Mag je bij doodgeboorte kiezen voor keizersnede?

Zwangerschapsduur van voorbij 31 weken

Sowieso bellen morgen en het eisen! Geen idee wat het antwoord zal zijn, maar ik wil je graag heel veel sterkte wensen!!!

Je kunt het vragen, maar het is de vraag waarom. Onderschat een keizersnede niet. Het is een zware buikoperatie waarvan het herstel vele malen intensiever is dan een vaginale bevalling.

Meestal kom je verder als je het vraagt of het kan ipv het gelijk te eisen. Misschien kan het wel gewoon en waarom gelijk in de aanval. Niet nodig. Maar wat een vervelend bericht chicass3. Ik wens je heel sterkte komende tijd

Wat heftig, veel sterkte! Bedenk goed dat een keizersnede langer en moeilijker herstel is dan een vaginale bevalling, en je loopt de rest van je leven rond met een litteken wat je aan je overleden kindje doet denken. Ik zou gewoon bellen en vragen, als dit echt is wat je wilt, zullen ze (na de voor-en tegens te hebben besproken) je keuze respecteren lijkt me.

Hallo, wij hebben op 25weken 5 dagen ons zoontje verloren, was na een hogevliesscheur gestorven in de buik na loslating placenta. Ik had dit aan mijn gynea ook gevraagd maar dat weigerde zij meteen omdat je dan altijd herinnert word het litteken en omdat een vaginale bevalling word ingeleid en zo versneld dat je der bij wijze van spreken sneller vanaf bent.. het is natuurlijk net een horror verhaal maar ik was blij dat het zo gegaan is... veel sterkte alvast!

Ik heb vorig jaar zelf zo'n bevalling gedaan. En denk zelf dat dit erg goed is voor de verwerking en voor je verdere herstel. Ze helpen je er echt wel doorheen en een ruggenprik kan veel verlichting geven!

Nou ik denk niet dat eisen je gaat helpen. En denk ook niet dat het ziekenhuis akkoord gaat. En dat doen ze met een reden. Je hebt die bevalling nodig omdat kindje wat in jou zit, van jou te laten voelen en daarna het afscheid en het rouwen iets te vergemakkelijken. En ik spreek uit ervaring, naast dat ik de ervaring van vele anderen moeders ken, zo'n bevalling je wil het achteraf niet missen. De adrenaline die hierbij vrij komt laat je direct aan van je kind houden en trots zijn. En omdat je dat de rest van zijn of haar leven niet meer kunt zijn, is dit moment ongelofelijk waardevol. Achteraf. Want natuurlijk heb ik ook geroepen, haal het weg!! Ik wil hier niets mee te maken hebben! Maar achteraf had ik het nooit willen missen. En de pijn, net als bij de bevalling van een levend kindje, die ga je min of meer weer vergeten. Nu kun je dit niet geloven. Maar vertrouw op je eigen kunnen. En ook al huilt je kind straks niet en is het nogmaals een klap, dit is het minste wat je voor hem of haar kon doen. Het op de wereld zetten. Als tip, en ook al kun je dat misschien nu nog niet aan, vraag Make a Memory voor foto's na de geboorte. Ook dit zal achteraf het verlies van je kind echt makkelijker maken. En 'n laatste tip, zoek later als de bevalling en eerste weken voorbij zijn, een Lieve Engeltjes op. Een veilig steunend forum met allemaal moeders die jou verdriet kennen. Heel veel kracht, liefde en steun voor jullie en jullie omgeving gewenst. Heb je meer vragen, stel ze.

Wat een erg nieuws! Enorm veel sterkte gewenst! Ik zou om 2 grote redenen nooit kiezen voor een keizersnede bij doodgeboorte: 1. Het litteken zal je er levenslang aan herinneren en het is een zware operatie zoals anderen hier al zeggen. 2. De voor mij belangrijkste reden. Stel je het moment vlak ná de geboorte voor. In plaats van samen met je partner je lieve kindje te kunnen vasthouden, samen te rouwen, knuffelen, afscheid nemen,... lig jij nog plusminus een half uur lang op de operatietafel om te hechten enz terwijl ofwel je partner alleen is mijn jullie kindje, ofwel jullie samen een hele poos moeten wachten voordat jullie met je kindje samen kunnen zijn.

Jeetje, wat naar om te lezen..... Ik zou echter niet voor een keizersnede gaan. Ten eerste vanwege het litteken wat je je leven lang meedraagt, en ten tweede heb ik van ouders met soortgelijke verhalen gehoord dat ze achteraf juist blij waren met een vaginale bevalling omdat dit hun erg heeft geholpen met het afscheid nemen en verwerken. Daarnaast kan een keizersnede risico's geven bij een eventueel volgende zwangerschap. Heel veel sterkte voor jullie 😥

Ik moet gewoon huilen van jou mooie woorden. Ik wens jullie allebei veel sterkte toe. Ookal is het misschien voor jou plien lang geleden dit weet ik niet. Maar zo mooi hoe je dit beschrijft. En de topiceigenaar heel veel sterkte. Ik wens je het allerbeste toe in deze tijd ❤️

Heel veel sterkte met dit verlies ♥️ heb geen ervaring op dit gebied zou het even bespreken met de gynaecoloog

Jeetje wat moet dit heftig zijn voor jullie! Allereerst enorm veel sterkte gewenst met het verlies van jullie kind. Een vaginale bevalling van een overleden kind lijkt me inderdaad heel heftig en ik snap heel goed waarom je een keizersnede zou willen. Ik zou een gesprek aangaan met je gynaecoloog en de voors en tegens bespreken. Want je hebt gelijk: het wordt een hel om te bevallen, niet door de pijn maar juist om het verdriet. En je hebt al zoveel verdriet, het is volkomen logisch dat je jezelf wilt beschermen tegen nog meer verdriet. Dit is alleen hoe het er op de korte termijn uit ziet en ik denk dat je misschien ook op de lange termijn moet proberen te denken. Je verliest je prachtige kind en moet hier afscheid van nemen. Hoe jullie dit willen doen is jullie keus en jullie gevoel. Maar met een keizersnede is dat erg moeilijk. Je moet eerst nog bijkomen van de operatie en daardoor zal je vriend alleen zijn met jullie overleden kind. Je hebt, zoals hierboven genoemd, een litteken voor de rest van je leven. Elke keer dat je bijvoorbeeld wilt zwemmen, maar ook als je gaat douchen, zal je herinnert worden op een negatieve manier. Als je voor een keizersnede kiest, mis je wat ervaringen die erg verdrietig zijn, maar je krijgt er niks extra's voor terug. Die, extreem zware, ervaringen, heb je wel met een vaginale bevallen. Je kan je kindje vasthouden en zien en hebt langer de tijd om afscheid te nemen. Je partner en jij hebben gelijk steun aan elkaar. Ik snap je gevoel echt heel goed, voor zover je die kan snappen als je het niet zelf hebt meegemaakt dan. En nee, het moment dat je bevalt zal niet mooi zijn. Maar achteraf kan het wel heel mooi zijn. Het is ook volkomen logisch als je nu wat afstand creëert tussen je kind en jou, dit is vaak een automatisch proces in onze hersenen om onszelf te beschermen tegen pijn. Maar nog steeds is dit je kind. Jullie liefde, jullie droom. Zou het in de toekomst niet juist troost kunnen bieden om te weten dat jullie samen de bevalling hebben gedaan, jullie kind hebben kunnen vasthouden, jullie elkaar troost hebben kunnen bieden... Het zou zo zonde zijn als je achteraf spijt hebt van iets wat je nooit meer opnieuw kan doen, door de angst voor nog meer verdriet. De angst die je hebt is reëel, het zal inderdaad nog zoveel meer verdriet doen. Maar laat je keuze alsjeblieft niet beïnvloeden door die angst. Als je kiest voor een keizersnede (als die keuze er is, dat weet ik niet), doe dit dan om de goede redenen. Omdat je oprecht denkt dat je dat litteken juist prettig zou vinden als herinnering. Als je zeker weet dat je achteraf geen spijt krijgt omdat je niet gelijk je kindje kon zien. Ik wou dat ik iets voor jullie kon betekenen, maar dit is iets wat jullie samen moeten doen. Echt heel veel kracht gewenst in deze moeilijke periode en heel veel kracht gewenst in de toekomst.

Nog een kleine toevoeging: is de gedachte hierachter misschien ook iets in de zin van 'ik wil zo snel mogelijk van deze ktsituatie af zijn, het verdriet is te veel'? Dat zou een volkomen logische gedachte zijn, maar je kindje kan verder al niet meer bij je zijn. Alle tijd dat je hem/haar nu bij je kan dragen is tijd dat je nooit meer terugkrijgt. Bevallen is het laatste wat jij en je kindje ooit samen zullen doen, je krijgt het nooit meer terug. Laat alsjeblieft geen angst dat afpakken.