Ervaringen keizersnede

Daar zit blijkbaar enorm veel verschil in per situatie/ ervaring. Ik ken veel mensen die weinig last hebben gehad en na een paar dagen weer uit de voeten konden. Zelf heb ik een spoedkeizersnede gehad (dus dat is wel anders) en is mijn wond gaan ontsteken. Heb daardoor veel last gehad. Ze gaan uit van 6 weken herstel, maar is echt voor iedereen anders. Ik zou een volgende keer wel voor een geplande KS gaan, omdat ik de aanloop er naartoe niet nog eens wil meemaken op deze manier. Je voelt vooral dat ze bezig zijn, getrek aan je lijf. Maar als het goed is geen pijn vanwege ruggenprik. Ik voelde op een gegeven moment wel wat, toen hebben ze pijnstilling bijgegeven. Er zijn veel mensen aanwezig, maar in principe proberen ze je zoveel mogelijk gerust te stellen. Er is ook steeds meer aandacht voor een 'gentle sectio'. Ik snap dat het niet de ideale manier is, maar nadat ik een spoedkeizersnede heb meegemaakt op deze manier, zou ik liever een geplande KS krijgen om complicaties te voorkomen. Als je veel vragen hebt, schrijf ze op en bespreek ze met de arts Veel succes en uiteindelijk heb je straks een mooi wondertje 🤍

Ik voelde niks van de keizersnede zelf. Het laatste stuk, dus dichtmaken voelde ik wel. Maar omdat het bijna klaar was, even op de tanden bijten. En het was niet zozeer pijn maar het gevoel alsof je binnenstebuiten werd getrokken. Ik heb na die tijd weinig last gehad, moest pijnstillers nemen maar was eigenlijk niet nodig. Thuis maar 1 dag paracetamol gebruikt. Ik merk nu na 1.5 jaar nog wel dat het af en toe verzuurd ofzo mijn litteken. Als mijn broek erop drukt, ik iets van buikspieren gedaan heb...

Ik heb zelf een semi keizersnee gehad. Ik wist van te voren al dat ik een keizersnee zou krijgen met 38 dit was een geplande. Door een voorliggenden placenta mocht ik niet zelf bevallen. Maar mijn vliezen waren toch zelf gebroken met 36 weken en hebben ze gelijk besloten om de keizersnee te vervroegen. Van de keizersnee heb ik zelf niets gevoeld. Het enige wat ik een beetje voelde was dat iemand hard een hand op je buik duwde toen ze de kleine er uit haalde.

Ik heb een spoed keizersnede gehad. Van de operatie zelf helemaal niets gevoeld. Daarna is het eventjes pittig omdat je moet wennen aan het ontzien van je buikspieren. Ik zelf moest daar erg aan wennen en de eerste keer dat ik zelfstandig uit bed wilde komen was best pijnlijk. Daanra was een het uitdaging maar als je alles rustig aan doet en stapje voor stapje is de pijn goed te doen. Ik ben na 24 uur naar huis gegeaan en ik heb de eerste 10 dagen bijna niets gedaan behalve de kleine meid knuffelen/voeden en naar het toilet gaan en de douche. Daarna ben ik langzaam naar beneden gegaan en al snel kon ik meer. Nu had ik ook wel een partner die de eerste 10 dagen onwijs goed voor ons zorgde. Ik vond het ook onwijs lastig om in te schatten wat ik wel en niet kon doen en of ik nou te snel of te langzaam ging. Maar uiteindelijk ben ik nu 3 maanden verder en merk helemaal niets meer van de keizersnede behalve een mooi lijntje op mijn buik.

Tijdens de keizersnede voel je wel getrek, maar geen pjnn. Als het goed is geven ze ook aan wanneer je dat kan voelen. Daarna als de verdoving uitwerkt krijg je uiteraard wel wat pijn. Zelf uit bed komen zal je wrs niet lukken, zoals lopen etc. Zal niet fijn zijn de eerste week. Maar het is ook hoe je er zelf in staat.. Je kan ook zielig in bed gaat liggen en niet bewegen, maar dat is ook niet goed voor je herstel.. Ik was binnen 3 weken "hersteld".

Hier een spoedkeizersnede gehad, je voelt inderdaad geduw en getrek. Voelt heel vreemd en onnatuurlijk, maar het doet geen pijn. Mijn herstel ging vlot, stond na 30 uur naast me bed en binnen een week was ik echt weer aardig op de been zonder veel pijn. De eerste 3 dagen vond ik het pittigst qua pijn, op staan etc gaat niet makkelijk. Maar het kan dus vlot gaan.

Een beetje een gekke vergelijking, maar het voelt zoals een verdoving bij de tandarts. Je voelt dat ze bezig zijn, je voelt druk en bewegingen maar pijn doet het niet. Als het toch pijn doet werkt de verdoving niet en zullen ze direct stoppen. Voor het herstel staat 6 weken, maar ik kon gaandeweg iedere week weer meer zelf. De eerste dagen zijn vooral heftig. Ze snijden namelijk je buikspieren door en daardoor kan je ze een tijdje niet meer gebruiken (bv bij het opstaan uit bed). Meestal moet je 2 nachten in het ziekenhuis blijven, dus er is hulp als je de eerste keer moet opstaan, moet plassen en gaat douchen. Je krijgt ook nog gesprekken met je verloskundige of gynaecoloog, zodat je van begin tot eind weet wat je te wachten staat. Ook kan je nog met de anesthesioloog praten om meer te leren over de verdoving en ruggenprik. Hopelijk kunnen ze evt. angsten wegnemen.

Ik heb een spoedkeizersnede gehad, deze was niet prettig maar daar ben ik gelukkig een uitzondering in. Daarna best wat pijn maar “moest” van mezelf wel vanaf de volgende dag ieder uur even uit bed in het ziekenhuis en een klein stukje lopen. Toen we thuis waren deed m’n vriend heel veel zodat ik op kon knappen. Zat wel gewoon beneden hoor en ‘s middags dan naar bed om te rusten. De pijn werd echt met de dag minder. Na een week lekker naar buiten en toen was de pijn eigenlijk zo goed als weg. Maar ik geloof echt dat dat ook komt door de rust die ik de eerste week genomen heb. De weken erna ook nog rustig aan en na 3 weken deed ik alles weer. M’n schoonzus heeft een super luie vriend dus zij moest alles gelijk zelf doen en heeft mega lang over het herstel gedaan omdat haar lichaam gewoon geen tijd kreeg om te herstellen. De neem je rust maar ik zou zelf inderdaad geen hele dagen op bed blijven liggen maar wel lekker rustig aan wat scharrelen in huis. Opstaan uit bed en van de bank vond ik het ergste 😂 als ik eenmaal liep ging het prima.

Ik denk dat jou vragen vooral heel persoonlijk zijn. Toch zeker qua herstel en qua pijn. Ik voelde helemaal niets tijdens de keizersnede, ik voelde wel dat ze ‘bezig’ waren maar ik voelde absoluut geen aanrakingen of pijn. Mijn herstel ging ook wel redelijk vlot, na 3 weken had ik het gevoel alsof er niets gebeurd was. En pijn, ja dat had ik wel maar na dag 3 heb ik zelfs geen paracetamol meer genomen. De eerste dagen, ja die waren de hel (ik was ziek en moest continu niezen/hoesten, kan je vertellen dat is geen pretje) ook lachen kan je beter niet teveel doen de eerste dagen 🙃 voor de rest vond ik het top. Ik had heel veel bang voor een natuurlijke bevalling en had op voorhand altijd het gevoel dat ik dat niet zou ‘kunnen’. Ben ingeleid geweest en het is uiteindelijk geëindigd in een spoedkeizersnede. Vond ik helemaal prima, maar dat ik het eerst op de natuurlijke manier heb moeten proberen heeft de ervaring voor mij negatief doen ervaren. Ik heb mijn angsten nooit uitgesproken tov gyneacoloog dus daar kon niemand iets aan doen. Maar om op jou vraag volledig te antwoorden; ik zou niets liever willen dan een keizersnede, volgende keer vraag ik het meteen.

Het herstel en de pijn zijn echt bij iedereen anders. Tijdens de keizersnee heb ik zelf behalve wat druk niets gevoeld. Ik had een grote baby 4190 gram en hij zat flink vast achter mijn buikspieren door oa de vorm van mijn baarmoeder. Ze hebben dus ook abnormaal veel kracht moeten zetten gaven ze aan. Ik zelf heb daarna weinig pijn gehad. Na 2 dagen was ik eigenlijk pijnvrij en ben ik de pijnstilling dan ook af gaan bouwen. Na 5 dagen nam ik niets meer. Ik kon ook vrijwel alles weer toen ik thuis was (wel met mate natuurlijk)

Dat als het pijn doet ze meteen stoppen klopt niet, tenminste niet als je al open ligt. Dit had ik met 2de keizersnee namelijk @ts Ik heb 2 keizersnedes gehad 1ste was spoed. Pijn loos alleen beetje trekkerig gevoel bij uithalen maar absoluut niet pijnlijk. Herstel was heel vlot. 3,39 is ze geboren en smiddags om 15a16 u stond ik naast het bed dag erna gedoucht en naar huis. Op beetje trekkerig en af en toe beetje branderig gevoel geen pijn gehad. 2de keizersnee gepland liep niet zo best. Verdoving stopte met werken toen ze de kleine er net uit hadden getild. Dit was afschuwelijk maar ze moesten doorgaan. De anasthesist moest terug komen naar de operatiekamer wat een poosje duurde en toen heeft ze het opgelost met morfine ook al werkte dit maar heel kort waardoor ze steeds weer bij moesten geven om het dragelijk te houden. Herstel daarna ging daar in tegen wel weer heel snel. Wel paar daagjes langer over gedaan door een drukke peuter maar met paar weken kon ik al heel veel weer doen. Dat van de verdoving hoorde ik was heel zeldzaam hebben ze eigenlijk bijna nooit mee gemaakt. Blijkbaar komt het heel zelden voor dat je lichaam de verdoving te snel oplost. Waarom het de eerste keer niet gebeurde en nu wel weten ze niet en waardoor het kan gebeuren weten ze ook niet. Maar zoals gezegt was dit dus echt iets zeer zeldzaams.

Ik voelde tijdens de keizersnede geen pijn, maar ze waren wel heel erg aan het drukken en sjorren op mijn buik om de baby eruit te krijgen en dat voelde ik. Ook voelde ik me trillerig en niet zo lekker tijdens de operatie, kreeg ook paar keer extra medicatie ivm te lage bloeddruk. Eerste dag/dagen veel pijn, maar dat ging snel beter. Na een week was ik wel weer aardig op de been, maar pas na 8 weken was ik fit genoeg om een dag zelfstandig voor mijn kindje te kunnen zorgen. Hoewel ik ook veel bekkenbodemproblemen had en niet helemaal weet wat van de ks kwam en wat van de bekkenbodem. Wat ik heel mooi vond, is dat ze er echt wat bijzonders van maakten. We mochten een fototoestel mee en iemand van het personeel maakte foto’s. Mijn man was erbij en we mochten meekijken hoe hij geboren werd. Na de geboorte werd ons kindje meteen op mijn borst gelegd en hij is ook zo op mijn borst mee terug de afdeling op gereden.

Wat heftig! Ik vind het wel gek dat er een anesthesist terug moest komen, die horen er toch altijd bij te blijven voor als er iets gebeurd? 😅 Ze is hier iig zeker weten niet weggeweest en zat heel de tijd naast me.

Nee hoor, anesthesiemedewerker moet erbij blijven, een anesthesist wisselt vaak tussen verschillende operatiekamers!

O dan zal het hier misschien anders zijn geweest omdat het zondag was en er verder geen operaties waren.

Bij iedereen verloopt herstel en de keizersnede zelf anders. Ik had een geplande keizersnede en vond het erg traumatiserend. Ook heel langdurig herstel. Daarentegen hoor ik van zooooveel mensen dat ze het geweldig vonden, goed herstel hadden, dat het alleen in het begin even zwaar was en daarna niet meer, ruggenprik geen bijzonderheden, etc. Dus natuurlijk wil je een realistisch beeld maar zou me vooral proberen te focussen op het positieve! En daarom ga ik je verder niet vermoeien met mijn verhaal 😉

Ik heb 4 keizersnedes gehad en 5de komt eraan! Ik moest wel elke keer onder narcose dus weet niet hoe het tijdens uitvoeren is. Zelf vond ik de eerste 3 keizersnedes echt geen probleem ik deed herstel zonder medicatie enkel paracetamol omdat dat moest. 4de keizersnedes vond ik wel al wat pijnlijker dus denk dat nu 5de nog pijnlijker gaat zijn. Gelukkig zijn hier goede medicatie voor, maar ik reageer heel slecht op de wat zwaardere medicatie dus ik krijg een morfine pompje met 5 mg morfine en ik kan dus zelf bepalen wat ik nodig heb. ( mijn man vond bij de jongste het wel erg makkelijk als hij vond dat ik moest slapen dan drukte hij op dat pompje ). Ik zou jou mee willen geven ga er open in en maak je niet te druk! Gebeuren gaat het toch dus kan je er beter het mooiste van maken. Een keizersnede is een operatie die veelvoudig word uitgevoerd( lopende band werk) dus kan je er vanuit gaan dat het allemaal wel goed komt.

Er waren andere keizersnedes en omdat het een routine operatie was moest ze dus even naar de andere kamer heen. Waarom geen idee. Maar ze begonnen ineens te roepen haal de anesthesist terug. Haar assistent was er wel maar die wist dus ook niet wat ze moest doen want had dit nog nooit gezien. Echt een ramp.

Zelf een spoedkeizersnede gehad wegens foetale nood, ik heb deze best wel traumatisch ervaren. Ging zo snel allemaal en ben er heel erg van geschrokken. Dit zal bij een geplande keizersnede wellicht anders zijn, dan kan je je er enigszins op voorbereiden. Ik heb geen pijn gevoeld tijdens de ingreep, wel voel je dat ze duwen en trekken aan je buik. De 1e dagen kon ik niks, veel last van m'n buik en de wond. Nu na ruim een week gaat het een stuk beter.

Ter aanvulling was het voor mij traumatiserend, ook omdat ik na de ks direct 2 zakken bloed kreeg toegediend en nog 1,5 uur op de recovery afdeling lag, zonder man en baby. Na zo'n ingreep wil je toch zsm samen zijn en dat gedeelte heb ik gemist. Zo zie je maar dat iedere situatie weer anders is