Gehandicapt kindje en niet kunnen afbreken

Ik heb hier geen ervaring mee maar ik hoop dat jullie als ouders een goede weloverwogen beslissing kunnen maken. En volgens mij is dat als jullie daar beide achter staan altijd de juiste wat je ook beslist. Ik wens jullie heel veel sterkte, liefde en kracht toe!!

Geen idee in welke ziekenhuis je loopt maar wij hebben vorige maand de zwangerschap afgebroken bij 23wk . Wij hadden al 2 maanden elke week gesprekken over wel of niet doorgaan en onderzoeken. Dit zagen ze bij ons al als bedenktijd omdat er al vele gesprekken over waren gevoerd. Toen we uiteindelijk de knoop hebben doorgehakt heb ik dezelfde dag nog medicatie mogen nemen en 36u later opname voor bevalling . Mogelijk geeft jullie dit extra tijd

Jemig wat heftig zeg! Onmogelijke keuze om te maken lijkt mij 😔.. Heel veel sterkte, en elke keus die je maakt is "goed". Vooral doen wat jouw gevoel zegt wat je moet doen, niet wat andere er van vinden of denken. Gaat om jullie kindje en jullie leven!

Mag ik vragen wat voor handicap je kindje heeft? Ik kan er niet over meepraten maar ik denk persoonlijk dat het er ook mee te maken heeft in hoeverre je kindje een beperking heeft. Een kindje met down lijkt mij alweer anders dan een kindje dat volledig afhankelijk in een rolstoel ligt en niks kan. Sterkte 💕

Erasmus mc. Ik heb het nieuws gehoord met 21 weken. Net weer gesprek gehad het is ieder keer een ander verhaal en dan nog tot morgen de tijd om te besluiten omdat dan de 5 dagen bedenktijd ingaan dus tik echt de 24 weken aan.

Het kan waarschijnlijk niet lopen. De kinderchirurg zegt wel de gyn zegt net nee kans is heel klein word rolstoel. Gehele onderkant ligt open maar veel dingen nog geen zekerheid. De ene zegt dit de ander zegt dat 🤔

Hoe kan iemand jou veroordelen omdat jullie kiezen voor leven?? Lieve mama, jij bent al mama vanaf dat het hartje van jou kindje voor 't eerst klopte. Jullie hebben overwogen een keuze gemaakt en kiezen ervoor liefde en zorg te gaan geven die jullie kind zo hard nodig heeft. Hou van hem of haar, heb hem of haar lief en geef zorg. Jullie staan voor de grootste uitdaging in jullie leven en gaan oordelen krijgen. Maar een arts zal misschien iets niet verstandig vinden maar jullie nooit veroordelen dat jullie kiezen voor jullie kind. Heel heel veel sterkte en kracht gewenst en vrees nooit om hulp in te roepen war nodig. Alleen dan gaan jullie deze grote taak volbrengen! Zet 'm op en veel geluk. 🍀

Wil je heel veel sterkte wensen met deze moeilijke beslissing💕

Ik heb het gevoel dat ze ons ook te jong vinden. Het was vandaag veel de verwoording jullie zijn erg jong. Na een miskraam ben je al zoveel van dit kindje gaan houden en ben zo gehecht aan dit meisje. En al 2 weken hoor ik het ene en dan het ander en veel ja kunnen we pas zien na de geboorte. Ze doen ook geen extra echos want het maakt het niet beter of slechter 🤔

Wat moeilijk... als ik tussen de regels doorlees denk ik dat je heel veel spijt krijgt als je het afbreekt

Het is zo’n ongelofelijk moeilijk besluit! Heb je alle uitslagen van de punctie binnen? Niemand gaat je slecht vinden dat allereerst. Het is jullie keuze en als je besluit dat je haar geboren laat worden, dan is dat goed en dan gaan jullie haar een prachtig leven geven. Maar als je besluit om het af te breken, dan is dat ook prima. Toen ik erachter kwam dat ons zoontje een zeldzaam syndroom heeft (na de zwangerschap), was ik echt doodsbang dat hij in een rolstoel terecht zou komen, nooit iets zelfstandig zou kunnen. En ik had zelf heel sterk het gevoel dat ik dat liever had voorkomen als dat zo zou zijn. Gelukkig lijkt dit bij ons niet het geval te zijn, en ik kan zo achteraf ook niet zeggen wat ik besloten had als ik dit had geweten gedurende de zwangerschap.

Dit is een complete misvatting van het syndroom van Down. Iemand met het syndroom van Down kan evengoed zwaar beperkt zijn in zijn of haar leven (fysiek en mentaal). Ze zijn niet allemaal zo goed als op de TV. Ik werk zelf in de gehandicaptenzorg en heb al veel gradaties van eender welke beperking gezien. Een persoon die volledig afhankelijk is van anderen kan soms gelukkiger zijn dan iemand die ondanks bv. het syndroom van Down mee functioneert in de maatschappij. Zij zien en horen vooroordelen over hoe anderen naar hun kijken, zij krijgen te maken met dilemma's waar wij zelfs niet bij stilstaan (leg bv. aan een goed functionerende volwassen vrouw met het syndroom van Down maar eens uit waarom ze niet kan trouwen of kinderen krijgen). TS: Het blijft een heel moeilijke en dappere beslissing die alleen jij en je partner kunnen maken. Doe wat goed voelt voor jullie en laat de meningen van anderen achterwege. Een kind met een beperking is niet direct een ongelukkig kind (in tegendeel zelfs!) en je krijgt er ongelooflijk veel liefde, genegenheid en dankbaarheid van, maar het vraagt wel meer van jullie als ouders. ❤️

Verschrikkelijke situatie voor je en jeetje wat ontzettend lastig zeg dat specialisten verschillende visies erop hebben. Snap dat het dan onmogelijk voelt om een beslissing te maken omdat de belangrijke info niet duidelijk is. Je hebt nu eenmaal geen zicht op de toekomst, dus het blijft een 'gok'. Het is een heftige beslissing die invloed heeft op de rest van je leven. Ik kan alleen maar zeggen praat er goed over met je partner (als hij er is) en volg jullie/je gevoel! Ik weet zeker dat welke keuze je ook maakt het een beslissing is die je zult nemen uit liefde. Een keuze gemaakt uit liefde voor je kind is nooit 'fout'. Veel sterkte, wijsheid en liefde toegewenst 🍀

Hallo, eerst en vooral wens ik jullie veel sterkte toe met dit moeilijke nieuws. Als ik je berichtje goed lees, pik ik het volgende op: - je staat onder tijdsdruk - je staat onder druk van anderen om af te breken - je beslissing is moeilijk te beargumenteren omdat je geen concrete antwoorden krijgt op je vragen in de zin van wat de toekomstmogelijkheden van je kindje inhouden - en het belangrijkste: eigenlijk heb je beslist het niet te kunnen/willen afbreken maar je vindt de mening van anderen belangrijk. Wat zouden ze immers van je denken? Voor mij geef je eigenlijk het antwoord al: je wil het houden en daarna bekijken wat er op jullie afkomt. Als ik juist ben dan zoek je eigenlijk meer een antwoord om om te gaan met de druk die je voelt en eventuele afkeuring van de mensen om je heen? Volg je hart. Dat geeft genoeg munitie om om te gaan met iedereen en alles dat jullie in een bepaalde richting sturen. Veel moed met het doorhakken van de knoop.

Het lijkt mij heel lastig. Jij bent de enige die de keuze kan maken. Zelf had ik voorgenomen om het af te breken als ik tijdens de zwangerschap iets te weten zou komen. Daar hebben mensen ook waarschijnlijk meningen over. Er is geen goed of fout. Wel zou ik goed bedenken wat dit betekent voor jullie leven. Niemand mag jullie oordelen op jullie keuze. Dikke schijt aan hebben.

Hebben jullie wel helder wat er medisch gezien mis is? Je zegt de hele onderkant ligt open. Weet je wat dan? Zijn er geen voeten? Geen onderlichaam? Is er een chromosoom afwijking? Hoef je trouwens geen antwoord op te geven hé. Maar als het je niet helder is, schrijf je vragen op en stel ze ook. Desnoods neem je iemand mee die wat helderder kan denken in deze emotionele situatie (een vriendin, familie) Niks moet nu. Je kunt ook over een paar weken nog kiezen om niet verder te gaan. Maar ik zou de specialisten wel serieus nemen. Bedenk je heel goed wat het mogelijk betekent om een gehandicapt kind te krijgen. Zijn er andere ouders met een kind met een dergelijke afwijking? Dan zou je daar al eens mee kunnen praten.

Abortusgrens is 24 weken.. mag je dan alsnog later beslissen het af te breken? Volgens mij namelijk niet.

Ik zou het niet afbreken. Ongeacht de heftigheid van de beperking of wat het met zich meebrengt. Ik wens je enorm veel sterkte toe!

Ik weet natuurlijk niet wat je kindje precies heeft en de keuze is aan jullie. Wil je wel zeggen, Mijn zus heeft een beperking en zit in de rolstoel en als ik kijk hoe die geniet van het leven.. ze is verstandelijk gewoon normaal, net als ons en alleen een lichamelijke beperking. Ze heeft een mooi leven, ook als kind zijnde, ondanks de vele operaties.we maaktn er altijd het beste van, een grapje met een taart, racen door t ziekenhuis.. het is zwaar voor je als ouders, maar mn ouders genoten ook van ons allemaal..

Lieve R-J-M, Onze ervaringen en gedachten (en die van de mensen die je 'slecht zouden vinden') zijn niet relevant. Het enige wat ik wil zeggen: ik lees uit je bericht dat je het niet af wilt breken, dat jij wilt vechten voor je kind. Dan kan ik alleen maar zeggen: volg je hart. Je bent dan helemaal niet slecht. Jouw kind, jouw lichaam, jouw keuze (en die van een eventuele partner). Ik vind het bewonderenswaardig dat je ervoor wilt gaan. Sterkte lieve mama! Volg je hart, dat is de beste keuze die je in dit geval kunt maken😘