Ervaringen inleiden

Wat er moet gebeuren om je lijf klaar te maken voor de bevalling verschilt enorm per persoon. Ballon of niet, tabletten of niet, vliezen breken of weeënopwekkers... Ik had ongemerkt al 2 cm ontsluiting van tevoren, maar een uur na breken van de vliezen gebeurde er nog niks en moest ik aan infuus met weeënopwekkers om de zaak op gang te helpen. Was oké, maar werd er wel wat misselijk van (kan ook de spanning van de hele situatie zijn geweest hoor). Uiteindelijk 13 uur bezig geweest tm nageboorte en zoon moest helaas met de vacuümpomp geholpen worden ivm zakkende hartslag.

Mijn eerste had in het vruchtwater gepoept, ik moest toen aan de weeënopwekkers omdat de weeën nog niet regelmatig waren. Heb 12 uur aan de weeënopwekkers gezeten, elk uur kwam er een cm bij. Met 10 cm had ik persdrang, helaas draaide ze toen de weeënopwekkers nog meer aan en was de persdrang verdwenen. Heb toen 1,5 uur geperst en helaas een totaal ruptuur gekregen. Heb me daarna nog zo'n 3 maanden heel down gevoeld, denk mede door de weeënopwekkers (daar zijn onderzoeken naar gedaan) Wilde bij mijn tweede echt niet aan de weeënopwekkers. Helaas had ik zwangerschapscholestase. Had wel al 3 cm ontsluiting dus hoefde geen ballonnetje, mijn vliezen werden gebroken. Maar helaas zette de weeën niet door dus moest weer aan de weeënopwekkers. Had heel duidelijk aangegeven dat ik zo min mogelijk toegediend wilde hebben. Ze begonnen op de laagste stand maar het moest toen na 1,5 uur toch wat verhoogd worden. 2 uur later zat ik op 6 cm en had hele heftige weeën wat ik bij de eerste niet had. Maar een half uur later zat ik op 10 cm haha. Na 15 minuten persen was hij er en had geen totaal ruptuur gelukkig. Dus de tweede bevalling als positief ervaren! Had sowieso qua personeel een betere ervaring bij mijn tweede bevalling, die was in Hoorn. Mijn eerste was in Alkmaar en had daar een minder goede ervaring mee, er werd weinig gecommuniceerd. In Hoorn had ik echt een super fijne ervaring waar ze echt luisterden naar mijn wensen en er hele duidelijke communicatie was.

Ik ben met 40 weken ingeleid, maar had toen nog helemaal geen ontsluiting. Heb eerst tabletten gehad (iedere 4 uur een tablet). Ik kreeg daar wel veel harde buiken van (zag m’n buik elke paar minuten opblazen), maar verder gebeurde er nog weinig. Dat heeft denk ik ongeveer 30 uur geduurd. Toen braken m’n vliezen en begonnen er serieuzere weeën te komen. Maar na 12 uur pas 5 cm ontsluiting. Uiteindelijk met ruggenprik en flink wat weeënopwekkers had ik nog eens 7 uur later 10 cm ontsluiting. Einde in zicht zou je denken, maarrr kindje was nog niet ingedaald en lag als sterrenkijker. Heb toen nog een uur moeten ‘wachten’ tot ons kindje voldoende was ingedaald en gedraaid om te gaan persen. Vervolgens was hij er met een klein half uurtje. 4,5 kilo baby zonder ook maar enig scheurtje. Bij elkaar meer dan 50 uur aankloten dus. Kindje had het nog veel te fijn in mijn buik en wilde er echt nog niet uit. Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen ;-) Bij de tweede word ik waarschijnlijk weer ingeleid. Ik hoop echt dat het dan wat vlotter mag gaan. Ik ga daarover wel vooraf al in gesprek.

Ik ben met 41.5 ingeleid vanwege een hoge bloeddruk. Had toen al 4 cm ontsluiting dus vliezen zijn gebroken en gelijk aan het infuus. 8 uur later was mijn dochter er. Dit was mijn eerste bevalling dus ik heb geen andere referentie kader. Maar ik heb een hele fijne bevalling gehad.

Ik ben “ingeleid” vanwege langdurig gebroken vliezen met 38+2. Ik had een hoge vliesscheur wat er uiteindelijk voor zorgde dat de weeen niet op gang kwamen. In het ziekenhuis werd ik eerst aan de ctg gelegd en die was goed. Toen hebben ze mijn nog staande vliezen gebroken en eigenlijk een uur nadien begonnen bij mij de weeen. Ik hoefde dus uiteindelijk niet aan de weeenopwekkers. 6 uur later lag ze al op mijn borst🥰 Ik had wel al weken 2 centimeter ontsluiting

Ik had me graag vooraf gerealiseerd dat inleiden meerdere dagen kan duren (ook zonder weeën) en zelfs kan mislukken, dat je aantal dagen later weer poging krijgt. Ik ben ingeleid met pillen, en kijk er goed op terug. Om 0800 gemeld, pas met warm eten 's avonds eerste krampen, wat overging in weeën en die nacht bevallen. Succes!

hier ingeleid bij onze dochter op precies 42 weken ivm nul ontsluiting en niets verweekt. Denk wel dat daardoor de bevalling zo heftig was. weeenopwekkers, weer middel ertegen.. baby continue extra controle met iets op hoofde geklikt. ontsluiting kwam maar niet op gang. nog meer troep toegevoegd.. meer dan 36 uur bezig geweest, lichaam voelde echt als geforceerd het moet er uitgehaald worden. 4 shiften aan personeel gezien. persfase gelukkig wel vlot. binnen 18 minuten was ze er (werd wel direct bij persen ibngeknipt want ze waren er klaar mee volgens mij. Daarna kreeg ik rrn half uur om zelf te plassen anders katheter en nachtje blijven. dat lukte dus nirt dus moest ook blijven. al met al nooit echt als naar ervaren tot ik nu weer zwanger ben en toch echt wel vaker aan terug denk en hoop nu wel dat mijn livhaam het zelf wkk gaan doen en mert rust krijg in een thuis bevalling ipv ziekenhuis waar je toch geluk moet hebben met het personeel en hoe die die ochtend zelf zijn opgestaan ;)

2x ingeleid rond de 38 weken, laatste keer 4 weken geleden. Beidde keren eerst een ballonetje gekregen in de baarmoedermond om mij inleidbasr te maken zoals ze dat noemen. Zo word hopelijk de eerste 3 cm ontsluiting gecreeerd. Als de ballon eruit valt heb je 3 cm ontsluiting. De volgende dag melden, eerst half uur ctg en echo daarna worden de vliezen gebroken en krijg je een infuus met weeenopwekkers. Tijdens je bevalling lig je aan ctg zodat ze de ween kunnen registreren. De weeenopwekkers worden steeds wat verhoogd en elke 2 uur checken ze je ontsluiting. 1e keer van aansluiten weeenopwekkers tot geboorte 12 uur bezig geweest. 2e keer van aansluiten weeenopwekkers tot geboorte 7 uur bezig geweest. Vergeet niet dat het even kan duren voor de weeenopwekkers effect hebben. Ik zelf heb het inleiden als meer dan prima ervaren. Ze zeggen dar inleiden qua pijn wat heftiger kan zijn omdst het opgewekt word. Daar heb ik geen ervaring mee omdat ik alleen maar ben ingeleid. Heel veel succes met de sllerlaatste loodjes

Ik ben op een maandagochtend ingeleid (op dat moment 0,5-1cm ontsluiting), ze hebben toen een ballonnetje geplaatst. Ik ben toen in het ziekenhuis gebleven, en de volgende dag, dinsagochtend is het ballonnetje eruit gevallen. Had op dat moment nog niet voldoende ontsluiting om de vliezen te breken. Uiteindelijk dmv medicatie had ik om 17.15uur 3-4 cm ontsluiting en hebben ze toen ook mijn vliezen gebroken. 18.00uur heb ik weeënopwekkers gekregen op de laagste stand, en toen kwam ik in een weeën storm terecht helaas.. Uiteindelijk had ik om 20.15uur volledige ontsluiting en was om 20.23 onze dochter geboren. Mijn ervaring was opzich wel positief al was het allemaal heel heftig omdat alles zo snel ging. Was voor mij ook mijn eerste kindje. Aan de andere kant vond ik het achteraf ook wel "fijn" dat ze er al zo snel was.

Ik word wrsl komende woensdag ingeleid maar weet nog niet hoe, alleen dat mijn gynaecoloog niet met die ballonnetjes werkt. Lees dat het vaak begint met vliezen breken maar ook dat die vliezen net zijn wat je baby beschermt en helpt bij het manoeuvreren. Uiteindelijk breken ze vanzelf wel zeker? Heb wel al een cm tje ontsluiting. Zou dat de weeënopwekkers effectiever maken? Ben erg bang voor de pijn; geen idee wat te verwachten. En om uit te scheuren want heb echt een zeer nauwe vagina zitten en heel die zwschap nauwelijks seks gehad ed.

Inleiding wegens zwschapsvergiftiging trouwens. Compliceert dat de inleiding verder? Of de bloeddrukverlagers die ik nu een week slik?

Een beetje ontsluiting gaat zeker helpen, waarschijnlijk is je baarmoederhals dan ook al wat verstreken. Allemaal voorbereidend werk dat niet meer hoeft te gebeuren door medisch ingrijpen. Dat vliezen breken is een manier om de oxytocineproductie bij jouw eigen lijf een kans te geven, als dat slaagt hoef je niet aan een infuus met het spul. Zou ik dus zeker proberen, ook al werkte het bij mij niet (afdoende). Ik kan me met de achtergrond van bloeddruk enzo voorstellen dat ze de baby nog extra in de gaten houden, dus een ctg. Bij mij werd dat eerst een kastje op de buik, maar dat bleef niet zitten. Toen een elektrode op de schedel van het kind (had toen al flink ontsluiting); hij heeft er geen littekens of narigheid aan overgehouden.

@TS, hoe is het met je?

Inmiddels bevallen van een prachtige dochter. Helaas is het helemaal anders gelopen dan verwacht, ze is gehaald door middel van een spoed keizersnede wegens foetale nood. Is best traumatisch geweest voor ons en heb in de kraamweek ook niet 100% kunnen genieten. Veel kraamtranen, maar ze doet het super goed en stapje voor stapje zal het ook met mij wel beter gaan. Lief dat je het vraagt😘

Van harte gefeliciteerd met je dochter! 💖 Klinkt als een heftige bevalling. Uiteindelijk is de goede afloop het belangrijkste, maar dat neemt jullie persoonlijke trauma niet helemaal weg. Sterkte in de verwerking, en geniet van je meisje

Mijn mannetje zat lekker, dus tegen de 42 weken ging het opwek riedeltje van start: 41+5 strippen (ging niet) 41+6 ballon (vond ik heeel irritant, maar viel er naar 7 uur uit: 2 cm ontsluiting) 42 vliezen breken (deed niks, geen meconium) en daarna weeenopwekkers. Deze deden ook weinig (geen verdere ontsluiting) en nadat ik urenlang aan de maximale dosis had gezeten, is zonder stres besloten tot een keizersnede. Baby deed het gelukkig prima al die tijd, dus het was overall een goede ervaring.

Mijn ingeleide bevalling op 38,5 wk wegens zwangerschapsvergiftiging is uiteindelijk toch ook nog vlot verlopen ondanks een torenhoge bloeddruk die morgen. De prostaglandine deed weinig en na het vliezen breken verloor ik niet te veel vruchtwater, telkens vermengd met bloed maar eenmaal aan het infuus ging het snel. Waterverlies - wee - waterverlies - wee. Ze kwamen al snel rap achter elkaar maar het werd nooit een storm. De 8 cm ontsluiting kwam totaal onverwacht en persweeën vielen me mee in die zin dat het geen pijn meer was maar gewoon pure pure overgave. Heel blij dat het achter de rug is maar het had niet beter gekund eigenlijk. Vond de pijn nog te overzien en 6 uur later was mijn zoontje geboren. Zonder ruggenprik! 2,8 kilo. Kon het echt niet geloven! Iedereen gezond en mijn bloeddruk terug normaal. Alleen een wat te laag hemoglobine en ijzer ondanks ‘maar’ 500 ml bloedverlies. Echt een topscore vind ik zelf, voor een eerste kind. Wel 2 cm ingeknipt en nog 1 cm doorgescheurd maar het lijkt goed te genezen.

1x ingeleid met 41+3 wegens hoge bloeddruk en 1x spontaan bevallen met 41+5. Weeën waren vergelijkbaar qua gevoel en intensiteit, maar ik vond inleiden alsof je van 0 naar 100 gaat qua gevoel en spontaan bouwde echt rustig op. Daardoor bij de inleiding een ruggenprik genomen omdat ik het al de hele tijd heftig vond. Ook mentaal zat ik er toen een beetje doorheen rond 5cm omdat ik niet ingeleid wilde worden. Ik vond de ruggenprik echt een verademing! En had gewoon persdrang. Dit is uiteindelijk wel een spoedkeizersnede geworden omdat mijn zoontje in nood kwam door de persweeën. Bij de spontane bevalling zat ik er doorheen pas rond 9cm en toen wilde ik geen pijnstilling omdat het nog maar heel kort zou duren (was ook zo, 20min later was ze er). Qua lengte duurden beide bevallingen ongeveer even lang van begin tot eind. Bij de inleiding kreeg ik een ballonnetje en de volgende middag om 12u vliezen gebroken. Die nacht is hij geboren om 2u. Spontane bevalling begon rond 3u en ze is geboren om 15u, maar dat was ook de tweede dus. Voordeel van inleiding versus spontaan: niet in de auto met weeën. Wat vreselijk was dat!

Ah ik lees dit nu. Ik heb dit ook gehad bij mijn eerste, behoorlijk trauma aan overgehouden icm andere dingen die mis gingen. Het boek: perfecte bevallingen bestaan niet vond ik heel fijn om te lezen. Je komt hier doorheen en ooit kijk je terug op de dag dat je moeder werd met meer liefde en warmte dan je je nu kan indenken❤️

Zelf ook ingeleid met 41 weken en 3 dagen. Heb er echt zoveel spijt van. Echt alles wat ik vervolgens niet wilde is uiteindelijk gebeurd. Het mij heel erg laten leiden door protocollen en medische adviezen. Achteraf bezien had ik gewoon op m’n intuïtie moeten afgaan en het proces moeten afwachten. Ons kindje werd goed in de gaten gehouden en maakte het goed in mijn buik. Buiten de protocollen “je bent 41,5 week en hierna is het weekend”, was er dus geen reden om in te leiden. Nu zwanger van een tweede en als zolang de kleine het goed maakt, laat ik mij niet meer inleiden.