Geen contact met familie

Ja ik, in 2020 ook met mijn moeder. Dat zijn lastige beslissingen , en dat doet ontzettend veel pijn. Soms kan je ook niet anders . Ik snap heel goed hoe je je voelt . Heel veel sterkte

Ik heb vanaf mijn 15e tot mijn 20e geen contact gehad met mijn vader. Het was heel moeilijk. Daarna langzaam de band weer gaan opbouwen en nu sinds 5 jaar weer goed contact. Ik snap heel goed hoe je je voelt! Sterkte 😘

Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Het zal absoluut geen makkelijke keuze geweest zijn!

Sins enkele jaren geen contact meer met mijn ouders, ook nooit een goede band gehad trouwens.. misschien dat dat ook de reden is dat ik er geen moeite mee heb. In het begin wel moeite mee gehad, maar na enkele jaren wel fijn zo nu. Veel sterkte!

Ja, ik heb ook tussen 2016 en 2020 helemaal geen contact met mijn moeder gehad. Nu is er sporadisch contact in de vorm van een belletje of appje maar daar blijft het bij. Ondanks de pijn en de boosheid die ik erover voelde had ik wel het idee er ergens rust in gevonden te hebben dat onze band zo slecht is. Juist nu ik zwanger ben echter merk ik wel dat het verlangen naar een moeder en een hechtere band weer toeneemt en dat voelt soms inderdaad heel eenzaam en pijnlijk om te beseffen dat dat niet zo is. Ik kan me dus helemaal voorstellen hoe het voor je voelt, weet dat je hier niet alleen in bent! Sterkte ❤️

Ik heb al meerdere jaren geen contact meer met mijn moeder. Ook mijn vader spreek ik niet meer. De eerste jaren waren het zwaarst. Ook een keuze die niet zomaar is gemaakt.

Wat naar voor je zeg! Ik kan me goed voorstellen dat het je onwijs veel pijn doet. Ik heb nu ruim 6 jaar geen contact meer met mijn moeder. Ben in die tijd getrouwd, heb een dochtertje gekregen ben nu zwanger van de tweede. Zij heeft er allemaal geen deel van mogen uitmaken. In het begin vond ik het heel lastig, heb er veel verdriet om gehad. Vooral ook opmerkingen van anderen: "Het is wel je moeder, die moet je respecteren", "Het blijft je bloed, ze heeft recht om je te zien" en blablabla. Nu vind ik het alleen in vlagen lastig (vooral als mensen van die opmerkingen maken), maar weet dat ik nu veel beter af ben en hou vast aan de mooie herinneringen van vroeger (want die waren er zeker wel) en het feit dat ik die moeder van die herinneringen niet meer bestaat en ze niet veranderen gaat. Heel veel sterkte en ik hoop dat je er sterker uit komt dan je je nu waarschijnlijk voelt ❤️

Ik heb zeker 5 jaar geen enkel contact gehad en 11 jaar nauwelijks. Na intensieve therapie te hebben gevolgd heb ik, op mijn voorwaarden, het contact weer opgepakt. Nu ik een zoontje heb is er meer contact. Het is een moeilijke moeder maar een lieve oma. Ik moet altijd erg duidelijk zijn en mijn grenzen aangeven. Tot het botte aan toe. Maar zo werkt het tot dus ver wel. Ik wens je veel sterkte, is echt een lastig iets.

Ja heftig he! Toen mij moeder nog leefde heb ik op een gegeven moment een burn out gehad, dat was voor mij een knop die om ging en ben ik voor mezelf gaan kiezen en afstand genomen van haar. Zij is nu 5 jaar geleden overleden en het geeft mij een hoop rust al mis ik haar soms ook echt nog wel en vraag ik me af hoe het nu geweest zou zijn. M'n zus is twee druppels water als moeder en ook met haar heb ik contact verbroken. Vind het meer vervelend voor mijn kinderen dan voor mij want ook zij koste mij meer energie dan dat het mij opleverden.

Wat verdrietig ❤️. Je bent inderdaad niet alleen. Ik heb al jaren geen contact meer met mijn ouders. De eerste jaren waren het zwaarst. Het heeft me, hoe pijnlijk ook, veel rust gegeven en goed gedaan. En juist dat vond ik dan weer extra pijnlijk.

Sinds een paar week heb ik het contact verbroken met de vriendin van mn vader en daarbij blijkbaar ook met m’n vader. Ik was nog het enige kind wat nog contact met hem had.

Ongeveer 10 jaar geleden heb ik het contact verbroken met mijn ouders en broer. Nu 2 jaar geleden heb ik ze oprecht vergeven voor wat ze mij hebben aangedaan van mijn 5de tot 30ste. Helaas is mijn moeder afgelopen maart overleden en heeft ze nooit mijn dochtertje ontmoet.

Heel herkenbaar. Het contact met mijn ouders verbroken nadat de jongste 1 maand was. Heel veel gebeurd en zij waren er niet toen ik ze nodig had. De omgeving bemoeide zich er heel veel mee, veel ruzies gehad met andere. Maar uiteindelijk kreeg ik rust. De rust waar ik naar zocht. Voordeel van corona was dat we ze nergens tegen zouden komen. Na 1,5 jaar heb ik ze weer gezien. Maar echt contact is er niet. Ik duld ze in dezelfde ruimte, maar heb ze nog altijd geblokkeerd op mn telefoon. Zij respecteren mijn keuzes niet. En met de opvoeding van de kindjes denken ze niet na over wat ik wil/belangrijk vind. Maar hier zit een heeeeel lang verhaal achter

Heb je het topic ‘eigen familie’ al gevonden hier op het forum? Zul je heel wat herkenbare verhalen in teruglezen vermoed ik 😉

Ik heb afgelopen december het contact verbroken met mijn moeder, dit doe je inderdaad niet zomaar. Onze band is nooit goed geweest, maar ik heb wel een super lieve stiefvader die ik nu ook niet meer zie (ook vanwege de woon afstand) met mijn verjaardag vond ik het moeilijk, maar meer de angst dat ze contact zou zoeken... Nu wordt eind mei onze dochter 1 jaar en ook nu al in de stress dat ze niet zomaar voor de deur staat of op een andere manier contact zoekt. Weet dat de reden van het verbreken van het contact niet zomaar is, uiteindelijk zul je er sterker uit komen!

Daarbij zie ik dat je nu zwanger bent, gefeliciteerd! Ik denk dat het een goede keuze is geweest om dit voor je bevalling te doen. Mijn moeder gaf mij na de bevalling zoveel stress dat ik nergens meer op kon focussen. Elke keer precies onder een kolf moment belde ze waar door dit staakte en uiteindelijk had ik een dubbele borstontsteking en ben ik mede daardoor gestopt met de borstvoeding.

Wow wat heftig ! Ik vind het zo verdrietig voor je, wat een sterke vrouw ben je !

Jij bent net zo sterk😘 gewoon voor het feit dat je voor je zelf en je eigen gezin kiest!

Ik heb al 6 jaar geen contact met mijn volledige familie. Op sommige momenten lastig, maar over het algemeen geeft het me heel veel rust. Er is veel moed voor nodig om het contact te verbreken, maar hou in je achterhoofd dat je niet alleen bent en de keus niet voor niks gemaakt is

Ik heb ongeveer 1 jaar geen contact meer. Ze weten dus (voor zover ik weet) ook niet van mijn zwangerschap.