Horrorhormonen en woede uitbarstingen

Ohmy.. ja erg he. Ik ben 28 november bevallen, maar wow.. Idd tijdens de zwangerschap gewoon een heks. En nu nog steeds. Ik moet om alles huilen en ik word om niks boos. Het is verschrikkelijk. Ik heb het wel eens geprobeerd tegen te houden, maar dan kwam het later dubbel zo erg. Dus ik laat het maar gewoon gaan. Verder geen tips, heel veel succes en blijf praten met je vriend. Mijn man heeft heeeeeeel veel geduld, en het is zo moeilijk voor hem maar ik kan er niks aan doen. En ik probeer erover te blijven praten. Nogmaals heel veel succes.

Wat enorm rot dat je je zo voelt! Ik vind het echt heel knap dat je ondanks je boosheid toch kunt herkennen dat het door die stomme hormonen komt, erg goed dat je dat perspectief hebt! Ik hoop dat je dit ook met je vriend kunt bespreken, bij ons helpt het enorm als ik na een ruzie even aangeef dat ik zelf ook herken dat ik buitenproportioneel reageer. Gelukkig kunnen wij er samen over lachen hoe lastig ik ben. Maar, daar moet ik bij toegeven dat ik vooral lastig ben door onzekerheid en heel veel tranen, dat is misschien makkelijker om mee te dealen dan boosheid. Misschien helpt het om je woede "constructief" af te reageren? Lekker hard meezingen/ schreeuwen op boze muziek, of met deuren slaan, of even een stukje rennen? Even die energie eruit ofzo... Ik hoop dat de verloskundige hulp voor je heeft, of je kan doorverwijzen naar iemand die geen maanden wachttijd heeft. Heel veel succes!

Oh ja dit herken ik nog van toen ik zwanger was! Man man wat was ik mezelf en anderen tot last! Maarrr probeer inderdaad vooral de reden te bedenken waarom je.man het niet meer zou trekken. Die reden ben je echt zelf en je hormonen op dit moment. Ondanks dat je er.zelf niets aan kan doen, kan hij er nog minder aan doen. Probeer effe te kalmeren en weer tot elkaar te komen. Want t komt echt weer goed!

Wouw, wat lijkt mij dit inderdaad horror. Zo zou je deze tijd niet willen hebben en het geen controle hebben over je reacties is een heftige ervaring. Ik heb het gelukkig niet tijdens zwangerschap. Wel in mider heftige mate gehad bij het spuiten can hormonen voor ivf. Of ik de tips heb die je kunnen helpen, ik verwacht van niet. Misschien inderdaad de verloskundige en zoek er anders veel info over. Wat betreft je partner, ik denk dat 't goed is dat hij even weg is gegaan. Al had hij dat wel even mogen laten weten. Want dat je daar kwaad om bent, dat is begrijpelijk. Maar geef hem ook de ruimte die keuze even te maken. Jij wordt niet aleen moeder, hij wordt ook vader. En ook hij heeft dus te wennen aan een veranderende situatie. Die, ook als er geen horror hormonen zijn voor een man een heke verandering zijn. Laat staan met. En aangezien jij je gedrag niet uit kunt zetten ook al zou je willen, kiest hij voor rust en ruimte om hier over na te denken. Ik zou hem rustig vragen vandaag, terug te konen voor een gesprek. Zodat jullie samen afspraken kunnen maken hoe jullie de aankomende 35 weken dit aan gaan. Pauzes inlassen wanneer de bom barst, een codewoord wat jij alleen maar hoeft aan te geven als het gaat borrelen zodat hij letterlijk uit de situatie kan stappen en jij wat tot rust komt, ween gesprek samen met de Vk plannen of een andere zwangerschaps begeleider ( haptonoom, doula, geen idee wat er nog meer bestaat) of psycholoog ( huisarts als dat sneller is) zodat jullie tips en tricks van hen krijgen. En vraag bij de vk een verwijzing naar de gyn en dan de pop-poli van het ziekenhuis. Zijn zijn gespecialiseerd in psychische problemen ( waar woede vrees ik ook onder valt) en zwangerschap. Dit zal mogelijk ook sneller gaan dan wachten op je gewone psycholoog. En dat dit geen roze wolk is, dat is jammer maar niks aan te doen. Mij inziens is dat geen enkele zwangerschap en dus onmogelijk om naar te streven. Maar dit kan en mag niet het einde van jullie relatie zijn voordat dit kleintje er nog maar is. Alleen omdat jij door chemische balans in je lichaam een ander mens wordt. Dat zou intens zonde zijn. Het zijn nog 35 hele lange weken, maar je komt echt weer terug bij jezelf. Heel veel sterkte en kracht gewenst voor jullie beide. En wees niet te hard voor hem. Jij bent zwanger en moet dit allemaal dragen, maar ook vader worden is een proces!

Ppfff ja erg he en van inhouden wordt t alleen maar erger heb ik t idee. Want dat is t bom op bom op bom 🙁 En dank je! Ik probeer bij mn vriend ook aan te geven hoe ik mij voel. Zei zaterdag nog, als je in mn hoofd kon kijken, zou je huilen. Ik heb alleen t idee dat hij t echt onderschat hoe ik mij voel. Dat hij denkt dat ik diep van binnen gewoon n heks ben. Ik vraag ook wel eens aan hem, zo was ik voor de zwangerschap niet...toch? Misschien kan de verloskundige het aan hem uitleggen dat dit echt heftig voor mij is, en een zwangerschapskwaal die we in de gaten moeten houden dat hij niet doorslaat in n depressie oid.

Dank je. Hanging in there 😣 Het gene wat mij laat weten dat dit die horrorhormonen zijn, is hoe ik mij voelde een aantal weken na de miskraam. Ik was natuurlijk heel verdrietig om te verlies maar mn emoties waren weer van mij. Ik had weer de controle. Ik zeg na zo'n bom ook dat alles momenteel zo hard bij mij binnen komt... En naar buiten gaat. Dat ik zo niet wil zijn, en dat ik gek word van die hormonen op dat moment. Ik maak t altijd bespreekbaar. Ik wou alleen dat mn vriend dat ook deed. Ik denk dat ik ga schrijven. Ik schreef normaal elke dag n stukje over hoe de dag was, hoe ik mij voelde enz. Misschien is dat n idee.

Ik probeer mij ook vast te houden aan de gedachte dat, als de hormonen stabiel worden of als ze weer uit mn lijf zijn, ik mij weer meer mezelf ga voelen. Maar dat is best moeilijk. Ik kan niet van mn zwangerschap genieten. Ik voel mij zo ondankbaar. Ben na de miskraam gelijk weer zwanger geworden maar er zitten zoveel emoties in de weg dat ik daar niet eens bij stil kan staan.

Och ja ook dat herken ik. Ik raakte pas na 2 jaar na een miskraam eindelijk zwanger. En toen voelde ik me ook zo. Terwijl ik blij 'moest' zijn. Had ik mezelf opgelegd. En o wat voelde ik me schuldig dat ik niet blij was. Want wat voor een moeder werd ik als ik dan zelfs niet blij was. Nou na.een tijdje begon ik dat anders te zien gelukkig. Ik was 24/7 misselijk, bekkeninstabiliteit en toen een vreselijke nasleep van de bevalling. Dochter is zelf na de geboorte ziek geworden en antibiotica gehad. En nu is ze 6 maanden en we genieten zo van dr! T komt echt goed! Maar geef jezelf de tijd en de ruimte om ook gewoon onzeker, bang, verdrietig, niet blij te zijn. Want dat is echt oke! Als je probeert dat misschien meer los te laten heb je soms ook minder frustratie richting je partner. Enne ja een tijdje die boze buien overleeft hij vast wel hoor🤣 tis wel heel goed van je dat je duidelijk aangeeft dat je er zelf ook van baalt! Dat houdt het open lijkt mij. Zet em op! Je bent een kindje aan het maken he, dus wees niet te streng voor jezelf! Mij hielp het trouwens wanneer ik zon bui voelde opkomen om mezelf terug te trekken. In een warm bad, lekker vroeg naar bed of een filmpje onder een kleedje. Vaak was het dan met een half uur weer over gedreven🤣 zo niet,ja dan kreeg tie als nog de volle laag😅

Ik wil vragen of de verloskundige deze hormonen kan uitleggen. Waarom vrouwen zo kunnen reageren en waarom ze dat vaak niet onder controle hebben. Ik ben heel erg streng voor mezelf en ik vind dat ik beter mijn best moet doen om mij te verzetten. Beter mn best moet doen om aardig te zijn, gewoon... Beter mn best moet doen. Maar hoe strenger ik voor mezelf ben, hoe ellendiger ik mij voel. Ik weet dat t voor mijn vriend niet makkelijk is. Ik zeg ook zo vaak dat ik niet de persoon wil zijn die ik nu ben. En probeer hem eraan te herinneren dat ik voor de zwangerschap niet zijn was. Maar...dat hij is vertrokken zonder iets te laten horen en nu mij nog steeds doodzwijgt, werkt alleen maar averechts en heb ik niet verdiend. Je praat met elkaar. Op dit moment kan ik nog niet redelijk zijn merk ik. Dit is geen 'normale' boosheid. Ik voel aan alles dat t hormonen zijn. En het is gelukkig niet dat ik 24/7 boos ben, ookal voelt dat nu wel even zo. Ik probeer leuke dingen met mn vriend te doen, te lachen samen en te genieten. Maar dat stukje hygiëne is n enorme trigger voor mij. Dat is ook t gene waar ik t meest om knal. Ik heb m al gevraagd daar beter op te letten, maar t helpt niet. En dank je. Ik probeer er inderdaad op ye vertrouwen dat dit weer goedkomt. Ook deze hormonen gaan weer over...

Lieve mama! Wees een beetje liever voor jezelf. Probeer je zelf te verwennen en zover het kan afleiding te zoeken. Het is voor jullie beide niet makkelijk die rothormonen. Ik zelf was ook echt een heks en mijn vriend kon weinig goed doen. Gelukkig wist hij ook dat het door de hormonen kwam,maar vond het soms ook echt wel moeilijk om er mee om te gaan. Ik denk wel dat het goed is dat je man even de duur uit is gegaan. Maar ben het er wel mee eens wat net al gezegt is, dat hij wel iets had kunnen laten weten. Blijf zoveel mogelijk met elkaar praten dat is heel belangrijk. Ga iets leuks doen samen. Samen lekker eten koken bijvoorbeeld of even naar buiten in de natuur! Knuffel hem ook al voel je je op dat moment boos,dit hielp bij mij ook altijd. Ik hoop dat je je snel beter mag voelen en een fijne zwangerschap heb!❤

Herkenbaar idd. Je zelf nual geem goede moeder vinden. Owh wat zij. We streng en hard voor onszelf. Wat heftig zeg van je zwangerschap en bevalling. Is je kindje nu helemaal beter? Fijn dat je heerlijk van dr kunt genieten. Heb je daar voor die tijd wel eens aan getwijfeld? Ik wel en dat voelt echt rot. We hebben de 22e de eerste echo en ben bang dat t mij weinig doet. Stom he 😅 Mn vriend komt na t werk gewoon weer hier 🥰 Hij geeft aan 1 en al oor te zijn en kan mn hart ff bij m uitstorten. Ik vind t voor hem zo jammer dat ik mij zo voel. Ook hij kan er dan niet van genieten. Weer iets om mij schuldig over te voelen 🙁😊 Bedankt voor je lieve woorden 🌹 Doet mij toch goed. Ik onderschat het wel eens. Een kindje maken is niet niks.

Wat lief, dank je! 😘 Streng zijn is vaak makkelijker dan lief zijn. Toch gek 😊 Hij vroeg zojuist of ik al wat afgekoeld was...euhm mn boosheid was omgeslagen in intens verdriet. Leuk, hormonen. Maar hij is straks gewoon weer hier en we proberen n manier t vinden om ermee om te gaan. Ik denk dat ik eerder aan de bel moet trekken want vaak voel ik t wel aankomen....de bom 😅 Gelukkig zou mn vriend nooit tegen mij schreeuwen of schelden en hij wil mij heel graag steunen. Maar die stunt van gisteravond, nee. Dat was heel ongelukkig van hem. Ik vind t n hele goede tip van je. Knuffelen. Ookal ben je boos. Niets zeggen, elkaar vasthouden en gewoon zijn. Ik wil dat aan m voorstellen. We ploeteren maar door de hormonen enz heen en ergens moet er toch n lichtje aan t eindje vd tunnel zijn? 😅 Nogmaals bedankt 😘

Ik denk dat veel mensen niet beseffen hoe erg de hormonen effect kunnen hebben. Ik kreeg letterlijk hartkloppingen en harde buiken over zelfs de kleinste gebeurtenissen. Zelfs als ik probeerde om mijn boosheid in te houden. Ik hoop dat hij je de kans geeft om alles uit te leggen. Ik vind wel dat hij ook wel een beetje rekening mag houden met je. Hadden wassen kost maar 30 sec en aangezien jij woedeaanvallen en stress hierom krijgt is het toch makkelijker om zijn hadden te wassen dan went hij ook alvast voor wanneer de baby er is. Miss kan de praktijkondersteuner je hiermee helpen.

Ja hoor ons lieve meisje is helemaal gezond en het is echt genieten! En ik heb zovaak getwijfeld aan mezelf! Aan alles! Ik ben door doe nare dingen ook best in een dip gekomen. Dacht echt dat het nooit meer goed kwam met me. Aan de medicatie gezeten van de huisarts terwijl ik dat nog nooit in mn leven gebruikt had. En toen ineens werd ik sterker, ginger vaker en langer beter en nu kan ik het me niet meer voorstellen dat ik me toen zo voelde. Ik weet het alleen nog wel! En oh wat is het akelig! En ja het kan dat je dat weinig doet, maar bespreek dat dan gewoon lekker met je vriend, of iemand die je begrijpt. Echt het is oke. Die rose wolk is en was er bij mij ook niet maar joh boeiend. Enne niet jezelf schuldig voelen omdat je je zo voelt hoor. Tuurlijk is het goed om er even met je vriend over te praten maar hee we zijn geen heiligen enne hij kan vast wel een stootje hebben. Een kindje maken is echt niet niks nee! En natuurlijk kunnen we er ergens wat aan doen en op een bepaald punt kunnen we er niets aan doen. Dan nemen de hormonen je echt even over. Zet em op! T komt echt goed en lekker naar buiten gaan, afleiding zoeken!

Streng zijn is idd makkelijker ik heb daar ook last van 😅 Ja ik ken het ..van blij naar boos dan woedend en daarna verdrietig 😂 Ik had zelf vooral het eerste trimester veel last het 3e trimester, tussenin was het "te doen "😅 Maar echt dat knuffelen werkt echt! Misschien op zo'n moment geen zin in maar echt doen hoor lieverd😘 Het komt goed!😊

Nou ik ben ook pas 5 weken zwanger, en heel raar ik heb een afkeer van mijn vriend gekregen alles wat hij tegen mij zegt of doet word ik al boos om.. maar vooral dit is zijn eerste keer dat hij het mee maakt en hij gaat ook nog eens lekker tegen mij in.. of gaat zelfs de discussie met me aan.. ik ben heel erg over alles aan het twijfelen over me relatie maar dit kan toch niet zo zijn dat ik weer alleen kom voor te staan.. (heb al een dochter van 6), het mooiste is ik probeer met hem steeds rustig te praten maar hij is geïrriteerd op mij en ik op hem..

Owh jeetje, ja stress doet rare dingen met je lijf. Tijdens je zwangerschap voel je dat des te meer vind ik. Heb je toch n beetje van je zwangerschap kunnen genieten? Ik heb al contact met de praktijkondersteuner, om de wachttijd bij de psy te overbruggen. We hebben eerst eens heerlijk geknuffeld 🥰 Hij zag in dat weggaan geen goed idee is geweest. Hij beloofde dat ook nooit weer te doen. Ik ga mn best doen t meer en sneller aan te geven, hij gaat zn best doen om mee te bewegen en meer rekening te houden.

Wat fijn dat ze helemaal gezond is! En dat je je t nu niet meer kan voorstellen dat je je zo hebt gevoeld. Dat is echt n teken dat het goed met je gaat. Heb t met mn vriend besproken dat ik dat van de echo denk. Hij zit emotioneel op n ander niveau wat betreft de zwangerschap en dat is ook logisch. Maar hij luistert altijd naar mij. Figuurlijk dan. Luisterde hij maar eens meer meer letterlijk 🤣😉 En hij kan zeker wel tegen n stootje. Hij gaf zojuist ook aan dat t voor hem ook heel erg wennen is is zoekende hoe hij ermee moet omgaan. We gaan zeker wat meer leuke dingen doen, voor zover dat kan.

Haha ja wat n achtbaan aan emoties he 😅 Als ik al niet moe was vd zwangerschap, word ik dat wel van die achtbaan. Ik heb t voorgesteld en hij vind t n heel goed idee. Ik zei, ook als we oissig zijn he. Alles neerleggen en elkaar vasthouden en knuffelen. Hij vond t nog steeds n goed idee haha Hij kwam net thuis en gelijk begonnen met knuffelen 🥰 Doet echt goed. Hij heeft beloofd nooit weer zomaar weg te gaan. Hij ziet ook in dat dat geen goede actie is geweest. Ik heb beloofd sneller aan te geven of de bom op barsten staat 😊

Wat naar om te lezen dat je je ook zo naar kunt voelen. Eng he wat hormonen met je kunnen doen. Ik twijfel soms aan mn relatie, of ik wel écht moeder wil worden, of ik wel n goede moeder zal zijn, of mn vriend en ik wel bij elkaar horen...pfff en en en. Om gek van te worden. En voel mij over dat alles erg schuldig en onzeker. Maar ik weet dat dat hormonen zijn die praten. Ik merkte heel erg t verschil toen n paar weken na de miskraam de hormonen uit mn lijf waren. Was helemaal happy met mn vriend/relatie. Mn kinderwens was heel sterk en had die kriebels onder in mn buik als ik er aan dacht. Mijn vriend gaat gelukkig niet echt tegen mij in of de discussie aan. Heel soms, maar dan snauw ik... Ik ga geen discussie met je aan! 😅😊 Dan issie stil.... 🙈 Heb je je vriend verteld dat dit n zwangerschapskwaal is? En hoe dat in je lichaam werkt? Dat t n chemische onbalans is. Je hersenen anders zijn als je zwanger bent? Misschien eens n stukje over de woedeaanvallen (want zo worden ze volgens mij genoemd) laten lezen. Of vraag ook je verloskundige of ze t wil uitleggen. Het is niet zo dat we onuitstaanbaar willen zijn. We voelen ons daar vaak al rot genoeg over 🌹 Ik heb trouwens het boek 'help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun voor mn vriend gekocht. Leg m inder de boom. Kan hij vast waarderen 😁 Zoals ik t in kan schatten is dat wel n boek dat laat zien hoe je als man wat mee moet bewegen enz en hoe andere manner erin staan😅 Ik hoop dat je t gesprek met je vriend aan kunt gaan en dat hij inziet dat dit voor je echt heel naar en stressvol is. Dat het niet eerlijk is, maar hij nu wat meer zal moeten incasseren. Succes en als je even van je af wilt kletsen, mag je dat hier altijd aangeven 😘