Hekel aan dieren etc...

Heel herkenbaar hoor. Ik heb er laatst ook een topic over geopend. Irriteerde me in de zwangerschap vreselijk aan onze hond. Het gehijg, gekwijl, geblaf, kon niks meer hebben van hem. Nu na de zwangerschap is de band nog steeds niet zoals voorheen helaas. Ik kreeg veel reacties van vrouwen die hetzelfde ervaren. Is zeer waarschijnlijk toch te wijten aan hormonen.

Kijk maar eens bij mijn topic "afkeer van hond?!".

Heel herkenbaar, en een vriendin had hetzelfde. Nooit meer hetzelfde geworden, was gewoon opgelucht toen 1 van de 2 moest worden ingeslapen (die was inmiddels oud en langere tijd ziek, niet omdat ik het zat was!) mn vriendin heeft eerder om dezelfde reden de hond moet laten inslapen en de andere hond is wegens gedragsproblemen met de kinderen naar haar zus gegaan 🤷🏼‍♀️ wij hebben nu nog 1 kleine hond, gaat an sich prima, maar als die zover is, geen hond hier meer.

Ja hier 2 katten, eerst sliepen ze op bed, die kleine vooral kwam helemaal in mn nek kruipen als kitten. Sinds ik zwanger en vooral nadat ik bevallen ben, ik vindt ze vies. Wil niet knuffelen want ze lopen ook buiten, krijg ik al die beestjes en viezigheid en haren aan mn handen, ik wil schoon zijn om mn baby te knuffelen. Mijn man veroordeelde me die kleine kat zocht zoveel aandacht bij mij en ik negeerde hem meestal. Dat gemiauw ook smorgens vroeg maakt iedereen wakker. Irritant. Nu ben ik iets minder panisch naar de katten af en toe weer een knuffel. Denk datde nesteldrang een soort smetvrees veroorzaakt

Hier ook, en na de zwangerschap nooit meer weg gegaan. Het lijkt juist alleen maar erger te worden 🙈Wij hebben onze kat weg gedaan. Dat ging ook niet met onze kinderen, en mijn afkeer werd niet minder. Ik heb het nu nog steeds met honden en alles.

Ik ben(was) enorm fan van katten. Ik heb zelfs een kat op mijn lichaam getatoeëerd en altijd katten gehad. Maar nu? Getver, die haren, dat gejank en dat aandacht vragen constant, bleugh. Kan de katten van mijn broertje niet luchten of zien sinds ik ben bevallen. Heeeeel raar. Ik vraag me af of dat ooit weer bijtrekt?

Heel herkenbaar! Eerste zwangerschap niet gehad, maar deze zwangerschap kan ik mijn hond soms niet uitstaan. Voel mij er soms flink schuldig om. Arm beest doet niks verkeerd, maar oh die honden lucht, dat haar overal, dat gesmak en vooral niet mee werken tijdens het uitlaten pfff. Hij weegt 40 kilo dus snel mee trekken als hij niet mee werkt tijdens het uitlaten gaat niet makkelijk. Laatst lag hij gewoon rustig maar was hij constant aan het smakken, ik werd woest 🤭😳 hopelijk trekt dit gevoel weg als ik ben bevallen, want ben altijd zo gek met mn hond geweest.

Ik vind t wel zorgelijk dat ik bij de meeste mensen lees dat het gevoel blijft🙈. Hoe zou het nou kunnen komen? De hormonen zijn uiteindelijk toch uit je lichaam? En toch veel mensen die hetzelfde "probleem" hebben.

Ja de hormonen verdwijnen indd (godzijdank🤪). Maar wat blijft, is natuurlijk het punt dat je kind voortaan op nummer 1 staat. Ipv het huisdier.

Dat is ook zo! Ik had het van mezelf alleen nooit verwacht. Onze hond was echt mijn alles. Ik wandelde uren met hem en zat hele dagen op de bank te knuffelen. Toch apart dat dat ineens zo kan veranderen.. maar idd wel te verklaren.

Nee ik indd ook niet hoor. Als ik voorheen hoorde dat iemand z’n huisdier weg deed na het krijgen van kinderen, dan reageerde ik daar altijd heel heftig op 🤣. Nu denk ik daar heel anders over.

Ik heb het met mijn dwergpapegaaien. Had twee koppels, nooit geïrriteerd aan hun geschreeuw. Sinds de eerste zwangerschap was het teveel herrie voor mij, ook te zwaar om 2 grote kooien schoon te maken. Nu is nog 1 stel over. Maar ze komen er eigenlijk niet meer uit, schreeuwen de hele dag door omdat ze geen aandacht meer krijgen. Wat opzich logisch is en nu ik weer zwanger ben is het nog erger. Ik betrap mezelf op wat als..... dus ik heb na overleg met mijn man te koop gezet. Ik zie het niet zitten 2 kinderen en dan nog vogels. En daarna komt er echt geen huisdier meer.

Ik heb dit met mensen

Een Argaponis heeft idd ontzettend veel aandacht nodig. Ik heb helemaal niks met vogels. Een paar weken geleden moest ik ff voor een controle naar het ziekenhuis en kwam thuis en had een extra huisdier!! Een vrijgelaten Argaponis bleef mijn zoon stalken. Ok dan maar in huis genomen. Volgende dag een grote kooi gekocht en papegaaien speelgoed. De vogel is heel tam gelukkig. Maar die eist wel veel aandacht. Ik irriteer mij aan dat beest. Ik heb ook nog een kat. Hij blijft echt mijn lieverdje. Doet niks en Niemand kwaad. Maar ik heb echt niks met die vogel. Je moet er tegen praten, zingen, en wilt 3x per dag uit de kooi. Het is een tamme vogel. Maar ik irriteer mij aan dat diertje.

Als je 1 vogeltje hebt dan hebben ze inderdaad meer aandacht nodig dan wanneer je een koppel hebt. Hier komen ze normaal gesproken zeker meer dan een uur uit de kooi, maar momenteel even niet (this ook broedseizoen dus ze zitten veel in het broedhok en je merkt dat hun vliegbehoefte dan minder is). Denk ook dat wanneer je al gehecht bent aan een kat een vogel moeilijk is om toe te laten. Vind heel netjes dat je en een kooi hebt gezocht en hem op hebt gevangen! Maar als je zoontje hem leuk vindt en hij kan de aandacht geven, is het ook goed toch? Ik heb deze al van kleins af aan. Dus is echt heel tam, wil alleen niet geaaid worden. Zijn vrouwtje is niet tam maar komt wel bij je zitten, kruipt ook in je t-shirt maar daar houdt het mee op. Ze bijten niet. Hij is wel erg eenkennig en dus meer koppel van mijn man. Tevens ook erg slim en dat vind ik zelf heel leuk aan ze. Dus enigzinds hoopte ik dat het na de zwangerschap van de eerste wel overging. Maar 6 maanden later werd ik weer zwanger 😶. We hebben ook een volière overwogen, maar wie mag dan weer alles schoonmaken?? Terwijl wij de afspraak hadden dat hij de kooien zou onderhouden (hij was degene die graag vogels wou). Heeft in al die tijd maar liefst 1 keer geholpen zodat hij kon zien hoe het moest en daarna is het er nooit meer van gekomen 😑 dus ja ik stoor mij ook aan hem in dat opzicht.

Zo meid, aangezien je nieuwe topic kunnen we concluderen dat het niet helemaal goed met je gaat. Ga hulp zoeken!

Jeetje ik schrik van je andere topic over dode puppies. Ik zou ze met alle liefde voor je willen groot brengen als je zo'n haat aan dieren hebt. Serieus aanbod!

Wow aan een ander topic valt af te lezen dat je al een keer bevallen bent. Ga je ook zo tekeer tegen je kinderen? Hoe gaat dat straks als er een nieuwe bij komt. Ik heb serieus nu al medelijden en ik hoop daarom ook dat je hulp gaat zoeken

Dit heb ik niet gehad en zelfs niet toen wij nestjes kregen. Dan moet je hond castreren om dit te voorkomen aangezien je andere topic of de honden een andere baasje geven die er met liefde mee omgaan. Als je hekel krijgt aan een dier begin er niet aan of zoek een beter baasje. Hun voelen het ook hoor.

Ik had t ook tijdens zwangerschap maar is nu minder geworden. Misschien helpt het om een cursus met een van de honden te doen? Dan heb je even een positief momentje samen, ook leuk voor de hond. En misschien luistert hij dan ook beter? Met 4 honden in huis lijkt me eigenlijk ook best wel druk. Wij hebben 1 (volwassen) hond, een ruim huis en 1000m grond en dat past al maar net vind ik. Misschien zoeken naar een manier om meer rust in huis te creëren?