Hoe omgaan met (nog) niet opnieuw zwanger

Geef het wat tijd en het verdriet slijt, echt waar. Hoe moeilijk het nu ook is, probeer het los te laten en zoek afleiding. Het geluk komt vanzelf weer jullie kant op! Ik heb zelf 3 miskramen gehad en ben nu momenteel 35 weken zwanger, dus hou hoop!

Ten eerste wat verdrietig dat je de miskraam hebt moeten meemaken. Helaas zelf ook dit 2x moeten meemaken. Dus ik begrijp jouw gevoelens helemaal. Ik noemde die gevoelens het groene monster. Je gunt het een ander wel maar je bent gewoon zo jaloers. Tuurlijk die wel zwanger en ik niet. Ik was zo teleurgesteld in mijn eigen lichaam. Oneerlijk en onredelijke gevoelens. En toch mogen ze er zijn.... Ik heb zelf echt wel baat gehad bij gesprekken met praktijk ondersteuner van de huisarts en een coach die aangesloten zat bij mijn verloskundige praktijk. Die hielpen mij mijn eigen gedachten te begrijpen, hoe deze zijn ontstaan en deze om te zetten, mee om te gaan of te accepteren. Dus dat kan ik je echt wel aanraden. Gelukkig is het ons gegunt geweest dat ik na mijn 1e ma zwanger raakte van mijn zoontje die nu net 2 is geworden en ik na mijn 2e ma nu 24 weken zwanger mag zijn van ons 2e zoontje. Het is geen makkelijk process maar gun jezelf tijd en liefde. Als jij hier iets mee wil doen vooral doen. Praat erover, schrijf er over, laat het verdriet er zijn want dat mag. En miskraam is een klote situatie waar je doorheen moet. Met een mentale nasleep waar je ook aandacht aan mag schenken. Je verdriet en jaloezie mag er zijn om de situatie te verwerken. Gun jezelf tijd en aandacht om alles te verwerken. Heel veel sterkte en hopelijk is het je snel gegunt dat je een wondertje van jezelf in je armen mag houden

Ik herken dit heel erg. Begin januari een miskraam/bbz gehad en elke keer dat ik daarna ongesteld werd was een tranendal. En zwangere vrouwen een doorn in het oog. Ik moest lief en streng tegelijkertijd zijn voor mezelf. Lief wat betreft leuke dingen doen en beseffen dat je gevoel er mag zijn en dat je niet de enige bent. Maar af en toe moest ik mezelf ook streng toespreken; je bent niet de enige, je weet niet wat die andere zwangere vrouwen allemaal door hebben moeten maken, bij de meeste mensen komt het alsnog goed en vooral HOUDT HOOP. Vorige week stond ik opnieuw met een positieve test in mijn handen en nu breekt er een nieuwe spannende periode aan, de angst dat de geschiedenis zich herhaalt. Maar ook nu geldt weer; lief en streng zijn voor mezelf.

Hier heeft zwanger worden na missed abortion bij termijnecho helaas 2 jaar geduurd (en via ICSI, 8 terugplaatsingen). Ik heb het wel met vlagen heel moeilijk gehad, maar ook geleerd dat die gevoelens van jaloezie er mogen zijn. Mijn grootste tip is dan ook gewoon lief zijn voor jezelf want jij hebt hier niet voor gekozen.

Dit klinkt als mijn verhaal. Na een 1e spontane miskraam een gezonde dochter van nu 2,5 en na een 2e miskraam (leeg vruchtzakje) een gezonde dochter van 13 weken. Ik had in november 2019 een positieve test. Super spannend maar zo leuk, tot het 1 december misging. Ik heb de maand december over me heen laten komen (het hielp mij om heel veel erover te praten) in januari ovulatietesten gedaan. Nieuw jaar, nieuwe kansen, maar helaas gewoon ongesteld geworden. Daarna ging mijn mindset om: hebben we het wel zo slecht samen? Ik werk in de kinderopvang, dus dan genieten we maar extra van deze kindjes. En toen werd ik opnieuw zwanger. Een miskraam is niet niks. Het is een droom die in duigen spat en een stukje vertrouwen in je lichaam dat je kwijt raakt! En als je nagaat hoeveel er mis kan gaan in een zwangerschap is het juist heel bijzonder dat er nog zo veel baby's geboren worden! Maar weet dat je verdriet er echt mag zijn!!!⚘

Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb vorig jaar juli een miskraam gehad en helaas nog steeds niet zwanger. Iedere maand is weer een herinnering naar vorig jaar als het weer niet is gelukt. Omdat wij al heel wat jaren bezig zijn en dit mijn eerste zwangerschap was mocht ik na een half jaar al terug om een doorverwijzing te krijgen. Wij zitten nu in de hele medische molen met alle onderzoeken. Ik krijg nu in de aankomende 2 weken mijn laatste onderzoek. Stiekem hoop ik dat dit niet meer nodig is en dat ik de aankomende dagen een mooie positieve test in handen krijgen, maar heb het idee dat het weer niet gelukt is 🤔 Ik snap hoe je je voelt en sommige zullen zeggen; probeer er niet aan te denken of los te laten, maar geloof me, is niet makkelijk. Ik heb het er na bijna een jaar (!) nog steeds moeilijk mee. Huil het uit, doe waar jij je goed bij voelt! Alleen jij weet hoe je je voelt en wat goed is voor jezelf. Ik heb heeeeel veeeel steun gehad aan dit forum. Hopelijk kan jij je weg er ook een beetje in vinden. Ook jij en alle andere die dit moeten meemaken worden hopelijk snel gezegend met een mooi wondertje! ❤️ geef niet op!

Dank je wel voor je lieve en begripvolle reactie. Het nare groene monster inderdaad. Vind dat zo vervelend maar helpt ook niet om daar dan weer boos over te worden. Vind het wel steunend om te lezen dat jij dat zo herkent. Heel blij voor je dat het ook twee maal goed gegaan is🧡 ik blijf hopen. Dank je wel

Dank je wel lief en steng ik ga m meenemen;) en duim heel erg voor je dat het deze maal goed gaat!

Hey! Super herkenbaar. In oktober heb ik een miskraam gehad met 8 weken en toen zijn wij in november weer opnieuw begonnen. Ik merkte dat het me toen even keihard raakte. Veel gemixte gevoelens en ook angst "wat als het nooit meer lukt?" Het is super dubbel, want je weet dat het kan, maar je weet ook dat het even kan duren. Bij mij is de ronde in november niet gelukt en de ronde erna in december ook niet. In januari was het gelukkig weer raak, dus de derde poging, super snel alsnog! Maar toch, iedere dag is er een te lang dan. Ik weet echt dondersgoed hoe je je voelt. Het is lastig om er niet teveel mee bezig te zijn, dat was ook wat iedereen tegen mij zei (en ik mezelf wilde vertellen), maar hoe doe je dat? Je moet toch op bepaalde moment seks hebben en natuurlijk ben je super alert op wat er in je lichaam gebeurd de twee weken erna. Wat mij beter hielp was niet zo streng zijn voor mezelf. Het houdt me nou eenmaal bezig, dus dan kan je dat beter accepteren dan dat je je ook nog druk gaat maken over of je je er niet te druk om maakt 🤯. Heb ook vertrouwen in je lichaam. Ik ben op het moment 21+1 weken zwanger en pas sinds gister (een goede 20 weken echo) kan ik weer normaal ademhalen sinds oktober. Heel veel stress om niks :) vertrouw je lichaam en de natuur. Het komt echt weer, geloof me ❤️

Heel herkenbaar na een traject in het ziekenhuis waren wij begin april dolblij met de positieve test. Helaas 24 april kreeg ik flink bloedverlies en bleek het toch een miskraam te zijn. We waren er kapot van. Nu moet ik wachten tot ik ongesteld ben geworden, dan mogen we weer verder. Nu hoop ik iedere dag maar dat ik ongesteld ga worden

Hee! Heel herkenbaar dit en een soortgelijk verhaal bij mij. Eigenlijk zelf ook op zoek naar adviezen en tips om dit aan te pakken/hiermee om te gaan en daardoor kwam ik op jouw berichtje. Het gaat soms goed en dan denk ik dat ik het wel weer aan kan allemaal, maar dan ineens weer dat verdriet en die jaloerse gevoelens die ik eigenlijk helemaal niet wil hebben. Ik weet dus nog niet zo goed hoe het aan te pakken.... maar wat mij nu wel helpt is om te lezen en weten dat we volgens mij met velen zijn in dit (vaak eenzame) proces... mocht je willen praten stuur gerust een berichtje.