Hoe ervaarden jullie de kraamtijd?

Mijn zoontje is nu 2,5 week en vind het echt geweldig 😃 Het ligt er denk ook heel erg aan hoe makkelijk het allemaal gaat. Onze kleine huilt maar een minuut of 10 per dag en slaapt heerlijk, dat maakt natuurlijk heel veel verschil. Kraamtranen heb ik wel regelmatig en kan om van alles zijn. Soms gewoon van geluk, maar soms ook als ik eraan denk dat ik ooit weer aan het werk moet 😅 Hormonen zijn rare dingen, want ik was juist altijd super gek op mijn werk, maar kan nu echt niet bedenken dat ik de kleine niet meer de hele dag zie.

Fijn om te horen dat het zo goed gaat bij jou! Geniet ervan en gefeliciteerd met je zoontje! Ik hoop dat het ook zo positief mag uitpakken bij mij 😊

Bij mij ging het tot hij 2 weken wa echt geweldig, hij huilde bijna nooit, kraamtranen heb ik zoiezo nooit last van gehad. Maar daarna begon hij met dagenlang huilen, hij had verborgen reflux. Rond de 11 weken was dit "opgelost" en kregen we een hele andere baby. Maar tot de 3 maanden vond ik toch wel pittig. De laatste maand is het allemaal rustiger aan het worden, hij is nu 4 maanden. Hij kan zichzelf nu vermaken, slaapt beter. Dus het kan van heel erg zwaar, binnen een korte periode omslaan naar heel goed te doen. Nu geniet ik echt 100% 😁

Fijn om te horen!

Ja, het is niet zo'n positief verhaal als ik het zo terug lees 🤭 Maar wat ik duidelijk wilde maken was dat, ook al is het in het begin heftig, het meestal na een tijdje rustiger wordt. Maar ik ken ook veel mensen waarbij de baby altijd rustig is geweest en het allemaal heel erg mee viel! Ik geniet nu zo van mijn zoontje, als hij lacht en brabbelt, heerlijk! 🥰 Dus ik hoop voor je dat de laatste maanden van de zwangerschap snel voorbij gaan en je je zoontje in je handen krijgt! Echt het mooiste moment van je leven, vond ik tenminste.

Echt fijn om te horen dat het nu allemaal goed gaat 😊 en zo negatief was je verhaal niet hoor! Ik kijk er erg naar uit!!

Prima gaat het hier hoor. Ik geniet van alles! Natuurlijk baal ik wel eens als ik moe ben en m’n zoontje dan nét om een fles komt, maar echt. Doorgaans genieten. Ik ben helemaal niet negatief over de “zwaarte” van het beroep dat mama zijn heet.

Ik denk dat als je je realiseert dat het ook niet leuk kan zijn, je een eind bent. Ik leefde alleen maar naar de bevalling. En toen was die achter de rug. En toen hadden we 'opeens' een baby. En ik vond het echt niet leuk. Als in écht niet. Ik voelde me zo verloren omdat ik die verhalen nooit hoorde. Iedereen vond het alleen maar fantastisch en ik dacht: ik wil dit niet. Sommige moeders zijn geboren moeders en hebben direct een overweldigend moedergevoel en bij sommige duurt dat even. Dat had ik dus ook... Na 3 weken was dit helemaal weg en zat ik op 1 grote roze wolk. Maar weet dat sommige dingen ook moeten landen en de tijd nodig hebben. Dan komt alles vanzelf goed 👌

Heel eerlijk van je! Supermooi ook. Want ik herken het “niet direct oermoeder” gevoel ook wel. Temeer omdat m’n baby er enorm snel was. Ik zat ineens met een kind en dan ook nog 2 weken voor de uitgerekende datum. Ik herken het niet leuk vinden dan weer niet. Want vond het wel degelijk direct fantastisch. Maar het besef van ik ben nu mama liet even op zich wachten.

Ik had eigenlijk verwacht dat ik zo'n "super mama" zou zijn, met een oermoedergevoel en totaal over mijn oren verliefd op de kleine. Misschien bij nader inzien wat naief: Halverwege de zwangerschap moeten stoppen met werken vanwege kans op vroeggeboorte, zwangerschapsvergiftiging, bevalling van 3 dagen... Toen de kleine er eenmaal was had ik eigenlijk zoiets van "Hier schat heb je jouw kind, succes ermee!" Een gevoel waar ik me nu een beetje voor schaam, maar ik was na zo'n zware zwangerschap gewoon helemaal op. Mijn roze wolk was helaas niet zo roze. Gelukkig denk ik nu wel dat het bij een tweede een stuk beter zou gaan. Verwachtingen minder hoog en vooral onthouden: Een gelukkige mama maakt een gelukkig kind!

Dat je hier al rekening mee houdt is al het halve werk denk ik. Ik had een hele fijne zwangerschap met maar een paar kwaaltjes hier en daar.. toen kwam de bevalling die anders liep dan 'gepland'. Heb altijd in mijn hoofd gehad dat de bevalling het zwaarste zou zijn van het krijgen van een kind. Nu kijk ik absoluut niet negatief terug op mijn bevalling (ondanks dat het een zware bevalling was). Het herstel erna en de kraamtranen etc daar had ik nooit bij stilgestaan en heeft mij enorm overvallen. Ik zat 2 dagen op een roze wolk en ben er erna zwaar vanaf gedonderd. Ik geniet volop van mijn meisje gelukkig maar ik ervaar het ook wel als heel zwaar. En met name het emotionele. Ik denk dat als ik hier van te voren rekening mee had gehouden het me niet zo zwaar zou zijn gevallen..qua herstel hangt dit natuurlijk af per persoon. Ik heb heel veel hechtingen en die hebben me enorm veel pijn gedaan. Zonder de hechtingen zou ik lichamelijk weer snel op de been zijn geweest dus met een beetje geluk blijft dat je bespaart!

Goed dat je je alvast laat informeren... het verloopt volgens mij alleen zó verschillend... de moeders die ik ken die op 1 grote roze wolk zaten kregen misschien later een wat zwaardere periode, anderen helemaal niet en sommigen vonden het (net als ik) best heel zwaar.. ik was dood en dood op, alles is een zoektocht en je lijf wordt ff gekaapt door een kind (zo voelde dat toen). Los van dat ik dat frummeltje ook heerlijk vond. De belangrijkste tip die ik heb gekregen is dat je niet alleen, uniek of raar bent als het met vlagen (of langere periodes) tegenzit.. dat hebben echt veel meer mensen. En... het grote cliché advies maar wel het meest kloppende: ALLES IS EEN FASE ;) (en gaat dus weer voorbij). Daar hield ik me aan vast als het tegenviel en baalde ik soms van als het juist super leuk was haha. En dat je ernaar uitkijkt is toch super leuk! Je positieve mindset gaat je vast ook erdoorheen slepen als het ff tegen kan zitten. Komt goed!

Ik had een vriendin die me al vrij snel bekende dat de roze wolk waar iedereen van verwacht dat je er op zit tijdens de zwangerschap en na de bevalling echt niet zo roze hoeft te zijn. Alleen omdat iedereen het verwacht ben je er bijna tot verplicht. Ik heb lichamelijke een fijne zwangerschap met weinig kwaaltjes, begin nu wel een beetje last van mijn rug en bekken te krijgen maar hoef nog maar 3 dagen tot mijn verlof. Maar heel eerlijk, ik vind er geen ruk aan. Heel erg leuk dat ik mijn meisjes nu voel maar verder... noodzakelijk kwaad. Maar maak me nu ook af en toe een beetje zorgen of we/ik het allemaal wel red als de tweeling geboren is. Maar ik besef me dat ik niet op een roze wolk hoef te zitten en dat het heel zwaar gaat worden. Denk dat het scheelt dat ik me daar op voor bereid. Suc6!

Ben het met je eens. Ik sta er hetzelfde in als jij. En volgens mij ben jij er ook redelijk open over dat je een zwangerschap ziet als noodzakelijk kwaad. Je wil een kind (of twee haha) en daarvoor moet je zwanger worden. Ik denk dat het alleen maar goed is dat mensen die er zoals jij en ik instaan hier open over zijn. Er lijkt wel een soort taboe op te liggen. Want iedereen gaat er altijd maar vanuit dat een zwangere vrouw in de zevende hemel op een roze wolk rondzweeft en dat dat dus hoort. Maar als je even rondvraagt dan merk je dat er meer vrouwen zijn die het allemaal niet zo fantastisch vinden. En dat dat dus ook kan en ok is. En nee, ik heb een super zwangerschap met vrijwel geen kwaaltjes. Maar vind er gewoon niks aan. Ik kan alleen maar meegeven dat je realistisch moet zijn in je verwachtingen. Het kan meevallen maar het kan ook erg tegenvallen! Stel je in op meerdere scenario's.

Hi @MAMAGIGI, Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben 12 weken geleden bevallen en ik kan je vertellen dat ik het als dubbel heb ervaren.. je bent intens gelukkig zodra die kleine er éindelijk is maar ja, het is ook allemaal wennen! Alles is nieuw, doorslapen zit er even niet in en tussendoor moet je ‘gezellig’ doen tegen iedereen die langs komt om de kleine te bewonderen terwijl jij eigenlijk nog aan het bijkomen en aan het herstellen bent! Wij hadden gelukkig een geweldige kraamvrouw die zowel mij, mijn partner als ons zoontje goed in de gaten hield en ook geen 2e kop koffie aan de visite aanbood zodat ze niet langer dan een uur bleven! Maak samen met je partner de afspraak dat hij bijhoudt wie wanneer komt en zet dikke kruizen door bepaalde momenten en dagen. Zodra de kleine slaapt, probeer dan samen met je partner ook de rust te pakken en te slapen. Zodra de kraamzorg af is gelopen wees dan niet bang om hulp aan anderen (bijvoorbeeld oma’s en tantes) te vragen! Hulp in het huishouden, boodschappen etc! Mede door bovenstaande hebben wij echt wel kunnen genieten van de kraamperiode! Vergeet vooral jezelf niet, de eerste 6 weken ben je nog kraamvrouw!

Bedankt voor alle jullie berichtjes! Super fijn om al die realistische en eerlijke ervaringen te lezen! Stelt me al een hoop gerust😘

Ik was er tijdens mijn zwangerschap heel allergisch van dat iedereen maar denkt dat zwanger zijn zo leuk is. Ja ik was heel blij dat ik zwanger was, maar vond er geen zak aan. Ik had jammer genoeg wel veel kwaaltjes. Na week 21 kreeg ik erg last van mijn heupen en rug. Als iemand vroeg hoe het ging, zei ik dat eerlijk. Vaak kreeg ik dan de reactie: achja, hoort erbij. Ik voelde me hierdoor echt een zeurpiet en bleef maar doorlopen. Uiteindelijk bij 28 weken helemaal ingestort en tot mijn bevalling bijna niet kunnen bewegen door bekkeninstabiliteit. Mensen denken soms echt niet na wat voor effect woorden hebben op andere en vooral op zwangere vrouwen.

Herkenbaar. Maar hoor ook zo veel dat ik rustig aan moet doen, aan me zelf moet denken, niet zo veel in het huishouden moet doen... Ik ben zwanger, niet van glas... 🤣. Maar het zijn vooral de mensen (vrouwen) die zelf geen kinderen hebben die zeggen dat het mooi en geweldig is. Andere vrouwen zeggen allemaal sterkte en suc6 😂