Enthousiasme kan ik niet tegenhouden

Hoi! Wat spannend allemaal en gefeliciteerd met je zwangerschap! Ikzelf ben chronisch dus veel medicijnen die ik tijdens de zwangerschap moet blijven gebruiken.. daarnaast heb ik kans op drager te zijn van een chromosoom afwijking (met kans op kindje met down of erger) normaal duurt dat 5 maanden voor je dit kan laten onderzoeken maar aangezien ik onverwachts zwanger ben, hebben ze er nu spoed achter gezet. Hopelijk eind deze week uitslag (ben nu ruim 10 weken zwanger) We gaan ook sowieso voor de nipt test, ook als ik geen drager ben. Dus t is echt elke keer weer een termijn/bepaald ding wat je moet afwachten vind ik, voor je echt kunt genieten.. Maar niks mis met je enthousiasme toch?? Alleen maar mooi dat je zo blij bent! Krijg je ook meer echo's vanwege je aandoening? Wij hebben t overigens met 6 weken wel verteld aan onze ouders en naaste familie, juist omdat er zoveel speelt. Vind t zelf erg prettig om die steun te krijgen en er over te praten omdat t ook veel onzekerheid mee brengt. En als t mis gaat/is weten ze ook wat er speelt en waarom je misschien verdrietig bent. Maar dat was mijn eigen behoefte, kan me ook goed voorstellen dat jij en je vriend t eerst nog voor jullie willen houden.

Ik lees trouwens dat je er zo weinig mogelijk met je vriend over probeert te praten? Is dat omdat hij dat niet wil? Of heb jij die behoefte wel? Als dat zo is, is er dan iemand anders die je in vertrouwen kan nemen? Lijkt me moeilijk en ook wel stressvol als je t er niet over kunt hebben maar t wel graag wilt..

Proficiat! Ja normaal zal ik meer opvolging hebben. Maar mijn gynaecoloog was in verlof en dus heb ik mijn eerste echo pas op 16juli. Wel ja het is zo dubbel eh. Ik ben zo blij. En nu denk ik alleen maar positief. Dus af en toe stel ik me dan voor dat ik toch slecht nieuws krijg en als je het dan moet afbreken voorbij de 3maanden dat het wel een serieuze domper zal zijn.

Wel mijn vriend wilt er niet over praten omdat hij het wilt afwachten. Wat wel lastig is omdat ik er echt wel wil over praten. Hij zegt dan gewoon je moet er nog niet te enthousiast over doen tot we zeker zijn. Ik denk dat dit vooral voor zijn eigen gevoelens te beschermen is. Hoewel hij ook superblij was dat ik zwanger ben. Dus het is zo een beetje lastig en ik voel me dan ambetant dat ik wel heel blij enz ben.

Sowieso is met positief denken niks mis! Dat is ook alleen maar goed voor de zwangerschap én t kindje? En misschien krijg jij door stress ook wel last van je ziekte? Zo werkt dat bij mij tenminste altijd.. Wel jammer dat je vriend er niet over wil praten, hoewel t ook wel begrijpelijk is dat t zelfbescherming is. Ik heb helaas ook zo'n vent dus ik zoek op allerlei manieren een luisterend oor en hulp en steun. Lijkt me wel heel belangrijk om toch ergens met iemand te gaan praten, als je t liever nog niet met familie/vrienden wil bespreken een buitenstaander? Of via de huisarts? Jammer dat je gyneacoloog met verlof is, want die kan je anders ook doorverwijzen.. Denk ook dat je dat straks wel nodig bent als je de zwangerschap moet afbreken? Is niet niks!