Keizersnede onder narcose

Ik heb een spoedkeizersnede gehad en was ook heel erg bang voor de ruggenprik maar ik heb die helemaal niet gevoeld. Het is heel normaal dat het rauw op je dak komt! Voel je niet schuldig.. denk er rustig over na, ga in gesprek en stel je vragen. Welke keuze je ook maakt het is allemaal goed. Succes! 🍀

Kan me voorstellen dat het rauw op je dak komt. Misschien kun je het gesprek met de anesthesist open in gaan. Je zorgen en angsten uitspreken. Mijn vrouw zag ook erg op tegen de keizersnede en is erg goed begeleid door het ziekenhuis. Ze mocht bijvoorbeeld al een keer in de OK kijken van te voren. Zelf vond ik het ook doodeng om er bij te zijn, ben echt een zenuwpees en angstig aangelegd. Maar er waren zulke lieve zorgverleners allemaal. De anesthesist heeft de hele operatie de hand van m’n vrouw vast gehad en met haar gepraat. Er werden bij beide kinderen ook foto’s gemaakt in de OK. Mocht je onder narcose gaan dan kun je dat goed bespreken? Dan kun je het in ieder geval op de foto terug zien.

Noet bewust ervoor gekozen. Mijn zoon lag in stuit en gekozen voor een geplande keizersnede. Eenmaal in het ziekenhuis werkte de ruggenprik niet bij mij. Ik moest dus uiteindelijk onder narcose. Wat mij hielp is dat ze heel veel foto's en filmpjes hadden gemaakt tijdens. Ook hebben ze de baby huid op huid contact gegeven toen ik nog weg was. Uiteindelijk kwam ik na 45 min alweer bij. Ik heb hier geen naar gevoel aan overgehouden. Nu zwanger van de 2e. Ik ga weer voor een keizersnede

Bedankt! Zal ik zeker vragen dat is altijd mooi om op terug te kijken 👀

Ah dit stelt mij ook gerust. Het enige waar ik ben voor ben is dat als ik wakker word van de narcose dat ze zeggen dat het kind het niet heeft gered. Heb echt last van waanideeën 🥲🥲 maar aan de andere kant vertrouw ik ook op de artsen. Ze weten wat ze doen 😅😅

Dat snap ik. Maar dat moet je proberen los te laten. Maak het indd bespreekbaar met de gynaecoloog dat daar je angst ook in zit. Zelf ga ik weer voor een keizersnede. Met in mijn achterhoofd dat het misschien weer narcose wordt.

Ook ik had een keizersnede onder algehele narcose, dit was omdat mijn ruggenprik niet werkte. Ze hadden me meteen weggespoten ik kwam na een uur wakker met een ijsje en geen flauw idee waar die vandaan kwam of wat er gebeurd was. Uiteindelijk heeft het ziekenhuis dr excuses aangeboden dat het zo absoluut niet had mogen gaan. Maar ik heb er geen last van gehad. Succes je kan het!!

Ik was ook mega bang voor de ruggenprik. Uiteindelijk heel goed begeleid en niets gevoeld van de prik! Misschien vragen of je van tevoren alvast mag kijken op de afdeling, dat scheelt al. En daarnaast echt alles laten filmen, dan kan je het nog terugkijken!

Probeer niet je keuze voor jezelf definitief te maken voordat je het gesprek met de anesthesist hebt gehad, je krijgt daar nog veel belangrijke informatie. Je krijgt uitleg waarom een ruggenprik mijlenver boven narcose staat wat betreft veiligheid. Ook voor de baby is het veiliger om niet onder invloed van narcosemiddelen te raken. Als je zo vertrouwt op de artsen dat allles goed gaat, vertrouw er dan ook op dat alles goed gaat als je een ruggenprik krijgt. Ze helpen je er doorheen, na een paar minuten is je kind er al en let je verder nergens anders meer op omdat dat moment zo bijzonder is. Zelfs al voel je iets, bij een normale bevalling zou je veel meer pijn hebben gehad. Het komt goed, geef je over aan wat de artsen denken wat het beste is en probeer het verder van je af te laten glijden!

Oh wat heftig zeg! Gelukkig dat je er geen last van hebt gehad. Kreeg je na de narcose wel meteen je kindje op je borst gelegd? Of bij je?

Ik heb er niet voor gekozen, het was spoed. Het heeft me veel verdriet gedaan dat ik m'n kindje pas 2,5 uur na de geboorte kon zien ipv gelijk op mijn borst te leggen. Uiteraard heeft ie bij mijn partner huid-op-huid gehad, maar had dit heel graag zelf gedaan.

Ik heb een maand geleden een ongeplande keizersnede gehad. Man wat vond ik het eng... maar er was haast geboden dus binnen no time was ik in de OK. Ik had al een ruggenprik tijdens de bevalling. Dat was de tweede keer en viel me echt weer zo mee. Je voelt er amper iets van. Ik vind persoonlijk het verdoven vervelender. Eenmaal in de OK zei ik tegen de anesthesist "ik ben zo doodsbang, ik wil ook niets zien". Toen vertelde hij me dat ze allang bezig waren 🫣. En voor ik het wist werd het kindje uit mijn buik gehaald. geweldig vond ik het! Daarna met een ijsje in de uitslaapkamer. Ik begrijp je angst dus enorm. Ik had dat gevoel ook! Maar ik ben zo dankbaar dat ik ondanks de spanning toch met een ruggenprik het heb mee mogen maken. Maar doe vooral wat voor jou goed voelt! Ga in gesprek en benoem al je angsten en snel al je vragen. Zo kan je een keuze maken met kennis en niet alleen met gevoel 😊 Heel veel succes met wat komen gaat en heel veel geluk met je kleine wondertje!

Toen ik met 38 weken te horen kreeg dat ze in de stuit lag en ik binnen een week moest bevallen ivm een hoge bloeddruk moest ik ook enorm wennen aan het feit dat het definitief een super medisch traject ging worden (in plaats van mijn “gedroomde” thuisbevalling). Ik mocht kiezen voor een geplande keizersnede of stuitbevalling en om deze keuze te maken hebben ik me echt goed laten informeren. Het ziekenhuis had ook een fotoboek van hoe een keizersnede ging en wat erbij kwam kijken. Ik heb enorme prikangst dus de ruggenprik was mijn ergste nachtmerrie dus poeh ik had wat stof tot nadenken. Uiteindelijk gekozen voor een stuitbevalling met preventief de ruggenprik dus over de keizersnede kan ik niet veel info delen, maar mijn tip is dus zeker; laat je goed informeren over de keizersnede al dan niet onder narcose en de ruggenprik. De ruggenprik is mij echt enorm mee gevallen. Ik was doodsbang tijdens het zetten ivm bevalbibbers en weeën maar wat viel het uiteindelijk mee. Een bevalling - hoe deze ook mag verlopen - is hoe dan ook behoorlijk heftig en bijzonder dus voor de verwerking valt er wat voor te zeggen om niet onder volledige narcose te gaan. Bespreek je angsten en stel veel vragen. Alles zien en live meemaken was mijn grootste angst maar doordat ze mij dus foto’s lieten zijn van de keizersnede en zelfs filmpjes van een stuitbevalling merkte ik dat ik me over bepaalde dingen heen kon zetten en ergens een soort oerkracht begon te voelen dat ik dit als soon to be mom gewoon ging rocken. Overigens weet ik niet of je al nagedacht hebt over het wel of niet borstvoeding geven maar als dat je wens is, dan kan het slim zijn dat ook nog even mee te nemen!

Oh en mocht je toch onder narcose willen gaan vraag dan even of er misschien toch foto’s of filmpjes gemaakt mogen worden. Dit klinkt misschien heel gek, maar ik vond het een week na de bevalling bijzonder en fijn om de bevalling nog even echt mee bewust terug te kunnen zien. Tis heftig maar voor de verwerking hielp het mij wel enorm! Weer verwijderen kan altijd maar wie weet heb je er op een later moment wel behoefte aan om er wat van te zien.

Ik wist van te voren dat als het een keizersnede zou worden, deze onder narcose plaats moest vinden (ivm een rugoperatie uit het verleden). Het is een spoedkeizersnede geworden waardoor ik zowel de geboorte als de eerste twee uur van mijn baby gemist. Partner heeft gelukkig gouden uur gehad met mijn dochter, maar zou er veel voor over hebben gehad om dit allemaal wel mee te kunnen maken. Daarbij kan ik mij van de eerste twee dagen (en dus ook niet meer het eerste dat ik had heb gezien) amper wat herinneren als gevolg van de narcose. Gelukkig zijn er wel fotos gemaakt en is de geboorte pas met familie gedeeld nadat ik weer bij was.

Ik heb zelf een spoedkeizersnede gehad, tijdens 10 cm ontsluiting en vollop persweeën hebben ze de ruggenprik gezet. Dit viel echt allemaal reuze mee. Bij een geplande keizersnede gaan ze heus niet snijden voor ze zeker weten dat de ruggenprik goed werkt. De verhalen die jij bedoelt zijn veelal van toepassing bij spoedkeizersnedes waarbij iedere seconden kritiek is in principe. Een geplande versus spoedkeizersnede kun je ook echt niet met elkaar vergelijken. Als ik met vrouwen praat die een keizersnede onder narcose hebben gehad, geven ze vrijwel allemaal aan dat ze eerste contact zo gemist hebben en het er vaak toch wel moeilijk mee hebben. Welke keuze je ook maakt, het moet voor jou goed voelen. Probeer je alleen bewust te zijn van welke emoties ook naderhand kunnen komen, zeker met alle hormonen wat erbij komen. Succes!

Natuurlijk respecteer ik je keuze voor narcose. Maar ik wil je mijn ervaring mee geven. Ik heb 2x een ks gehad. Allebei met ruggenprik. De eerste x vond ik intens spannend. Ik beefde er van. Maar er is een verpleegkundige bij die puur op jou let. Misschien is dat al geruststellend? Er is bij mij vaker geprikt omdat het niet lukte. Ze vonden het daar heel erg, ik zelf heb er niks van gemerkt. Ik dacht alleen maar: ik ga niet onder narcose. Je benen gaan tintelen, dat vond ik de eerste x even eng. Dus ik zei dat tegen de verpleegkundige die bij mij was. Ze heeft me toen gerustgesteld. Die horror verhalen zijn er. Maar dat gebeurd echt zo weinig. Zeker als het gepland is. Dan gaat alles toch rustiger. Het is echt zo mooi om dat moment mee te maken dat je kindje eruit wordt gehaald en wordt laten zien. En daarna heerlijk knuffelen. Je mag me altijd een berichtje sturen als je vragen hebt!

Ik heb geen ervaring, maar herken je angst. Ik ben als de dood om een keizersnee te krijgen. Ik zeg altijd als het moet, zeg het me op het allerlaatst of ik loop weg 😅 Toch lijkt mij volledig onder narcose gaan niet beter. Een van de dingen die ik jammer vind aan een keizersnee is dat je je kindje moeilijker vasthoudt na de bevalling (altans bij mijn zus zie ik op de foto's dat haar kindjes raar in haar nek gelegd werden) en je je kindje niet echt ter wereld voelt komen. Als je eerst wakker moet worden en dan plots een baby in je armen krijgt met de woorden: "hier is je kindje"? Ben je niet bang dat dat heel gek zal voelen en je moeite zal hebben tot het besef te komen dat dit echt het kindje uit je buik is? Dit zou mij wel bezig houden. Dan toch liever de keizersnee zelf? Mijn mama had er 2, mijn zus ook en beide kijken ze er eigenlijk echt goed op terug. Zo erg als in ons hoofs kan het dan eigenlijk niet zijn?

Ik heb zowel een spoedkeizersnede als een geplande ondergaan. De geplande heb ik als veel fijner ervaren, want je wordt stap voor stap meegenomen in het proces. Voor de betrokkenen is dit een routineklus, dus er is totaal geen stress bij het personeel en geen ‘operatiesfeer’. Ik had pech en voelde wel nog wat na de ruggenprik. Heel zeldzaam overigens, maar ik werd heel fijn meegenomen in de keuzes die er zijn en voelde me serieus genomen en in control tijdens het proces. Heerlijk om gelijk m’n kindje te zien en vast te houden. Overigens was de pijn die ik voelde door het niet werken van de ruggenprik echt minder erg dan de weeënstorm bij de eerste. Mocht je nog meer willen weten, vraag het alsjeblieft:-) veel succes en fijn dat je kleintje er al bijna is!

Probeer niet naar de horrorverhalen te kijken trouwens. Je schrijft nooit eerder geopereerd te zijn, je hebt dus eigenlijk een bepaald beeld in je hooft waarbij je geen idee hebt of het bij de werkelijkheid past? Stel heel veel vragen bij het volgende gesprek! Misschien vind je het dan toch minder eng?