Geboorteplan en wensen

Wel of geen pijnbestrijding Wel of niet in het ziekenhuis Wel of niet in bad Welke sfeer je graag wilt nastreven (bijv kaarsjes, rustige muziek) Wel of geen borstvoeding na de bevalling Cordring vs navelklem Uitkloppen van de navelstreng en dan pas doorknippen Dat je partner altijd bij je kindje blijft stel je kindje moet onderzocht worden of jij moet naar de OK Al dat soort dingen kun je bespreken! Maar hou er echt rekening mee dat je bevalling anders gaat verlopen dan vantevoren gepland. Mijn vk besprak elk potentieel scenario en wat wij in dat scenario zouden willen 🥰

Wil je dat er fotos worden gemaakt en zoja van alles of alleen na de geboorte of bijv alleen bovenlichaam. Wij hebben van alles fotos, vind het erg bijzonder te zien hoe ze zo uit mij kwam, die fotos zijn wel voor ons zelf en niet voor Jan en alleman :-). Verder hadden wij geen wensen. Muziek en kaarsjes etc vind ik zelf onzin bij een bevalling. Je kan het zo uitgebreid malen als je wil. Volgens mij vooral belangrijk dat je met je partner weet wat de mogelijkheden zijn, bijv qua pijnbestrijding en bijv uitklappen navelstreng. Voor ons liet alles anders door medische noodzaak.aqr gelukkignhebben we de foto's nog, ook van de delen waar ik niet bij ons pasgeboren kindje kon zijn.

Ik heb hier niet echt een groot gesprek rond gehad. Ik vond het niet zo belangrijk. Enkele grote details die belangrijk vond uitgesproken maar voor de rest liet ik het op me afkomen. Online kan je van die lijstjes vinden die een idee kunnen geven. Ik had deze op de app van Zwangerschap+. Zoals iedere bevalling loopt het altijd helemaal anders dan je in gedachten hebt. Bij mij ook uiteindelijk 😬 Maar ik zou dit keer op voorhand vragen aan mijn verloskundige dat ze wat foto’s maakt tijdens de bevalling. Voor de rest is het maar net wat jij belangrijk acht.

Had een heel mooi plan, allemaal niks van terecht gekomen. Op het moment van de bevalling is het niet eens meer ter sprake gekomen het was go with the flow. Bij een eventuele tweede zou ik niet eens meer een plan maken. Hoor dit trouwens van meerdere vrouwen ☺️

Ik werk zelf als begeleider in de zorg en dacht: wat zou ik van een cliënt, die ik niet door en door ken, willen weten als ik hem/haar moet begeleiden bij iets heel belangrijks. Ik heb ik mijn “geboorteplan” dus meer omschreven hoe ik in het leven sta, hoe ik naar de bevalling kijk, waar ik vertrouwen in heb en wat ik spannend vind. Op welke manier ik beslissingen maak, aan welk gedrag je kunt zien dat ik het even moeilijk heb en op welke manier je me dan het beste kunt benaderen. Bijvoorbeeld: “ik vind feitelijke kennis heel belangrijk maar maak beslissingen op gevoel. Vertel me bij onverwachte gebeurtenissen feitelijk wat er aan de hand is, maar geef me even een momentje om te voelen wat dit betekend.” Of “ aan … gedrag kun je zien dat ik niet goed in mijn vel zit, het helpt mij wanneer je me herinnerd aan….” En “ik voel me niet op mijn gemak wanneer mensen op een dominante manier tegen me praten en vertellen wat ik moet doen, echter: in situaties waarbij er levensgevaar dreigt mag je directieve aanwijzingen geven” Mijn verloskundige had nog nooit eerder zo’n soort “plan” gehad, maar vond het heel nuttig!

Ben 30 weken zwanger en kreeg vrijdag ook van de vk te horen dat ik me moet voorbereiden op het gesprek over de bevalling rond 35 weken. Heb ook eerlijk gezegd dat ik niet zoveel wensen heb 🤷🏼‍♀️ Ze zei dat ik moest bedenken wat misschien kan helpen om mij te ontspannen, dat het fijn is als ze dat in ieder geval weten. Dus daar ga ik een over nadenken. En voor de rest zien we het dan wel.

Hahaha ja herkenbaar 😂👍🏻

Ik denk dat je verwachting over een geboorteplan vooral heel belangrijk is. Je moet het niet zien als: ik wil dat het zus en zo gaat, want dat is niet te plannen en dan zal het altijd tegenvallen. Wat je wel kan doen, is aangeven wat jij prettig vindt en wat jou zou kunnen helpen. Bijvoorbeeld: - De communicatie tussen jou en de zorgverlener (wat verwacht je? Wil je steeds weten wat er gebeurt en wat de stappen zijn, of juist liever niet? Etc). - Hoe je partner betrokken wordt (heeft deze instructies nodig of krijgt hij/zij daar de kriebels van? Hoe moet deze betrokken worden?) - Heb je wensen rondom pijnbestrijding, mocht dit mogelijk zijn op dat moment (wederom een punt van verwachtingsmanagement) - Zijn er dingen die voor jou prettig werken en wat werkt juist niet? Ik denk dat dat dingen zijn die je wel kan “plannen”, maar dat je vooral niet de verwachting moet hebben dat alles uit je plan kan. Zeker niet mbt dingen waar je weinig invloed op hebt😊 Succes!

Ik had bijv opgeschreven waar ik echt bang voor was, en hoe ik informatie wilde krijgen van behandelaars. Bijv: als ik iets moet doen, of als er een interventie plaats moet vinden, wil ik vooral weten *waarom* dat is. Als ik iets niet snap word ik tegendraads, en dat helpt niet in het proces. Daarentegen moet je mij op heftige momenten niet vragen wat ik wil, want het lukt me dan niet om een keuze te maken. Dus niet vragen; wil je A of B? Maar zeggen: we gaan nu A doen, omdat dat belangrijk is vanwege *uitleg*. De verloskundige in het ziekenhuis pakte dat fantastisch op. Dat paste bij mij. Daarnaast had ik ook wat dingen opgeschreven over noodgevallen, zoals wat mijn wensen waren als ik bijv met spoed naar de OK zou moeten, dat mijn man dan de hele tijd bij de baby zou blijven en dat er foto’s en filmpjes van die periode zouden zijn, zodat ik later kon zien wat ik gemist had. Was gelukkig niet nodig, maar vond ik wel fijn om bedacht te hebben.

Ik had echt een minimaal plan en zelf daar kwam niks van terecht. Ik zat helemaal in mijn eigen wereld en kon niks meer vertellen. Denk na over de dingen waar ze wat mee kunnen in het ziekenhuis zoals houdingen en pijn bestrijding en vertel ze vooral aan je partner zodat die je kan helpen 😆

Dat de verloskundige er is. Ik was met volledige ontsluiting alleen onder de douche in het ziekenhuis omdat mijn verloskundige dacht dat het wel even zou duren. En de ziekenhuis verpleegster was onaardig.

Bij mijn 1e plan heeft niemand er naar gekeken 🤷‍♀️ Voor een eventuele 2e komt er geen plan, maar een eisenlijst (medische uitzonderingen daargelaten natuurlijk).

Hier precies hetzelfde. Had het allemaal netjes opgeschreven zoals ik in mijn gedachte had. Het kwam niet eens een beetje in de buurt. Dus idd hier bij een tweede zou ik ook geen geboorteplan meer maken!

Mijn plan richt zich meer op de sfeer beschrijving en dat ik vooral wil dat er positiviteit is en vertrouwen in mij. Ook heb ik aangegeven dat ik niet wil weten hoeveel en of mijn ontsluiting vordert wanneer ze eventueel gaan toucheren. Mocht het niet gevorderd zijn zou mij dat onzeker maken en dat kan de bevalling stagneren.

Dit ja, achteraf baal ik dat ik een 'plan' had want precies het tegenovergestelde van alles wat ik graag had gewild is gebeurd dus zou er de volgende x volledig blanco in gaan om teleurstellingen te voorkomen.

Ik had ook niet echt een plan, maar meer wensen: - aanwezigen bevalling - pijnbestrijding thuisbevalling (en alternatief ziekenhuis) - baby zelf aanpakken bij geboorte - navelstreng rustig laten uitkloppen - wie navelstreng mocht doorknippen - welke foto’s ik graag zou willen - communicatie - dat ze mij met rust moeten laten tijdens de weeen (niet gezellig kletsen bij mij in de ruimte, mij in mijn bubbel laten 😅)

Gewoon om een ander beeld te geven... Ik had een uitgebreid plan geschreven bij mijn eerste kindje en 98% daarvan is gewoon uitgekomen. En de 2% afwijking was met goede reden en in goed overleg gegaan waardoor ik daar ook goed op terugkijk. Het kan dus ook WEL volgens plan lopen. Ik vond het vooral heel erg fijn om zo van te voren helder te hebben voor zowel mijzelf als mijn partner wat we belangrijk vonden. En waar bij ons beiden te grenzen liggen. Voordat we begonnen aan de zwangerschapscursus en het bevalplan lagen onze persoonlijke voorkeuren behoorlijk uit elkaar. Het was heel fijn om als 1 team te kunnen werken en 100% te kunnen vertrouwen dat mijn partner mijn wensen zou vertegenwoordigen wanneer ik dit niet meer zelf zou kunnen. Wat stond er bij ons in? - aanwezigen, wie te bellen voor wat en wanneer (geen stagiaires) - locatie, sfeer (thuis badbevalling, gedimd licht en rustige muziek) - foto's - Wat voor begeleiding tijdens ontsluitingsfase (bv, niet toucheren, tijd geven aan het proces, vertrouwen geven etc) - Wat voor begeleiding tijdens de uitdrijving (bv niet coachen op persen maar mijn gevoel laten volgen - Wat wil je na de geboorte, (rust, halve lotus, huid op huid, geen onderzoeken tot na het eerste uur etc - Wat wil je weten bij dingen die niet goed gaan? (waarom interventie, wat voor interventie, voor en nadelen, wat als we wachten/niets doen?) - Wat als het medisch wordt? (pijnstilling, ingrepen, keizersnede etc)

Mijn plan: •Bij de eerste beste pijn, pijnmedicatie aanvraag doen. •Voor de rest: laten gaan zoals het gaat.

Ik had geen plan: vond het juist fijn om er 'leeg' in te gaan, en op dat moment kijken wat ik fijn vond. Mocht er ooit een 2e komen zou ik dat weer zo doen. Had wel 1 wens en dat was dat ik zelf mocht kijken of het een jongetje of meisje was.(wij wisten het geslacht niet voor de geboorte). Qua pijn bestrijding had ik het idee als ik het wil neem ik het, maar welke het zou worden heb ik aan de vk overgelaten. Bij ons in het ziekenhuis heb je alleen een ruggenprik en zo'n morfine-achtige spuit in je been. Dus afhankelijk van hoe ver je bent, welke het wordt.

Ik had me vooral ingelezen hoe een bevalling normaal gesproken gaat. Ik stond verder voor alles open maar had een paar dingen die ik belangrijk vond; Heldere communicatie / overleg Liefst de natuur zn gang laten gaan Tips krijgen om weeen op te vangen/me stimuleren om van houding te wisselen Liefst niet liggend persen Wilde wel in bad weeen opvangen en evt baby geboren laten worden Wanneer ik het niet meer trek en pijnbestrijding wil; vertel me eerlijk of dit nog zin heeft. Ik heb vertrouwen in de verloskundige en volg haar of de arts wanneer het nodig is. Uiteindelijk ben ik heel blij met dit plan geweest, al ging niet alles zoals ik hoopte. De ontsluitingsfase hebben mijn man en ik vrijwel helemaal samen gedaan. Verloskundige was er pas met 8/9 cm. Ik moest uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat het persen niet vorderde. Daar me over gegeven aan wat moest gebeuren. Zo ben ik toch op mijn rug bevallen terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. Maar omdat het op dat moment noodzakelijk was en ik er over had nagedacht vond ik dat niet vervelend.