Macrosomie

Mijn zoon woog bijna 4,5 bij geboorte (ze hadden hem op 3,7mg geschat). De bevalling ging enorm veel makkelijker dan d'r bevalling van mijn oudste zijn van 3,3kg. Mijn ervaring is dat gewicht moeilijk te schatten is en niet perse een lastige bevalling opleverd. Maargoed, dat is maar 1 ervaring natuurlijk.

Ik ben 13 dagen geleden bevallen. Tijdens de zwangerschap schatte ze de baby wel richting de 4 kilo met 40 weken maar er werd nog geen macrosomie benoemd. En dus zwangerschap volgens het boekje. Ik ben bevallen met 40.1 en mn zoontje woog 4425gram uiteindelijk! Dus wel macrosomie. Maar de bevaling is mij alles mee gevallen. Achteraf ben ik juist blij dat ik niet wist dat hij zo zwaar zou zijn, scheelde mij een hoop stress voor de bevalling 🙈 Oftewel, gewicht van de baby hoeft niks te zeggen over de zwaarte van de bevalling.

Mijn zoon is geboren met 42 weken, bijna 4,8 kg. Ik ben ingeleid ivm niet vorderende ontsluiting na lang weeen. Ik kreeg geen pers weeen en moest op eigen kracht persen. Na een hele lange uitdrijving is zoontje zónder interventie geboren! Geen vacuüm of tang of knip of wat dan ook. Heel eerlijk: ik heb wel veel bekkenbodem klachten gehouden na de bevalling. Komt ook door de persfase van bijna drie uur. Niet per se door de grootte van mijn zoon. Al zal dat niet geholpen hebben natuurlijk. Ik ken genoeg verhalen van vrouwen die kinderen van meer dan 4kg goed op de wereld hebben gezet. Laat je goed informeren door zorgverleners 😊

Hier dachten ze dat de jongste een flinke baby zou zijn. Echo, voelen etc. Nee mevrouw, das een flinke. Met 38 weken ingeleid, ook ivm zwangerschapsdiabetes en insuline. Bleek ze gewoon een nette 3600 gram te zijn. Overigens prima bevalling gehad zonder poespas. 10 minuten persen. De eerste was maar 3000 gram en die hebben ze wel met de vacuüm gehaald. Die vlotte voor geen meter en uiteindelijk vanwege foetale nood de vacuüm erop. Gewicht zegt dus helemaal niks eigenlijk. De schattingen en echo's overigens ook niet

ik zou worden ingeleid bij 37 weken maar hij besloot om met 36 weken al te komen, bijna 5 kg 🙂 geen tang of vacuümpomp. Daar werd alleen mee gedreigd 🥹 ik heb mijn tweede bevalling als zwaarder ervan en hij woog nog niet eens de helft van zijn broer.

Tijdens mijn zwangerschap was er geen vermoeden van een grote baby maar na de geboorte bleek mijn dochter 4794 gram te zijn! Ze zat wel met haar schoudertje vast achter mijn schaambot maar toen moest ik van de vk draaien van rugligging naar handen en knieën, en toen kwam ze meteen los. Al met al heb ik een bevalling in bad gehad zonder pijnbestrijding en heeft het persen alles bij elkaar 5 minuten geduurd. Het is wel mijn 2e kindje, en dat scheelt wel want bij mijn eerste kindje heb ik 50 min geperst.

Hier een kleine man met macrosomie, weliswaar geboren met 38 weken, dus woog toen 'maar' 4020. Het was een lange bevalling, maar dat had weinig met zijn gewicht te maken, hij lag er niet goed voor dus de ontsluiting vorderde niet. De persfase was maar 25 minuten (eerste kindje). Wel wat uitgescheurd, maar niets ernstigs en weinig last van gehad! Wel moesten we 3 dagen in het ziekenhuis blijven, zijn suiker moest 24 uur gemonitord worden wegens macrosomie, en ik had een infectie opgelopen tijdens de bevalling dus ik kreeg infuus antibiotica. Hij is inmiddels 6 maanden en nog steeds een flinke kerel 😉

Mijn tweede dochter is ook geboren met macrosomie met 38+5 weken. Ik ben ingeleid; doordat ze niet meer bewoog in de buik. De werd al weken gemonitord. Had niets met de macrosomie te maken overigens. Mijn eerste bevalling was een trauma bevalling. Onze dochter zat vast (toen ze geboren was, bleek dat ze met dr voorhoofd eerst lag ipv dr achterhoofd..). Uiteindelijk heb ik een mega knip gekregen omdat ze haar moesten redden. Mijn eerste dochter is geboren met 2840 gram. Mijn tweede bevalling (dochter met macrosomie) was super simpel. Ik ben ingeleid. Van eerste wee tot geboorte duurde nog geen 2,5 uur. Ik heb niet hoeven persen. Alleen wat druk geven op mijn buik en ze was geboren. Gewicht zegt dus niets over de bevalling heb ik geleerd!

https://spotify.link/R34cOquKDDb Ik vind dit een interessante podcast aflevering over te grote baby's. Hieruit leerde ik dat er door verloskundigen nogal verschillend gedacht wordt over wanneer een kind nu 'vast zit' (schouderdystocie, waar iedereen bang voor wordt als er een groot kind verwacht wordt). Daarnaast denkt men: als we inleiden, is het kind kleiner en hebben we minder kans op deze complicatie. Terwijl bekend is dat je bij een ingeleide bevalling wel degelijk meer risico hebt op een keizersnede of een kunstverlossing (=met vacuüm bijv). En een keizersnede heeft ook risico's! Voor jezelf + je ontneemt je baby de kans om op een natuurlijke manier geboren te worden, met alle voordelen die daarmee gepaard gaan. Het is zeer zeer zeer goed dat we het kunnen in geval van nood, maar het is zeker geen 'easy way out' en ook niet per se een 'safe way out'. Okee ik kan blijven kletsen. Als je de podcast luistert, begrijp je wat ik bedoel.

Oja.. heb bij de tweede bevalling nul hechtingen gehad. Ze ‘floepte’ er zo uit

Probeer je niet bang te laten maken. Het is niet perse zo dat een bevalling van een kind van 4 kilo zwaarder is dan die van 3. Het hoofdje is meestal niet veel groter. Zijn echt vetjes! De schouders maken ze zich vaak wel wat zorgen om maar daar kun je goed bij geholpen worden tijdens de bevalling. Mij wilden ze bijv liefst op handen en knieën laten bevallen Ipv zittend in bad omdat m’n zoontje ook groot was. Uiteindelijk wel gelukt overigens gewoon zittend :) Als je kindje zo groot wordt verwacht dan is het wel fijn om niet tot 42 weken door te lopen. Ik zou uiterlijk met 40 weken gestript worden. Ben uiteindelijk eerder bevallen.

Ik lees mee.. Hier zelfde verhaal, ben ook onwijs bang en ze hebben mij ook echt bang gemaakt.. Ze hebben nog niks gezegd over inleiden, maar ben er bang voor dat dit wel geadviseerd gaat worden. Dit wil ik eigenlijk helemaal niet en vraag me af in hoeverre je hier tegen in kan/mag gaan? En of dat verstandig is?

Je mag altijd iets weigeren. Het is jouw bevalling /lijf. Ik zou vooral goed in gesprek gaan. Lees je in, schrijf je vragen op en stel die. Laat hun vertellen waarom ze iets willen en vertel jij waarom jij dat niet wil. Vaak willen ze goed en graag met je meedenken.

Hoi. Geen ervaring, maar ik lees wel je zorg/angst en wil je om die reden tippen om dit goed met je zorgverlener te bespreken. Mijn ervaring is dat dit helpt en ze altijd bereid zijn om goed met je mee te denken. Dat kan al heel veel helpen in het wegnemen van je zorgen 😘

Hier een knul van 4,2 kilo en de bevalling ging (na een eindeloze inleiding) vrij vlot en ik heb maar een paar persweeën nodig gehad om hem eruit te krijgen. Ik heb trouwens wel een knipje gehad omdat zijn hartslag bij elke wee daalde, want de navelstreng zat om zijn nek gedraaid.

Ons zoontje woog 4870 gram en is geboren met een keizersnede (had niet met grootte te maken). Wat ik je mee wil geven is om je niet te gek te laten maken door die schattingen. Ze zitten er vaak flink naast! Zo is ons kindje steeds geschat op 3500g bij de geboorte.

Even los van hoe het bevallen van een macrosoom kindje is (heb ik geen ervaring mee), wil ik je wel meegeven dat de schattingen qua gewicht er echt heel erg naast kunnen zitten. Hier werd mijn dochter ook heel groot geschat (boven p100) en omdat ik tot bijna 42 weken doorgelopen heb echt dingen gezegd als 'richting 5kg'. Gelukkig had ik een hele fijne vk praktijk die buiten de lijntjes durfden te denken en zelf er ook op hamerde dat gewicht lang niet alles (en soms bijna niets) zegt over hoe de bevalling gaat (zie ook de verhalen van andere dames hieronder). En uiteindelijk is mijn dochter met 41+6 geboren en woog ze net geen 3500 gram....(voor die termijn dus ruim onder gemiddeld). Het is misschien ook helpend zelf de richtlijn van de verloskundige vereniging te lezen omtrent macrosomie. Vond ik in elk geval heel verhelderend, ook rond het stuk dat überhaupt het uitspreken van een vermoeden hiervan al veel doet met zowel moeder als zorgverlener en de vraag is of dat dan niet meer in de weg zit dan de evt macrosomie zelf.

Hij heeft juist ook een groot hoofdje, p97🙃

De link naar de factsheet kun je op deze pagina vinden: https://www.knov.nl/kennis-en-scholing/vakkennis-en-wetenschap/vakkennis/macrosomie-positieve-discongruentie-lga

Ik ben afgelopen maandag ingeleid mer 39+1 in verband met vermoeden macrosomie. Mijn zoontje woog 4390, bijna een kilo zwaarder dan zijn oudere broer was met 39+5. Bij mij was het vermoeden dus wel terecht, maar ik lees vaak dat het gewicht verkeerd wordt geschat. Qua bevalling ging het echt heel vlot. Ik heb ruim een uur goeie weeen gehad en daarna 6 minuten geperst en toen was hij er al. Nauwelijks ingescheurd. Dus mijn ervaring is dat een grote baby niet per se een lastige bevalling betekent. Ik zou vooral goed overleggen met je verloskundige/gynaecoloog wat de opties zijn en wat de voor en nadelen zijn. En dan je gevoel volgen. Maar laat je vooral niet bang maken, er worden echt regelmatig grote babies geboren zonder grote ingrepen.