Ervaringen inleiden kleine baby / groeiachterstand

Mijn eerste is ook dysmatuur geboren. Vanaf week 26 liep ze achter. Uiteindelijk met 37 weken ingeleid omdat ze buiten mijn buik het waarschijnlijk beter zou hebben. En dat was ook zo,gelukkig

Volgens mij hangt het ook af van de oorzaak van de groeiachterstand. Als de placenta slecht is (te zien aan de doppler), is het meestal beter voor je kindje buiten de buik.

Dat klopt inderdaad! 2 weken geleden heb ik een afwijkende Doppler gehad, nu is deze alweer 2 x normaal gemeten

Bij mij is het kleintje ook p5 geschat, elke week de placenta doorgemeten en die werkte nog prima. Ik moest twee weken rusten en elke week echo. Na die 2 weken was het 37 weken, ze was in die 2 weken wel gegroeid dus heb toen gevraagd nog even te wachten. Zelf wel volledige rust genomen om wat lopen in huis na en toen met 41 weken alsnog laten inleiden, ze was 3 kg. Achteraf was ik te druk waardoor het kindje niet kon groeien. Het is dus belangrijk te weten waar het vandaan komt, werkt je placenta goed, krijgt ze voldoende voedingsstoffen binnen. Want anders is de baby beter af buiten de baarmoeder..

Oké hier komt een mega verhaal.. Bij ons was precies hetzelfde. Onze zoon zat ook op de p5 lijn (later op p2) en werd ook klein verwacht. Daarom werd ik ingeleid met 38 weken. Ik mocht zelf kiezen 37 of 38, maar ben voor 38 gegaan. Ik had hiermee het gevoel dat onze zoon toch nog iets meer tijd kreeg. Dus gevoelsmatig zo lang mogelijk kon blijven zitten, ookal werd ik eerder ingeleid. Ik had het gevoel dat ik eerder ging bevallen, voor de inleiding. Ik had ook 0 behoefte om van huis weg te gaan. Hij zat zo laag voor mijn gevoel, ik vond het heel spannend... Op maandag 18 juli was het dan zover. Wij naar het ziekenhuis voor een inleiding met ballon. Het plaatsen ervan was niet pijnlijk, maar fijn is anders. Ik had 0 ervaring met een eendenbek, gelukkig maar, want die vond ik niet zo chill... Na het plaatsen kreeg ik meteen hele heftige menstruatie krampen. Ik ging er van zweten en moest even in mezelf keren (ben wel wat gewend normaliter, want ik heb altijd flinke klachten). Hiervoor kreeg ik pijnstilling en dat heeft wel geholpen. Snachts kreeg ik een spuitje zodat ik kon slapen. Heeeeerlijk geslapen. De dag erna had ik net 1cm..... Pfff wat was dat balen. Uiteindelijk kreeg ik weeenopwekkers en die deden ook duidelijk hun werk. Ik kreeg pittige rug weeën. Gelukkig had ik er minder last van met lopen. Uiteindelijk was er op woensdagnacht nog geen baby en moesten we donderdag gewoon weer naar huis. Dit was zo ontzettend balen. Ik had me er helemaal op ingesteld dat we thuis zouden komen met onze zoon. Het was me emotioneel allemaal wat veel en omdat het in het ziekenhuis best druk was moest ik af en toe wisselen van kamer. Ook lag ik soms 1.5u aan de CTG ipv een half uur, omdat er iets tussen kwam. Het voelde echt alsof ik in de weg lag. Niet door het personeel, zij waren heel lief. Het was gewoon heel erg druk en ik begrijp dat vrouwen die aan het bevallen zijn voorrang hebben. Tuurlijk! ❤ Uiteindelijk moest ik zaterdag terug om een CTG te maken. Ze wilde onze zoon goed blijven volgen, omdat ik natuurlijk best wel wat weeenopwekkers had geslikt. Ze gaven toen aan dat ze het nog wel een keer opnieuw wilde proberen. Hierover heb ik even getwijfeld, want ik wilde niet weer in zo'n emotionele rollercoaster terecht komen. Uiteindelijk hebben we besloten het wel te doen, omdat ze aangaven dat het echt beter was voor onze zoon. Mijn man is toen wel thuis gaan slapen (die had ook pittige dagen achter de rug van het slapen in de stoel). Uiteindelijk kwam toen snachts de ballon los en mochten vliezen geprikt worden. Dit is rond 6u sochtends gebeurd. Ik moest aan de CTG blijven liggen, omdat onze zoon in het vruchtwater had gepoept en ze wilde zijn conditie blijven volgen. Gelukkig bleef die goed. Hierdoor kon ik helaas niet meer lopen, en bleef ik veel last hebben van rugweeen. Ik had overigens wel een ruggenprik, maar zo'n nieuwe, waarmee je wel nog kunt lopen en naar de wc. Rond 3u smiddags kreeg ik persdrang. Toen bleek dat hij sterrenkijker lag en ik absoluut nog niet mocht persen, omdat ik pas 7cm ontsluiting had. Dat vond ik het zwaarste van de hele bevalling. Die persdrang tegenhouden.. Dat voelde echt onmenselijk. Uiteindelijk mocht ik om 19u persen. Toen voelde ik me echt nuttig en dat gaf me kracht. De ruggenprik heeft hier 100% geholpen. Onze zoon was er in 17 minuten. Wat ik vooral vooraf had willen weten, is dat er een kans is dat het inleiden niet lukt. Ik had me overal op voorbereid en ging heel open de bevalling in. Ik heb continue gezegd dat ik me liet leiden door de mensen met kennis en dat ik overal voor open stond. Dat maakte de bevalling zelf heel fijn. Ik had nergens zorgen om en liet me coachen/sturen door de mensen om me heen, waardoor ik alle aandacht en energie had om te doen wat ik moest doen. Het is me gewoon enorm rauw op mijn dak gevallen dat ik voor mijn gevoel 4 dagen in het ziekenhuis "in de weg" heb gelegen. Ik had last, maar durfde niet te klagen, want ze hadden het al zo druk met alles. Dus ik zou zeggen, inleiden verder helemaal prima, maar houd er rekening mee dat het ook niet kan werken haha 😅

Ik denk dat als je kindje blijft groeien, er geen afwijkende dopplers zijn en geen andere redenen zijn om je zorgen te maken, inleiden niet per se nodig is. Betekend wel dat je goed in de gaten gehouden moet worden. Mijn dochter is geboren met 35.4. Daarvoor een paar dagen in het ziekenhuis gelegen en dagelijkse controle. Uiteindelijk besloten in te leiden vanwege afwijkende dopplers en ze groeide niet meer. De oorzaak bleek ernstige bloedarmoede te zijn en het had niet heel veel langer moeten duren. Laat je goed in de gaten houden en sterkte 💪. Sommige kindjes zijn nu ook eenmaal wat kleiner

Ingeleid om heel andere reden, maar idd, ik had ook graag geweten dat het meerdere dagen kon duren en je evt ook weer naar huis moest....

Ik ben ingeleid met 38 weken omdat mijn zoontje al 3 weken niet leek te groeien. Ze zeiden dat het beter was als hij geboren werd en buiten de buik verder zou groeien.

Zolang de placenta goed werkt en je kindje nog wekelijks aankomt zou ik het nog even aankijken. Ik ben ingeleid met 34 weken wegens zwangerschapsvergiftiging en de echo's begonnen een verminderde doorstroming van de navelstreng te tonen. Onze dochter is met 1.5kg geboren en heeft 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Als je 36 weken bent en je kindje maar 5 dagen achterloopt en alle doorstroming goed is, lijkt me alles toch ok?

Jeetje dat moet heel heftig geweest zijn! De doorstroom is nu inderdaad weer goed maar ze loopt 3 a 4 weken achter ipv 5 dagen en tot afgelopen week is er in het ziekenhuis continue gezegd dat ze geen risico’s wilde lopen door mij tot 40 weken door te laten lopen, vandaar dat ik even wat ervaringen vraag, omdat ik nu niet meer zo goed weet wat of wie ik van de gynaecologen moet geloven 🤷🏼‍♀️

Bij ons derde kind uit 2021 zagen met de 20 weken echo dat hij te klein was. Een hoop paniek, elke week meting van de doorbloeding van de placenta en elke 2 weken een groeiecho. Ik mocht alleen afspraken bij een perinatoloog en had er 3. Er werd veel gesproken over vroeggeboorte en inleiden voor de 37 weken, maar ook wat onze wensen waren als hij tussen de 24-26 weken geboren zou worden of we dan actief wilde opvangen 🥴. Als hij onder de P5 zou zitten met de groeiecho van 35 weken zouden ze met 37 weken willen inleiden. Gelukkig zat hij daar net boven en mocht hij wat langer blijven zitten maar moest ik wel 2x per week naar het ziekenhuis voor een ctg. Uiteindelijk mocht ik kiezen wanneer ik ingeleid wilde worden na de 39 weken. Ik kreeg in de middag van 39+3 een ballon geplaatst en mocht met toestemming van de arts daarmee naar huis. De volgende ochtend was de ballon uitgevallen en moesten we sowieso bellen om te vragen of er plaats was. We konden meteen komen. Ik was rond 8 geïnstalleerd en hebben ze mijn vliezen gebroken maar zijn ze op mijn verzoek niet met weeënopwekkers gestart, dat was maar goed ook want hij is om 9.29 geboren 😉. Hij is geboren met een gewicht van 2910gram oftewel P6 en moest daarom 24uur blijven om de glucose te meten en daarna gingen wij lekker naar huis😊. De reden van zijn groeivertraging is nooit gevonden

Mijn baby was ook dysmatuur. Vanaf 20 weken boog ze al sterk af. Eigenlijk hetzelfde als bij jou, dit verhaal. De ene gynaecoloog zei dat de baby op overlevingsstand zat, de ander zei dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk ben ik zelf bevallen met 40+3 omdat ik liever niet ingeleid wilde worden (ik voelde haar de hele dag en de doppler was 3x per week perfect) en ik vond de gynaecologen heel veel onduidelijkheid geven. Ene keer p5 andere keer opeens p21. Guess what, mijn meisje was op 40+3 maar 2500 gram en zat op p0,4… toch nooit spijt gehad van niet-inleiden, dit ivm haar start buiten de buik. Doen wat goed voelt, zou ik zeggen 😊

Oh sorry dan heb ik het fout gelezen. Ja het was en is nog steeds een heftige tijd. Als de doorstroming nu weer beter is, was dit de afgelopen weken dan anders? Zoja dan zou ik toch een inleiding overwegen. Persoonlijk vond ik dat gevoel van een tikkende tijdbom in mijn buik enorm stresserend. Verder denk ik dat het ook van het gewicht gaat afhangen de komende weken. Blijft dat erg laag dan wil je mss toch in een gecontroleerde setting bevallen. Maar mss maakt je kindje de komende dagen nog een groeispurtje? Wat zegt je gevoel?

Hier ervaring mee, ingeleid met vermoeden klein kind.(doplers waren elke week prima Was geschat op 2500gram. En geboren met 3000gram. Ze zaten er flink langs dus. Gezond kindje ter wereld gebracht! Wel een traumatische bevalling gehad.. mijn lichaam was er niet klaar voor. Veel medisch handelen nodig geweest. 2e zwangerschap identiek, weer groeiachterstand. Maar door de eerste ervaring mocht ik bij mijn verloskundige blijven zonder toeters en bellen. Een spontane super bevalling gehad. En ja, weer aan de kleine kant. Maar ook weer super gezond! Zo lang de doplers goed zijn en er geen nood is zou ik niet snel kiezen voor een inleiding. Maar jou gevoel telt.

Ik had ook hetzelfde, het is al 7 jaar geleden dus weet niet meer precies vanaf welke week ze zagen dat ze te klein was. Had elke week een echo en een ctg. Ze wilde me inleiden met 38 weken maar ze is uiteindelijk zelf geboren met 37,6 met een gewicht van 2190 gram. 1 dag in de couveuse en de volgende ochtend al naar huis maar dat was niet zo een succes want ze kon zichzelf niet warm houden dus er veel stress van ervaren. Daarom al die jaren niet gedurfd voor een 2 e te gaan. En nu toch de stap gezet, moet nu ascal en calcium slikken, hopelijk gaat het helpen. Ze hebben bij mij nooit een oorzaak gevonden maar denken dat mijn lichaam de placenta zo aanmaakt. Mijn navelstreng was ook echt heel dun.

Merk je bij jouw kindje nu nog gevolgen van de groeiachterstand of het vroege inleiden? Het is inderdaad heel dubbel. Afgelopen donderdag een groeiecho gehad, waaruit 2000gr kwam op 35+2, dus p5. Toen gaf die gynaecoloog aan: voor nu is het nog goed, de Doppler en ctg die ik die dag ook had, toonde namelijk geen afwijkingen, dus gaan we je rond de termijn van 38/39 weken inleiden en je sowieso niet door laten lopen tot de 40 weken. Daarom kiezen we er ook voor om geen groeiecho meer in te plannen, aangezien die dan met 37+2 gemaakt zou worden en dit dan niet nuttig meer is. Nou allemaal prima dacht ik. Totdat ik maandag weer moest voor een ctg. die krijg ik 2 x per week aangezien we 4 weken geleden 1 x een afwijkende Doppler hadden. Deze was gelukkig ook weer goed en toen gaf die gynaecoloog (andere dan donderdag) ineens aan dat er o.b.v. De groeiecho + Doppler van donderdag helemaal geen indicatie was voor inleiden en ook niet meer voor de ctgs. Dus met andere woorden, ik ben continue onder streng toezicht gehouden als hoog risico zwangere en nu zegt zij ineens: geen indicatie inleiden, geen indicatie ctg’s en geen groeiecho meer. Kijk, ik vind het prima als er niet ingeleid gaat worden, maar dan wel onder streng toezicht. Dus minimaal 1 x per week een Doppler en ook gewoon de groeiechos en ctg’s. Ik had het idee dat ik ineens helemaal losgelaten werd en was er zo verbouwereerd van, dat ik eigenlijk niks erover kon zeggen. Pas in de auto terug naar huis, zonk het allemaal in. Nu morgen weer een afspraak voor ctg en Doppler bij een gynaecoloog die ik al weleens gehad heb, dus ik ga zeker even duidelijkheid vragen, want het is wat mij betreft of inleiden, of heel streng toezicht, want ik vind echt niet dat je zo om kunt gaan met “patiënten”. Ben er helaas de afgelopen dagen heel gestresst over geweest😥

Dit herken ik ook wel, alles was hoogrisico zwangerschap en angstzaaierij maar in de laatste weken had ik een andere perinatoloog die zei nou eigenlijk is hij helemaal niet ernstig groeivertraagd maar mild groeivertraagd. Er was een datum geprikt voor de inleiding maar de avond ervoor werd ik gebeld dat er diverse bevallingen waren die hoge spoed hadden of ik niet een paar dagen wilde wachten. Ik was daar super blij mee want voor mij hoefde het allemaal niet maar je wilt geen dode baby maar ik vond het wel heel raar dat je van hoog risico naar kan wel ff wachten gaat.

Jaa zo voelt het nou voor mij ook! Tijdens mijn 20 weken echo zat ze al op het randje van wel/niet doorverwezen worden naar het ziekenhuis. Toen heeft de vk ervoor gekozen om haar het voordeel van de twijfel te geven en ons nog niet door te verwijzen, maar in plaats daarvan een extra groeiecho in te plannen met 27 weken. Die 7 weken waren zenuwslopend, maar toen wij eenmaal na die groeiecho doorgestuurd werden naar het ziekenhuis, kwamen we helemaal in een rollercoaster terecht met alle angstzaaierij erop en eraan inderdaad. Dus in principe maak ik me nu al 16 weken dagelijks zorgen en die zorgen worden door het hele team van gynaecologen beaamd. Tot die ene vrouw afgelopen maandag. Ze heeft zelfs nog bij de afspraak van de gyn van morgen er als notitie bij gezet: geen indicatie inleiden en geen indicatie ctg’s. Echt als ik er nu aan terug denk, kan ik d’r goed wat doen😂😅. Niet inleiden, prima, maar die ctg’s gaat ze mij niet afpakken. En anders ga ik gewoon meerdere keren per week bellen voor minder leven en langs voor een ctg. dan heb ik in iedergeval zelf m’n bevestiging en rust. Stress is namelijk wel het laatste wat bevordelijk is voor de groei van de kleine. Ik hoop dat ik morgen bij de andere gyn m’n verhaal kan doen en dat er geluisterd gaat worden…. 🤞🏼

Dan zou ik idd verhaal halen en hameren dat je toch nog die opvolging wil. Ik snap dat je daar heel gestresst om bent. Maar misschien was die ene afwijkende doppler net toeval. Ik lag 3 keer per dag aan de monitor en dan pikken ze sneller dipjes in de hartslagen op maar elk kindje heeft dat wel eens. Misschien is er niets mis en groeit je kindje mooi volgens zijn eigen curve. Mijn dochtertje is nu 3 maand en groeit volgens haar eigen curve. Ze is nu 3.7kg en 54cm. Ze lacht, maakt geluidjes, tilt haar hoofdje op. Ze doet het goed 😊. Voor mij is het mentaal nog moeilijk omdat ik mijn zwangerschap precies niet heb afgesloten. Maar bij mij kwam die inleiding heel onverwacht na een slechte 30 weken echo.

Bij mij was er verdenking op groeivertraging en placenta insufficiëntie vanaf 30 weken, maar bleef het stabiel en de laatste weken zelfs betere doorbloeding en meer groei van ons kindje. Ik mocht zelf kiezen wanneer ik ingeleid wilde worden, wel max 40 weken voor de veiligheid. Omdat het de goede kant op leek te gaan, zo lang mogelijk uitgesteld en met bijna 40 wk ingeleid. Gelukkig bleek ze bij geboorte licht, maar niet dysmatuur, Zelf inleiding echt als prima ervaren, en onze dochter blijft smal en licht maar groeit op eigen lijntje. Gynaecologen hadden bij ons een duidelijk protocol wat het beleid was bij welke waardes, dus geen verschillende meningen gehad. Misschien kun je daar nog naar vragen, op welke richtlijn het advies gebaseerd is? Wanneer is inleiden wel/niet aan de orde? Snap goed dat deze onduidelijkheid je stress geeft. Sterkte!