Enorme teleurstelling

Je mag afwijken van protocollen. Dus als jij naar huis wil, dan mag je naar huis.

Er is niemand die jou mag verplichten in het ziekenhuis te blijven. Protocol of niet. Ik zou wel de voors en tegens goed afwegen en bespreken. Maar niet naar huis mogen alleen maar omdat het protocol is, is natuurlijk onzin.

Inleiden kan idd helaas meerdere dagen duren. Ik was met 42 weken ook nog niet inleidbaar. Omdat je nu 42 weken bent, en ze medisch gaan ingrijpen (inleiden) ben je nu medisch en val je onder verantwoordelijkheid van de gynaecoloog. Het is slechts protocol, en daarom dringend advies, maar geen verplichting. Houd in je achterhoofd dat niemand je iets kan verplichten. Tegelijk kan het wel zo zijn dat je zorgverlener de handen er vanaf trekt wanneer je niets met hun advies doet. Dit in reactie op eerdere reacties Heel veel succes! Hopelijk is je kindje er snel!

Niks moet! Pas op dat je de regie niet uit handen geeft, jij bent de baas! Zorg dat je goed geïnformeerd blijf. Weeg goed de voordelen tegen de nadelen af en doe waar jij je goed bij voelt. En aangezien het bijna zo ver is: succes, u can do this 💪!

Ach meid, wat vervelend! Als ik in jouw schoenen stond, zou ik proberen me te focussen op het accepteren van de situatie (super moeilijk, ik weet het) en er het beste van maken (nog moeilijker). Een ziekenhuisbevalling kan ook fijn zijn! Het is even zoals het is, ook al is het anders dan je je had voorgesteld. Ik hoopte zelf ook op een thuisbevalling, maar al snel werd mijn droom doorgeprikt dat ik medisch werd. Was toch een fijne bevalling!

Ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent. Op dit moment is dit de veiligste plek voor jou en je kindje. Je kan het! Probeer van de kamer je veilige haven te maken, met muziek en dingen om te doen die jij leuk vindt (tekenen? Spelletje? Film?). Donker / gedimd licht helpen de bevalling ook. En zoals Kiimi zegt: pak de regie Heel veel succes🍀💪

Och ja, herken het helemaal. Loop ook bijna tegen de 42 weken aan. Wat een teleurstelling dan he!!! Ik wil net als veel anderen zeggen, niets moet. Je hoeft echt niet in het ziekenhuis te blijven. Ik heb aangegeven dat ik dat niet standaard ga doen, tenzij er een bepaalde reden voor is, standaard protocol is voor mij niet voldoende reden. Ik kan thuis ook afwachten, ik voel me thuis veel meer op mijn gemak en acht de kans groter dat er spontaan iets op gang komt. Dit was helemaal ok. Je moet echt niets, maar het is best lastig, je moet soms stevig in je schoenen staan. Het hangt ook erg van het ziekenhuis wat het protocol is, want hier is de standaard dat je gewoon naar huis gaat met ballonnetje etc. Ik hoop ook zo dat kindje nog thuis geboren kan worden, maar heb nog maar weinig hoop. Ik snap je teleurstelling heel goed. Hier al heel wat traantjes gelaten en dat is ok. Een inleiding is niet niks. Het helpt mij dat ik regie kan houden over het proces, en ook met inleiding in het ziekenhuis kan je goed bevallen. Heel veel sterkte!!! You've got this!! En je moet niets!!

Oh ik snap je teleurstelling zo! Ik wilde ook zo graag thuis bevallen en heb 2x een keizersnede gehad🙈 Ook totaal niet wat ik in mn hoofd had. Bij de 2e had ik al heel helder, een bevalling laat zich niet plannen. Laat het over je heen komen, en ja, dat is best lastig soms! 🤗 Een inleiding is medisch en altijd in het ziekenhuis. Ga vooral na hoe je het daar zo fijn mogelijk kan hebben, je gaat je kindje binnenkort eindelijk ontmoeten! Ik wens je een voorspoedige bevalling en een goed herstel toe!

Ik herken je teleurstelling! Met mijn vorige zwangerschap stond ik met tegenzin met 42 weken in het ziekenhuis om ingeleid te worden. Na meerdere mislukte strip pogingen en helemaal nul gerommel had ik mezelf er aan toegegeven dat er een ballonnetje geplaatst zou gaan worden. Destijds benoemde de verloskundige dat ik gewoon naar huis mocht daarna maar in het ziekenhuis kreeg ik al heel snel (aan de aanmeldbalie) al te horen dat mijn man dan maar thuis de tas moest op gaan halen. Exact op dat moment begonnen mijn weeën en mocht ik in overleg met de verloskundige toch nog naar huis om te bevallen. De medewerkers vh ziekenhuis waren daar niet blij mee en hebben ook geprobeerd om mij daar te houden, maar ik had mijn zinnen gezet op een thuisbevalling. Waarom weet ik niet precies, maar alles in mij zei dat dat de beste optie was. Eenmaal richting de auto kreeg ik een weeën storm dus ik dacht dat het ook echt zo moest zijn. 4 uur later kwam de verloskundige en brak ze mijn vliezen omdat dit niet vanzelf ging. Helaas had mijn zoon in het vruchtwater gepoept en moest ik dus alsnog met de ambulance naar het ziekenhuis toe om daar te bevallen. Spijt is het niet, maar achteraf gezien had ik mezelf en mijn man zoveel hysterie kunnen besparen als ik gewoon daar op een bed was geklommen. De kans is aanzienlijk groter dat je vruchtwater vies is bij 42 weken, mijn verloskundige vertelde dat eigenlijk pas na de bevalling. Als ik dit allemaal vooraf had geweten dan had ik mijn zinnen niet perse op thuis bevallen gezet na 41. Weken. Bij de volgende bevalling ga ik in ieder geval niet meer terug naar huis. protocol of niet, bij 42 weken is het naar mijn idee in iedergeval "safe" als je in een ziekenhuis bevalt 😅

Jeetje wat een verhaal 😅. Supergoed dat je de regie in handen hield door toch lekker naar huis te gaan, dat vergt echt wel wat doorzettingsvermogen tegen de ziekenhuismedewerkers. Maar wat kut dat het dan vervolgens alsnog in het zkh eindigt door poep in het vruchtwater 😅.

Zo heb ik het dus juist niet echt ervaren. Ik ben altijd wel standvastig en ook wel koppig, als ik iets in mijn hoofd heb dan gebeurt dat vaak ook wel. Maar ik ben mij in deze situatie dus ook bewust gemaakt dat dit niet altijd de juiste keuze hoeft te zijn. Uiteindelijk had ik een zeer gecompliceerde bevalling en was ik dus maar al te blij dat ik in het ziekenhuis beviel. Het open staan voor het idee en het loslaten van je idealistische gedachte, dat is vaak het meest lastige.. en vooral op het moment supreme 🥲 @ TS, hoe is het met jou?

Ja dit! Natuurlijk is het balen als je droom van een thuisbevalling niet door kan gaan. We zijn zo gewend om zelf de regie te hebben en te kunnen kiezen voor welke partner, welke baan, welk huis we gaan. Maar bij een zwangerschap, bevalling en überhaupt in het ouderschap krijg je te maken met omstandigheden die je niet altijd zelf kunt kiezen. Probeer binnen de opties die je hebt zelf de regie te nemen en er het beste van te maken. Of het nou thuis of in het ziekenhuis is, je gaat bijna je baby in je armen mogen houden! Misschien kun je de plek van bevalling niet kiezen, maar over jouw mindset heb je de controle!

Je mag gewoon naar huis hoor? Waarvoor willen ze je in het ziekenhuis houden, dat is nogal even belangrijk om te weten. Zijn er complicaties of is het ‘protocol beleid’ zo? In het geval van protocol kun je gewoon naar huis mits er geen complicaties zijn.