Ervaringen (voorheen) gebroken stuitje + vaginale bevalling?

Geen ervaring met gebroken stuitje, maar ik kan je wel mijn ervaring delen met op de rug bevallen en staand. Staand is velen malen relaxter en gaat sneller. Tenminste bij mij dan. Deed ook minder pijn.

Ben daarnaast paar weken voordat ik voor de staande bevalling flink op mijn stuitje gevallen (flink gekneusd) maar heb geen last ervan gehad tijdens bevalling.

Gebroken stuitje opgelopen toen ik 6 weken zwanger was. Was genezen voor einde zwangerschap maar zeer gevoelig tijdens zwangerschap. Ben op m’n zij weeen gaan opvangen en gaan persen. Werkte goed voor mij!

Ik heb daar ervaring mee. Ik ben 2x bevallen na het breken van mijn stuitje. Na de eerste bevalling heb ik er flink last van gehad. Waarschijnlijk gekneusd tijdens het bevallen. Dat was even lastig met zitten na de bevalling. De tweede keer weinig last van gehad. Dat het niet zou passen, is hier nooit genoemd. Beide keren op mijn rug bevallen, omdat dat moest ivm medische nood (1ste) en het fijnst voelde (2de).

Heb juist klachten gekregen na het bevallen op de rug. Na 4 maand kon ik niet fatsoenlijk zitten. Tweede keer veel korter op de rug en nergens last van. Met andere woorden, probeer op de rug te voorkomen.

Geen ervaring mee, maar wel veel gelezen over de grote onzin van een hoofdje opmeten om dan te concluderen dat het evt niet past. De fontanellen schuiven namelijk tijdens de bevalling over elkaar heen. Dus buiten dat meten een grote afwijking kent is het ook nog eens grote onzin. Misschien daar nog eens onderzoek naar doen voor je volgende gesprek!

Ik heb mijn stuitje gebroken in 2011, in 2020 vaginaal bevallen. Ik heb het niet eens gemeld aan de vk. Geen problemen gehad ook daarvan. Merk je er nu in je dagelijkse dingen nog veel van? Ik heb alleen dat als ik teveel stress heb, het zeer doet. En ik kan niet lang in kleermakerszit zitten. Verder nooit last van gelukkig

Ik heb momenteel wrs een gebroken stuitje na een nare val. Vanwege zwangerschap (nog) niet met röntgen oid gecontroleerd of er sprake is van kneuzing of breuk, ook omdat het voor de behandeling niet uit zou maken. Ben nu 30 weken zwanger en de combinatie van bekkenklachten (had ik al) plus stuitje maakt dat ik momenteel bijna niks kan... Heeft er wel eens iemand gehoord dat een gebroken stuitje een indicatie kan zijn voor een keizersnede? Of mss een inleiding met een ruggenprik vanaf het eerste begin? Ik moet nog 2,5 week wachten tot overleg met de gynaecoloog en ben nu alvast op zoek naar diverse ervaringen, om ook te bedenken wat goede vragen zijn om tijdens dat gesprek te stellen. Ik ben extra voorzichtig omdat een vriendin van mij chronische pijnklachten heeft overgehouden na een vaginale bevalling met een gebroken stuitje… dat is wel echt een schrikbeeld, want zij is er na jaren nog steeds slecht aan toe. Ik wil zoiets natuurlijk het allerliefste voorkomen en daarom een zo verstandig mogelijke keuze maken richting mijn bevalling, met het afwegen van verschillende risico’s.

Ik heb een aantal jaar terug ook mijn stuitje gebroken en heb hier nog steeds last van met veel zitten. Echter totaal geen problemen mee gehad tijdens de bevalling. Sterker nog: niet eens gemeld en dus ook geen invloed gehad.

Nog een toevoeging: tijdens de eerste fase van de bevalling veelal gelegen, pas tijdens de persfase halverwege op mijn knieën gedraaid. Dus ook liggend op de rug blijkbaar geen invloed gehad.

Ik heb hem de eerste bevalling gebroken, en had er bij de 2e niet bij stilgestaan, maar wel opnieuw een harde ‘knak’ en ja hoor gebroken 🤐

Ik heb m’n stuitje flink gekneusd (of misschien wel gebroken) 1,5 jaar voor de bevalling. Tijdens de bevalling moest ik op bed liggen ivm dalende hartslag. Vervolgens heb ik 1,5 uur moeten wachten tot ik gehecht was ( verloskundige in het ziekenhuis had zichzelf geprikt met de naald nadat ze bloed van de navelstreng had geprikt. Ze moest uitzoeken waar ze allemaal zelf op getest moest worden). Hierdoor een lange tijd druk gehad op m’n stuitje. Toen ik daar zo lag, had ik geen last, maar achteraf.. Man man wat heb ik een pijn gehad aan m’n stuitje, telkens als ik opstond moest ik m’n stuitje een soort van tegendruk geven, anders kon ik echt niet opstaan van de pijn. Goed dat je het hebt aangegeven vooraf zodat ze er enigszins rekening mee kunnen houden.

Niet gediagnosticeerd gebroken stuitje maar wel altijd geloofd dat ik dat had opgelopen met m’n eerste. Nu 8 weken geleden vaginaal bevallen van mn tweede, thuis in bad op mn knieën en het was geweldig. Kon die avond prima bewegen en de weken daarna ook. Nu nog steeds prima met voldoende rust. Zou zeker niet zeggen dat het hetzelfde is als met de eerste maarrrr blijft wel een gevoelig punt. Op je rug bevallen belemmert gewoon het staartbeen en kan daarom heel goed voor deze complicaties zorgen. Zou niet zeggen dat het niet mee kan veren. Een breuk herstelt na 6 weken. Ik ben toen bij een oefentherapeut geweest om te kijken naar de stand van de bekken. In jouw geval lijkt een chiropractor mij interessanter om te kijken naar de stand en bewegelijkheid

Een keizersnede kan ik in dit geval begrijpen. Het hoeft geen nare ervaring te zijn, juist heel mooi kan het zijn en kan je de pijn van de baby door het geboorte kanaal laten gaan besparen. Maar als je toch vaginaal gaat bevallen, snap ik niet met een inleiding en ruggenprik. Dat leidt ertoe dat je gauw op je rug bevalt, tenzij medisch personeel je helpt op handen en knieën te zitten (dat kan!). Het slechtste wat je voor je stuitje kan betekenen, is op je rug bevallen want je staartbeen wordt geblokkeerd. Als dit toch gebeurt leg een opgerold handdoekje onder je rug zodat je stuit vrij is. Ik zou kijken of je kan vragen of je in een bad kan bevallen, een tens kan overwegen indien je vaginaal gaat bevallen want bewegen en tijd is wat je bekken nodig heeft

Dank voor je reactie! Inmiddels heb ik de gynaecoloog gesproken, die kort samengevat eigenlijk zei: “We weten eigenlijk weinig over de risico’s van bevallen met een gebroken stuitje, maar het zou wel eens pijnlijker kunnen zijn dan ‘normaal’. Maar als dat zo is, krijg je gewoon een ruggenprik. Maar we weten wél heel veel over de risico’s van bevallen via een keizersnede, en die zijn toch wel behoorlijk voor de moeder. Vooral achteraf, qua pijn aan het litteken, menstruatieproblemen, latere problemen met vruchtbaarheid etc.” Wat haar betreft was een gebroken stuitje in ieder geval geenszins een medische indicatie of een indicatie voor een keizersnede. Ben nu 38+ weken, dus neem aan dat we het binnenkort gaan meemaken 😉 (En in antwoord op je vraag over inleiden: toen ik mijn vraag hier typte was de pijnbeleving zo intens dat ik zelfs zonder weeën en ontspannen liggend op m’n zij soms alleen maar kon huilen van ellende, dus het idee van niet verdoofde weeën daar bovenop voelde als absoluut onmogelijk. Ik heb bij m’n eerste bevalling een fantastische ervaring mét ruggenprik gehad, dus voor mij voelt dat - nog steeds - als een heel logische benadering. En als je dan bij een inleiding vanaf het eerste begin voor pijnbestrijding kunt kiezen, werd t voor mij mentaal weer hanteerbaar.)

Hii! Hoe is je bevalling uiteindelijk gegaan? Ik ben nu 9 weken zwanger en helaas 2 weken geleden mijn stuitje gebroken. Het is nog ver weg, maar het doet nu zo veel pijn..

Arme jij! Voor nu alvast heel veel sterkte gewenst 😢 1) je kunt de huisarts om pijnstilling vragen! Er kan meer dan paracetamol, maar op het hoogtepunt van de pijn was ik in het buitenland en kon m’n huisarts me niks voorschrijven. 2) regel zo’n opblaasdonut om op te zitten, dat hielp mij iig iets. Ik had m in een vrolijke linnen tas (zodat je m niet zag want ik vond het gênant) en sleepte m op die manier 4 weken overal mee naartoe en dan ging ik gewoon op die tas zitten. En dan ga je gaandeweg ook een manier ontdekken waarin je je omhoog kunt hijsen van een stoel zonder dat je vergaat van de pijn. 3) veeel rust! 4) de bevalling ging helemaal zonder enig probleem. Ik wilde graag naar het ziekenhuis voor een ruggenprik, (en hadden voor de week erna sowieso een afspraak over inleiden staan omdat mijn lijf helemaal op was) maar voordat ie erin zat was ik al bevallen. Letterlijk 2x persen, we waren pas 20 minuten binnen 😂 (wel de tweede baby trouwens, dat maakt ntl zeker uit) Het breken was ongeveer 3 maanden voor de bevalling gebeurd, en ik kon tegen die tijd weer soort van OK zitten in de auto. Ook bij het herstel na de bevalling geen last gehad van m’n stuitje. Nu - zo’n 8 maanden na de breuk - merk ik nog steeds wel dat ie gebroken is geweest. Langere tijd op een wat hardere stoel zitten, zoals bij een etentje, doet nog steeds pijn. Vooral als ik einde avond opsta. Geen idee of dat ooit nog minder wordt. Ik hoop het 🫣

Ooh nee opnieuw al die weken pijn hebben en niet kunnen zitten dan ? Waren je 2 bevallingen snel na elkaar?