Emoties uitschakelen

Het kan inderdaad een beschermingsmechanisme zijn van je. Heb je angst om mama te worden? Te falen? Heb je eerdere miskramen gehad of schrik om je kindje te verliezen? Sta stil bij jezelf en praat desnoods met je partner. Mama worden is niet niks, je moet die nieuwe gevoelens binnen laten en verwerken☺ er komt veel op je af en het is fijn om dit met je wederhelft te kunnen dezen. Zo kan je later rekenen op zijn/haar begrip, respect en geduld

Je hormonen hebben voor een verandering gezorgd waardoor je "normaal" op dingen geageerd. Omdat je dit niet gewend bent, voelt door als afgestompt. Ik denk ook dat je in je therapie iets met piekeren hebt behandeld? Door zijn namelijk wel piekergedachtes. Je hebt geen muur opgebouwd, vanaf deze periode ga je je wat meer focussen op de bevalling en ook weet niet of het je eerste is, maar "beseffen" dat je een mensje op de wereld zet doe je denk ik echt pas als je het in je armen krijgt. Ik heb zelf een angststoornis met enorme controle issues, 1,5 jaar intensief therapie voor gevolgd. En sinds nu tijdens zwangerschap ben ik nergens bang voor geweest, sterker nog, ik kon me vanaf de 1e positieve test niet voorstellen dat er iets fout kon gaan met die kleine. En het besef dat het een kind is.... Je hoort wel vaker mensen zeggen dat het meer een alien lijkt wat je lichaam heeft gekaapt 😘 Niet over je gevoel (of gebrek aan) gaan piekeren, gewoon van genieten dat je emotioneel relaxed bent, want dat is het. En kraamtranen krijgt ook niet iedereen hè, dus als je die overslaat ben je echt niet ineens een gevoelloos monster😂.

Door de hormonen tijdens de zwangerschap kan je juist ook emotioneel stabieler worden, omdat er nu een andere balans voor stofjes in je hoofd zit. Wanneer je bijvoorbeeld manisch depressief bent, kun je emotioneel gezien je juist meer steady voelen tijdens de zwangerschap en kraamtijd. Ik zou er niet teveel achter zoeken en gewoon ervaren dat het nu voor jou zo is en dat dat okay is en nog kan/mag veranderen.

Ik herken dit wel een beetje, heb zelf ook een moeilijke tijd gehad waarin ik oa beide ouders verloren ben. Ik had ergens verwacht dat ik heel emotioneel zou zijn dit niet te kunnen delen etc maar ik ben juist ook heel koeltjes. Huil helemaal niet echt. Ben ook een beetje bang dat dit nadien komt dus herken wel wat jij schrijft

Ik herken wel wat je zegt. Ik had echt verwacht dat ik tijdens mijn zwangerschap heel emotioneel en meer stemmingswisselen zou hebben, maar dit is mij zo mee gevallen. Ik ben nu 40+3 weken en merk nu wel weer sinds een week ongeveer dat ik mij emotioneel weer wat onrustig kan voelen.