Grens ziekmelden werk misselijk

Gewoon ziek melden! Het is maar tijdelijk en als je niet eens aan basisbehoeften als een douche kunt voldoen, moet je zeker niet aan je werk willen denken. En sowieso vind ik dat die 'doorzetters' vooral zichzelf ermee hebben, of simpelweg minder last hebben dan jij. Elke zwangerschap is anders en je hebt je eigen grenzen te bewaken. Wel is het verstandig om open te zijn over je zwangerschap, dan krijg je nl 100% doorbetaald ipv de 70% van normale ziekmelding. Veel sterkte en over een paar weekjes ben je er hopelijk vanaf!

Ik zou het simpel proberen te houden en los zien van je zwangerschap. Wat kan kan en wat niet kan niet. Voor de een is dat niet ziekmelden, voor de ander 2 uur en de ander de hele dag. Luister goed naar je eigen lichaam en overleg met de bedrijfsarts. P.S. Gefeliciteerd! Hopelijk voel je je snel beter!

Bedankt. Dit had ik even nodig. Inderdaad, die douche deed het hem ook voor mij... Als ik moet liggen omdat ik te weinig energie heb om staand te douchen, dan is t serieus

Ik kan slecht tegen mensen die zeggen je bent zwanger, niet ziek. Want van zwanger zijn kun je je heel ziek voelen en dan mag je je ook ziek kunnen melden, net als iemand die niet zwanger is. Waarom moet je als zwangere doorbijten? Je bent echt geen watje en ik zou me ziekmelden als ik jou was. Een paar dagen even helemaal rust kan je al heel goed doen.

Mijn mantra was onder andere ik ben zwanger en niet ziek. Daardoor was het qua misselijkheid wel uit te houden icm hulp van mijn collega’s. Het hielp mij om mn gedachtes te verzetten.

Maar hoe misselijk was je dan? Want ik heb dus niet het gevoel dat ik het uit kan houden...

Voor mij ligt de grens bij of ik het privé nog trek. Als ik alles moet geven voor werk en er privé vervolgens volledig af lig dan is werken dus te veel. Zo werkte ik een poos door terwijl het eigenlijk niet ging. Zodra ik klaar was met werken kon ik niks meer. Alle zorg voor huishouden en zoontje lag bij mijn vriend. Dit was voor de bedrijfsarts ook een belangrijke graadmeter. Lig je privé alleen maar bij te komen dan is werk dus te belastend. Zo ben ik naar 50% gegaan en toen dat ook te zwaar bleek ben ik met 20 weken zwangerschap 100% ziek gebleven tot mijn verlof. Zoals Isabel zegt, kijk naar hoe het gaat, los van of het komt door zwanger zijn of niet. En ga in gesprek met de bedrijfsarts.

Dit is in mijn ogen irrelevant. Het gaat om jou en hoe jij het ervaart. Niet om “hoe misselijk” anderen waren. Dat is het stomme aan zwanger zijn. Dat sommige zwangeren het wel trekken en kunnen hoeft niet te betekenen dat dit voor alle zwangeren geldt.

Helder, dank je. Ik kan ook niks in het huishouden en niks voor mijn zoontje doen. Alleen op de bank liggen en eens per dag een boekje voorlezen.

Ik zou me in dit geval zeker ziekmelden. Als standaard dingen zoals douchen al te veel voor je zijn nu dan is dat een duidelijk signaal wat je lichaam afgeeft. De uitspraak “ik ben zwanger, niet ziek” is heel fijn voor vrouwen die hun zwangerschap niet als zwaar ervaren maar dat gaat niet voor iedereen op. Het is niet het één of het ander; je kan ook juist ziek zijn door je zwangerschap. Hoe een zwangerschap ervaren wordt is zó verschillend per persoon, dat kan je niet met elkaar vergelijken. Het is niet zo dat jij per definitie geen doorzetter bent als je je ziek meldt, als jij je niet goed genoeg voelt dan is het alleen maar goed om jezelf op de eerste plaats te gezetten. Over je eigen grenzen heengaan is ongezond. Je eigen gezondheid en mentale gezondheid gaat altijd voor. Beterschap! ❤️

Ik vind dit dus wel relevant. Want ik wil geen aansteller zijn. Als anderen zich net zo voelen als ik en wel 6u pd werken, waarom ik dan niet?

Als het niet gaat stoppen. Er bestaat nog andere medicatie naast primperan die misschien wel helpen of een combinatie. Zwangerschap is idd 'geen' ziekte maar je kan er wel heel erg ziek van zijn. Let op jezelf, je bent een kindje aan het maken 😘 en wacht niet te lang om hulp im te schakelen als het niet gaat.

Ik zou ook naar balans prive en werk kijken.. en volgens mij lever je nu prive veel in. kun je niet met je werkgever of bedrijfsarts in gesprek gaan? Ik kan me voorstellen dat de ene de andere dag ook niet is. en wel fijn dat je vanuit thuis kunt werken, maar misschien dan gewoon per dag bekijken wat lukt? of lager beginnen (2x 2 uur op een dag met een lang rustmoment ertussen). ik zou me niet schuldig voelen, ziek is ziek.. en vergelijk je situatie niet met anderen.. je werkgever zal het heus wel begrijpen. en volgens mij is het bedrijfsmatig / financieel helemaal gedekt voor het bedrijf als jij je als zwangere ziekmeldt.. volgens mij is dat anders dan wanneer iemand die niet zwanger is zich ziekmeld maar weet dus niet zeker of dit klopt. enfin, gewoon toegeven aan je grenzen!

Omdat je net aangeeft dat je na je werk niks meer kan behalve op de bank liggen. Dat zegt dan toch genoeg? Als Anoniempjuh dan zegt dat zij 6x per dag kotsend boven de wc hing, ga jij dan ineens jezelf streng toespreken en wel onder de douche slepen en blijven werken en wel ineens aan de bak in het huishouden? Puur om geen aansteller te zijn? Denk dat deze mindset heel toxic is voor jezelf. En daarom dus irrelevant.

Was een reactie hierop

Je hoeft je niet direct ziek te melden tot je bevalt hè? Wellicht is het met 15 weken beter en kan je wel weer een paar uur werken. Ik zit sinds ik 26 weken ben gedeeltelijk in de ziektewet, ik draai nog maar 4 halve dagen (ipv fulltime). Ik kreeg in de kerstvakantie corona en daarbij een heel ander pretpakket wat 3 weken lang duurde. Ik kreeg na 1,5 week een berichtje van de bedrijfsarts hoe het nu gaat en of de conditie nog hetzelfde is. De bedrijfsarts is zo gewend aan deze ziekmeldingen rond zwangerschap, hij gaf aan: we gaan er vanuit dat je na je bevalling weer beter bent. Ik vond hem heel meelevend. Het enige nadeel is dat ik nu 2 weken eerder verlof moet opnemen (dus met 34 ipv 36 weken). Daar baal ik wel een beetje van, werk je 5 jaar keihard fulltime, word je afgerekend op de laatste 10 weken van je zwangerschap. Helaas!

Als je het op die manier uitlegt, snap ik je. Ik ben inderdaad heel streng naar mezelf en loop daar op allerlei vlakken tegenaan.

Ik snap je gevoel. Maar vanuit therapeutisch standpunt zou je eerst in staat moeten zijn om privé nog enigszins normaal te functioneren en dan pas werk. Ik denk dat je nu redeneert vanuit een schuldgevoel en dat snap ik, had ik ook. Ik ben zelf tijdens deze zwangerschap vanaf ongeveer 15 weken minder gaan werken omdat ik vanwege ichsias niet meer goed zo lang kon zitten, en ook deels vanuit thuis. Ik ben nu met verlof, en heb tot het einde minder gewerkt. Overleg het met de bedrijfsarts en speel idd open kaart over de zwangerschap. En het is als dit voor jou niet werkt hoe dan ook gerechtvaardigd.

Rot is dat he, die 6 weken! Kun je wellicht ouderschapsverlof of vakantie opnemen na je bevallingsverlof? Zo heb ik mijn verlof vorige keer verlengd 😉

Ik ben zelf tot 18 weken misselijk geweest en werk in het onderwijs, ik moest onder werktijd zo’n 2 a 3 keer spugen. Ik dacht ik kan wel thuis gaan zitten maar daar ben ik net zo misselijk, ik voelde het ook aankomen dus ik kon op tijd naar het toilet lopen. En steeds een druifje oid eten hielp. Ik denk dat het voor iedereen anders is, gewoon doen waar je je goed bij voelt.