vertellen. Sowieso klinkt je man echt als een goedzak die gewoon niet zo goed weet waar z’n prioriteiten liggen en hoe hij nee moet zeggen tegen mensen die iets verder van hem afstaan. Het gevolg is dat hij dan veel te veel doet. Hopelijk helpt een beetje duidelijkheid en sturing hierin al. ❤️

Dankjewel voor je bericht! Misschien bedoelt hij dit inderdaad wel goed, maar ik heb toen meteen geantwoord met voor mij hoef je hier niet te blijven hoor. Misschien wat kattig… Maar hij benadrukt nu steeds vaker, als ik bijv vraag ga je nog weg? Dan zegt hij nee want dat vind je niet leuk. Hij zet mij echt weg als de partner die hem verbied de deur uit te gaan…! Ga doe je ding maar dat hoeft toch niet elke dag? Ik heb al nu enkele keren gezegd dat ik hem mis en zo graag even samen wil zijn.☹️ Mijn vader heb ik gevraagd voor de kamer want er moest iets gestuct worden en toen me vriend dat deed werd dat een grote puinhoop… mijn vader is helaas erg ziek geweest en fysiek kan hij nog maar heel erg slecht doorpakken. Hij heeft afgelopen week een stukje muur geschuurd en is nu nog aan het ‘herstellen’ helaas hebben/heeft hij niet echt handige vrienden😅 Als ik een van hun vraag zou het eerder vernederend voor mij zijn want dat wordt echt een circus. Zelf heb ik twee goede mannelijke vrienden maar die zijn ook totaal niet handig hqhqh… denk dus niet dat hij zich geïntimideerd zal voelen door hen. Hij gaat lachend toe kijken en dan moet ik vervolgens met hangende pootjes terug komen om het alsnog aan hem te vragen. Hij is vandaag weer lekker een vriend helpen met verven…. Hij heeft gezegd dat als hij terug is hij ook hier gaat verven… 🤷🏼‍♀️ het zal mij benieuwen… het is aan de kant van de woonkamer die al gestuct is. De konijnen stonden daar maar die hebben tot overmaat van ramp weken al in de gang gebivakeerd zodat die muur afgemaakt kon worden. Heb ze van de week gewoon terug gezet en dan is het: “Ja maar…” nee niks ja maar je kijkt maar even wat je doet🤣

En hij is inderdaad echt niet vreselijk! Het zijn inderdaad de prioriteiten en ik denk dat ik me daarom soms zo eenzaam voel, het voelt alsof ik alles maar alleen moet doen en alleen moet uitzoeken… Dan denk ik weleens het is ook JOU dochter. Tegelijkertijd heeft hij het er alleen maar over dat hij niet kan wachten, dat de tijd niet snel genoeg kan gaan… ik denk alleen maar oh jee als ik ervoor kon kiezen om dr nog 10 maanden te laten zitten dan zou ik dat zo doen… gewoon puur omdat ik steeds stress heb of alles wel optijd af is… Ik zou het hem nooit vergeten als ik straks beval en iets is niet in orde of niet af. Ik wordt nooit boos en heb zovaak normaal dingen aangegeven en gevraagd. Ik ben zelf wel van het plannen en alles wat ik kon doen en wat belangrijk was heb ik allang al gedaan, nu mijn verlof was eindelijk mijn tijd om rust te pakken. Het voelt oneerlijk dat ik er dan zo voor moet ‘boeten.’

Het lijkt wel of dat ik naar de intro van help mijn is klusser aan het lezen ben.. sorry no offence...ik vind dat hij jou aardig te kort schiet...ik ben benieuwd als de baby er is voor je...ik hoop dat hij dan meer thuis is.

Ik mag er eigenlijk niet om lachen want het is echt k*t. Maar dit zeg ik dus ook telkens 🥲🤣 Hij heeft gezegd nadat hij vandaag die vriend heeft geholpen hier thuis verder gaat. Ik belde hem net voor iets, en hij zei: “Tot vanavond!” Dus ik zei huh vanavond? (Niet verwacht dat het zolang zou moeten duren) Heb gezegd: “Nou lange dag voor jou, want als je terug bent mag je mooi hier aan de slag” Ben benieuwd als er niks gebeurd wordt ik echt echt boos en ga ik er echt wat van zeggen dat iedereen op zijn hulp kan rekenen behalve ik. Terwijl ik dit bericht typ belt hij mij dat hij morgen met …… meemoet naar een klus om 18:30, echt boos en teleurgesteld tot ik mij net bedenk dat een vriendin mij ook aan het pushen is om morgen af te spreken, dus volgens mij gaat dit om de babyshower… en kan ik daar dus nu niks van zeggen… 😅

Heb mezelf trouwens voorgenomen als er straks weer niks gebeurd ik gewoon iemand ervoor laat komen… Gooi het lekker in vraag en aanbod op facebook daar zitten vaak wel wat ondernemers die op de korte termijn nog wel dit soort klusjes aannemen. En dan uiteraard op meneer zijn kosten. 🤪

Klinkt echt als mijn man. Super lief en goed maar binnen de relatie soms een echte “***” en vaak heb je het gevoel datje helemaal achter op hun prioriteitenlijstje staat. Hmmm wat kan ik zeggen. Mijn man wou nog snel lampjes halen nadat hij me voor de bevallingen aan het ziekenhuis had afgezet,…. Ja de lamp van ons zoutlamp (die mee was om het gezellig te maken) bleek stuk. Gelukkig hebben de vroedvrouwen hem tegengehouden anders was hij weg,… Altijd in de weer Mocht je de oplossing vinden laat me iets weten, voel me hier ook best vaak eenzaam en duidelijk zijn helpt maar in beperkte maten 😞

Hé even een ideetje waarom vraag je niet de hulp van een vriend. Je laat hem je man vragen voor een dringende klus (een vriend waarvan je weet dat je man niet kan weigeren) laat ze afspreken en dan kunnen ze samen op die dag de kamer aanpakken? Hij heeft dan alleszins tijd vrijgehouden en als die vriend bij jullie staat en zegt dat de dringende klus jullie babykamer is zal hij er ook echt niet meer tussenuit kruipen

Pfff ik zou willen dat ik een oplossing voor je/ons had…! Echt mega irritant… hij is tegelijkertijd ook weer ontzettend lief en ik weet zeker dat hij een goede vader zal zijn!! Maar ggggrrrrr doe wat er van je gevraagd/verwacht wordt. Dan ligt me hele huis in puin door die klote muur die half gestuct is en vraagt hij savonds: “Zal ik even je buikje masseren” 🥺 dat maakt het lastig want ik weet dat veel vrouwen ook ‘dat’ niet hebben en helemaal nergens van op aan kunnen. Maar liever heb ik gewoon dat je met je tengels van me afblijft en ervoor zorgt dat ik niet zoveel stress heb… ☹️ Hij wilde het graag doen, heb heel vaak gevraagd heb je hulp nodig, moet er wat geregeld worden. Nee nee nee. Nou oke maar puntje bij paaltje zit ik met de gebakken peren. Ze snappen het klaarblijkelijk echt niet hoor, jou man ook niet🤣 ik had die zoutlamp echt naar zijn hoofd gegooid hier fijne avond doei, hahahaha. Snap zeker dat je op zo’n moment echt stress hebt ook, alhoewel ik wel denk dat sommige mannen het ‘onbewust, bewust’ doen. Snapje wat ik bedoel 🤪 Jou man had wellicht ook veel stress en was misschien bang en hoopte zo misschien nog even uit de situatie te kunnen ontsnappen. Niet met het idee dat hij de geboorte van zijn eigen kind niet wil meemaken, maar denk echt dat denken in het hier en nu… soms denk ik ook laat ze maar in die waan… laat het los, maar dat lukt niet!!! Al helemaal niet als je zwanger bent. Ergens wil ik dat hij dezelfde stress heeft als dat ik heb. Dat als de baby er dalijk is hij eerst nog een week z’n gemaakte pestzooi aan het opruimen is en inziet dat hij echt dom bezig is geweest.

Goed idee, alleen interesseert het denk ik geen van zijn vrienden het een zak waar onze baby straks slaapt. Ik bedenk me ook net en zit meteen weer huilend op de bank. De babykamer moet na het verven minimaal twee weken luchten… kleertjes enso moeten daarna nog gewassen worden… want die liggen nu daar te verstoffen. De kant van de babykamer moet nog een keer over gestuct worden en dan nog geverfd. DEZE WEEK DUS! Aangezien ik vanaf 37 weken ‘kan’ bevallen. Als de kamer dan met 35 weken af is dan hopelijk blijft ze nog twee weken zitten… Ik snap echt niet waarom het zo moeilijk moet gaan… Mijn hele zwangerschap inclusief verlof geen moment kunnen genieten of rusten… Nu als de babykamer goed gelucht is met 37 weken kan ik pas gaan wassen en alles meteen schoon in de kast doen zonder dat het in die kut lucht en vieze stoffen ligt…

Vind hem eigenlijk behoorlijk egoïstisch naar jou toe.. ik zou toch echt op m’n strepen gaan staan dat jij hem nu harder nodig hebt dan ieder ander. Zeker met hoe je zwangerschap verloopt. Wat je zegt.. als het nu al zo gaat, hoe moet het dan straks.

Ik wilde heel erg graag thuis bevallen, maar thuis voelt niet meer als thuis. Ik zit continue in de rommel van het ‘klussen’ ik kan het niet eens klussen noemen eigenlijk om de 10 weken wordt er eens wat gedaan. Ik wilde alles ruim optijd af voor de bevalling aangezien ik in een af schoon en net huis wil bevallen. Ik denk dat dat niet meer haalbaar is en dat ik me erbij moet neerleggen. Ik heb gesmeekt zovaak en kan echt op mijn kop staan maar het gebeurt niet… En ondanks dat het ZIJN PROBLEEM is en hij t allemaal lekker zelf moet uitvogelen, vindt ik t oneerlijk tegenover mij en mijn baby. Ik heb continue stress en zij voelt dit ook. Dus ik ga toch maar weer zelf dingen regelen… Ik ga maandag met mijn verloskundige bellen en overleggen wat nu nog de mogelijkheden zijn voor het geboorte/kraamhotel. Dan ben ik een ‘huiselijke sfeer’ om te bevallen, maar kan ik ook daar verzorgd worden en hoef ik dus niet in een niet afgemaakt huis te zitten. Aangezien niks hem geen donder interesseert kan hij lekker 24/7 in het huis klussen, en dan is het even niet mijn probleem dat hij zijn kind niet kan zien, Ik ga maandag bellen voor de mogelijkheden, ik denk dat het mij iig wat rust geeft wetende dat er nog een optie is.

Ik heb het echt echt geprobeerd en zovaak gezegd en ruzie om gemaakt. Niet alleen om dit maar gewoon idd het feit van joh ik voel me alleen help eens mee, zoek ook eens wat uit etc etc. Mijn enige wens was om in mijn verlof op de bank te zitten en te niksen… klinkt misschien te goed om waar te zijn.🥲😅 Maar ik wilde gewoon zitten, niks doen en bewust eens mijn baby voelen… ontspannen en relaxed. Ik voel me zovaak zo schuldig en ellendig dat het alweer bijna voorbij is en ik echt geen moment in de zwangerschap ECHT heb genoten. Ik keek enorm uit naar me verlof want al die tijd dacht ik: dan is alles af, hoef ik niet meer te werken, zijn de kleertjes schoon en opgeruimd. Dit waste ik ook al veeeel eerder aangezien het hele bergen zijn dus telkensen als ik een hele lading had deed ik het meteen wassen. Juist om mezelf de stress te besparen. Tegen de tijd dat ik kan genieten is ze er al… want ik kan niet genieten zolang niks af is. Ik droom echt naar het moment dat ik ook een keertje weg kan zwijmelen, de schopjes voelen, me voorstellen hoe ze eruit ziet, hoe ze klinkt als ze huilt, hoe het eruit ziet als ik straks achter de kinderwagen loop. Het is mijn eerste zwangerschap en wil later geen spijt hebben dat ik er niet van heb genoten…

Daarom vind ik dat hij er voor jou moet zijn en niet maar bij jan-en-alleman moet gaan klussen of jou moet laten zitten. Ik vind echt dat ie je in de steek laat, sorry dat ik het zo hard zeg. Maar merk dat ik hier even niet zo goed op ga 🙈. Ik ben m’n vriend heel dankbaar dat ie, ondanks wat aandringen, heel snel de babykamer klaar voor ons had. Probeer tussendoor wel te genieten van de kleine momenten!

Naaah dat kan echt niet hoor. Andere mensen helpen terwijl de kamer van zijn kindje nog niet af is. Je hebt hoogzwanger waar wacht hij nog op. Hij moet niemand helpen en in zijn eigen huis aan de slag gaan. Veel geduld heb je hoor ik zou het Iig niet accepteren. Dit is trouwens zeker niet hormonaal

Je bent denk ik te lief voor hem. Geef hem een datum dat alles af moet en anders moet je ergens anders heen, want woonsituatie is niet veilig voor jou en de baby (erger maken dan het is, zodat hij je serieus neemt. Want om eerlijk te zijn doet hij dat nu niet).

Bedankt! Ik wordt dus niet gek haha… Mijn vader helpt ook en dat duurt ook allemaal 50 jaar als dat aan hem ligt. Maar hij is doodziek geweest en heeft weken in een coma gelegen maar staat hier wel om af en toe dan wat te doen. Ik wil het echt volgend weekend afhebben zodat de kamer twee weken kan luchten. Dan ben ik 37 weken… mocht ze dan komen dan is de kamer dus wel klaar en ook leefbaar… Ik vind echt niet dat ik het kan maken om mijn vader nu achter zijn reet aan te zitten en de kast op te jagen met volgende week moet het af. Buiten dat lekker makkelijkk, toen me vriend toch niet zo handig bleek in het stuc werk ben ik degene die de hulp van mijn vader heeft ingeroepen. Ik ga denk ik gewoon tegen hem zeggen dat hij tot het weekend de tijd heeft om maar zijn ‘matties’ op te trommelen die het gaan regelen. Hij staat toch altijd voor iedereen klaar? We gaan zien hoeveel mensen hem hier komen helpen. Vrijdag avond is die muur gestuct en geverfd basta, dan heb ik het weekend om de kleertjes te wassen en ben ik met 37 weken helemaal klaar. Op misschien nog een lampje in de kinderkamer na… maar ik ben het zat echt zat! Ik hoop dat ze nog even blijft zitten en niet dat wanneer IK eindelijk even op me reet dan zit ze komt… Hopelijk kan ik dan nog minimaal een weekje bijkomen en er van genieten dan is ze wel welkom 🙈

Denk dat dat hem niets uitmaakt… Hij denkt dan ja ga je lekker weg ooit moet je toch wee thuis komen. Heb toen al gezegd voordat de kraamzorg kwam voor de intake dat ze zou gaan zeuren om de babykamer. Maakt hem ook niks uit… uiteindelijk heeft ze niks gezegd. Heb achteraf tegen hem gezegd dat ze er wel wat van zei: dat ik zo niet thuis kan bevallen en dat hun zo niet kunnen werken als hij met 40 weken nog even de muur gaat verven. Interesseert hem niet, hij denkt dan maar het ziekenhuis ofso geen idee. Hij snapt niet dat het voor mij wel belangrijk is hoe en waar ik beval. Heb hem daar al eens op aangesproken dat het me echt kwetst dat het hem niet uitmaakt hoe zijn kind eruit komt als het er maar uitkomt. Dat ik stress, pijn en me niet op me gemak wellicht voel het hem gewoon niet uitmaakt. Hij zegt dat dat niet zo is maar merk er niks van.

Nee je wordt zeker niet gek! Wat zielig voor je vader en super lief dat hij ondanks alles toch probeert te helpen. Ja geef jouw planning aan hem door hoe jij het wilt en hopelijk zullen z’n vrienden hem helpen. Vaak zie je helaas dat mensen die andere vaak helpen niet altijd de hulp terugkrijgen. Hopelijk is dat niet bij hem het geval. Als hij het alsnog niet doet wat echt onbegrijpelijk is, maar is het geen optie om iemand dan maar buitenshuis in te huren? Het is je eerste kindje? Dan is de kans groter dat ze nog eventjes blijft zitten. Hoe moeilijk het ook is probeer te genieten van deze laatste weken dat krijg je niet meer terug. De kamer en het huis zal uiteindelijk wel afkomen

Dag Flox ik wou nog antwoorden maar met een kleine baby in huis is te tijd een bijzonder begrip. Ik weet dat het soms moeilijk is maar laat het los. Een newborn heeft bijzonder weinig nodig. Maak zelf een hoekje in jullie slaapkamer vrij voor ledikantje/wieg en commode. Deze kan je gemakkelijk met een vriendin opzetten en was je kleertjes. De muur moet dan maar wachten. Rooming in is veiliger als op een aparte slaapkamer ifv wiegendood. Het heeft dus nog een voordeel bij en als de baby je man systematisch wekt zal hij zelf hopelijk ook de urgentie van een eigen slaapkamer voelen. Of zoek een andere oplossing die voor jou rust bied. Kijk wat je zelf kan doen en zelf in handen hebt. Dat is waar ik aan denk ifv de baby. En ja t is helemaal niet fijn voor je dat je backup strategieën bedenken moet en misschien dingen moet doen die je helemaal niet wil. Maar als dat voor jou terug mentale rust brengt is dat hetgeen dat nu telt. Ik heb de andere tussentijdse communicatie niet gelezen dus vergeef me als je mijn suggestie al eerder hebt gekregen. Veel sterkte en ik denk aan je. Ps maak je man nu misschien al duidelijk wat je van hem verwacht de eerste dagen na de geboorte want de mijne was zo even ook gewoon weg naar jan en alleman. En ik kan je verzekeren dat dat er diep inhakt. Want hij zou maar eens iemand moeten teleurstellen,... als ik aan deze dag terug denk moet ik er nog van wenen 😭. Hij heeft me daar heel diep mee gekwetst. Ik hoop hiermee te voorkomen dat jou het zelfde overkomt.