Ik haat zwanger zijn

Jaa, inmiddels een prachtige zoon op de wereld gezet. Ik vond zwanger zijn ook niks.. en heb mezelf ook voorgenomen tevreden te zijn met 1 prachtige zoon.

Ik vond het ook 3x niks. En ik had een voorspoedige zwangerschap met weinig klachten. Maar blegh 😁 Ik was blij toen mijn lijf weer van mij was. Maar je kunt nu niet meer terug. Eerst maar richten op je kindje dat komen gaat, daarna zie je wel weer. Je hoeft nu nog niks te beslissen over de toekomst. Probeer er wel een beetje van te genieten. Achteraf vind ik dat ik dat toch te weinig heb gedaan.

Ah opluchting dat ik niet de enige ben! Dank voor het delen :)

Eens. Ik ga dit ook zeker voortzetten, ben te gelukkig dat we een kindje verwachten. Misschien heb je ook gelijk dat ik nog niets hoef te beslissen over de toekomst. Dank voor je bericht!

Ik vond het in het begin van mijn zwangerschap ook echt niet leuk en dacht hoe doen al die vrouwen het. Ik ben tot 16 weken erg beroerd geweest, maar daarna super goed gevoeld (nog steeds) het kan dus ook nog veranderen…

Ik heb er geen hekel aan maar waar ik wel moeite mee heb is hoe ik ben geworden en denk door die stomme hormonen..😩 ben super bitchy en geïrriteerd en heb het totaal niet in de hand.. en daar kan ik slecht tegen want ben een controlfreak😅 + dat m’n lichaam niet meer als mijn eigen lichaam voelt vind ik lastig.. ook mis ik m’n hoge libido🙈 khad gehoopt dat het nu in het 2e trimester allemaal beter zou worden, ik hoop dat dat nog komt😇

Ik had dit gevoel gedurende mijn eerste trimester ook, was de hele dag kotsmisselijk, doodmoe en voelde me er echt depri door, dacht waaaar ben ik aan begonnen. Gelukkig was de misselijkheid/vermoeidheid bij mij in het 2e trimester helemaal gestopt ik dacht echt dat ik er gedurende mijn hele zwangerschap last van zou hebben! Ik ben onderhand al 37 weken en voel me (nogsteeds) echt supergoed! Ik hoop dat je je gedurende zwangerschap beter gaat voelen🥰

Vind het ook vreselijk en heb dat vanaf het begin ook gewoon geuit naar mn vriendinnen, af en toe met een taboe gevoel. Ik doe het voor het kindje maar de reis ernaartoe, sorry. Ik hou het er bij 1, dat wilde ik van tevoren al en nu al helemaal haha!

Ik had het ook in het eerste trimester. Bij beide zwangerschappen. Ik voelde me erg moe en depressief en vond zwanger zijn echt niet fijn. Helemaal op het einde heb ik het weer zo ervaren. Maar we hebben het inmiddels over de volgende, dus bij mij is het wel omgedraaid 😇

Ik voel je! Ik vind het iets prachtigs, maar na het tocht al slopende eerste trimester kreeg ik last van bekkenpijn. Inmiddels zo erg dat ik bijna niet meer werk en daarnaast echt bijzonder weinig kan. Continu pijn, hobby’s kan ik al maanden niet meer uitvoeren, babykamer klaarmaken moet mijn man volledig doen. Slaap hierdoor ook al maanden slecht en met pijn. En dan je lijf dat helemaal niet meer van jezelf voelt. Echt, ik haat het. Ben hier ook heel open over naar mijn omgeving, dat het echt niet aan mij besteed is. Nu 30 weken en ben al zo lang, zo enorm aan het aftellen. Hier heb ik ook al regelmatig met mijn man besproken dat ik dit voorlopig niet nog eens ga doen. Ik zou niet weten hoe ik het zou redden als ik dit weer moet doormaken met een kleintje dat al rondkruipt/loopt. Dus of er ooit een tweede komt, dat weet ik niet. Maar in ieder geval niet kort achter elkaar, maar pas over een jaar of 3 a 4, mocht de wens er zijn. Gelukkig begrijpt mijn man het volledig. Het is voor hem ook niet makkelijk, want hij doet dus al maanden alles in het huishouden. Ik hoop voor jou dat je je na het eerste trimester beter gaat voelen en er geen ‘grote’ kwaaltjes voor terug krijgt! 🤞🏻 Oh, en vergeet de uitspraak van iedereen dat je ‘wel moet genieten’. Nou sorry, dat is gewoon niet aan iedereen besteed. Ik vind die opmerking zo irritant 😅

Haten is voor mijzelf een te groot woord, maar ik ben 34 weken en vind het best pittig, alles wat veranderd, niet meer zo fit zijn, nu moeilijk kunnen lopen, slecht slapen en nog steeds vaak misselijk. Uiteraard ben ik heel dankbaar dat het ons gegeven is, maar ik kijk nu meer dan in het begin zo enorm uit naar de bevalling.

Poeh dan moet je nog 33 weken. Straks als je je baby voelt bewegen denk je misschien heel anders😁

Goed zo! Ik ben ook eerlijk geweest: ik vond het vreselijk. Als ik nu een zwangere vrouw zie vind ik dat ook echt zielig voor dr

Ik voelde me prachtig toen ik zwanger was, maar wel ziek geweest tot week 18. De schopjes van de kleine meid, magisch! Maar het zwanger zijn over doen? Nee! Ik beval liever als dat ik nog een keer zwanger ben... Wij voelen ons ook compleet als gezin van 3. Ze wordt maandag 5 maanden.

Ik ook, door de enorme misselijkheid kan ik gewoon niet genieten. Dat de kleine schopt maakt me totaal geen verschil. Ik zie 1000% naar die bevalling uit. Maarja je moet er wat voor over hebben 😉

Wij hebben (momenteel in ieder geval) geen wens voor een tweede kindje. Maar ik vind het dus oprecht heel jammert dat ik die dikke buik en het getrappel nooit meer zal ervaren. Maar.. Het eerste trimester zou ik bijzonder graag over willen slaan. Ik zie mezelf nog als een ingestorte pudding op de bank zitten 🙈 Hield amper eten binnen, kon mezelf slecht warm houden. Toen heb ik ook echt geroepen, dit nooit weer. Dus ik snap je echt wel! En weet je, misschien denk je er over 10 weken heel anders over. Maar misschien heb jij gewoon helemaal niets met zwanger zijn. Dat mag ook gewoon ☺️ Er zijn genoeg vrouwen waarvoor zwanger zijn een noodzakelijk kwaad is.

Ik herken dit gevoel heel erg en tot een paar dagen geleden voelde ik me precies zo en heb ik er flink over geklaagd. Maar ineens zijn mijn kwaaltjes wat minder en kan ik er wat meer van genieten! Wat bij mij ook helpt is om wat vaker een echo te plannen, dan zie je weer even ‘waar je het voor doet’. Ook ik ben super dankbaar en blij dat ik zwanger ben maar ik ben er ook achter gekomen dat die roze wolk echt niet voor iedereen geldt. Kop op, je gaat je beter voelen!

Ik vind het ook helemaal niks. Beroerd en misselijk. Niet kunnen doen wat je wil. Vind het echt niks aan. Al die dames die het heerlijk vinden om zwanger te zijn. Ik had gehoopt me ook zo te voelen, maar het is totaal andersom. Haha. Misschien word het beter in het 2e trimester.

Herkenbaar… ik vind zwanger zijn zeker magisch en ik ben heel erg trots op mijn lichaam die dit kan doen maar of ik er van geniet? Nee. Gelukkig is het niet de hele tijd zwaar en vervelend maar voor de grootste deel van de tijd zit ik inderdaad met de gedachte, nooit meer 😅

Heeeeeeel herkenbaar!! Heb er nu net twee, en geniet nog elke dag van de wetenschap dat ik nooit meer zwanger ga zijn:D