Eerste miskraam.

Wat een verdrietig nieuws😞 zelf hebben wij in 2020 een miskraam gehad ook met 8 weken geen kloppend hartje. Ik heb ook gekozen voor medicatie en dit ging best snel. Ik kreeg tabletten 1 moest ik 24 uur van tevoren in nemen en daarna moest ik vaginaal tablet toebrengen. Ik kreeg krampen en begon te bloeden toen kwam het vruchtje vrij snel los. Ik ben zelf ook echt depressief geweest en uiteindelijk ook naar een therapeut geweest dit heeft mij enorm geholpen om het een plekje te kunnen geven. Nu hebben wij een gezonde dochter van 7 maanden😍 ik hoop dat jij het ook een plekje kunt geven en je als je weer zwanger mocht worden er hopelijk ook van kunt genieten bij mij duurde dat ook wel eventjes hoor maar dat is niet zo heel raar. Ik wens je heel veel sterkte toe🙏❤️

Jeetje, wat heftig. Dit is heel verdrietig nieuws. Allereerst veel sterkte voor de komende tijd. ❤️ Helaas heb ik aardig wat ervaring opgedaan met 7 miskramen, 5 jaar bezig nu in totaal. Wat zo belangrijk is dat je vooral doet wat goed voelt voor jou, voel je je nog niet sterk om te werken doe dat dan vooral niet. En het is altijd goed om de juiste hulp te zoeken, een maatschappelijk werken op het gebied van dit verlies en fertiliteit. Maar laat vooral het verdriet toe, en weet dat alle emoties er mogen zijn. Heel herkenbaar is het je schuldig voelen, maar weet dat jij echt niks kunt doen aan het feit dat dit niet goed gegaan is. Weet dat dit heel moeilijk is om niet te denken, want jij draagt het. Het verwerken heeft tijd nodig, en wellicht zal een volgende zwangerschap angstig zijn maar je wens is vast zo groot dat je dit wel aan kunt. Probeer stap voor stap te denken over het vervolg, neem tijd voor dit proces van de miskraam die je moet doorstaan, tijd voor je verdriet en rouw. Als je wat advies wilt over het opwekken, de medicatie of over mijn ervaring, dan wil ik dat wel toelichten in de chat. Je mag me altijd een vriendschap verzoek sturen. ❤️

Sterkte! Ik heb in juni 2021 een miskraam gehad. M’n lichaam deed het niet zelf afstoten dus medicatie genomen. De krampen begonnen binnen het uur en ik verloor veel bloed. Heb ook flink wat weken nagebloed. Ik ben denk ik 2 maanden thuis gebleven van m’n werk. Er zat ook vakantie tussen maar ik was zo verslagen. Kon alleen maar huilen. Ons kindje was zo gewenst! In augustus 2021 werd ik weer ongesteld dus vanaf toen probeerden we het weer. Ondertussen bij een coach gelopen omdat ik er zo erg mee zat. En zwanger worden wilde niet lukken. In februari 2022 werd ik weer zwanger. Nu een gezonde dochter van bijna 7 maanden 🥰. Het is niet jouw schuld. Jij kan hier in geen enkele zin iets aan doen! Het voelt zo dubbel, maar dit heeft niet zo mogen zijn. Praat, huil en deel. Stop het alsjeblieft niet weg. De weg wordt dan alleen maar langer. Geef jezelf de tijd. Wees lief voor jezelf. Dat gun ik je zo erg omdat ik het mezelf toen niet gegund heb. ❤️

Wat een heel verdrietig nieuws voor jullie. Wij hebben hetzelfde nieuws 22/5 gekregen. Afgelopen nacht ben ik het vruchtje dmv medicatie verloren. We hebben het er ook erg moeilijk mee, vooral omdat we al een goede echo gehad hadden en er ook helemaal geen symptomen van een miskraam waren. Ik heb me sinds 23/5 ziek gemeld en in overleg blijf ik volgende week ook nog thuis. Het uitzendbureau via wie ik werk, had al aangegeven bij het uwv dat de ziekmelding betrekking had op een zwangerschap. Ik wist niet dat daar ook een miskraam/missed abortion onder valt en daarvoor andere dingen staan. We willen het zeker proberen als mijn lichaam weer helemaal ok is, maar vind het nu al heel spannend om daar voor te gaan. Heel veel sterkte samen!neem de tijd die jij denkt hiervoor nodig te hebben. Ieder doet het op z’n eigen manier!❤️

Hoi! Sterkte☘️☘️☘️ Ik bleef tijdens mijn miskraam thuis, dat was in alle 3 de gevallen een week. Daarna ben ik gewoon weer aan het werk gegaan maar wel rustig aan gedaan. Ik vond werk fijne afleiding

En het is niet jouw schuld 😘😘😘

Het is niet jouw schuld!!!! ❤️

Hoi allemaal, Bedankt voor het delen van jullie verhalen en de lieve berichten. We hebben een kleine kei laten graveren met de naam, datum en een stukje tekst. Als het mogelijk is willen we het kindje opvangen en begraven bij het familie graf. Mijn man en ik zijn helemaal hoteldebotel van Schotland en het eerste wat mijn gevoel die dag zei is dat wij samen er even tussenuit moeten. Ik denk dat dit voor ons beide goed zal doen, maar ik hoop dat mijn lichaam het trekt. Maandag wil ik ook meteen de medicatie innemen en de maandag er op gaan wij samen weg. Ik ben bang dat het zwaar kan en zal worden voor mijn lichaam, maar van binnen zegt er iets dat wij dit moeten doen. Even weer op onze vertrouwde plek waar wij ons thuis voelen en waar wij veel hebben mee gemaakt samen.

Ik heb helaas dit keer ook een miskraam gehad :( ik heb in totaal 3 dagen verlof gehad, 1 dag toen ik te horen kreeg dat het niet goed zat en 2 dagen toen het met medicatie is gestart.. aansluitend eraan het weekend en maandag weer aan het werk. Ik voel me ook een stuk meer depressief dan normaal sinds dit hele gebeuren. De medicatie gaf de eerste dag wel wat krampen maar verder niet echt last gehad van iets heftigs. Wat stolsels en veel bloed maar daar schrok ik niet van (zoontje s bevalling diende zich aan met mega veel bloedverlies door voorliggende placenta dus ben in dat opzicht ook wel wat gewend) en bloed verlies wordt nu al minder gelukkig, ik heb me ook schuldig gevoeld naar mijn zoontje en ook naar het (niet) kindje in mijn buik omdat ik zo boos was en het eruit moest etc.. dus herken me wel in je verhaal! Sterkte in ieder geval!!

Hoi wat verdrietig voor jullie. Voel je alsjeblieft niet schuldig hier kan jij echt niks aan doen. Ik herken je gevoel wel had dit zelf ook maar laat dat los het is niet jou schuld. Ik heb 3x missed abortion gehad en zowel curretage gehad en de pillen genomen. Ik had bij de pillen best veel bloedverlies vond het best heftig had ook echt soort van weeen. Maar ik lees ook veel dat vrouwen er positief over zijn. Adviseer wel dat er iemand bij je is als je die pillen neemt. Om positief te eindigen ik ben vorig jaar op mijn 43 e na alle miskramen en ellende toch nog moeder geworden van een geweldige dochter die nu bijna een jaar is. Dus geef de moed niet op ! Veel sterkte

Wat verdrietig! Je hoeft je nergens schuldig om te voelen, dit heb jij ook niet gewenst en ligt buiten je controle! Mijn miskraam was afgelopen november. Was wel een spontane miskraam, heb geen ervaring met medicatie. Mijn miskraam was gelukkig op een zondag. Ik werkte thuis die week en heb me niet ziek gemeld. Wel heel begrijpelijk als je dit wel zou doen! Ik start deze maand aan ronde 1 voor een nieuwe zwangerschap. Dit had ik wel al eerder gewild, maar denk ook niet dat ik er de maand na mijn miskraam alweer klaar voor was geweest. Neem je tijd 💖

Duurde het lang voordat jouw cyclus weer op orde was/is gekomen?

Oh meid wat een vreselijk nieuws!!! Wij hadden rond dezelfde periode het slechte nieuws gekregen dat ons kindje niet meer leefde. In eerste instantie zei ik ik wacht het af, maar na 2 dagen werd ik gek van het wachten en ik wilde, net als jij, het hoofdstuk afsluiten. Uiteindelijk bij de gyneacoloog medicatie gekregen en die werkte goed. Ik heb wel echt veel kramp gehad maar alles was eruit. Na een week mocht ik op controle en kon ik gaan verwerken. Veel gepraat met mijn man en omgeving, dit hielp mij enorm. Miskraam is half mei 2021 gebeurd en in sept was ik weer zwanger. In mei 2022 is onze regenboog baby geboren, op de envelop van het geboortekaartje hadden we een sluit sticker van een regenboog, de eerste zwangerschap zijn we nooit vergeten. Als jij denkt dat je therapie nodig hebt moet je dit zeker doen!! Alles wat jij nodig hebt, het is niet niks. Ik ben uiteindelijk 1 week thuis gebleven vanaf het moment vd inname vd medicatie. Sterkte!!!

Ik werd na 30 dagen weer ongesteld. Na 3 maanden was mijn cyclus weer de gebruikelijke lengte van 25 dagen. In cyclus 4 kon ik geen eisorong vinden (hiercoor niet getest), vanaf cyclus 5 wel. Dus 5 cyclussen voor het weer allemaal soepel liep. Maar ik lees hier ook van veel vrouwen die meteen weer zwanger werden.

Gecondoleerd, wat een vreselijk nieuws. Je verhaal klinkt erg herkenbaar: ik kreeg zelf ook een miskraam na 2 jaar proberen en zat toen even diep in de put. Wat mij geholpen heeft is sessies met een (gespecialiseerde) psycholoog én het besef dat mijn lijf het dus wel kan. Ik had voor medicijnen gekozen en ben uiteindelijk 2 maanden thuis geweest van werk, deels vanwege erg hevig bloedverlies (duurde 6 weken bij mij helaas) en deels vanwege mijn mentale gemoedstoestand. Na het herstel en de therapie ben ik na 4 maanden weer opnieuw zwanger geworden en heb ik inmiddels een dochter van 4 maanden oud 😊 Ik hoop van harte dat je er bovenop komt en een zelfde fijne uitkomst kan hebben als die ik heb gehad. Het dal was bij mij erg diep, maar dat maakt het dan ook extra mooi om op de top van de berg van het uitzicht te kunnen genieten 😘 Therapie heeft mij wel echt geholpen. Sterkte ermee!!

Sterkte! 🌸🌸

Oh wat naar en wat een teleurstelling na zo’n lange tijd. Allereerst heel erg veel sterkte gewenst🧡 Ik heb afgelopen feb een missed abortion gehad, werd bij de termijnecho duidelijk. Het schuldgevoel herken ik maar is zo naar en onterecht. Je kan er helemaal niets aan doen. Zo machteloos is het ook. Therapie kan zeker daarbij helpen denk ik. Ik ben 1,5 week thuis gebleven van werk maar achteraf wenste ik dat ik iets langer de tijd had genomen. Zelf heb ik geen medicatie gehad dus daar kan ik niks over vertellen. Wij hebben ervoor gekozen om drie maanden niet opnieuw te proberen om eerst veel aandacht en rouw te kunnen hebben (en in Bv delen v Azië is dat standaard, ‘opschonen’) en zijn net weer begonnen met proberen. Uiteindelijk blijft de kinderwens heel sterk en ik lees en hoor toch ook van veel mensen dat het na een eerste miskraam toch lukt. Nou, heel veel sterkte neem je tijd voor de verwerking🙏🏼💐

Allereerst veel sterkte. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Na het nieuws heb ik thuis gewerkt voor het geval het op gang kwam. Uiteindelijk doorgehakt en afgelopen donderdag bij de gynaecoloog geweest en voor medicijnen gekozen. Gisteren 4 tabletten ingebracht en na 5u kwam het vruchtje en vruchtzakje naar buiten. Ik heb het opgevangen om te zien of alles eruit kwam. Bijzonder hoe compleet en klein het vruchtje al was bij 8 weken. Daarna 1,5u flink bloedverlies en vervolgens als een normale menstruatie. Vandaag de 2e dosis medicijnen inbrengen. Afwachten wat daar van komt. De pijn is mij erg meegevallen. Heb gelijk 2 paracetamol genomen. Het voelt als menstruatiepijn maar vond het goed te doen. Ik ben blij dat ik na 2 weken afwachten heb doorgepakt. Het voelt nu als een opluchting en we kunnen het nu gaan afsluiten. Over 4 weken heb ik een controle echo. We gaan eerst een menstruatie afwachten (adviseerde de gyn) ook en dan weer proberen. Je leest veel nare verhalen over de medicijnen maar wil toch mijn positieve ervaringen ervan delen. Sterkte!

Hoi allemaal, bedankt voor jullie berichtjes en sorry dat ik niet meer gereageerd had. Ik ben vandaag begonnen met de eerste kuur en wat een intense pijn heb ik gehad zeg. Ongeveer een uur geleden voelde ik iets groots in mijn vagina zitten en ik moest snel naar het toilet toe om het op te vangen. Hier kwam een gigantische grote stolsel uit en iets waarvan wij vermoeden dat het het vruchtje is. !!!!!FOTO ALERT!!!

.