Fluxus en 3+ liter bloed verloren (ervaring gezocht)

Dat lijkt me erg schrikken. Ik reageer even zodat je post meer exposure krijgt. Veel beterschap

Hoi, Wat een vervelende ervaring heb je meegemaakt. Niet veel vrouwen krijgen een extreme fluxus gelukkig maar daar heb je nu niks aan. Ik was 3.5 liter bloed verloren bij mijn bevalling. Ook had ik hypovolemische shock en ik moest meerdere bloedtransfusies. Het herstel liep bij mij langzaam. Ik heb me 6 maanden echt doodmoe gevoeld. Compleet gesloopt. Qua mentaal heb ik niet echt last gehad, wel veel over gepraat dat was nodig. Ik heb hierna geen bevalling meer meegemaakt, 1 bijna dood ervaring is genoeg😊

Bah wat vervelend! Ik ben minimaal 2.6 liter bloed verloren maar ze hebben niet alles kunnen wegen, dus ook aan de hoge kant. Ook transfusies gehad en in shock geraakt. Het herstel ging juist boven verwachting goed en snel, maar misschien leek dat ook zo doordat ik me op het ergste had voorbereid (na verlof in ziektewet, maanden geen energie hebben). Na een kleine maand lukte het weer om stukjes te wandelen en dat ging ook echt per week beter. Ik heb ijzertabletten geslikt en op mijn voeding gelet (ijzerrijk) en bij het prikken waren mijn ijzerwaarden na zo’n 4 maand ook al weer bijna op peil. Ik was nog steeds wel sneller moe, maar ik twijfelde zelf of dat door het bloedverlies kwam of door de baby die ‘s nachts nog twee keer wakker werd. Mentaal vond ik vooral de eerste week lastig omdat ik me dat zo anders had voorgesteld. Als ik kort had gedoucht (zittend) was dat mijn activiteit van de dag en kon ik verder alleen maar op bed liggen, zo intensief was dat. Dus geen eerste wandelingetje gemaakt, geen luiers verschoond, niet mijn kindje voor de eerste keer in bad kunnen doen, dat vond ik wel lastig. Maar zodra ik mijzelf lichamelijk weer beter voelde, ging het mentaal ook weer een stuk beter. Eigenlijk niet ‘echt’ last van gehad. Het was mijn eerste bevalling, ben nu weer zwanger, maar geen idee dus hoe het bij de tweede zal zijn.

Bedankt voor het delen van je ervaring!

Jij ook bedankt voor het delen van je ervaring. Deels herkenbaar. Ik kon de eerste week ook niks. Maar moet zeggen dat ik mij na 3 weken alweer de oude voelde. Ik ben helemaal niet moe. Natuurlijk wel wat vermoeid door de gebroken nachten, maar niet vermoeider dan na de geboorte van ons zoontje. Wat fijn dat je weer zwanger bent! Heb je niet met de gynaecoloog besproken wat de kans op herhaling is? Ben je dus ook niet automatisch nu medisch?

Overigens konden ze bij mij niet zeggen wat de kans op herhaling was omdat de oorzaak zeldzaam was. Volgens mij word je bij een volgende zwangerschap wel medisch direct.

Misschien niet helemaal de ervaring die je zoekt. Ik had namelijk minder bloedverlies 2,2 liter, maar ook bloedtransfusies en plasma gehad. Dit was tijdens een (spoed)keizersnede. Voelde mij ook echt niet lekker en zat denk ik dicht tegen shock aan. Ik herhaalde steeds tegen mijzelf dat ik wakker moest blijven. Mentaal vond ik het wel een dingetje, maar ik heb mijn verhaal aan iedereen verteld die het (niet) wilde horen. Dat heeft mij heel erg geholpen. Lichamelijk had ik er volgens mij niet super veel last van. Wel allemaal onderzoeken gehad om de mogelijke verklaring van het bloedverlies te vinden. Er is niks gevonden. Een volgende bevalling moet ik medicijnen slikken om kans op herhaling te voorkomen. Of ik daardoor medisch zou worden weet ik niet. Ik ben sowieso medisch.

Ah dankjewel! Ja de kans is klein volgens mij. En als je dan in het ziekenhuis bevalt zijn ze er ook op voorbereid natuurlijk. Dan kunnen ze het waarschijnlijk ook al voorkomen door medicatie direct na de bevalling. Misschien een heel persoonlijke vraag, maar is deze ervaring ook de reden dat je niet nog een kindje zou willen?

Toch bedankt voor het delen van je ervaring. Dit geeft mij toch weer wat meer inzicht in de mogelijkheden.

Nee, ik vind 1 kind zwaar genoeg. Dus ook zonder deze crazy bevalling had ik het niet gewild😇

Haha begrijpelijk hoor! Elke vrouw staat er natuurlijk anders in en ik vind het heel fijn om andere verhalen te horen van vrouwen die iets soortgelijks meegemaakt hebben. Dus nogmaals bedankt!

Volgens mij was ik er na een maand of drie wel bovenop, tegen de tijd dat ik ging werken. Ik heb een hele tijd toen Nano ijzer geslikt. Eerste dagen wel wat verdriet gehad van de hele gebeurtenis, en daarna is het snel naar de achtergrond gegaan. Toen ik eenmaal weer een positieve zwangerschapstest had, kwam de paniek wel keihard terug 😅 heb mijn angsten besproken met de gynaecoloog en die heeft me doorverwezen naar een medisch specialist voor EMDR. Gynaecologen namen ook altijd ruim de tijd om mijn vragen te beantwoorden en het plan te bespreken. Tweede bevalling uiteindelijk ingeleid, ging soepel en ontzettend weinig bloed verloren :)

Wat mij ook hielp om te verwerken: bij het ziekenhuis kan je je uitgebreide medische dossier opvragen. Dit sturen ze dan per vertrouwde aangetekende post naar je huis. Hier staan vaak verslagen etc in over jouw bevalling/zwangerschap, die niet in je gewone ziekenhuisportaal te vinden zijn. Ik kreeg bijvoorbeeld hierdoor ook mijn operatieverslag van mijn keizersnede te lezen. Heel interessant eigenlijk. Zeker een aanvraag waard.

Hier niet zo'n heftig verhaal als jij. Maar bij mijn eerste bevalling ben ik tussen de 2-2,5L bloed verloren tijdens de persfase. Kamer stond opeens volledig vol artsen. Ze hebben het net op tijd onder controle gekregen waardoor ik niet naar de OK moest. Lag wel opeens aan 2 infusen en een zak vocht die er met kracht ingeduwd werd. Vrij snel daarna Hb gemeten (als je té snel meer kan hij nog vals verhoogd zijn), maar omdat die boven de transfusie waarde was, geen bloed te geven. Was zo slap dat ik eerst niet op kon staan zonder flauwvallen en uiteindelijk pas op dag 5 het eerste luiertje verschoond heb. Bij de tweede bevalling was ik medische (of eigenlijk beval je met je eigen VK op een medische kamer - ik werd vrij snel volledig medisch), waarbij ik direct bij aankomst in het zkh een infuus kreeg. Verder had ik van te voren een soort coaching/verwerkings-therapie gehad omdat ik zeg maar, niet echt uit keek naar de bevalling. Die bevalling ging echt perfect :). Vlot en zonder veel kleerscheuren. Nu zwanger van de derde. En alhoewel ik eigenlijk weer ik het ziekenhuis zou moeten bevallen, durf ik het inmiddels zelfs thuis aan (mocht het niet anders kunnen - mijn bevallingen gaan namelijk vrij vlot).

Wat vervelend voor je! Ik ben augustus 2024 bevallen van mijn 1e kindje en ben ook 3 liter bloed verloren. Doordat de bevalling lang heeft geduurd, was mijn lichaam te uitgeput om de placenta geboren te laten worden. Ca. 15 minuten nadat mijn dochtertje was geboren met spoed naar de OK. Ik heb er in het begin wel moeite mee gehad dat ik de eerste uren van mijn dochtertje gemist heb en dat ik ook niet meer weet hoe het was toen ik haar zag toen ik terug kwam op de kamer. Ik was denk ik nog niet helder genoeg van de narcose. Ik moet zeggen dat ik wel vaak verteld heb hoe de bevalling verlopen is en dat zal wel geholpen hebben met de verwerking. De eerste week kon ik niet veel. Heb pas na 1 week een luier kunnen verschonen bijvoorbeeld. Andere kant ben ik wel heel trots dat de borstvoeding direct goed op gang is gekomen. Dat was best uitzonderlijk heb ik begrepen. Ik had me het herstel wel zwaarder voorgesteld en had me al voorbereid dat ik de ziektewet in zou moeten na mijn verlof, maar dat was gelukkig niet nodig. Ik heb op de OK bloedtransfusies gehad en tot ca. 6 maanden ijzertabletten gehad. Toen was de waarde goed, maar inmiddels toch weer aan de ijzertabletten. Ik heb enorme haaruitval en de ijzerwaarde bleek toch weer te laag. Ik heb nog geen 2e bevalling mee gemaakt. We hopen wel dat ons een 2e kindje gegund is. Ik heb al begrepen dat de bevalling dan medisch wordt en dat je dan einde van de zwangerschap ook in het ziekenhuis gezien gaat worden. De kans op herhaling was volgens mij 10-15%. Al heb ik nu zoiets van volgende keer veel sneller een ruggenprik er in, zodat ik hopelijk minder uitgeput raak. Maar dat ga ik tzt wel bespreken met de verloskundige/gynaecoloog of dat ook zo werkt😅.

Ik heb bij de eerste 2,5/3 liter bloed verloren door een fluxus. Fysiek was ik er vrij snel weer bovenop. Mentaal dacht ik ook, maar dat bleek later toch een beetje minder 🙈 Voor mijn tweede zwangerschap heb ik EMDR-behandelingen gehad (naast de fluxus was er nog meer gebeurd tijdens de bevalling maar ik vond het een fijne manier om het te verwerken). Dit heeft me heel goed geholpen. Daarnaast heb ik toen gesprekken gehad met de verloskundige en de gynaecoloog over kans op herhaling. Daar hebben ze heel precieze cijfers van (ben je wel/niet op de ok geweest, hoeveel bloed ben je verloren, heb je een transfusie gehad, etc kijken ze dan naar). Volgens mij was het percentage maximaal iets van 35% maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet meer precies weet 🙈 Ik vond het heel fijn om dat gesprek te hebben. Ze hebben toen ook al een plan gemaakt voor een eventuele volgende bevalling (plan was sowieso in het ziekenhuis maar vanwege een hele snelle eerste bevalling hadden ze bij mij ook een plan met ambulance, arts en bloed stand-by thuis voor als we ziekenhuis niet zouden halen). Al deze dingen hebben er bij mij voor gezorgd dat ik met een gerust hart nog een kindje durfde te krijgen. Ik zou vooral het eerst even de tijd geven en dan kijken wat je mentaal eventueel nog nodig hebt. En daarnaast ook kijken of je een gesprek kunt krijgen over het precieze risico op herhaling. Maar neem echt je tijd hoor. Het is echt wel een heftige ervaring en dat gevoel mag er ook zijn! Ik heb dat toen een beetje ‘weggeduwd’ met het idee ‘het is toch allemaal goedgekomen’ en dat was echt niet helpend. Op korte termijn wel, maar op langere termijn zeker niet.

Mijn tweede bevalling was trouwens een droombevalling zonder enige complicatie. Dus het kan echt dat er bij een volgende bevalling niks aan de hand is…

Wat heftig zeg! Ik heb helaas ook een hevige fluxus gehad waarbij ik 3,5 liter bloed heb verloren. Ik ben naar de OK gebracht en daar bleek mijn placenta vergroeid met mijn baarmoeder. Placenta increta. Ik heb tijdens de operatie veel bloed verloren en bloedtransfusies gehad via mijn slagader omdat ik zo hard leegliep. Mijn baarmoeder is gelukkig gespaard. Ik vond het zelf heftig om wakker te worden zonder baby en de eerste 5 uren van het leven van mijn baby te hebben gemist. Ik heb een lang herstel gehad. Ik heb nog een week in het ziekenhuis gelegen en thuis nog 4 weken volledig in bed gelegen. Ik kon mijn kindje niet eens vasthouden. Ze werd soms bij me gelegd en lag verder naast me. Borstvoeding kon dus ook niet, maar dat mocht ik ook niet omdat ik te zwak was. Pas een jaar na de bevalling waren mijn bloedwaarden weer normaal. Het was heel heftig, maar omdat ik na een ivf traject van 7 jaren eindelijk een kindje had, was ik zo blij en zat ik ondanks alles op een roze wolk. Lichamelijk was ik er echt maanden slecht aan toe. Na een halfjaar ben ik onder begeleiding van een fysio begonnen met medische fitness om weer op krachten te komen. Dat heeft mij goed geholpen. Nu ben ik zwanger van de tweede. Grote kans om opnieuw placenta increta te krijgen (60%). Ik moet daarom bevallen in een universitair ziekenhuis. Dat heeft vorige keer ook mijn leven gered. Ik krijg veel controles en rond 30 weken moet ik ook een mri om de placenta te kunnen bekijken. We gaan dus een spannende tijd tegemoet. Wel weet ik dat dit mijn laatste zwangerschap is. Ik ben nu al 41. Kans is groot dat mijn baarmoeder verwijderd wordt als ik weer een vergroeide placenta heb.

Hi! Allereerst bedankt voor het delen van je verhaal 🩷 Ik lees veel herkenbare verhalen. Ik heb ook 3 liter bloed verloren na de bevalling. 'Gelukkig' moest ik sowieso in het ziekenhuis bevallen omdat ik een velamenteuze insertie had en de placenta laag lag. Uiteindelijk heeft dat geen complicaties opgeleverd maar bleef er een stukje placenta hangen. Dit werd pas echt 5 minuten na de bevalling opgemerkt omdat ik ineens echt het gevoel had dat ik wegviel, ik wilde mijn zoontje (instinctief?) niet eens vasthouden. Mijn lichaam was écht op. Zei ook constant 'mag ik nu gaan slapen' terwijl ik dat ook niet durfde. Was heel naar. Daarna met spoed naar de OK voor een operatie. Gelukkig heeft mijn man wel huid op huid gehad met mijn zoontje. Achteraf vond ik dat echt heel rot dat ik dat niet gehad heb, maar ik was blijkbaar echt op overlevingsmodus. Het herstel duurde denk ik gewoon normaal. Voelde me wel vaak wat slap maar mijn ijzer was wel snel op orde. Verder lichamelijk wel oke nu. Ik ben ook wel benieuwd naar jullie borstvoedingsverhalen. Ik heb namelijk nooit goede productie meer gehad. Mijn zoontje viel teveel af waardoor ik moest bijvoeden met kunst. Nu kolf ik max 1 flesje per dag af. Meer is het niet😣

Hoi! Hier ook een moeder die na een bevalling een fluxus heeft gehad. Alweer 5 jaar geleden. Hoe ik nu op mijn herstel terug kijk? Ik vond het zwaar en pittig! Ik was vreselijk moe en het duurde echt een paar maanden voor ik qua hb weer wat omhoog ging. Daarnaast was het voor mij mentaal echt wel heel zwaar. Ik ging wel door en door maar achteraf gezien was ik totaal mezelf niet. Puur omdat ik niet durfde toe te geven aan het gevoel destijds. Overleven dus. Na een tijdje (geef het echt wel flink de tijd!!) Ben ik weer zwanger geraakt. Mega veel stress en angst gehad vanwege herhaling maar daar is niets van gebeurd. Prachtige 2e bevalling gehad, wel in het ziekenhuis, (de eerste keer was ik thuis). Zeer weinig bloedverlies gehad, mede dankzij de maatregelen van het ziekenhuis. Extra infuus ed. zeker toen ik merkte en voelde dat een 2e bevalling een stuk gemakkelijker en voorspoedige kon verlopen kwam ik er weer achter hoe intens de eerste was. En wat een wereld van verschil het is voor je herstel als je geen fluxus krijgt.. Dit is mijn persoonlijke ervaring, maar jou gevoel is bepalend! Ieder ervaart deze dingen weer anderszins en dat mag!