Man toont geen interesse in zwangerschap

Mijn man toont er ook weinig interesse in. Echo's vind hij wel leuk. Maar als ik vraag om zijn hand op m'n buik te leggen want de baby schopt, dan doet hij dit vaak niet

Same here! Inmiddels bijna 33 weken zwanger. In het begin is hij mee geweest naar de echo's. Maar de laatste 2 groeiecho's ben ik alleen geweest, omdat hij het "zonde" van z'n vakantie uren vond.. Wel heeft hij laatste zelf de naam van de kleine in beton gegoten als kunstwerk voor op het kamertje. Mannen gaan er gewoon heel anders mee om. Ik hou maar vast aan de gedachte dat als de kleine er straks is, het de grootste maatjes zullen zijn. 😉

Wat ik heb geleerd...😂 Mannen zijn gewoon anders! Heel anders! En hij is vast heel blij, maar kan zich er wellicht nog helemaal niets bij voorstellen. Mijn man heeft geen idee hoe die met mij moet omgaan als ik me slecht voel, sinds een tijdje zegt hij: kom maar bij me liggen. Dus denk dat hij het nu begint te snappen 😂 Maar voor de rest: niet afdwingen, laat hem in z’n eigen tempo met de zwangerschap bezig zijn. Mijn man wist niet eens dat ik geen zware dingen mocht tillen, totdat hij op z’n kop kreeg van zijn moeder tante en zussen 😂 Heb ook wel gemerkt dat mannen die dit in hun omgeving weinig hebben meegemaakt ook minder goed mee overweg kunnen. Heeeel verhaal! Maar laat het je vreugde niet minderen of je onzeker maken! Mannen zijn nu eenmaal anders en vertrouw ook op de vrouwen om je heen! Sisterhood is zo belangrijk in deze periode’! Succes en geniet! Xxx

Mijn man heeft pas achteraf verteld dat ie zich vreselijk zorgde maakte. En dat vertelde hij pas na 2 jaar 😉 Hij wist ook niet zo goed wat hij er mee aan moest, wilde niet mee naar de geslachtsbepaling. Tot ik onderweg was. Kreeg een appjr dat ie het eigenlijk wel jammer vond. Mannen reageren anders. Het is niet tastbaar voor hen, kunnen vaak niets doen bij klachten. Maar zijn er wel degelijk mee bezig in hun hoofd. Tenzij het een hork van een vent is. Maar dan had je die signalen al lang gezien 😉 Voor ons als vrouw is een zwangerschap al een ongrijpbare situatie waar we geen controle over hebben. Voor mannen is dat niet anders

Als ik het zo hoor is je man juist geïnteresseerd in je zwangerschap, maar dan op de mannenmanier. Je probeert hem bij de zwangerschap te betrekken, maar hij kan er inderdaad niets mee. Tis een proces dat zich bij jou voltrekt en daar kan hij zich niet mee identificeren. Zelfs al vertel je elke boeh en bah van het zwanger zijn. Als ik jouw verhaal lees, wil je dat hij meer reageert zoals een gemiddelde vrouw (in je omgeving) dat meestal doet. Probeer te blijven onthouden dat mannen echt de hele zwangerschap anders ervaren! Mijn man leek, als ik hem plaats in jouw verhaal, totaal niet geïnteresseerd. Toen de baby er eenmaal was kon hij daar eindelijk ook iets mee! Achteraf heb ik er weleens naar gevraagd en het komt er eigenlijk op neer dat zolang de baby geen echte interactie met hem had (dus tijdens de zwangerschap), dat het gewoon een ver van zn bed show was.

Ik ben een keer flink uitgevallen omdat ik vond dat mijn man niks gaf om de zwangerschap want hij praat nooit zelf over het groeiende kind etc etc... blijkt dat hij ondertussen het boek Help! Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt , heeft verslonden (Had ik voor hem gekocht) en dat hij regelmatig dingen aan het googlen is als er iets in hem opkomt. Zo heb ik heftige bekkenpijn en wil ik naar de kerstmarkt, heeft hij al lang en breed lopen googlen voor een rolstoel bv. Dat wat bij ons het gevoel van desinteresse opwekt is gewoon het anders zijn tussen man en vrouw. Mijn man is trouwens in de 7e hemel bij elke echo, en is ook bij elke echo (ben medisch dus heb er om de 3/4 weken) , terwijl ik gewoon beetje verwonderd ben, maar dus niet absoluut in 7e hemel. Conclusie van lang verhaal: mannen en vrouwen gaan er nou eenmaal anders mee om, en ook individueel gaan we er anders mee om.

Same here 🙋 Ook geen interesse om te komen voelen als hij schopt of niks. Maar het begint nu wel te komen, ik merk dat hij zenuwachtig begint te worden voor de bevalling en hij precies drang krijgt om voor ons te zorgen maar hij weet niet zo goed hoe. Schattig hoor 😉 Komt echt helemaal goed. Hij moet er op z'n eigen manier wat in groeien

Dit wordt onze derde en tijdens de zwangerschap heb ik mijn man altijd weinig over gehoord. Maar wel aan het huilen bij een echo en bij de geboorte en echt gek op de 2 die er zijn. Hij geeft ook aan, dat het zo onwerkelijk is voor hem. Het is geen onwil, ze doen het op hun eigen manier.

Dankjewel voor jullie reacties! Leuk om te lezen dat mn man niet de enige is die zo reageert :-) Het is voor ons allebei de eerste zwangerschap die we van dichtbij mee maken, nog geen kindjes in de familie en onze vriendengroep, dus misschien inderdaad niet zo verwonderlijk dat hij niet goed weet wat hij ermee moet. K zal hem de ruimte en tijd geven om er verder aan te wennen. En ben er wel zeker van dat eenmaal ons zoontje er is, hij een goede papa zal zijn. :-)

Vergeet ook niet dat mannen niks voelen aan het zwanger zijn.. wij voelen alles aan ons lichaam, moeheid, misselijkheid, pijnlijke borsten en op een gegeven moment de schopjes en de hik. Ook zijn wij continu bezig met wat we wel en niet mogen eten etc. Het leeft daardoor heel erg. Een man heeft dit natuurlijk veel minder en beleefd het meer van een afstand.

Mannen beleven een zwangerschap gewoon heel anders dan wij vrouwen. Voor hen is het 9 maanden wachten op iets dat gaat komen. Wij vrouwen krijgen ongeveer elke dag bevestiging dat er iets gebeurt (van misselijk en moe zijn, tot aan schoppen in je buik). Mijn man heeft een paar x gevoeld, maar toen had hij 't ook wel weer gezien. Naar de laatste echo is hij ook niet mee geweest. Wacht maar tot je gaat bevallen en je kleintje er straks is. Mijn man was fantastisch tijdens de bevalling en ook in de zorg voor onze zoon. Zeker nu hij wat ouder wordt, hebben ze de grootste lol samen.