Emotioneel-uitgeput-laatsteloodjes

Helaas wel. Hoewel ik geen 1000 dingen meer hoef te doen. Wij zijn wel klaar. Alleen ik heb nog een 6 jarige thuis, die veel aandacht vraagt. Ik ben nu 36 weken en ik zit echt af te tellen. Vooral nu ik echt van de gyneacoloog helemaaaaaaal niks meer mag. Het is echt op de bank of bed liggen en meer niet.

Hier hetzelfde.. mijn energiepotje gaat steeds verder leeg, ook door een peutertje dat al rondloopt. Ik vind het nu met 36 weken en al het gedoe er omheen, best pittig. Voel me hier ook heel alleen in.. Dan is zo'n forum toch erg fijn om enige vorm van herkenning te lezen 😊

Heel herkenbaar. En ik huil om was die van de waslijn valt.. Hoe bedoel je stressig😭

Ik ook 36 weken, naamgenootje. En ook een peuter van 2.5. Pff

Oh dat is toevallig zeg, hier ook 2,5. Tis een schatje, maar wel een handenbindertje hihi.. Toch een stuk minder rust dan wanneer hij gewoon naar de peuterspeelzaal zou gaan 🙈 Hij heeft na het verzetten van de klok ook bedacht dat ie niet meer wil slapen, ook heel relaxed haha.

Hier inmiddels 40 weken. En 2 kleintjes lopen (4en3) Kan ook weinig meer. En heb nog wel wat te doen. Ik maak per week een lijstje met de meest hoog nodige dingen. En dan een lijstje voor alle dag, met iets nuttigs van me wekelijkse lijstje, en een leuk klusje. Iets weg te kunnen strepen geeft echt een beetje moed. (Mij tenminste wel) Ben al 4 weken zo bezig.

Ik heb veel angst.. wij zijn best lang bezig geweest om een baby te krijgen dus de Corona-crisis helpt niet echt mee.. daarnaast heb ik het gevoel nog 1000 dingen te moeten maar in realiteit slaat dat totaal nergens op want alles is baby-proof! Mijn zoon van 11 is thuis maar hij is special needs dus vergt ook extra aandacht.. al met al.. een pfff.. 😥

Wat ik ook heb.. voorweeën.. of indalingsweeen hoe je ze noemen wil.. waardoor sommige dagen/nachten ik gewoon ook niks anders kan dan bankhangen/bedhangen.. al met al ben ik nu 33+3 en heb ik het aardig gehad! De spanning is al de hele zwangerschap zo hoog door ons verleden met miskramen etc.. dus ik ben toe aan ontspannen.. en rust!

Het valt nog mee, ik ben morgen 37 weken maar ben niet echt vermoeid. Ik heb ook geen andere kinderen, dat maakt een groot verschil. Ik verlang wel steeds meer naar de gezellige dingen zoals inderdaad een wijntje drinken, lekker alles kunnen eten en mijn lichaam weer proberen terug te krijgen. Die buik wordt wel steeds zwaarder tijdens het lopen, en de klusjes die ik nog kan doen, worden al snel te zwaar. Daar baal ik wel van. Maar verder gaat t nog best goed.

Ben blij voor je! Hihi! Ik krijg het met de week zwaarder.. ik rookte voor mijn zwangerschap.. dus die mis ik nu zo af en toe flink om even de gedachten te verzetten! En idd alles gewoon kunnen eten lijkt me ook heerlijk! Ik ben vanaf het begin al heel erg moe, waarschijnlijk ook door de stress maar dat is niet echt weggegaan.. en met de nachtelijke bezoekjes aan het toilet erbij is mijn nachtrust ook niet het allerbeste 😅 dus al met al.. toe aan rust!

Jep. Sinds een weekje ben ik er helemaal klaar mee. Heb voorweeën, pijn, slaap nog amper, geen puf om even een blokje om te lopen want dan krijg ik harde buiken.. Huishouden staat op een laag pitje want als ik al alleen het bed schoon opmaak heb ik al harde buiken.. Gelukkig zag de verloskundige het ook al en we hebben afgesproken dat als ik het echt niet meer red na 37 weken, we kunnen praten over inleiden, ook omdat ik een grotere kans heb op een postnatale depressie en nu al een stok achter de deur heb voor als ik in de put zou vallen

Ik ben 39 weken en loop al 2 weken lang met voorweeën. I'm done 🥺

Omg! Snap ik! Ik hoop dat het snel omzet in normale weeën en je mag gaan bevallen!! 😇 sterkte aankomende weken!

Ik heb mn hele zwangerschap al geen puf. Heb een zwaar ijzertekort (met extra ferro en foliumzuur issie amper 6.2). En vanwege ischias kan ik ook amper lopen of tillen. Dus ja ik snap je wel 😅. Het enige wat je kan doen is elke dag 1 ding inplannen en dan hopen dat het lukt. Voordeel voor mij is dat paps ook thuis is

Ik heb mijn eerst volgende controle pas met 36+5 maar ik ga dan ook echt wel aangeven dat het me opbreekt.. dat ik niet meer echt kan slapen.. ik ken het gevoel.. als ik iets te veel doe heb ik ook een harde buik.. en indalingsweeen zijn echt wel pijnlijk af en toe.. 😅

Nou ik merk ook dat ik steeds vaker aan een sigaret denk nu het einde van de zwangerschap naderd, vooral of en wanneer ik er weer mee ga beginnen. T zou natuurlijk hartstikke zonde zijn maar ik ben wel bang dat ik het moeilijk ga krijgen, of helemaal niet, dat je er als je kindje er eenmaal is, niet meer wilt gaan roken. Ik ben toen ik de test deed gelijk gestopt, en rookte daarvoor niet super veel maar toch. En inderdaad de nachten worden steeds slapelozer haha! Ook omdat je ritme zo anders is en je overdag niet meer zoveel doet en dan merk ik dat ik zo minder goed slaap.. Achja laatste loodjes!! We kunnen t

Ik herken het! Zowiezo de lichamelijke vermoeidheid en psychische onrust zo af en toe maken dat ik echt kan snakken naar een sigaretje.. ik ben ook aan het begin gestopt!

Denk jij dat je weer gaat beginnen na de zwangerschap? Niet direct natuurlijk maar op den duur?

Hier ook compleet er doorheen. 36 weken bijna. zzp’’er zonder verlof. Ik werk dus soort van door want ben ook nog kostwinner en zit met een 7 jarige thuis. Echt heel fijn dat leraarschap in de schoot geworpen. Moeten elke dag wel iets. Met de juf bellen, inloggen hier,inloggen daar... Ik huil om alles, compleet in de stress en overprikkeld. Doodmoe en al 3 weken continu voorweeën.

Sinds gisteren begin ik het strontvervelend te vinden, dat zwanger zijn. Die buik maakt mij een logge olifant, elke inspanning is teveel, slapen wordt steeds moeilijker, de benauwdheid wordt altijd maar erger,... Ben iets meer dan 38 weken nu. Langs één kant denk ik ‘dat hij maar snel komt’, en langs de andere kant wil ik dat hij liever nog een week of 2-3 blijft zitten. Maar op fysiek vlak heb ik er in ieder geval oprecht genoeg van.