Graag ervaringen keizersnede (gepland en spoed) #bang en #teleurgesteld

Ik heb een spoedkeizersnede onder algehele narcose gehad. Mijn dochter en ik waren aan het doodgaan dus nee het voelt niet als falen. Zonder deze sectio lagen we nu al twee jaar onder de grond. Ik moest een week blijven met mijn dochter ze was met 35wkn geboren. Ik heb daarna nog een paar dagen kraamzorg gehad. Ik vond het herstel easy, alleen eerste dagen zijn pittig met omhoog komen in bed enz dat is echt verrot. Ik heb wel lang (6 mnd) last gehouden bij het litteken met spijkerbroeken dragen dat voelde naar. Ik had geen goeie binding met mijn baby, maar ik ontmoette haar pas 8 uur na de geboorte en daardoor voelde het alsof ik gewoon een random kind in mijn armen gedrukt kreeg. Succes!

Ik heb een spoedkeizersnede gehad, nadat de ontsluiting niet verder opgang kwam en de hartslag van mijn dochter dusdanig daalde dat snel ingrijpen noodzakelijk was. Mijn partner en de verpleegkundige die ook al bij de bevalling eerder was waren er continu bij. Er was een andere verpleegkundige die foto’s heeft gemaakt voor ons met mijn eigen telefoon. Mijn dochter mocht na een korte check meteen aan de borst op de operatie kamer terwijl ze verder met mij bezig waren. Omdat het nacht was moest ik daarna wel kort naar de Ic voor controle en ben ik ongeveer een half uur gescheiden geweest van mijn dochter. Ik vond dat achteraf niet fijn, maar mijn partner is wel continu bij haar geweest en heeft haar op zijn borst gehad. Ik ben in de nacht van donderdag op vrijdag bevallen en zaterdagmiddag zijn we naar huis gegaan. Ik wilde heel graag naar huis anders hadden we wel langer kunnen blijven, maar we mochten toen weg. Ik heb toen nog 8,5 dagen kraamzorg gehad dacht ik. Ik kreeg extra uren vanwege de keizersnede. De gynaecoloog vond ik echt een topper zij was zo lief en de meeste verpleegkundige ook. Het was mijn eerste en ik vond het soms wel verwarrend dat verschillende verpleegkundige verschillend advies gaven. Wat verder onprettig was , maar dat kwam door de coronatijd en de lockdown dat we niet van de kamer mochten en daardoor veel personeel langs kwam om te vragen of we wat wilde drinken/ eten. Heel lief maar daardoor had ik wat weinig rust. Maar dat kwam toen wel door het Corona protocol. Ik heb niets aan mijn baby gemerkt qua hechting of andere complicaties. Het was een hele rustige relaxte baby en de borstvoeding kwam goed op gang. De ruggenprik kan ik mij niet helemaal meer herrineren. Het was wat chaos op dat moment en ik was al 28 uur onderweg en aardig op. Ik weet nog wel dat iedereen op de OK superlief voor mij was en met grapjes mij gerust probeerde te stellen. De operatie zelf duurde denk ik echt maximaal 15 min, het ging zo snel. Mijn herstel ging redelijk voorspoedig. Heb nog wel een ontsteking gehad aan de wond en tot een jaar een wat trekkerig gevoel maar geen grote problemen. Ik kon na een aantal weken weer goed functioneren. Ik ben nu pril zwanger van de tweede en met de gynaecoloog is de afspraak dat ik met 28 weken een keer bij haar langskom om te overleggen wat verstandig is voor deze bevalling of dat wederom een keizersnede wordt of dat het een vaginale bevalling kan worden. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Heb een spoed keizersnede gehad. De ruggenprik viel me echt reuze mee. Het was hier verder wel anders, want mijn kindje was extreem prematuur en werd gehaald met 30 weken. De binding is echter perfect, ondanks dat hij nog 8 weken in het ziekenhuis heeft gelegen waarvan ik misschien 6-8 uur per dag aanwezig was. Mijn herstel ging onwijs voorspoedig, borstvoeding kwam ook goed op gang.

Ik heb een spoedkeizersnede gehad 6 weken geleden waarbij ik na heel vaak ruggenprik proberen toch onder algehele narcose moet. Ik was ingeleid me vliezen waren gebroken maar ons zoontje reageerde te heftig op de weeën. Zijn hartslag zakte naar ongeveer 30 tijdens elke wee. Grote paniek dus toen de weeën steeds vaker kwamen. Ik was binnen 5 min op de OK toen de gynaecoloog en verloskundige kwamen vertellen dat we meteen een keizersnede gingen doen. Ik mocht in principe na 2 dagen naar huis echter moesten we de hele week nog blijven omdat ons zoontje 3 weken te vroeg was en 2300 gram woog maar en dus geel werd. Maar dat stond los van de keizersnede. Ik heb mentaal wel last van het feit dat het zo is gegaan. Het voelt niet alsof ik mijn kind zelf heb gebaard en in het begin voelde het heel erg als falen. Waarom konden al die vrouwen hun kind wel zelf op de wereld zetten maar ik niet. Tuurlijk ben ik achteraf dankbaar voor de keizersnede want ik wil niet denken aan hoe het anders was gelopen met ons zoontje. Mijn herstel verliep wel goed. Doordat ik in het ziekenhuis die week al heel actief moest zijn was ik snel weer op de been. De wond is ook mooi geheeld..

Ik heb een gentle sectio gehad en kijk hier positief op terug. Ik werd de dag rustig ontvangen en kreeg een “eigen” verpleegkundige die bij mij bleef, ze ging ook mee naar de OK. Ik kreeg een infuus en een Katheter. Ik was super zenuwachtig en heb wat af gejankt. Iedereen was heel aardig en legde alles netjes uit. Tijdens de ingreep maakte de ok assistente foto’s. Toen ze geboren werd lieten ze het doek zaken en keken we mee. Van ruggenprik tot geboorte zat echt maar enkele minuten. Het voelt net als bij de tandarts, je voelt geduw en getrek, , niet altijd prettig maar zeker geen pijn. Er was ondertussen een soort föhn bij mijn borst. die fohn warmte de lucht bij mij, dus ze kon na een korte check direct op mijn borst. Daar is ze gebleven tot mijn vriend haar met hulp ging aankleden. De dag zelf verliep rustig. Ik ben twee nachtjes gebleven en de borst voeding kwam goed op gang, ik heb op advies wel prenataal gekolfd met de hand omdat BV met de keizersnede vaak moeilijker op gang komt. Het enige waar ik negatief op terug kijk is de morfine, ik kreeg dit zonder overleg en ik reageer daar nog al heftig op. Was daardoor de eerste uren zo stoned als wat, ik had liever wat meer pijn gehad. Ook heeft ze meer last gehad van krampjes. Achteraf hoorde ik over het microbioom overdragen dmv een Swab, dit wist ik toen niet en dat zou ik nu anders doen. Ben op advies van de osteopaat gestart met probiotica voor de krampjes. Ik heb wel lang last gehad van het litteken maar waarschijnlijk omdat ik te snel te veel deed. Ik ben nu inmiddels 28 weken zwanger, 15 maanden na de sectio. Je bent dan officieel medisch maar ook hier is in overleg veel mogelijk. Ik ga poli klinisch bevallen met mijn eigen verloskundige, dit valt onder ‘buiten de richtlijn’ want normaal doe je dit erna met de gynaecoloog en klinisch verloskundige.

Wat een volkomen natuurlijke bevalling moest worden waar ik thuis zou bevallen, de navelstreng netjes afgeklopt zou worden en nog allemaal andere dingen die op mijn bevallingsplan stonden is alles geëindigd in een spoedkeizersnee omdat de hartslag van de baby daalde en hij in mn buik had gepoept. Niets op mijn bevallingsplan is ook hierdoor gegaan zoals ik al maandenlang plande met mijn man. Ziekenhuismedewerkers waren heel lief. De baby en ik maakten het uiteindelijk goed en dat zorgde ervoor dat ik blij was met de totaal onverwachtse bevalling. Herstel ging prima. Ik liep al snel rond en deed mijn dingetjes. Alleen een week lang hulp nodig gehad om rechtop te komen van ligging. Mag minimaal een jaar niet zwanger worden (inmiddels 10 maanden verder) en ben nu medisch voor de volgende. Ik mag dan kiezen of ik vaginaal wil bevallen of een keizersnee wil.

Ik wist trouwens dat ik een sectio zou krijgen, ik heb hier nooit negatief naar gekeken. Bij mij begonnen de zenuwen vanaf het moment dat we thuis weg gingen. Het was mijn eerste dus ik heb hierin geen vergelijking. Na de 3 dagen ziekenhuis heb ik nog 5 dagen thuis kraamzorg gehad. Ik was de eerste week best kreupel, mijn moeder was ook in huis en hielp mijn vriend ook mee. De eerste dagen heb ik geen luiers kunnen doen, of haar kunnen oppakken. Hierin was ik afhankelijk van anderen en dat was minder leuk.

Hier 2x spoed keizersnede waarvan eentje minder spoed nu 4 weken geleden. Bij mijn eerste was mijn herstel erg lang ruim 8 weken. Bij de tweede doe ik nu al 2-3 weken alweer alles zelf en gaat het dus erg vlot. Eerste keer uit bed komen bij de eerste vond ik verschrikkelijk. Deze keer viel het erg mee. Ik heb bij de eerste een infectie gekregen aan de wond en heb uiteindelijk 3 weken in het zh gelegen. Deze keer na 2 dagen naar huis. Ik mocht bij de tweede haar gelijk na een korte check haar op Mijn borst hebben. Ik was bij de tweede op 9 cm en heb dus erg gehuild om het feit dat ik nooit normaal meer kan bevallen na 2 keizersnedes en ook nog nooit een normale bevalling heb mee gemaakt. De zorg ik het zh was goed verder. De ruggenprik voelde ik zelf niet omdat ik nog weeen had op het moment. Dat is natuurlijk bij een geplande wel anders maar ik vind dat heel erg mee vallen. Omdat ik nu 2 keizersnede heb gehad mag ik niet meer normaal bevallen en adviseren ze Max nog 1 kindje te krijgen dit door risico op scheuren van het litteken. Ik wilde dit keer echt normaal bevallen maar wat moet dat moet. Ik zou niet weten hoe de binding is na een normale bevalling dus daar kan ik je ook geen antwoord op geven. Ik heb gewoon een goede binding ervaren met beide kindjes. Succes alvast. Hopelijk krijg je er vrede mee!

Ik heb een spoedkeizersnede gehad nadat mijn placenta was losgescheurd tijdens een versie (ik raad dit dan ook niemand aan). Het herstel ging voorspoedig zowel in het ziekenhuis als thuis en viel me mee, als ik er achteraf op terug kijk was ik wel pas na zo'n 6 maanden weer de 'oude' qua conditie maar dit heeft ook te maken met de lastige start van ons dochtertje Wel sturen ze je normaal na 2 dagen al naar huis en dit vind ik absurd snel (een trap kon ik toen bijv nog niet op) maar anderen zullen dit misschien als fijn ervaren Er zijn geen gevolgen voor de volgende baby maar meer dan 3 keer een keizersnede wordt niet aangeraden Met de binding ging het goed, ik voelde meteen veel liefde voor mijn kindje, wel mocht ik haar maar heel even (10 seconden) op mijn borst (pas nadat papa op een andere tafel de navelstreng had doorgeknipt) maar dit kwam omdat ze nagekeken moest worden door de kinderarts. Erna moest ik ongeveer een half uur in een soort uitslaapkamer blijven zonder mijn man en dochter en dit vond ik zelf wel heel zwaar en lastig De ziekenhuis zorg was geweldig, zowel de artsen als verpleegkundigen. Ze hebben veel voor ons betekend. Houd er rekening mee dat dingen als het eerste flesje (als de bv niet meteen op gang komt), het eerste luiertje etc niet door jouzelf gedaan kunnen worden, dit heeft mijn man allemaal gedaan en ik keek toe vanuit het ziekenhuis bed Omdat wij langer moesten blijven (5 dagen) kwam na 2 dagen de kraamzorg voor ons in het ziekenhuis (ik was toen zelf ontslagen maar ons dochter niet) en ging daarna mee naar huis voor nog een paar dagen De ruggenprik heb ik niet meegekregen, maar dat komt omdat het een spoed keizersnede was

Ik heb een spoedkeizersnede gehad na een inleiding door zwangerschapsvergiftiging met 37 weken. Echter verliep de inleiding heel slecht en lag mijn zoontje er helemaal verkeerd voor. Tevens werd ik heel ziek. Een keizersnede was echt mijn verlossing, m’n weeen stopten er spontaan van. Ik vond het heel fijn en mooi. Herstel ging ook goed.

Spoedkeizersnede gehad omdat de hartslag van mijn baby daalde tijdens de bevalling. Was precies 42 weken en was ingeleid. Vooraf bedacht dat ik zo min mogelijk onnatuurlijke dingen wilde maar uiteindelijk zo ongeveer alle onnatuurlijke dingen gehad en dat was ook prima! Het belangrijkste voor mij was dat mijn zoon gezond ter wereld moest komen en toen het hele plan veranderde kon ik me daar goed aan overgeven. Ik heb nooit het gevoel gehad of uberhaupt gedacht dat ik gefaald heb. Ik heb een geweldige zoon op de wereld gezet en de manier waarop is helemaal niet belangrijk Het herstel ging heel goed ondanks dat ik me de dag na de keizersnede echt heel slecht voelde... 9 dagen na de keizersnede liep ik rustig door het winkelcentrum in mijn normale kleding. Eigenlijk nooit last gehad van litteken/operatie Band met mijn zoon was direct prima en het was ook echt een lief mannetje wat goed sliep en de gewone babydingen deed Aangezien je nu 17 weken bent denk ik dat je nog genoeg tijd hebt om te wennen aan het idee van een keizersnede... succes ermee! Je kunt dit 💪

Ik heb een gentle sectio gehad. Met 38 weken zwangerschap kwamen ze er achter dat mijn zoontje toch al die tijd in stuit lag. Na 3 mislukte draaipogingen stonden we voor de keuze voor een vaginale stuitbevalling of een sectio. We hebben dus gekozen voor de sectio omdat we vonden dat er minder risico's waren voor de baby. We wisten een week van tevoren wanneer de sectio plaats zou vinden. Hier werden we opgevangen door een verpleegkundige. Deze verpleegkundige ging ook mee naar de operatiekamer en heeft van de gehele ingreep foto's gemaakt. Ik vind het heel fijn dat we deze foto's hebben. Op de operatiekamer kreeg ik een infuus en daarna werd de ruggenprik gezet. Dit vond ik heel spannend, maar is mij zo meegevallen. Ik heb er niks van gevoeld. Nadat de verdoving was ingewerkt kreeg ik een katheter (hier dus ook niks van gevoeld). Nadat ze testen of de verdoving goed werkt gingen ze beginnen met de sectio. Ik voelde geen pijn maar wel druk binnenin, dit was iets onplezierig. Na een aantal minuten ging het 'doek' naar beneden en mocht ik meekijken hoe hij uit mijn buik kwam. Het protocol van het ziekenhuis was dat hij eerst nagekeken werd door de kinderarts, dit gebeurde op dezelfde kamer. Paar minuten later werd hij op mijn borst gelegd totdat het hechten klaar was. We moesten daarna nog kort naar de uitslaapkamer waarna we weer terug mochten naar de gewone afdeling. Ik had een geboorteplan gemaakt waarin ik had opgenomen dat hij niet gestort zou worden bij het zoeken en aanhappen bij de borst. Dit is helaas niet gelukt omdat we 2 x moesten verplaatsen. De volgende dag moest ik uit bed en douchen. Dit was spannend, maar ging snel goed. 2 dagen in het ziekenhuis gelegen en toen mochten we naar huis. Ik had nog genoeg kraamzorg. Mijn herstel ging heel goed. Ik kom direct al trappen lopen (niet te vaak natuurlijk) en heb weinig last gehad. Alleen op mijn zij slapen of draaien lukte in de eerste paar dagen niet. Ik heb geen spijt van deze beslissing gehad. Ik hoop dat je iets hebt hieraan en succes met je zwangerschap!

Hoi, mijn eerste is geboren dmv een geplande keizersnede (medische indicatie), mijn 2e dmv een vaginale bevalling (ik hou niet zo van "natuurlijke bevalling" omdat er meteen een soort waardeoordeel vanuit gaat, alsof het ene beter is dan het andere... bovendien met alle pijnstillers etc kan je bij een vaginale bevalling eigenlijk heel vaak anyway niet echt van natuurlijk spreken😉). Ik heb de vaginale bevalling als zeer traumatisch ervaren, de keizersnede was veel relaxder en aangenamer. Ik woon in Duitsland en heb beide kids bij hetzelde ziekenhuis gekregen..dus sommige dingen zullen anders zijn dan in NL. Desalniettemin zal het in grote lijnen wel vergelijkbaar zijn, lijkt me? Ik had me voor de keizersnede online met behulp van wat blogs ed ingelezen, ook bewust gezocht naar positieve verhalen. En naar het feitelijk verloop. Dus ik wist ongeveer wat ik kon verwachten. Mijn vliezen braken spontaan enkele weken voor de geplande keizersnede, maar verder verliep alles zoals bij een normale geplande keizersnede. Ergens vond ik het wel een prettig gevoel dat in die zin de baby dus ook wel echt klaar was om geboren te worden. Ik vond de ruggeprik van te voren heel spannend, maar wat ik me ervan herrinner viel het zetten erg mee. Daarna kreeg ik een aangenaam warm gevoel in mn benen. De geboorte ging vrij snel, ik denk na ca 15 min vanaf t begin van de operatie was ze eruit. Ik voelde geen pijn natuurlijk maar je merkt wel dat er aan je geduwd en getrokken wordt wat soms ook wel wat onaangenaam was. Toen hebben ze mij even snel de baby laten zien, waarna ze de OK uitmoest omdat het veel te koud is (bij ons ziekenhuis was een gentle sectio niet mogelijk). Het schoonmaken van de baarmoeder en hechten duurde ongeveer een half uur. Dus in totaal was de operatie zon 3 kwartier. Tijdens het hechten enzo kwamen ze vertellen dat alles goed was met de baby dus ik maakte me geen zorgen. Na het hechten werd ik terug naar de kamer gereden en heb ik onze dochter meteen kunnen vasthouden, knuffelen en proberen de borst te geven. Ook bij mij was het personeel in het ziekenhuis, zowel tijdens de OP als erna erg lief. Ze hielpen bv ook altijd om de baby uit dr bed te tillen en aan te geven voor de borstvoeding. Ik heb geen verschil gemerkt tussen mijn twee kinderen vwb binding, borstvoeding of krampjes. Overigens, het "vaginal seeding" (microbioom overdragen) waar hiervoor ook nog iemand het over had, hier heb ik me ook in verdiept. Voor zover ik begreep staat (of stond destijds?) dat nog behoorlijk in de kinderschoenen, ik zou dit dus zeker alleen in overleg met artsen doen! Want je kan ook potentieel schadelijke bacterien overbrengen. Wij zijn nog 5 dagen in het ziekenhuis gebleven (in DL was dat destijds standaard na keizersnede). De dag na de OP werd de kathether verwijderd en hebben de verpleegkundigen me geholpen op te staan en naar de wc te gaan. Ik heb geen problemen gehad met wondgenezing of herstel. Het is een buikoperatie dus ja, het duurt wel even. Ik kreeg als tip om toch te proberen kleine stukjes te lopen zodra het mag, ookal doet t in t begin echt zeer. Ik merkte dat dat inderdaad heel goed hielp. De eerste dagen heb ik me rustig gehouden maar zodra ik meer begon te bewegen ging het herstel veel voorspoediger. Je hoeft ook geen held te zijn, je mag paracetamol nemen bij het borstvoeden en dat is echt wel aan te bevelen. Nog een tip: als je moet hoesten, niezen of lachen in t begin, druk een kussen tegen je buik. Het helpt echt! Ik denk dat ik ca een maand of 2 a 3 echt herstellende was, daarna nog een wel een paar maanden een niet helemaal thuis in eigen lichaam gevoel. Maar ze zeggen ook 9 maanden op en 9 af, dus dat lag niet perse aan de wijze van bevallen. En ik moet zeggen dat het herstel na mijn vaginale bevalling me ook best tegen is gevallen. Hier in DL is geen kraamzorg, maar mijn man is wel de eerste 2 maanden thuis geweest, dus ik had wel veel ondersteuning. Ik had niet het gevoel gefaald te hebben als moeder. Maar het voelde wel als een ontzettende anticlimax. Je hoort gedurende je zwangerschap en de voorbereidingscursus zoveel over de bevalling, daardoor was ik wel erg nieuwsgierig. Dat ik dat dus toen niet kon meemaken vond ik wel een teleurstelling. Nu heb ik allebei meegemaakt en ik moet zeggen dat voor mij, die vaginale bevalling ook echt geen feestje was! Dus ik hoop dat dit helpt je angsten een beetje weg te nemen. Ik vind mezelf ook iemand die liever de natuurlijke weg neemt, maar ik heb mijn keizersnede als een positievere bevalling ervaren dan de vaginale. En ik heb niet het idee dat mijn dochter eronder geleden heeft. Veel succes!

Lieve ts, ik heb je verhaal gelezen en kan je advies geven om als dat nodig is in een ziekenhuis verder weg te gaan bevallen waar ze sowieso een gentle sectio doen! Het verschil tussen een gewone of een spoed en een gentle sectio is echt groot, dat zag ik bij mijn beste vriendin. Die heeft bij de eerste een spoed sectio gehad, en was daar echt zowel mentaal als fysiek gesloopt door. Bij de tweede een gentle sectio en wat een verschil! Ze was als moeder veel meer ontspannen, voelde ook geen “schuldgevoel” omdat ze niet een vaginale bevalling had (kon bij haar niet ivm te klein bekken). En heeft een hele fijne kraamtijd gehad met borstvoeding die gewoon goed op gang kwam. Ik gun je een prachtige gentle sectio!

Lieve Elisa, Hoop heel erg dat ik je een beetje kan geruststellen met mijn ervaring. Mijn bevalling is uitgelopen op een keizersnede, omdat m’n zoontje een sterrenkijker was. Ik bleef uren hangen op 6cm. Door de ongunstige positie, kon m’n zoontje niet verder indalen. Ik was heel erg bang en vond het een naar idee dat er in m’n baarmoeder zou worden gesneden. Door het temperatuurverschil en de spanning lag ik te klappertanden op de OK. Een van de aanwezigen had m’n man’s telefoon en heeft foto’s genomen (video’s mochten niet). Het personeel was geweldig en het voelde voor mij dat ik in goede handen was. Zodra m’n zoontje uit m’n buik werd gehaald, deden ze het schermpje omlaag en zag ik ons zoontje. Na een snelle check door de kinderarts en het knippen van de navelstreng door m’n man, werd m’n zoontje gelijk op m’n borst gelegd. Ik weet nog dat hij krijste en opeens met z’n kraaloogjes m’n kant op keek en stil werd toen ik begon te praten. Wat een geweldig moment was dat 🥹 Daarna werd ik gereden naar de uitslaapkamer en herinner me dat ik enorme dorst had. Er werd bloed afgenomen en toen hielpen ze met het aanleggen van m’n zoontje aan m’n borst. Daarna kreeg hij kleertjes aan en werden we naar onze kamer gereden. We verbleven 2 nachten in het ziekenhuis en ik vond de zorg geweldig. Nog steeds zeg ik dat als we een week hadden moeten blijven, ik met alle liefde had willen blijven. Natuurlijk had ik pijn, maar ik kon m’n zoontje vastpakken en aanleggen. Het lukte me uit bed te komen en wat rechtop te lopen. Niezen, hoesten en hard lachen waren verschrikkingen 😳 Ik kan me ook herinneren dat ik me best duf voelde toen we terug waren op de kamer door alle medicatie. Kreeg ook vaak pijnstillers om de scherpe randen van de pijn af te halen. Ik had niet veel melk; die kwam na ongeveer 4 dagen goed op gang. Verder heb ik gelukkig niet het gevoel gehad dat ik me niet verbonden voelde met m’n zoontje of niet echt liefde zou voelen. Was daar erg bang voor toen het vastgesteld werd dat het een keizersnede zij worden. Thuis kon ik gewoon lopen. Soms vergat ik op tijd pijnstillers te slikken waardoor ik toch iets meer pijn voelde. Al met al viel het wel allemaal mee. Heb een prachtige litteken waar ik trots op ben. Het is zo netjes gedaan dat de verloskundige een gilletje slaakte uit verbazing toen ze m’n wond kwam checken. Het was net een potloodlijntje. Ik hoop erg dat je door deze topic meer gerustgesteld zal zijn❤️

Hier een spoedkeizersnede na een heel proces van 18u lang. Baby en ikzelf zijn nooit in gevaar geweest, maar persen was in ons geval niet aangewezen nadat we al alles geprobeerd hadden om baby goed te laten indalen (bleef sterrenkijker en hoog liggen) Op dat moment had ik alleen maar zoiets van 'haal de baby eruit, zorg dat ie er is'.. Ruggenprik was helemaal niks aan. Werd bij mij dus wel gezet in mijn weeën. Ik kan me dus zelfs niet herinneren dat ik die prik gevoeld heb 😅 Omdat ik niet onder volledige narcose moest, mocht mijn man bij de operatie zijn. Zowel mijn man als de verpleegkundige hebben foto's gemaakt van het proces. Opereren zelf heb ik niets van gevoeld. Was gewoon zo blij dat mijn baby'tje er eindelijk bijna zou zijn en was wel uitgeput van het hele proces daaraan vooraf. Toen baby eruit was, deden ze die bij ons in een soort zak (nabootsen van de baarmoeder) om de navelstreng te laten uitkloppen en de overgang naar buiten wat zachter te maken. Daarna werd de navelstreng geknipt door mijn man, hele snelle check door de kinderarts en werd de baby op mijn borst gelegd. Toen ze echt met het dicht naaien gingen beginnen, moest de baby wel weg. Papa is dan mee gegaan. Baby heeft dan de hele tijd bij papa op de borst gelegen terwijl ik er niet was. Het hechten heb ik gevoeld, de verdoving werkte niet meer zo goed 😬 (wil je misschien niet horen, maar ik kan maar eerlijk zijn). Ik heb dit aangegeven en dan hebben ze me wat bij gegeven en was het meteen terug ok. Daarna werd ik naar een soort 'recovery' kamer gebracht en zijn ze dan mijn man gaan roepen, die bij mij gekomen is met de baby en konden we de eerste voeding geven. Blijkbaar heb ik bij de operatie veel bloed verloren. Waarschijnlijk doordat ik al zo lang weeën had. Dit heb ik wel gevoeld. Ik heb de eerste 3 dagen bijna continu geslapen. Kon mezelf echt onmogelijk wakker houden. Heb voor mezelf dan ook het gevoel dat de band met mijn zoontje pas na die 3 dagen begonnen is. Maar waarschijnlijk was dit echt door het hele proces. Met een geplande keizersnede zou je hier zeker niet zo'n last van moeten hebben. Mentaal vond ik het heel zwaar dat ik de eerste dagen niet zelf voor m'n kind kon zorgen. Ook eens thuis (na 4 dagen) kon ik hem nog niet zelf in en uit bedje ofzo nemen. Ik was heel blij dat mijn man 5 weken thuis was ter ondersteuning. Dat zou ik je dus wel aanraden: zorg dat je de eerste weken echt hulp hebt thuis! Als je het niet nodig hebt, zoveel te beter. Als het wel nodig is, moet je er dan niet meer naar op zoek. Wondgenezing is vlot gegaan en heb geen complicaties gehad verder. In het begin denk je qua stappen, trappen, conditie... 'dit komt nooit meer goed.' spoiler: het komt verbazend snel toch weer goed. Wat ons kindje betreft: hij heeft soms heftige periodes van verlatingsangst, waarbij hij vooral heel erg op mij gericht is. Ik durf dit wel te linken aan de moeizamere start (gescheiden geweest van mama en ik die 3 dagen mentaal en emotioneel minder beschikbaar was daarna). Maar het feit dat hij nu dit gedrag stelt, betekent net dat de hechting wél goed op gang is. Alle vertrouwen in dat dit helemaal goed komt. Hij had ook veel kraampjes de eerste weken. Waarschijnlijk ook wel doordat hij uiteindelijk urenlang vast zat toen hij probeerde in te dalen. Osteopaat en probiotica hebben dit volledig verholpen. Zoontje was vorige winter best vaak ziek. Maar aan wat ligt dat natuurlijk? Hij ging naar de crèche, heeft die vaginale bacteriën gemist, ik heb geen bv gegeven én papa is ook best wel snel ziek. Waarschijnlijk een combinatie van alles. Heeft echter nooit in het ziekenhuis gelegen ofzo. Nooit érg ziek, gewoon wel regelmatig. Zou dit zeker niet volledig aan de keizersnede durven toeschrijven. In de zomer zonder virussen en dergelijke in de lucht helemaal geen last gehad. Dus niets abnormaal denk ik. Gevolgen voor volgende kindjes: ik mocht een jaar niet zwanger worden. Dat hebben we flink opgevolgd. Nu wel zwanger van de 2e en ik mag kiezen of ik nu opnieuw vaginaal wil proberen of een geplande keizersnede zal krijgen. Ik twijfel nog heel erg. Mijn droom is natuurlijk een vlotte vaginale bevalling. Maar dat kan niemand me garanderen omdat het zou kunnen dat het vorige keer zo moeizaam ging doordat mijn bekken misschien te smal is. Van een geplande keizersnede zou je ook veel vlotter herstellen. Wat ik me zeker kan inbeelden. Bij mij was het vooral dat ik al uitgeput de operatie in ging.. Dus ik wil een scenario als de vorige keer gewoon graag vermijden... Als ik voor de keizersnede kies, wil ik hem sowieso pas vanaf 39w inplannen. Ik wil ook bespreken hoe het zo gentle mogelijk kan. Heb het vorige keer als best al positief ervaren. Maar ga vragen of er een mogelijkheid bestaat dat baby de volledige tijd bij mij kan blijven. Wat ik echt positief en een must vond: het even op mijn borst liggen zo snel mogelijk na geboorte en zo snel mogelijk allemaal terug herenigd op de recovery. Ik hoor van andere ziekenhuizen soms andere verhalen. Ik zou zeker overwegen om wat verder te rijden om daar wel die 'diensten' te kunnen krijgen. Maar dat is iets persoonlijk dat je zelf moet afwegen. Sorry voor het lange verhaal 😅 Ik wens je veel succes, volg je gevoel! Het herstel is even pittig, maar over het algemeen is het niets om bang voor te zijn vind ik persoonlijk. Ik zou er met alle vertrouwen opnieuw naar kijken als nu zou blijken dat ik een keizersnede zal moeten hebben.

Ik heb een spoedkeizersnede onder algehele narcose gehad omdat m'n zoons hartslag extreem laag werd terwijl ik aan de ctg lag. 10 minuten ervoor was er niks aan de hand en de bevalling was niet begonnen. Lag aan de ctg omdat ik hem de avond ervoor niet voelde bewegen en dat was anders wel zo. Gynaecoloog zei dat ik langs moest komen voor de zekerheid. Toen zijn hartslag naar beneden ging (daalde naar 25) kwamen een stuk of 7 mensen m'n kamer schreeuwend op gerend EMERGECY C SECTION en de code hiervoor werd meermaals omgeroepen. M'n man was opeens weg en ik vroeg naar hem en er werd geroepen dat er geen tijd was en dat ik NU het formulier moest ondertekenen. Dit bibberend gedaan, de anesthesioloog zei 'nu ga je out' en voordat ik oke kon zeggen was ik weg. Hoe ik ook opeens in die operatiekamer terecht ben gekomen, geen flauw idee. Dit is heel traumatisch voor mij geweest. Werd wakker en hij lag op de NICU aan een boel apparaten en we zijn 3 dagen gebleven. Heb, nu 1,5 jaar later, nog steeds het gevoel geen bevalling gehad te hebben. Ik heb een operatie gehad en mijn kind was er opeens. Die 2 koppel ik niet aan elkaar. Ik weet niet meer hoe de eerste 2 weken zijn verlopen, weet oprecht niks meer. Ik weet niet of hij in z'n bedje sliep of op ons 's nachts en hoe hij in slaap kwam. Ik weet niet hoe wij sliepen en of we überhaupt sliepen. Ik weet niet wie eten gemaakt heeft de eerste paar dagen. Echt oprecht geen idee. De enige herinneringen die ik heb zijn van de foto's. Ik kan me alleen herinneren dat ik de eerste dag thuis huilend en kapot vermoeid in slaap ben gevallen. Ik woon niet in Nederland en kraamzorg bestaat hier niet. M'n ouders kwamen 36 uur nadat wij thuis kwamen en ik weet niet wat er in die 36 uur is gebeurd behalve dat we hebben afgeteld 😂 Ondanks al deze ellende en dat ik de eerste dag geen borstvoeding heb gegeven, is het wel meteen gelukt en daar ben ik mega dankbaar voor. Wel heb ik een paar therapiesessies gehad omdat ik elke dag in huilen uitbarstte omdat ik er niet voor onze zoon was toen hij geboren werd en hoe chaotisch en eng ik het vond toen het allemaal maar gebeurde. Ik was KO, hij lag alleen in zo'n grote plastic bak te kijken en heb geen huid op huid gehad. Onze eerste ontmoeting was raar. Ik hield hem even vast en hij begon te huilen en gaf hem meteen terug aan de verpleegster want 'ik weet niet wat ik moet doen'. Door die narcose was ik echt 2 dagen half van de wereld, waardoor ik al die mooie momenten niet heb gehad en daar ben ik kapot van geweest. Nu niet meer. Het blijft verdrietig, maar hij leeft. Was het niet zo gegaan, dan hadden we onze zoon nu niet bij ons gehad. Qua herstel ging het echt heel goed eigenlijk. Na een week kon ik eigenlijk alles wel al weer (maar deed dit niet) en na 2 weken kon ik EINDELIJK weer op m'n zij slapen ipv m'n rug 😂

Spoedkeizersnede gehad wegens kraamkoorts. Ikzelf en de baby hadden 40 graden koorts bij de bevalling. Ik vond een keizersnede echt heel pijnlijk nadien, het herstel vond ik erg pittig. Maar ik denk dat ik een lage pijngrens heb… Ik ging wegens een baarmoederinfectie (waardoor de kraamkoorts) pas na 6 dagen naar huis, gelukkig maar want wandelen deed zoveel pijn.. 2 dagen lijkt mij heel weinig! Mijn vriend moest echt heel veel overnemen in het begin, gelukkig was er ook kraamhulp (zeker regelen)! Mijn kindje werd wegens poepen in het vruchtwater waardoor ademhalingsproblemen meteen weggenomen, maar dat heeft niks misdaan aan onze hechting…. Ik heb borstvoeding kunnen geven, maar met een keizersnede vond ik het wel pittig, maar het ging. Al bij al heb ik het allemaal overleefd en moet ik bij een tweede ook voor een keizersnede gaan, ook dit zal ik wel weer boven komen!

Ik heb een geplande keizersnede gehad, een gentle sectio in het Meander ziekenhuis in Amersfoort. Mijn dochter moest na de geboorte iets van 5 minuutjes mee met de kinderarts voor de standaard check (mijn vriend mocht mee) en daarna mocht ze bij me op de borst en is ze uren bij me geweest! Ondanks dat ik trilde als een rietje op de OK. Op de recovery dronk ze al uit mijn borst. 😊 De sfeer op de OK was ook heel goed, iedereen is toch blij met de geboorte van een gezond kindje. 🥰 Ondanks dat ik uiteraard liever vaginaal was bevallen kijk ik er positief op terug. Ik werd goed begeleid op de dag zelf en mocht na 48 uur weer naar huis, dat vond ik achteraf wel te snel trouwens. Ik snap dat je moet wennen aan het idee, maar ik vond de gentle sectio uiteindelijk ook een mooie en bijzondere ervaring. Succes! Ik hoop dat dit verhaal je wat moed inspreekt. 💚

Hier een minder goede ervaring met de ingreep zelf en een slechte afloop, maar dat heeft niks met de keizersnede te maken. Afgelopen augustus heb ik een spoedkeizersnede gehad omdat de hartslag van onze dochter te laag was bij de ctg. De weg naar de OK was gehaast, verpleegster wist de weg niet. Mijn man moest op de gang blijven tijdens de ruggenprik. Die lukte de eerste paar keer niet. Ik zal eerlijk zijn, het deed ziek veel pijn. Tijdens de eerste bevalling werd deze onder verdoving en tijdens een wee gezet, nu uit het niks. De laatste poging die ze deden lukte gelukkig wel. Daarna niet veel meer gemerkt van wat er gebeurde. Er werd een soort tent geplaatst over mijn buik en toen ze begonnen mocht mijn man erbij. Na heel even geduw en getrek werd onze dochter geboren. We konden haar door het scherm zien. Wat daarna gebeurde wens ik niemand toe, maar onze dochter moest gereanimeerd worden. Dit heeft niets geholpen, ze overleed ter plekke. Ik mocht haar nadat ik dicht gehecht was direct bij me en werd met haar direct naar een kamer gebracht waar super goed voor mij gezorgd werd. Herstel verliep wel goed. Ik mocht kiezen of ik die dag 's avonds ging douchen of de volgende dag. Eerste week kon ik niet veel maar het herstel ging eigenlijk heel snel. Na 2 weken deed ik het meeste wel weer. Over binding kan ik helaas niet veel zeggen. Ik voelde niets voor haar toen, maar dat heeft ook met de afloop te maken. Nu 3 maanden later weinig last meer van het litteken. Kreeg wel het advies minimaal een jaar niet zwanger te worden.