Kindje niet weggehaald na slechte prognose

Ik had het ook gehouden. Alles is welkom. Ze hebben het ook vaak genoeg fout gehad. Laat het aan de natuur over❤️

Precies ons idee idd❤ het feit dat hij zn zieltje al heeft en dat dit mooie ventje bij ons terecht komt daar zijn wij al gezegend mee. En idd, ik heb inmiddels zoveel onderzoek gedaan en veel meiden gesproken waar ze de plank volledig misgeslagen hebben.

Ik bid voor je mee❤️

Toen ik zwanger was van onze dochter (bijna 7) kregen we ook slecht nieuws bij de 20 weken echo. Wel iets heel anders als jullie situatie. Ze zagen dat ze een groot gat had in haar hart en ze zagen een cyste bij haar stuitje. Meteen doorgestuurd naar een universitair ziekenhuis en daar verder onderzoeken gedaan en ik moest daar ook bevallen. Tijdens de controles en echo's zagen ze elke week dat de cyste steeds groter werd. Toen was er ook 1 arts, een keer tijdens een gesprek zei ze gewoon, je bent te jong, dit gaat je leven verpesten, je weet niet of ze leeft, hoe ze leeft. Doe het jezelf niet aan en laat het weghalen. Zo erg vond ik dat. Ik dacht de hele tijd je kan me wel van alles vertellen maar je weet niks zeker tot ze is geboren. En mocht het niet goed zijn, laat ik het aan God over. Ik ben ook gelovig. Uiteindelijk bevallen via spoedkeizersnede. Ik onder gehele narcose, mijn dochter meteen naar de nicu. Ik was net wakker en op kamer, kwam er een arts. Heel onaardig. Hij zei we hebben een hele lijst, ze had dus een groot gat in haar hart, vocht bij haar hersenen, de cyste bleek een tumor te zijn die zat zowel van buiten als binnen aan haar bil gegroeid, haar nieren was iets mee. Uiteindelijk bijna 2 maanden opgenomen geweest, 2 keer geopereer. 1 keer haar hart en 1 keer de tumor. En je ziet er nu niks meer van. Alle controles zijn elke keer goed. Als ik me zorgen maak mag ik komen, maar anders pas als ze 15 is. Ik weet dat dit heel iets anders is als jullie verhaal. Maar je weet nooit hoe het loopt. Jullie moeten doen waar jullie je goed bij voelen. Het is niet makkelijk, helemaal niet. Ik wil jullie veel sterkte wensen ♡

Niet meegemaakt. Maar ik begrijp dat je nog hoop hebt, omdat het zo vaag is. Maar mij lijkt het wel heel zwaar om te moeten leven met het idee dat ik mijn kindje het heb aangedaan dat hij een heel beperkt leven heeft. Dus denk er wel goed over na. Het is echt niet goedom het altijd aan de natuur over te laten, zoals hierboven geschreven is. Soms moet je juist ingrijpen als ouders om lijden van je kindje te voorkomen.

Hi Emilyn, Wat een zware keuzes die je allemaal voor je bent liggen. Ik sta niet in je schoenen dus kan je helaas op die manier geen steun bieden. Wel kan ik je zeggen dat wij ook altijd hebben gezegd een kindje geboren te laten worden zoals het geboren wordt. Tenzij er ernstige gevaren voor mij als moeder aan zouden zitten om de zwangerschap te voldragen. Dus je bent niet de enige die toch die optie open houdt! Ook deels vanuit ons religieus standpunt. Welke keuze jullie ook maken, ik wens jullie super veel sterkte en kracht toe. 🤍

Wij kregen ook tijdens de 20 weken echo slecht nieuws. We wisten toen al dat onze dochter een omphalocele had, tijdens de 20 weken echo kwam daar het dandy walker syndroom bij. Ons stelden ze toen ook de vraag of wij wilden afbreken, maar niemand kon inderdaad zeggen wat dit voor invloed had op het eventuele leven van onze dochter. Uiteindelijk hebben wij doorgezet. Wij konden niet afbreken. Zowel religeus als principieel niet. Boven deze afwijkingen kwam nog een hele slechte placenta bovenop en een stilstaande groei. Uiteindelijk kreeg ik met 31+3 te horen dat ik een flinke zwangerschapsvergiftiging had en wel moest bevallen. Met 31+4 ben ik bevallen van onze dochter en na 7 minuten heeft zij ons verlaten. Hoe moeilijk en zwaar het ook was, ik had het niet anders willen doen. Doe vooral waar jullie je goed bij voelen, dan heb je achteraf geen spijt.

Hi, Ik denk niet dat het totaal hetzelfde is, maar wij hebben slecht nieuws gekregen in week 23. De 1e arts zei dat onze baby op elk moment kan overlijden, voor of kort na de bevalling. Als hij wel geboren wordt zouden er problemen zijn met de organen en ontwikkeling. Er was niet veel over bekend, maar merendeel van de kinderen overleden voor hun 5e levensjaar. Ik heb erover geschreven op: https://luwieslam.wordpress.com/ Wij hadden ook vanaf moment 1 besloten om ons kind te houden, ook deels vanwege religieuze redenen. Maar besef ook goed dat God de artsen wijsheid heeft gegeven. Mocht je je kunnen vinden in ons verhaal kunnen we zeker verder erover hebben! 😊

Ik heb het ook niet meegemaakt. Maar wij zouden hetzelfde gedaan hebben. We gaan niet een hartje stoppen die al klopt.

Maar ik begrijp dat je ervaringen zoekt hoor. Maar die zijn er niet. Zoals je leest zijn alle reacties anders, niet wat jouw baby nu heeft. Dus daar heb je helemaal niets aan. En ja ik ben niet gelovig, dus ik begrijp écht niet dat voor veel vrouwen hier geloof boven alles gaat. Geloof zelfs boven het lijden en de kwaliteit van leven van je kindje zetten. Daar kan ik met mijn verstand niet bij, verschrikkelijk!

Ik hoop natuurlijk dat alles goed komt, Emilyn. Laat dat voorop staan. Maar ben wel realistisch. God lost niet alles op.

Je weet pas hoe het voelt als je het zelf meemaakt. Mijn man zei ook altijd dat hij wilde afbreken als het niet goed was, maar rpuntje bij paaltje konden we dat allebei niet. Wij zijn niet de personen die over een mensenleven beslissen. Ik vind het dus best pijnlijk hoe jij hierop reageert. Als een aanval richting de moeders die hun kind een leven gunden.

Ik weet 100% zeker dat ik mijn zwangerschap zou afbreken als de artsen duidelijk aangaven dat het echt helemaal mis was, dat mijn kindje geen goede levensverwachting had en zou gaan lijden. Dat hoef ik niet eerst mee te maken, dat weet ik gewoon. Bij een slechte nipt test uitslag hadden we de zwangerschap ook afgebroken.

En ik zeg niet dat de ts haar zwangerschap nu moet afbreken, maar geloof aub wel in de artsen en niet in het geloof.

Ik vind dit een beetje een ongepaste reactie, onder zo’n heftig topic. Sorry dat ik het zeg. Lijkt me niet op zijn plaats om hier een discussie aan te zwengelen. Aan TS, ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen. Ik hoop ontzettend dat alles goed komt voor jou en je kleine.

Ik ken meerdere vrouwen waar tegen gezegd is door meerdere artsen dat hun kindje niet levensvatbaar zou zijn en toch gezond geboren is

Ook de artsen hebben het wel eens mis, zij kunnen ook niet in de toekomst kijken. Ja prognose is niet goed, maar je weet niet hoe het kindje zich zal ontwikkelen mocht het wel levend ter wereld komen. Als niemand daar iets over kan zeggen, dan zal ik niet afbreken. Zij zoekt naar vergelijkbare situaties, die worden gegeven. Aan ts nu de keuze wat ze ermee doet en welke beslissing zij zal nemen. Last haar in haar waarde, dat jij niet geloofd wil niet zeggen dat zij niet in God mag geloven en haar hoop om Hem te vestigen.

Dat is wat JIJ zou doen inderdaad. Gelukkig is iedereen anders.

Geen ervaring maar ik weet wel als ik een kindje zou krijgen die niet normaal zn leven kan lijden dus rolstoel niet praten en zulke erge dingen. Zou ik peroonlijk de zwangerschap afbreken. Zou niet mn kind aan willen doen dat die zich gaat afvragen van waarom ben ik niet normaal of waarom kan ik dit en dit niet. Er moet een bepaalde leef kwalitijd zijn vind ik. Zo heeft mn neefje een oom en hij heeft down. Hij is 27 jaar en vind het nog elke dag verschrikkelijk komt vaak huilend thuis bij zn moeder omdat mensen hem na kijken of roepen. Omdat hij niet alles kan doen wat "normale" kinderen kunenn doen.

Wel snap ik de hoop. En als ze idd niet zeker kunnen zeggen zou ik ook het risico niet nemen. Ik hoop dat jullie een "gezond" kindje krijgen die lekker kan leven❤