Geen kloppend hartje op echo

Jeetje wat rot zeg! Heb er geen ervaring mee maar ik wil jullie veel sterkte wensen! 🤍

Heel veel sterkte 💛

Dankjewel voor je lieve woorden 🙏🏻

Dankjewel voor je lieve woorden 🙏🏻

Ik herken het deels van beide zwangerschappen. Het hartje van ons zoontje klopte met 7 weken heel traag. Ze zeiden dat die waarschijnlijk bezig was met stoppen en dat we er vanuit moesten gaan dat het een miskraam zou worden ook was hij te klein voor die week. Een week later opnieuw een echo. Ik heb die week veel gehuild. Hij was totaal niet gepland en door condoom en de pil heen. Ik had dus gewoon gedronken. Feestjes mee gedaan en rauw vlees gegeten (ik ben dol op zo’n beetje alles dat rauw is). Ik heb het mezelf zo ontzettend verweten. Ik had hem vermoord zo voelde het. Een week later stapte ik al huilend de kamer bij de gynaecoloog binnen. We gingen direct kijken. Wat bleek nou.. mijn baarmoeder lag ontzettend gekanteld waardoor ze hem blijkbaar niet goed had kunnen meten. Hij was ineens precies zo groot als hoorde bij week 8. Ook het hartje deed het fantastisch. Blijkbaar was het hartje de week daarvoor opstartende ipv aflopende (gewoon wat later dan gemiddeld). Hij word 18 januari 4. Nu ben ik opnieuw zwanger. Met 7+3 weken de eerste echo gehad. Er was een een veegje te zien wat niet eens op iets van een baby leek. Ook geen kloppend hartje. 2,5 jaar hebben we er over gedaan om zwanger te raken en dan dit. Dus ik begon gelijk te huilen. Er werd een echo gepland een week later. Weer het zelfde verhaal onbegrijpelijk maar de baarmoeder had bij de eerste echo zo vervelend gekanteld gelegen dat ze de baby niet goed had kunnen zien en daardoor ook het hartje waarschijnlijk niet. Nu was de baby gegroeid en daardoor ineens “zichtbaar” geworden. Ik zat volgens meting op 8.5 en het bewoog zelfs. Nu 13 weken zwanger. Wat jij doormaakt is vreselijk en het kan idd beide kanten op. Ik wil niet perse zeggen dat je hoop moet houden maar wel dat er mogelijkheden zijn dat je volgende week toch een levend wezentje gaat zien. Anderzijds wil ik je niet blij maken met niks. Dat je dan volgende week denkt “maar zij zei op het forum dat”.... want elke situatie is anders. Probeer je dagen gewoon in te vullen als normaal en probeer het mentaal even los te laten en echt gewoon op die echo te wachten. Veel sterkte deze week en laat even weten hoe het afliep!

Dankjewel voor het delen van je verhaal. Het helpt ergens ook om er op deze manier even mee bezig te zijn. Het van je af te schrijven. Er gaat veel door me heen. En ik ben hyper gefocust op alles wat er in mijn lichaam gebeurt.

Heel veel sterkte. Ik heb het met 8 weken ook meegemaakt. Vol vertrouwen er naar toe want was nog erg misselijk. Heb er toen voor gekozen het natuurlijk te laten komen. 2 weken in de wacht gezeten totdat het op gang kwam en uiteindelijk met hele heftige bloedingen in het ziekenhuis belandt. Mijn advies is om het onder controle zelf op te laten wekken. Ik kijk terug op een hele nare periode. En het wachten en de afloop. Wens je veel sterkte, het gevoel is vreselijk. Gun jezelf en je partner de ruimte om te rouwen.

Ik wil mijn lichaam ook de kans geven om het zelf te doen als het een miskraam blijkt te zijn. Het verdriet is erg aan de oppervlakte. Wil de slaapkamer ook niet echt uit al sinds we thuis zijn. Ergens zijn we wel dankbaar dat we nu ook voelen hoe graag we een gezin willen samen al slingeren de emoties hevig alle kanten uit.

Ja snap je. Ik verbaas me soms hoe ik blijf functioneren na het verlies. Was mijn 3e x . Gelukkig had ik toen wel een zoontje waardoor ik snel uit bed kwam. Het is gewoon naar.

Het is zeker goed om het van je af te schrijven. Ik weet niet zo goed wat ik er op moet zeggen. Normaal heb ik altijd mijn adviesje voor anderen klaar maar in dit geval... zo’n moeilijke situatie. Probeer alleen die hyper focus wel iets los te laten. Hoe meer spanning jij in je hebt hoe moeilijker jij het je lichaam maakt. Al begrijp ik het heel goed. Maar stel je bent nog wel zwanger van een levend baby’tje dan is al die stress en spanning niet goed. stel het is toch overleden en het zou afgestoten worden (wat al geen pretje is) dan is die extra spanning alleen maar pijnlijker in combinatie met de krampen die je krijgt. Meid ik duim zo voor je dat alles volgende week goed is! Nogmaals sterkte.

Lieve jij, ik heb in maart een missed abortion gehad met de termijnecho. Met 8 weken nog prima echo. Het is echt alsof je knetterhard van je roze wolk dondert. Mn man noemde het "alsof degene waar je zo verliefd op bent je hart breekt" en dat komt wel heel dichtbij het gevoel, denk ik. Het is echt vreselijk! Ik hoop voor je dat het een misschatting is en je volgende week een mooie echo hebt, maar de kans is niet heel groot ben ik bang. Geef jezelf en je man de ruimte en tijd om dit te verwerken. Ik ben ook een paar dagen mn bed niet uitgekomen, heb veel gehuild en gepraat met mn man, familie en vriendinnen. Laat je goed informeren en begeleiden door je vlk of gyn. Sterkte 😘❤

Wat een verdrietige situatie. Wat jij nu doormaakt is mij ook twee keer overkomen. Ik vond het zo naar dat mijn lichaam mij zo voor de gek hield omdat de zwangerschaps klachten nog aanwezig waren. Hoe kom je zo'n week door... mij hielp het om erover te spreken met mijn partner. Hetgeen ik voelde toe te laten ( ene keer hoop, andere keer verdriet, dan weer boos) en wanneer het kon afleiding zoeken. Enkele mensen in mijn nabije omgeving zeiden steeds in die week :houd hoop. Maar vond deze goed bedoelde adviezen niet altijd prettig omdat het mijn gevoel van falen juist vergrootte toen het na een week wachten alsnog mis bleek te zijn. Zo van: heb ik dan te negatief gedacht de afgelopen week? Mijn advies is Blijf dicht bij jezelf en doe wat goed voelt voor jou. Veel sterkte en laat je goed begeleiden!

Toen ik zwanger bleek te zijn van onze tweede dochter had ik ook een soortgelijke situatie. Ik dacht dat ik 8 weken was maar toen de verloskundige tijdens de echo keek was er een lege zakje. Ik ging er naar toe met het idee dat ik mijn baby zou zien maar dat bleek anders dan dat ik in gedachten had. De verloskundige zei ik ben bang dat het een miskraam gaat worden. Bereid je maar voor. Voor de zekerheid een echo voor twee weken later ingepland.. Toevallig zou die dag mijn schoonma op visite komen dus ik moest me stilhouden en blij zijn maar ik voelde me echt rot toen ik thuis kwam. Maar gelukkig groeide de baby en bleek ik i.p.v. 8 weken echt net zwanger te zijn geweest. Blijkbaar had ik een maandje overgeslagen. Ik heb me daarna heel lang letterlijk leeg gevoeld tot ik haar ging voelen in mijn buik. Misschien kwam het daardoor maar ik was minder in de roze wolken dan bij mijn eerste dochter. Ik dacht maar zo; zolang je niet bloed is er vast niks aan de hand. In het begin het helemaal moeilijk aangezien je weet dat je zwanger bent maar geen idee hebt wat er allemaal gebeurt in je baarmoeder.

Ik had ook zoiets maar dan rond de 7 a 8 weken. Ik had een jaar daarvoor een miskraam gehad en was bang dat het me weer niet gegund was. Die week was hele tijd schakelen tussen hoop van het kan nog, naar juist geen valse hoop willen koesteren en terugrekenen naar mijn ovulatie dat het nu echt groter had moeten zijn. Toen ging ik ook nog bloeden en was ik overtuigd van een miskraam. Ik ging terug voor een check (chagerijnig kijkend naar alle dikke buiken in de wachtkamer, verdrietig dat het nu niet voor mij was weggelegd) maar wonder boven wonder opeens een kloppend hartje. Ik was mega verbaasd. Daarnaast zag ze een leeg vruchtzakje dus waarschijnlijk was het een tweeling waarvan er 1 vruchtje verloren is. Zogenaamd kon het bij mij ook niet qua tijdlijn, ik had een hele regelmatige cyclus. Nu heb ik zelf de theorie dat het eerste stadium allemaal wat langer heeft geduurd vanwege een aanleg vam tweeling zwangerschap? Ben nu 24 weken zwanger van gezonde meid. Maar voor jullie blijft het spannend, het kan nog goed nieuws zijn, maar houd ook rekening met een ander scenario. Meerdere mensen schijnen de eerste keer een miskraam te krijgen, alsof je lichaam zich moet trainen wat er allemaal moet gebeuren om een kind te maken, zo legde mijn vk het destijds uit. En zowel mijn moeder, mijn zus als ik hadden dit, dus het kan ook nog een beetje in de familie zitten heb ik het idee. Sterkte deze week

Ik heb het in augustus ook meegemaakt. Bij de eerste echo bleek het te klein en geen hartje. De week erop echo gehad in het ziekenhuis en daar werd dit beeld bevestigd. Een missed abortion. Met medicatie de miskraam opgewekt. Het was ook mijn eerste zwangerschap. Veel sterkte gewenst 🥰 liefs

Beloofd te laten weten hoe verder. Gisteren zijn de krampen begonnen en ging het van donkere afscheiding naar inmiddels ook lichte bloeding. We nemen afscheid van ons kindje 😔

Wat verschrikkelijk, heel veel sterkte !! 🍀❤😘

Dankjewel Tannie

Sterkte❤