Geslacht tweeling

Ben vooral opzoek naar een positieve twist want wil maar 1 ding en dat dit genieten van deze bijzondere tijd ☺️

Wij hoopten ook heel erg dat ons eerste kindje een meisje zou zijn. Allebei. Dus bij mij ook zeker een teleurstelling toen we erachter kwamen dat we een zoon krijgen. Laat het vooral bezinken. Ik ben de teleurstelling zeker te boven en jongens hebben ook voordelen. Maar je mag je zo voelen, hoef je je niet rot over te voelen! Daarnaast hoor ik overal dat de jongens juist mama’s kindjes zijn. Hopelijk went het snel ☺️

Ik heb ook heel hard moeten werken om zwanger te worden. En ik wist zeker dat het een meisje zou zijn. Met de 15 weken echo zet die dame het apparaat op mijn buik en zegt: oh hij plast.... ik zo... hij? Heb echt even een paar dagen nodig gehad om te wennen aan het idee. Maar we hebben nu echt een heel mooi ventje.

Heel eerlijk ik herken het niet. Ik vind nier dat zulke gevoelens aan de schandpaal genageld hoeven worden. Ik ga ervan uit dat je ook hartstikke blij bent met je jongens. Maar dit betekent ook de afsluiting van de wens voor een meisje, ten minste voor nu (je weet nooit wat de toekomst brengt). Ik heb 17 weken gedacht dat ik een meisje zou krijgen. Het is toch echt een jongetje. Na een paar dagen schakelen ben ik er ook helemaal aan gewend.

Hi! Je hoeft jezelf niet te veroordelen, het kan dat je je zo voelt! Ik wilde altijd een jongetje als eerst en dacht ook altijd een meisje te willen (onder het mom van allebei meegemaakt te hebben). Ik heb een jongetje gekregen en laat me je één ding zeggen: Gezondheid is natuurlijk het belangrijkste! Maar nóg een jongetje krijgen lijkt me geweldig! Het is gewoon echt een mooi gevoel, een moeder-zoon band. Je zult altijd een beschermende jongen bij je hebben. Ik kan het gewoon niet uitleggen, maar echt het is geweldig😍. Geniet ervan, en alles komt goed💕

Veel vrouwen voelen teleurstelling over het geslacht. Ik had dit ook toen ik hoorde dat onze eerste een jongen zou worden. Ook omdat we eigenlijk maar bij eentje wilde houden (nu toch zwanger van nummer 2). Volgens mij moet je jezelf dit ook gewoon laten voelen, en je niet schuldig voelen. Maar ik kan je wel beloven als de kleintjes straks geboren worden, zul je zeker verliefd worden ❤️. Dan ben je blij met je boys die jou doorgraag zullen zien. En ja dan blijft er dat kleine verlangen naar een meid voor de tutten, of later mee te gaan shoppen maar op een of andere manier staat dat helemaal los van jouw jongens.

Ik ben zo blij dit te lezen! Ik weet nu een week dat ik zwanger ben van onze derde zoon. Dit is echt ons laatste kindje en ben erg verdrietig dat ik dus nooit een dochter zal hebben. Voel me net als jij schuldig naar het kereltje in mn buik, maar kan soms mn tranen niet binnenhouden. Heb zelf zo'n fijne band met mijn moeder en doen zoveel leuke dingen samen, dat is echt anders dan de band van mn moeder met mijn broertje bijvoorbeeld. Ik hoop echt dat dit snel over gaat en ik kan genieten van het kindje in mijn buik.. Liefs

Geef jezelf de tijd! Het is ook niet niks om afscheid te nemen van het meisje wat je in je hoofd had, je zou het zelfs een soort van rouw kunnen noemen. Het komt echt wel goed, maar heb geduld, dit mag er gewoon zijn. Wat bij mij ontzettend hielp is een naam hebben, of in jouw geval twee. Wij hadden eerst alleen een meisjesnaam, wat het beeld van een meisje in m’n hoofd veel sterker maakte. Was wel even schakelen toen het een jongen bleek te zijn, maar nu ben ik er ook heel blij mee. Komt goed!

Juist super goed dat je hier open over durft te zijn. Maak het bespreekbaar en praat over je gevoelens met de mensen die jou daarin kunnen en willen begrijpen.. Maar ik weet zeker, als je kleintjes er straks zijn, je niet meer anders zou willen 💙 Dikke knuffel voor jou het komt goed 😘

Herkenbaar hoor. Bij de meeste dames komt het ook wel goed maar niet gek dat je even afscheid moet nemen van het idee. Het is toch een beetje rouwverwerking, niet omdat je niet gelukkig zal zijn met je zoontjes, maar meer voor wat er nooit zal zijn. Geef het de tijd 😊 dat helpt echt. Toen mijn tweede een jongen bleek heb ik het er met mijn moeder over gehad omdat ik mij schaamde. Ze zei toen; ‘lies, waarom wil iedereen het voortaan ook al zo snel weten. Als je dadelijk je kind op je borst hebt liggen na de bevalling dan maakt het je helemaal niet uit. Dan voel je onvoorwaardelijke liefde of het nu een jongen of een meisje is’ Zo was het hier dus ook.. 20 weken nagedacht over ‘wat was het toch ook leuk geweest om een meisje te krijgen’ en op het moment dat dat mannetje op mijn borst lag maakte het geen fluit uit en had ik het niet anders gewild.

Allereerst proficiat! 2 dan nog, daar droomde ik als kind van 😊 Jongetjes hangen vaak hard vast aan hun mama, das echt een fijn gevoel! En zoals velen hier schrijven: eens je ze in jouw armen kunt sluiten zal je niks anders meer willen! 😘

Allereerst..dapper om dit te delen.Onze eerste is een zoon.Bijna 23 is hij..nu zwanger van ons zeer gewenste nakomertje.Onze en mijn band met onze zoon is bijzonder sterk.We gaan regelmatig samen even lunchen,dagje weg..bijv Amsterdam...en dat is met een zoon net zo leuk als een dochter.Ik ga ook regelmatig shoppen met hem.Wat ik hiermee wil zeggen....dat je met een zoon ook gewoon leuke dingen kan doen....en een zeer hechte band kan hebben.Ik wens je verder een heel fijne zwangerschap toe🤗💪

Ik herken het gelukkig niet maar ik had zelf ook het voorgevoel dat het een jongetje zou zijn. Mijn moeder daar in tegen had heel erg gehoopt dat ze een kleindochter zou krijgen en was best een beetje teleurgesteld dat het een jongetje was. Nou je moet haar nu zien helemaal verliefd op mijn zoontje. Ze zei ook laatst hoe stom dat ik zo hoopte op een kleindochter. Ik bedoel er mee te zeggen dat je even aan het idee moet wennen maar dat het allemaal goed komt

Zeker niet slecht over voelen. Zo'n gevoelens zijn mijn inziens compleet normaal. Mocht het een troost zijn, mijn broer gaat zelfs meer met mijn mama shoppen dan ik 🙈

Ik herken het gedeeltelijk. Wij hebben nu een zoontje en ons tweede zoontje komt er bijna aan. Toen ik zwanger was van mijn eerste wist ik al dat het een jongetje zou zijn en deze keer had ik dat gevoel ook bijna meteen. Ik had verwacht het hier moeilijk mee te hebben bij de tweede omdat ik ook altijd gedroomd heb van een meisje en wij het waarschijnlijk ook bij twee kindjes laten. Maar mijn zoontje is echt het allerbelangrijkste voor me en het gevoel van houden van, is haast niet te beschrijven dat ik meteen wist toen ik nu weer zwanger was, dat het gewoon helemaal niks uitmaakt wat het geslacht is. Ik denk omdat jij het allemaal in 1x meemaakt (2 tegelijk) dat dit gevoel nu even heel sterk is, maar ik weet zeker dat als ze er eenmaal zijn, dan snap je die gevoelens niet meer en voel je vast alleen maar een heleboel liefde voor die twee mannetjes 🥰

Ik wilde altijd een meisje. Echo bleek het een jongen te zijn. Het overviel me dat ik me niet blij voelde maar een beetje teleurgesteld. Dit gevoel nam gauw af toen ik de baby begon te voelen, ik werd zo gelukkig van de schopjes dat het me toen al niet meer uit maakte. Nu een super gelukkige mama van een 15 weken oud mannetje♥️ mn gevoel van ik wil een meisje is echt verdwenen.

Ik denk dat veel vrouwen het moeder-dochter beeld hebben en iets soortgelijks moelijker voor zich zien met een zoon. Dat is niet iets waar je je voor hoeft te schamen, vind ik. Wij kregen met 16+2 de boodschap dat het een meisje zou zijn. Ik was heel blij en zag mijzelf ook al haar haren doen e.d. Vier weken later, aan het eind van de 20w echo, bleek ik toch in verwachting van een jongen. We konden er voornamelijk om lachen, maar ik had echt even tijd nodig om te schakelen. Ik voelde ook een stukje teleurstelling. Het terugbrengen van de jurkjes, die ik in mijn vakantie met zorg en liefde had uitgekozen, deed best even zeer. Ik vond jongenskleding aanschaffen zelfs een beetje stom. Ondertussen hebben wij een onwijs lief en leuk mannetje. Het is een heerlijke knuffelbaby en ik hoop dat dat nog even zo blijft! 🤭 Geef jezelf rustig de tijd om te wennen aan het idee. Uiteindelijk groei je mee met je jongens en wie weet wat de toekomst nog brengt!

Wat goed van je dat je hier eerlijk over durft te zijn. Ik vind dat je je er echt niet voor hoeft te schamen, wees niet te streng voor jezelf en neem de tijd om aan het idee te wennen. Dan weet ik zeker dat je net zo van deze mannetjes gaat genieten als van een meisje! Ps. Wat fijn dat iedereen zo lief en begripvol reageert! ❤

Ik herken je verhaal helemaal; zwanger worden duurde lang en toen ineens zwanger van een tweeling. Stiekem gehoopt op een jongen en meisje, dus toen het 2 jongens bleken te zijn moest ik ook schakelen en was even verdrietig. Vooral omdat ik das ws nooit een dochter zou hebben. Net wat jij zegt, dat zie je dan toch voor je. Ik moet zeggen dat ik het nog steeds wel eens jammer vindt en een heel klein beetje baal als een vriendin wel een dochter krijgt. Maar echt, ik ben zo blij met mij 2 jongens. Allebei zo verschillend maar zo lief en vrolijk. Dat gevoel kwam geleidelijk tijdens de zwangerschap. Dus geef jezelf de tijd. Ik ging mijzelf vooral focussen op het feit dat ik 2 gezonde (voor zover ze het kunnen zien) kindjes droeg en dat het gewoon toch gelukt was. Hoe erg ik het gevonden had als ik geen kinderen zou hebben kunnen krijgen. En ik ging fantaseren hoe ze eruit zouden zien; lijken ze op elkaar, op ons etc. Focus je op de leukere en positieve dingen, dan komt het vanzelf!

Allereerst gefeliciteerd wat fijn dat alles goed gaat! Wat super knap dat je daar zo open over bent! Ik heb niet alle reacties gelezen dus het is misschien al gezegd maar je kunt het vergelijken met een rouwproces. Het meisje dat jij zo graag wilt zal niet komen en dat droombeeld verlies je dus. Daar mag je verdrietig om zijn! Ik had het exact andersom. Ik hoopte op twee jongens en heb echt moeten schakelen toen de tweede een meisje bleek te zijn. Ze is nu 7 maanden en ben zooo gelukkig met haar!