Hoe voelden jullie de bevalling aankomen?

Hoi ! Ik verloor heel de dag mijn slijmprop, en ik had ook inneens last van nesteldrang ! Verder had ik ook een voorgevoel van " That's It Baby komt eraan " ja raar om uit te leggen. Ik had echt gewoon een puur voorgevoel

Mijn weeën begonnen alletwee bevallingen meteen erg heftig. Kreeg in ene dus harde buiken die erg pijnlijk waren waar weinig tijd tussen zat. Mijn ademhaling ging ook erg snel. Moest ondertussen steeds naar de wc. Van onder werd meteen alles er uit gegooid.. Alletwee bevallingen waren erg snel, was maar paar uurtjes

Ik stond de avond voor mijn bevalling nog op de dansvloer van een verjaardagsfeestje. Ik verwachtte toen echt niet dat ik de volgende dag zou bevallen. Ik heb die nacht ook prima geslapen. Rond 07:00 ‘s ochtends voelde ik een beetje kramp laag in mijn buik, precies zoals dat kan voelen bij ongesteldheid. Dat was duidelijk het begin. Ongeveer vijf uur voordat mijn dochter werd geboren verloor ik mijn slijmprop en pas tijdens het persen braken mijn vliezen (ongeveer 5 minuten voor de geboorte).

Bij mijn helemaal geen voortekenen. Was 's avonds nog naar de bioscoop geweest, was niets aan de hand. Lag net 5 minuten in bed toen ik hele milde kramp kreeg. 5,5 uur later was onze dochter er :)

Spannend het kan dus alle kanten op. Dit word mijn eerste kindje dus weet totaal niet wat ik kan verwachten. Ergens ben ik bang voor de bevalling aan de andere kant denk ik van kom maar op een vrouw is ervoor gemaakt. Ik ben vandaag precies 36 weken maar vindt het allemaal al zo spannend nu het zo dichtbij komt. Soms voel ik een druk achter m'n schaambot, soms voel ik weer lichte krampjes ook in dat gebied. Tis beter als ze nog eventjes blijft zitten maar ben er best klaar mee en ook klaar voor 😁

Hoi! Bij de eerste: Met 38 weken slijmprop in delen verloren. Op de dag dat ik 40 weken was: Rond lunch tijd rommelende darmen. Toen naar de wc en flink diarree. Lijf maakte zich helemaal leeg. Dit is bij meerdere vrouwen een begin teken. Daarna voelde ik me eigenlijk weer prima. Toen even middag dutje gedaan en rond 17 uur voelde ik buik krampen. Ze kwamen en gingen weer weg. Dat was anders dan de voorweeen die ik toen al een week of drie had. Dat rommelde zonder patroon. De weeën werden steeds iets heftiger. Uiteindelijk werd mijn zoon om 20:40 uur geboren. Bij mijn dochter: ik was 40+1 weken zwanger en had al een week of drie gerommel in mijn buik. Net als bij mijn eerste was dit niet echt pijnlijk. Ik voelde op Een gegeven moment buikkramp met ritme. Rond 15:15 uur. Toen barste er vanaf 15:45 uur weeenstorm los en 16:40 uur was mijn dochter er al. Beide keren heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken rond 6 cm ontsluiting

Dat heb ik inderdaad vaker gehoord dat vrouwen zich leeg poepen voor het begint. Soms voel ik van alles en erna is het weer weg dus ik word van mijn eigen lijf niet wijzer zeg maar. Soms heb ik ook last van een soort menstruatie krampjes in mn buik maar dat zet dan weer niet door. Het is ook beter als ze even blijft zitten daar niet van. Tis allemaal zo super spannend.

En hoe ervaarde jullie de weeën, daar hoor ik ook zoveel verschillende verhalen over. Ik ga in het ziekenhuis bevallen ivm een long aandoening. Ze hebben mij verteld dat ik mag kiezen tussen 2 pijn bestrijders. 1 ruggenprik, of een prik in mijn boven been. Ik heb gezegt dat ik het liever zonder wil proberen en dat als het echt niet gaat ik dan wel zie hoe of wat. Ik heb alleen niks met high zijn en dat hoor je dan ook weer veel van die medicatie.

Ik vond de weeen vanaf 6 cm ontsluiting pijnlijk worden. Maar wel te doen. Ik vond douche/bad verlichtend werken. Ik heb geen pijnstilling gebruikt

Hier ging zo snel tegen de tijd dat ik in ziekenhuis was werd me verteld dat de baby er al bijna aan zou komen. Geen tijd meer voor pijn bestrijding. En gek werd ik pas van de pijn als je baby er al aardig uit is met het hoofd. Maar tegen die tijd moet iedereen het doen zonder pijnbestrijding😅 Moet ook zeggen omdat beide keren snel ging en hoop gedoe er om heen ( vroeggeboorte eerste en tweede alles verkomen complicaties) dat ik ook niet heel bewust met weeën ben bezig geweest. Denk als je al uren plat ligt met pijn en maar aan het wachten bent er meer bewust van bent.

Ik vond de weeën ook reuze meevallen tot een cm of 7. Tot 5 cm heb ik ze bijna niet gevoeld (lichte menstruatiekrampen), daarna werden ze duidelijker. Bad hielp goed om de weeën wat te verzachten. Van 8-10 cm vond ik het vervelendst, toen had ik persdrang, maar mocht nog niet persen. Dat vond ik het lastigst om op te vangen, was een opluchting dat ik mocht persen. Persen vond ik trouwens helemaal niet pijnlijk.

Ook geen pijnbestrijding gehad trouwens, daarvoor ging het te snel. Moet zeggen dat ik er tijdens de bevalling geen seconde bij stil heb gestaan dat het een optie was.

Niet 🙈 Pas toen mijn water brak en ik vlak daarna meteen persweeën kreeg 🤷🏻‍♀️ Dachten dat ik voorweeën had, niet pijnlijk, extreem onregelmatig en gingen weg met douchen en lopen 🥺

Bij mij kwam ze met 37 weken. Ik voelde me drie dagen raar. Ik kan niet echt zeggen wat er precies was. Ik had een afspraak bij de gynaecoloog op die derde dag en die zei dat alles rustig was, baarmoederhals nog mooi dicht en zo. Toen ik thuis kwam van mijn afspraak bloedde ik, maar ik dacht dat dat door het onderzoek van de gynaecoloog kwam, en ik had buikpijn. Dat was rond 15u. Daarna rustig aan gedaan, op tijd naar bed, ik kon niet slapen, lag alleen maar te draaien, buikpijn. Op een gegeven moment stond ik op om een kruik te halen en kreeg een reuze plens water over me heen. Ik dacht dat ik in mijn broek had gepast, ging naar de wc, diarree en ging weer liggen. Toen weer opgestaan en weer een plens. Toen begonnen de weeën direct om de minuut. Naar het ziekenhuis gereden om 3u 's nachts en al 4 centimeter ontsluiting. Het heeft 10u geduurd, geen pauze gehad maar toen was ze er 🥰 Wat weeën betreft was ik echt teleurgesteld in mijzelf, ik kon ze absoluut niet opvangen. Ik heb eerst een infuus met pijnbestrijding gehad maar daarvan een paar keer overgegeven. Daarna 2 keer een ruggenprik. Ik wilde het aanvankelijk zonder pijnbestrijding doen. De kleine lag verkeerd dus ik kreeg ook nog eens opwekkers toegediend. De tweede ruggenprik werkte niet. Na de bevalling haatte ik mijzelf een beetje, dacht dat ik sterker was. Maar blijkbaar zijn sterrenkijkertjes lastiger op de wereld te zetten dus toen ik dat las was ik wel trots op mijzelf.

Weeën vielen mij alles mee! Ja, het doet zeer maar omdat ik wist dat het functionele pijn is ging ik er anders mee om dan met andere pijn. Een paar tips die mij hielpen: blijf zo lang mogelijk verticaal door te staan/te lopen/hang aan de schouders van je partner tijdens een wee, de zwaartekracht helpt echt om je baby te laten zakken. Adem in door je neus en adem langer uit door je mond met een F-klank (alsof je fiets wilt zeggen). Hierdoor ontspannen je kaken en het schijnt dat je bekkenbodem daardoor ook ontspant waardoor de baby makkelijker kan zakken in het geboortekanaal. En leef van rustmoment naar rustmoment tussen de weeën in plaats van wee naar wee. Neem even “vakantie” tussen de weeën door. Ik stelde me voor dat ik weer op vakantie was op Kos en aan het strand lag te kijken en te luisteren naar een licht golvende zee. Ik kon hierdoor heel goed ontspannen. Hopelijk heb je hier iets aan!

M'n vliezen braken. Dus naar het zh. Daar aan de weeën remmers was 33.6 volgende ochtend weeen maar ik dacht dat kan niet, ben een hoop pijn gewend dus vond het ook meevallen, waardoor de zusters ook een inschattings fout maakte. Binnen no time 7 cm ontsluiting en als een gek met spoed naar de ok omdat meneer in stuit lag.

Zoveel vrouwen hebben nog lang negatieve gevoelens over hun bevalling, dat moet je echt niet raar vinden. Dat komt omdat het een moment is waarop je heel weinig controle hebt, terwijl je dacht er invloed op te kunnen uitoefenen. Zeker als een bevalling niet volgens het boekje verloopt, en je dus nog meer uit handen moet geven, speelt dat enorm. Probeer mild te zijn voor jezelf! Ik kon, tot een vriendin en psychologe me dat uitlegde, zelfs 6 jaar na datum nog janken om mijn laatste bevalling. Nu kan ik het veel beter plaatsen.

Dank je, ik voelde me na een of twee weken ook al beter maar enkel omdat ik tegen mijzelf kan zeggen dat het aan de verkeerde houding van de baby lag. De gynaecoloog die dan achteraf zegt dat dat niks is negeer ik gewoon haha. Maar ik had er niet op gerekend teleurgesteld te zijn in mijzelf. Ik hoop dat een volgende bevalling anders is en dat dat gevoel niet nog sterker wordt als dat ook wat moeilijker verloopt. Want dan heb ik misschien geen excuus zoals nu. Wel heftig dat bij jou dat gevoel na 6 jaar nog zo sterk was!

Tuurlijk! Sterrenkijkers zijn moeilijker! Dat staat als een paal boven water. Sowieso, in ‘s hemelsnaam, we doen dit allemaal 1, 2, misschien 3 keer in ons leven. Het is nooit hetzelfde en het ligt zo ver uit elkaar. We zijn nooit bij bevallingen van anderen. Hoe moeten we dan weten hoe het moet, luisteren naar de natuur, meegaan in het moment? Je mag al blij zijn dat iedereen er heelhuids doorheen komt (Want ook dat is een bron van zorgen). We verwachten zo veel van onszelf. Lief zijn voor jezelf is een megacadeau voor het moederschap. X

Niet ! Geen voortekenen hier ! Zelf dus zeer zenuwachtig en T is mijn derde baby. Warre kwam op de wereld door inleiden van de bevalling . Bevalling van 27uur waar ik slechts een uurtje weeën heb gevoeld ( constant pijnstilling gekregen) Wiebe mag in stuit en was dus een keizersnede Ik kan dus eigenlijk zeggen dat ik 2 bevallingen heb gehad zonder dat er weeën aan te pas zijn gekomen. Geen idee hoe het voelt 🤷‍♀️ Ergens hoop ik op een natuurlijke bevalling , dan heb ik ze eens allemaal gehad 😉 maar we zullen zien.