Ervaring gezocht: overgang van 1 naar 2 kinderen

Ik vond het niet perse moeilijker of pittiger. Maar mijn dochter was dan ook al 2,5 toen mijn zoon kwam en dus grotendeels zelfstandig (als in eten, drinken, schoenen aandoen, aankleden, jas aandoen). Het lastigste vond ik nog mijn aandacht verdelen. Dat is gewoon moeilijk met een baby die veel tijd vraagt en een peuter die wil spelen en naar buiten wil als baby slaapt etc etc. Dit lijkt me nog lastiger als je eerste vrij jong is en je dus nog niet uit kan leggen waarom je soms even niet kan spelen etc. Mijn dochter kon ik dit goed uitleggen en haar laten helpen.

Ik vind het wel echt enorm pittig. Maar misschien omdat ik 2 kinderen heb die beide op hun eigen manier mijn aandacht willen. En slapen is geen hobby van mijn baby 😅 Toch krijg je er ook zoveel voor terug, ze vinden elkaar zo leuk. Hoe ze nu al met elkaar omgaan is genieten.

De overgang zelf vond ik veel makkelijker. Je weet hoe het is om een newborn te hebben, dus na de geboorte voelde het voor mij meer als een zachte landing dan dat je in het diepe wordt gegooid haha. Maar ik vind het wel pittig hoor. Hier een leeftijdsverschil van 14 maanden. Wij hebben het geluk dat onze jongste een hele lieve rustige baby is, maar onze oudste is een soort ontembare wervelwind. Hij loopt fysiek best voor, maar qua taal en spraak juist weer achter. Lastige combinatie, want daardoor kan ik hem nog weinig uitleggen. Ik denk dus ook echt dat je ervaring af gaat hangen van hoe jouw kinderen zijn. En slaap doet natuurlijk veel. In een periode dat ze allebei goed slapen gaat het me een stuk beter af dan als ze allebei lopen te spoken.

Ik vind het ontzettend meevallen. Had verwacht dat ik het veel heftiger zou vinden. Maar mijn oudste was net 3 dus wel wat meer leeftijdsverschil dan bij jullie. Ik was net name bang dat ik mijn aandacht moeilijk kon verdelen. Maar merk dat dat eigenlijk vanzelf gaat. Ik vind het vooral gezellig, en geniet ontzettend om de oudste zo verliefd te zien op haar kleine broertje 🥰 De gebroken nachten moesten wij wel weer erg aan wennen. Onze oudste was een fantastische slaper, en de jongste iets minder 🙈 Dus dat vinden wij tot nu toe het heftigste.

Onze dochters schelen 18 maanden. Eerlijk gezegd vond ik de eerste weken echt super pittig. Oudste dochter was best van de leg, baby was huilbaby die alleen in draagzak wilde. Maar na 3 maanden kregen we beetje ritme, en sinds die tijd geniet ik echt elke dag van ze! En het voordeel is dat ze allebei smiddags tegelijk slapen. Tip is wel; kan je partner ouderschapsverlof opnemen? Hier deed partner dat na 6 weken pas, omdat ik het pittig vond (hij deed dat 2 dagen in week) en dat was echt verademing Onze 2e zwangerschap was ongepland, maar had het achteraf niet anders gewild,, ze zijn ook zo gek op elkaar en gaan lekker mee in elkaars ritme.

Bedankt voor jullie eerlijke ervaringen, ik ben nu wel echt ontzettend zenuwachtig haha😳🙈 deze zwangerschap was onverwacht overigens, we hadden liever nog een maandje of 10 willen wachten. Maar goed het is gebeurd en zeker niet minder welkom❤️

Mijn man is bij ons zoontje 2,5 maand thuis geweest en dat is nu ook weer het plan. Liever wat langer met wat vakanties erachter aan geplakt

Oh dat is fijn zeg! Moet echt wel goed komen!

Ons zoontje was 2 jaar 2 maanden toen onze dochter geboren werd. Ik vond de overgang niet perse pittig, want je weet al hoe het is om een kindje te hebben en je leven is er al op ingericht. Aller pittigste vond ik aandacht verdelen. Onze dochter was echt een mega lastige slaper. Dus ik was overdag en ‘s avonds veel bezig (uren) met haar in slaap krijgen en dan zat onze oudste alleen beneden voor de tv. Dat vond ik wel heel erg lastig en heb me vaak schuldig gevoeld. De slapeloze nachten in combinatie met peuter vond ik ook echt heel erg zwaar. Nu is onze dochter 1 en zoontje 3 en nu is er eindelijk rust en goed slapen ❤️ nu begint het zelfs te kriebelen voor een derde bij mij, haha (bij mijn man niet). Hoe pittig ook, het is het uiteindelijk echt waard.

Het hele baby gebeuren ken je al, dat is alleen even kennis afstoffen. Maar met 2 moet je het erbij doen. Dus echt aandacht verdelen. En dan maakt het echt wel uit hoe klein het leeftijdsverschil is. In the long run heb je voordeel hieraan, omdat ze vlak bij elkaar zitten in fase van speelgoed en uitjes. (En dan hopen dat ze goed samen kunnen spelen.) Ik vond de eerste 6 weken echt enorm wennen, daarna lukte het me prima alleen voor 2 kindjes te zorgen. Maar de eerste 6 maand is niets anders dan zorgen en aanpassen. Voor mijn gevoel kwamen de leuke dingen echt na het jaar pas. De mooie momentjes waren er uiteraard wel dat eerste jaar. Je hebt vooral minder tijd om er bij stil te staan zoals bij de eerste dat wel kon iedere mijlpaal. Mijn oudste van toen 21 maand is nooit jaloers geweest, en of dat nou het karakter is of de jonge leeftijd, denk toch dat het laatste er ook aan mee geholpen heeft. Nog steeds vind ik het wel een grote ondernemingen om met 2 kids op pad te gaan, alleen dan, met partner gaat dit makkelijker.

Bij ons schelen ze precies 2 jaar. Vond de overgang heel makkelijk eigenlijk. Ik wist al waar ik me op kon voorbereiden. Sliep toch nog niet door, zat nog in de luiers, etc. Enige is inderdaad aandacht verdelen. Ik vond mn oudste eerst echt een vieze snottebel (een paar dagen) en werd beschermend over de jongste. Dat vond ik echt heel heftig. Maar dat is goedgekomen hoor. Na een maand of 3 zorgde ik weer 50/50 voor ze! En ze zijn zo blij met elkaar :)

Ik vond het allemaal wel meevallen , ze gaan nog niet naar school , dus geen gehaast met een baby erbij. Het enige wat ik jammer vond is dat je gewoon niet zoveel tijd hebt om te "genieten" met de baby. Met de eerste lag ik soms echt uren in de zetel met hem op mij. Geen andere verplichtingen. Terwijl je nu je kleuter ook nog moet entertainen. Aandacht verdelen viel goed mee. Mijn man was altijd bezig met de oudste als ik de jongste aan het voeden was dus heeft zo ook nooit het gevoel gehad van dat hij ineens een pak minder aandacht kreeg ofzo. We gaan nu voor een derde gaan. Nu gaan ze allebei naar school dus dan heb ik zoiezo wel weer meer tijd met de baby alleen. Het enige waar ik dan tegen op kijk is het zoiezo moeten naar school gaan dus altijd die ochtendrush

Onze kindjes schelen 21 maanden en ik zou het nooit anders gewild hebben. De oudste is gek op zijn kleine zusje. En we hadden alles nog in huis, wisten goed wat ons te wachten stond. Ik vond de overgang van 0-1 veel heftiger. De tweede draait bij ons "gewoon" mee in het ritme van de oudste. Het enige wat ik lastig vond is dat mijn zoontje pas liep net voordat ik ging bevallen haha. Dus hoogzwanger een dreumes overal tillen vond ik niet te doen. De tijd vliegt wel echt. Onze jongste is nu alweer 1 jaar geweest en ik denk alleen maar: waar? Wanneer? Hoe?? En het blijven de tropenjaren he, haha.

Poeh dit vind ik wel een pittige, ons zoontje staat ook net, en heb hele erge last gehad van bekkeninstabiliteit tijdens en na de zwangerschap. Ik begin het nu ook al te voelen.. dus als hij pas zo laat gaat lopen zie ik het somber in voor mezelf🥹😩

Ik kan er nog niet helemaal over meepraten bij ons zal er 22 maanden tussen zitten (nu nog zwanger) dochter kan wel lopen maar wil nog wel heel graag en vaak getild worden vind het ook zwaar! Kom echt gewoon de trap niet meer op als ik haar vasthoud (ze kan het zelf maar wil niet altijd) en in haar eigen bed slapen is hier ook nog een ding. Zoo benieuwd hoe het gaat zijn met 2 kindjes! Maar komt ook wel weer goed Zin in!

Is pittig maar als het moet kun je alles! Sterkte!

Als het moet kan je alles. Ik deed het alleen net wat chagrijniger hahhaa

Komt zeker helemaal goed. En je bent het vergeten op het moment dat je kindjes elkaar voor de eerste keer zien. Mijn hart smolt helemaal.

Ik vond het vrij pittig , maargoed we hadden ook een huilbaby. Nu ze groter zijn, spelen ze hardstikke leuk samen, nummer 3 is er intussen ook al en dat vond ik wrl weer goed te doen

Ik heb nu een zoontje van bijna 2 (morgen) en een dochter van een maandje, had het eerlijk gezegd pittiger verwacht. Mijn zoontje vindt het wel allemaal heel erg leuk, misschien dat dat ook uitmaakt. Maar ben er zelfs al een paar keer op uit gegaan met de 2 kids. Vond de overgang van 0 naar 1 pittiger dan van 1 naar 2