Herhaalde miskramen ( wie wil ervaringen delen)

Ik herken dit nog zo... Nu bijna uitgerekend van een zoontje. Maar hiervoor meerdere (5) miskramen gehad. En NU IS ALLES GOED! Ik had het nooit meer durven dromen. Uit de onderzoeken in het ziekenhuis kwam niks en ik was het vertrouwen ook enorm kwijt. Maar vijf keer pech dus. En nu geluk! Hij trappelt er flink op los. Wat betreft je omgeving... niemand kan begrijpen waar jij doorheen gaat. En al die kindjes zijn zo confronterend. Maar uiteindelijk heb jij ook zo'n kleintje, echt waar. Als je zwanger kan worden (en dat kan je!) en er is geen grote afwijking aan je baarmoeder te zien is de kans meer dan 99% dat je ooit (met of zonder medicijnen) een kindje op de wereld kan zetten.

Ben je wel eens getest of je schildklier goed werkt?

Wat fijn dat je bijna je zoontje kunt vasthouden! jeetje 5 miskramen, dat is ook echt heftig. Mocht je ook meer bloedtesten of echo's? Ik schoot de 3e keer echt in de stress toen ik bloed zag en dacht echt jaaa hoor gaan we weer.

Wat vervelend, ik snap hoe het voelt. Ik heb na een eerste prima zwangerschap binnen een jaar tijd 3 miskramen gehad (waarvan 2 missed abortions). Gelukkig was het zwanger worden geen probleem, het lijkt mij heel zwaar als daar ook nog veel tijd tussen zou zitten. Ik heb na mijn tweede miskraam onderzoeken gehad. Daar kwam wel uit dat ik Factor V Leiden heb, de heterozygote variant (de milde variant dus), maar ze denken dat dit niet de oorzaak is geweest van mijn miskramen. Baarmoeder en eierstokken zagen er prima uit en ze geven aan dat het waarschijnlijk domme pech is geweest en dat ik door mijn leeftijd (35+) een grotere kans op miskramen heb. Ik ben wel altijd heel open geweest over mijn zwangerschappen en miskramen. Niet dat ik er altijd over wilde praten maar soms is wat afleiding ook fijn en vrienden zijn daarin heel belangrijk geweest. Ik ben nu opnieuw zwanger (14 weken) en ik vind het mentaal best zwaar. Het onbezorgde wat ik had tijdens mijn eerste zwangerschap is er helemaal vanaf, ik vind het best stressvol. Gelukkig denken ze in het ziekenhuis heel erg mee en heb ik om de 2/3 weken een echo en mag ik altijd langskomen voor een extra controle als ik te gestrest ben. Ik denk dat ik pas weer zekerder wordt als ik de baby kan voelen.

Ja, daar zit ook een heel verhaal aan vast. Na de 1e miskraam begonnen met medicijnen voor een traag werkende schildklier en na de 2e keer dacht de huisarts, okay dit schiet wel erg omhoog ( wordt dan te traag) en nu loop ik bij de internist. Bloedonderzoeken lopen daar nu voor. En ga met die arts kijken hoe we dit verder gaan oppakken. En of ik juist door de medicijnen niet te veel schommelingen krijg. Het instellen was wel eens een drama. Heb jij daar ervaring mee?

Wat een spannende tijd voor je nu! Gefeliciteerd met deze zwangerschap! Het onbezorgde is er inderdaad van af, en het geeft zeker veel meer stress. Ik ben ook 35+ dus ik voel ook nog eens de tijd tikken. Factor V Leiden zal ik eens opzoeken, nog nooit van gehoord. Fijn dat je wel goed begeleidt wordt, want dat scheelt wel in de stress. En inderdaad als je het straks zult voelen dan geeft het je ook vertrouwen. We zouden in september starten met iui, maar net daarvoor dus een spontane zwangerschap. Dus iui is nu ook weer uitgesteld, en was nu dan wel gelijk weer zwanger( ik denk dat die hormonen dus wel geholpen hebben). Dus wel erg kort nu op elkaar 2 miskramen. Ben dan ook bang dat het wel weer eens lang kan duren, maar aan de andere kant zwanger worden lukt dus wel. Ben er wel erg open over naar familie en vrienden, al merk ik dat het soms ook wel lastig is. Je wilt hun geluk niet aantasten zeg maar.. dus hou me vaak super groot bij hun. Gelukkig loop ik bij de fertiliteit afdeling en zijn ze vanuit daar ook erg behulpzaam. Fijn dat je dit met me wilde delen, geeft wel hoop!

Hoi, Wij zijn ook een tijdje bezig geweest en hebben twee miskramen gehad. Zijn in de zomer van 2017 begonnen aan onze kinderwens en hadden eind december 2019 een eerste miskraam. Heeft me toen harder geraakt dan ik voor mogelijk hield... ondanks de lieve steun van vriendinnen. Wij waren een van de eersten die aan kinderen wilden beginnen van onze vriendengroep, maar zijn in die tijd flink ingehaald, en elke aankondiging was - naast heel mooi en hun volledig gegund - ook heel moeilijk voor ons... Ook die schatjes zien groeien van baby tot klein ukkie hakte er soms in; ik denk omdat het confronterend was wat wij ondertussen aan het missen waren? Ik heb mij toen op aanraden van de gynae van het ziekenhuis aangemeld bij een Facebookgroep van Freya; waar ik heel veel heb aan gehad... In mei 2020 hadden we een tweede miskraam, maar onmiddellijk daarna zwanger geraakt van onze kleine meid en nu bijna 25 weken ver. Heb heel veel moeite gehad met weer vertrouwen te krijgen in m’n lichaam, en gelukkig heb ik een lieve verloskundige die daarom ook bij elke controle een echo deed. Om het vertrouwen te laten groeien en de angst wat weg te nemen. Heel blij mee :) Heel veel geluk en succes gewenst, je bent niet alleen ♥️🍀

Jaaa wij hebben echt veel extra controles gehad, wekelijkse echos in het ziekenhuis en daarna overgenomen door de verloskundige. Vanaf 18 weken werden we 'normaal' behandeld. Weet nog heel goed die keren dat er bloed kwam (was niet elke keer, soms ook MA), maar dan zakte ook echt de moed in mijn schoenen. Zowel ivm mentale gesteldheid/verdriet als dat lichaam dat weer helemaal van slag is. Het is echt een rouwproces. Heel veel sterkte!

Hier ook een positief verhaal:) In een jaar tijd 3 miskramen gehad, alle onderzoeken gedaan, zelfs naar UZ Gent geweest, naar kwam niet echt iets uit.. Toen een jaar gestopt met proberen om lichaam in balans te brengen, ben vitamines gaan slikken en liep bij een osteopaat en chinese arts. Na “groen” licht van hen direct weer zwanger geworden en een super zwangerschap en vlotte bevalling gehad, kleine is nu alweer 8 weken🥰 Geen van hen had echt een noemenswaardige oorzaak gevonden, waarschijnlijk gewoon pech, dus geef de moed echt niet op!! 💪🏻💪🏻💪🏻💪🏻

Bedankt voor het delen! En dat verwoord je heel mooi, want zo voelen wij het ook. Onze vrienden zijn al met de 2e lichting bezig en dat is zo zwaar, ondanks onze blijdschap voor hun. Maar ik wordt er diep door geraakt, omdat ik dan voel dat ik zoveel verlies en mis inderdaad. Voelt soms alsof ik niet mee doe, en we inderdaad eigenlijk ook de 1e waren die zwanger waren. En nu loop ik zo veel kindjes achter, gevoelsmatig. Want ben gek op allemaal. Na de 2e miskraam dus ook meer gedeeld met vrienden. Maar ben zo bang dat ik weer lang moet wachten voor dat ik zwanger raak en dan het idee van misschien nog een miskraam... kan dat niet makkelijk loslaten. Heb ook hulp gezocht bij een vrouw die hierin gespecialiseerd is en dat geeft al verlichting. Maar het is fijn om vrouwen te spreken die dit ook mee maken of mee gemaakt hebben. Want je voelt je inderdaad wel eens goed alleen hierin. Ik had ook al op Freya gekeken maar dat forum is niet zo actief. Maar zal zeker op facebook opzoek naar die groep. Dank je voor de tip! Wat deed jij om die wachtweken door te komen? Om af en toe er niet mee bezig te zijn? Fijn dat je nu goed begeleidt wordt, en super dat je zwanger bent! Geniet ervan! Geeft mij ook wel hoop dat het ooit goed gaat komen! 😘

Probeer ook even de facebookgroep herhaalde miskramen!

Dat is wel fijn! Wij lopen bij de fertiliteit omdat ik bijna zou beginnen met iui. Dus heb daar wel veel aan. Het triggert zo veel emoties en angsten. Maar volhouden en kop op! Dank je wel!

Bedankt! Dat geeft hoop! Ben inmiddels ook meer vitamines gaan nemen en mijn eetpatroon heel iets aangepast. Iets gevarieerder. Gelukkig aankomende weken veel uitsluitsels van onderzoeken. En wellicht iets meer loslaten. Lichaam en hoofd even rust en herstel geven. Liep op een gegeven moment ook bij een iriscopist. Je pakt alles aan haha Geniet van je kleine!

Dank je! die van 24baby?

Nee, een onafhankelijke. Als je zoekt op herhaalde miskramen dan vind je m als het goed is!

Geen ervaring met miskramen maar ben al wel ruim 12 jaar schildklierpatient, en ik weet dat afwijkende schildklierwaardes invloed kunnen hebben en soms een verhoogde kans geven op miskramen. Je wordt in ieder geval dus wel in de gaten gehouden. Je kunt beter een iets te snelle schildklier hebben dan de langzaam. Een TSH waarde lager dan 2 is ideaal, boven de 2 wordt afgeraden. Weet niet of je je waardes weet? Instellen heeft idd vaak veel geduld nodig en dient met kleine stapjes gedaan te worden. En vaak controles door bloedprikken.

Ja klopt, dat begrepen wij ook. Mijn TSH ligt normaal rond de 4,6 en ze noemen dit een subklinische hypo thyreoidie. Normaal kun je daar prima mee functioneren. Echter kwamen ze er bij de 2e miskraam dus achter dat hij van TSH 1 naar TSH 4,4 schoot en dat met 50 mg eutyrax. Mocht dus ook elke 4 weken prikken. Gisten bij internist geweest en nu hebben we onderzoeken lopen en gaan we kijken wat het plan van aanpak is., dus blij dat dit eindelijk loopt. Ben begonnen met medicijnen op advies van de huisarts want die zei ook tussen de 1 en 3 is een mooie waarde. Maar schommel nog wel veel. Heb jij met je aandoening ook dat je moet letten op voeding en dergelijke? De schildklier regelt zo veel natuurlijk.

Hi, Wat een verdrietig maar ook ontzettend herkenbaar verhaal :( Ik ben oktober 2018 gestopt met de pil. In juni 2019 raakte ik voor het eerst zwanger nadat ik 3 maanden geen menstruatie had gehad. Ik kreeg de diagnose pcos en de week erna bleek ik zwanger. Helaas ging het na 6 weken mis. Werd gelijk weer zwanger, maar dit ging ook weer mis. In april van dit jaar en juli van dit jaar heb ik ook nog 2 miskramen gehad. De blijdschap die je hebt als je de eerste keer zwanger bent, wordt na een miskraam in 1 klap van je afgenomen. We hebben alle onderzoeken gehad maar helaas geen oorzaak. Ergens denk je dan, fijn niks aan de hand. Maar je weet nog steeds niks en dat is ook vreselijk. Ik ben naar een acupuncturist geweest, diëtist en noem het maar op. Het lastigste vind ik het vertrouwen terug vinden in je eigen lichaam. Het idee dat je nooit meer onbezorgd zwanger kan zijn vind ik erg moeilijk. Al die tijd heb ik gezegd dat het nog wel een keer gaat komen. Ik heb er wel altijd vertrouwen in gehad dat "onze tijd" nog een keer komt. Vooral dit jaar zijn er in mijn omgeving zoveel zwangerschapsaankondigingen geweest dat ik het soms echt ff niet meer wist. Soms is dat erg confronterend en komt het dichtbij. Wij hebben bewust onze omgeving wel verteld over de miskramen en alles daaromheen. Het is bijna ondraaglijk om dat alleen of met z'n tweeen te verwerken zonder mensen daarover in te lichten. We kregen heel veel steun, maar er zitten ook altijd rotte appels bij die ff zeggen: "er zijn ergere dingen hoor." Ik ben morgen 10 weken zwanger en nog nooit "zo ver" geweest. We hebben dit keer een hartje gezien en hopen zo erg dat het goed blijft gaan. Morgen weer een echo, maar de spanning blijft. Om deze zwangerschap te ondersteunen gebruik ik Utrogestan (Progesteron). Hebben ze bij jou weleens getest of je voldoende progesteron hebt? Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je snel blijvend zwanger mag worden 💞

Zo herkenbaar, en die tweede lichting is toch weer een extra harde noot om te kraken. En het heeft niks te maken met dat je je vrienden het niet gunt, in tegendeel. Maar blij zijn voor hen en je eigen verdriet kunnen naast elkaar bestaan. Ik zat in de “Freya eerste kind wens” groep en later ook even bij “ herhaalde miskramen”. Dit zijn de links: https://www.facebook.com/groups/FreyaBesloten1eKindWens/?ref=share https://www.facebook.com/groups/1465109167120271/?ref=share Goed dat je ondersteuning bent gaat zoeken, zo belangrijk! De wachtweken😐.... dat was echt gewoon aftellen, denk dat dat het ook zo zwaar maakte. Ik ging wel eens naar de sauna ofzo om mezelf even wat extras te gunnen, maar daarmee vul je geen 2 weken natuurlijk... Klinkt wss heel gek, maar hebben dan uiteindelijk een kitten in huis gehaald en dat beestje is goed plat geknuffeld 😜 en daar kon ik wel wat afleiding uit halen.. moet je net wel van dieren houden natuurlijk.. Dank je, heel lief! Ik hoop dat je snel weer zwanger bent 🍀 🤰 👶 Houd je ons op de hoogte 🙌? 😘

alle eerste echt sorry voor wat je door moet maken. Ik heb 2 succesvolle zwangerschappen en zwanger nu van de 3e. Maar niet zo slag of stoot ik heb 10 miskramen gehad gestationeerd 6 tot 19 weken. Ik ken je pijn. Enigst wat je kan doen blijf positief en blijf proberen. En sta er niet veel bij stil en stress ook niet. Bij mij was het ook frustrerend men kon de oorzaak niet vinden. Alleen bij de 2ling was of 12 weken echo zagen de dat hun beide een hartafwijkingen waren en beste was om de zwangerschap af gebreken. Ik heb dat niet gedaan. Ze hebben geleefd tot ze 18e week. Natuurlijk bevallen met 19 weken. Je kan er niet veel aan doen. Elke miskraam is moeilijk. Hoop dat je snel een succes volle zwangerschap krijgt. ❤️❤️❤️🙏