Huwelijksproblemen tijdens zwangerschap

Bi-zar dat er zo met je wordt om gegaan. Ik zou voorstellen in therapie te gaan want dit komt (volgens mij) niet vanzelf meer goed. Ik vraag me wel af hoe het hier voor dan ging? Ging je hem dan iedere avond masseren etc? Wat denkt hij dat hij is? Een of andere sjeik die vruchtjes gevoerd moet krijgen? 🙈

Wow... dat je zo tegen je laat praten. Als hij t niet fijn vindt om met je te zijn, wat laat m dan om te vertrekken ?! K zou zeggen na daar is de deur. Blijkbaar wil hij ook niet meer, ook vanwege niets meer samen doen. Begrijp ik uit je tekst dat jij niet werkt en dus afhankelijk van hem bent ? Dan zou ik maar snel n baan gaan zoeken. Ontbijt maken kan hij prima zelf toch, is geen kind van 2. Elke dag masseren haha, gaat beetje te ver. Slapen jullie altijd apart, waarom ? Hij kan je best even de wasmand neerzetten waar je wilt. Anders laat je zijn kleding maar bij de wasmachine liggen.

Allereerst, ik hoop dat je weet dat de dingen die hij tegen je zegt totaal niet kloppen. In je bericht schrijf je dat je eerder wel eens dutjes deed met je zoontje en dat je deze ‘slechte dingen’ nu niet meer doet, maar er is niks slechts aan een dutje doen! Jij bent ook maar een mens hé? Je bent geen huissloof! Je schrijft dat het eerder niet zo was in jullie relatie, misschien dat hij ergens mee zit of psychisch ergens mee kampt? Ik hoop voor je dat je met hem kan praten of iemand anders met hem kan laten praten, want dit is geen gezonde relatie voor jou en je kind(eren). Je zoontje gaat zijn vader als voorbeeld zien en misschien wel denken dat het normaal is om een vrouw zo te behandelen en toe te spreken. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het snel beter zal gaan! 🩷

Hoe jouw man zich gedraagt is echt niet oké! Je bent moeder, je bent zwanger en je bent zijn vrouw hij hoort je op handen te dragen! Echt respectloos vind ik het. Fijn dat hij je financieel steunt maar ik vind dat dat hoort bij het huwelijk, en niet dat het een drukmiddel moet zijn om jou dingen te laten doen waar je op dit moment geen energie/zin in hebt. Ik weet dat het veel geld kost maar is relatie therapie een optie?

Ik accepteer het juist niet en kom voor mezelf op. Het is zijn huis, staat op zijn naam. Ik werk wel 3 dagen pw. Maar hij betaald alle vaste lasten omdat het zijn huis is. We slapen apart omdat hij niet samen kan slapen met iemand, slaapt heel licht en kan geen geluiden verdragen.

Volgens mij is jouw man blijven steken in 1950 ?! Meneer wilt elke avond zijn eten opgediend krijgen en zijn rug gemasseerd. Sorry maar wat een debiel. Blijkbaar ben ik dan ook geen echte vrouw want ik masseer mijn vriend bijna nooit, en al helemaal niet op commando. Jij moet hem misschien maar eens heel duidelijk maken dat hij zijn handjes ook kan laten wapperen, jij bent tenslotte ook zijn kind aan het maken en aan het opvoeden. Dat hij iets tegen jouw rug aan gooit tijdens een ruzie zou voor mij helemaal een no-go zijn. Dan heb ik het nog niet eens over alle dingen die hij tegen jou durft te zeggen. Die had ik eruit gegooid en mocht pas terugkomen als hij normaal kon doen. Vaak als je zelf in een situatie zit is het heel moeilijk om daar kritisch naar te kijken. Je hebt meestal de ernst niet door. Meid, dit is niet normaal en zo hoef jij je niet te laten behandelen. Zoals het nu gaat is jullie relatie erg toxisch en niet goed voor jou én je kindjes. Probeer te achterhalen waarom hij zo doet aangezien het eerder wél goed ging. Is hij voor enige rede vatbaar, kun je met hem praten hierover?

Wow dit is echt niet oké dat hij jou zo behandeld hoor. Hij klinkt heel erg als een narcist.. heb je dit ook wel eens rustig proberen te bespreken met hem hoe jij je voelt als hij zo doet? En wat je dan niet fijn aan vind? ( zonder boos te zijn). En als hij je dan niet wilt horen is het misschien een idee om naar een relatie therapeut te gaan samen ? Die ziet het van de zijlijn en die kan heel goed de gevoelens van beide partijen aan de ander uitleggen. Zodat ogen worden geopend en zonder ruzie kan je dan met elkaar praten als het met zijn 2tjes zelf thuis niet lukt iig. Ik hoop dat je toch een beetje kan genieten van je zwangerschap! En hopelijk komt het helemaal goed tussen jullie als gezinnetje❤️

Je zegt dat het pas sinds deze zwangerschap zo is. Hoe was hij dan tijdens jouw vorige zwangerschap? Moest jij altijd al masseren en vertroetelen? Of is dat ook nieuw? Of is het grote verschil dat jij zijn eisen nu niet meer kan bijbenen?

Mijn man is idd heel traditioneel ingesteld en heeft een hele ouderwetse mindset. Hij uit zijn gevoelens en waardering ook niet uit in woorden maar in daden, aldus hijzelf. Ik kan hem er niet uitzetten want het is zijn huis. Ik heb geen plek om heen te gaan en ik ga ook echt nergens heen zonder mijn zoontje😞

Oh meid zo vaak. Ik let dan heel erg op mijn toon en dat ik niet te emotioneel ben. Zorg dat ik gewoon duidelijk uitleg wat mij dwars zit. Maar het schiet niks op want volgens hem zegt hij al 2 jaar dingen tegen mij en doe ik daar niks mee, het gaat dan om dingen in het huishouden bvb dus. En als ik het eens vergeet, vind hij dat hij het recht heeft tegen mij te schreeuwen. Want volgens hem heb ik dan schijt aan hem.

Het verschil is dat hij niet meer mijn prioriteit is maar dat dat mijn zoontje is. De dynamiek in ons gezin is veranderd wat heel logisch is. Ik ben de hele dag voor ons zoontje aan het zorgen en wil ‘s avonds soms ook gewoon rust. Maar mijn man vind het al erg als hij thuis komt en hij moet zelf nog zijn eten maken of opwarmen omdat ik op dat moment net ons zoontje in bad doe of naar bed breng.

Dat is dan dus al wel veranderd voordat jullie aan een tweede begonnen. Heel eerlijk (en hard) gezegd denk ik niet dat hij gaat veranderen, omdat hij daar geen reden voor ziet. Jij bent zijn voetveeg, en dat ben je altijd al voor hem geweest. Vaak denk ik dat therapie kan helpen, maar dat betwijfel ik in deze situatie. Je hebt destijds voor hem gekozen zoals hij nu is, maar je bent zelf gegroeid en hebt ingezien dat jouw kinderen belangrijker zijn. Nu kan je kiezen om weg te gaan of om zijn voetveeg te blijven.

Oh wat lastig zeg, je zit dus eigenlijk "vast" Zijn waardering uiten zou hij bijvoorbeeld ook kunnen doen door jou te masseren ipv jou op te dragen hem te masseren. Sommige mannen zijn inderdaad nogal slecht om hun gevoel onder woorden te brengen maar dan zijn het maar kleine dingen die ze kunnen doen waardoor je je als vrouw wél gewaardeerd voelt. Jou bekritiseren helpt daar niet echt aan mee. Heb je er vertrouwen in dat het goed komt tussen jullie en wil je bij hem blijven?

Het probleem voor mij zit in zijn blijkbaar onvermogen om empathie te tonen voor jouw gezondheid momenteel een dat van jullie ongeboren kind. Mijn ouders zijn traditioneel, dus ik snap de dynamiek in zo'n rolverdeling (al zal ik die zelf nooit accepteren), maar mijn vader zorgt voor mijn moeder als ze ziek is en gaat niet lopen zeuren dat ze lui is. Hij heeft geen respect voor je en ik twijfel of er liefde is eerlijk gezegd. En dit is nu het voorbeeld dat je je kinderen meegeeft over hoe een relatie werkt. Zou je willen dat jouw kinderen ook in zo'n relatie zouden zitten als jij nu zit?

Krijg jij dan wel elke week bloemen, nieuwe huishoudelijk apparaat of een sieraad, als hij zo traditioneel is ingesteld. Want dat is wel hoe het "vroeger" was. Hij kan wel verwachten dat je een stepfort wife bent, maar hoort wel respect en waardering erbij te zijn

Op dit moment weet ik het echt even niet meer.

Het is natuurlijk niet altijd alleen maar ellende geweest. Mijn man was er voor mij in een hele donkere periode en heeft mij daar echt uitgesleept. Hij werkt heel hard en zorgt altijd dat wij niks te kort komen. Hij spendeerde altijd graag zijn tijd met ons en we gingen elk weekend wel wat met het gezin doen. Als ik ziek was, zorgde hij voor me en ik hoefde maar wat te roepen en hij deed het voor me. Ook als ik wat van de winkel of drogist nodig had, dan haalde hij het direct. Elke avond deden we samen een theetje en hij haalde dan altijd iets lekkers omdat hij het leuk vond om zijn tijd met mij door te brengen en dan bespraken we de dag. Hij was echt mijn maatje. Ook blijft hij ondanks dat hij hoofd kostwinnaar is 1 en soms 2 dagen thuis voor ons zoontje terwijl ik geen gezamenlijke vasten lasten betaal. Alleen de laatste tijd lijkt er opeens iets te zijn veranderd waardoor hij een chagrijnige man lijkt te zijn geworden en niks is meer goed. Hij verheft zijn stem naar mij maar ook naar ons zoontje die pas 13 maanden is, heeft geen geduld, zeurt alleen maar tegen me, zit ‘s avonds enkel met zijn telefoon (ook als ik met hem probeer te praten), wilt niks meer met ons samen doen en is ook gemeen tegen mij. Terwijl ik hem juist zovaak zeg dat ik het mij kwetst. Hij doet alsof ik een verschrikkelijke vrouw ben omdat ik soms heel warrig ben (zwangerschapsbrein) en daardoor sommige dingen vergeet. Volgens hem heb ik zijn gedrag allemaal aan mezelf te danken omdat ik niet naar hem luister en niet verander. Ik probeer echt te begrijpen wat ik verkeerd doe maar buiten wat kleine (slechte) gewoontes, zijn er geen extreme dingen die ik doe.

Ik hoop echt oprecht dat hij het gaat inzien. En dat hij jou mooie kanten eens meer kan gaan zien. Mijn man en ik zaten een paar jaar geleden ook even in een dipje. Elkaar niet begrijpen en er ook niet uitkomen met zijn 2e als we het er over probeerde te hebben. Wij zijn toen ( tegen mijn zin in. Want ik geloofde er nooit echt in) naar een relatietherapeut geweest en dat was zo fijn. We konden door haar ineens zien wat de andere voelde en bedoelde. We zijn denk ik 3 keer geweest en ik ben super blij dat we dat toen hadden gedaan. Want je kan het elkaar niet altijd kwalijk nemen dat je het even allemaal anders ziet. Want je zegt ook dat hij niet altijd zo is geweest toch? Jullie moeten elkaar alleen weer even zien terug te vinden. En dat gun ik jullie en je kinderen.

Wat akelig. Het probleem ligt zoals je het schrijft bij hem. Wat is er mis dat je hetzelfde bent als 2 jaar terug, toen hield hij toch ook van jou? Het traditionele rolpatroon wat jij beschrijft is niets voor mij. Maar als deze verdeling boor jou prima is kan dat natuurlijk. Maar geeft geen recht dat hij boos op jou wordt of jou de schuld van allerlei zaken geeft. Zou hij open staan voor relatietherapie?

Als hij wilt dat alles voor hem gedaan word moet ie weer bij mama gaan wonen 🤮. die zou ik eens lekker aan z,n lot over laten lekker z,n eigen was laten doen, eigen eten laten maken en dan ook nog voor jullie zoon latwn zorgen dan piept ie wel anders. Mannen snappen soms niet dat als je thuis zit om wat voor reden dan ook dat je dan nog een fulltime baan hebt onderhand met het huishouden. wat een klootzak bah, Ik had er hier ook zo'n een maar die is gelukkig wel bij gedraait. Daarnaast met dat hij iets naar me gegooid had dan had ik hem wel een waarschuwing gegeven dat dat de eerste en de laatste keer was en dat ie anders kan vluchten naar een ander land. Je zou bijna denken dat ie misschien in een burnout zit maar dat geeft hem geen recht om jou zo te behandelen.