Man wil dat ik abortus pleeg als het kindje iets mankeert

Bij ergste ziekte of als een hand mis is zou ik ook een aburtus plegen. Zonder dat mijn man mij het te vertellen. Niet voor mij zelf maar voor mijn kind.

Maar hoezo??? Als het een handje mist kan je toch nog steeds een heel.goed leven leiden. Tegenwoordig heb je ook kunstarmen die bijna even goed werken als normale arm..

Serieus, als het een hand mist of een been? Dan is er toch net zoveel kwaliteit van leven als iemand met 2 handen of 2 benen? Er bestaan protheses hè... Kan me hier zo niet in vinden persoonlijk, sorry. En een man die dan zegt als je dan het kind niet laat weghalen ga je zelf maar weg? Wat een liefdeloze uitspraak. Haren op m'n arm gaan er overeind van staan. Verbazend

Zo dat is heftig voor je! Natuurlijk kan er vanalles mis zijn, maar ik zou zeggen: wacht eerst de 20 weken echo even af! Voor hetzelfde geld is het kindje helemaal gezond. En mocht het toch een afwijking hebben... Volg je moedergevoel en ga dan voor je kind, zoals je zelf ook aangeeft! Een plekje om te wonen met je kindje komt er dan echt wel!

Hoi, dat is wel een heftige reactie. Jammer dat hij er niet rustig over wil praten. Was je 20 weken echo niet goed?

Maar alstublieft maken jullie je niet zo druk van te voren. En denk niet negatief, ik zie dat je nu 16 weken zwanger bent tot 20 weken echo is nog veel tijd. Veel zorgen is niet goed voor je en je baby.

Nee wij krijgen over een maand de 20 weken echo

De kans is heel groot dat er helemaal niks mis is! Maar ook, als hij er zo’n probleem mee heeft, dat hij dan zelf weg gaat. Vind het nogal een heftige uitspraak om je vrouw met pasgeboren baby op straat te zetten, omdat het niet helemaal perfect is. Sterkte ermee en ik hoop voor je dat hij nog van gedachten verandert. Misschien heeft hij ook last van z’n hormonen? 🙈

Als het kindje geen menswaardig bestaan kan leidden is het anders. Maar een ledemaat missen en dan abortus plegen? Als mijn man dit zou zeggen, sorry hoe, maar dan mag hij heel snel weggaan. Met zo iemand wel ik geen kindje opvoeden. Wat als ze ooit een ongeluk krijgt of een ziekte waarbij er een ledemaat moet worden afgezet. Gaat hij dan ook niet meer voor het kindje zorgen?

Poeh heftig! Ik snap je heel goed hoor. Om die reden zou ik zelf ook geen abortus kunnen plegen. De kwaliteit van leven met bijvoorbeeld 1 hand of 1 been kan nog steeds heel goed zijn. Tuurlijk krijgt jullie kind dan met meer obstakels te maken dan dat hij/zij wel 2 handen/benen had gehad, maar juist die kinderen worden vaak hele positieve en sterke mensen. En wie zegt dat een gezond geboren baby niet later alsnog ziek wordt en hier wat aan over houdt? Of een ongeluk krijgt met een handicap tot gevolg? Hier moet je als ouders zijnde echt niet aan denken, maar helaas kan dit ook gebeuren. En dan? Gaat je man dan het kind verstoten? 🤷🏼‍♀️ Ik zou een heel goed gesprek met hem aangaan over wat precies zijn angsten en verwachtingen zijn. Want dit klinkt niet heel fijn. Ik hoop van harte dat alles goed is met de 20 weken echo en dat je verder onbezorgd van de zwangerschap kan genieten.

Wauw oke, heftig voor je! Idd zoals al eerder is aangegeven, je kind kan ook later een ongeluk krijgen en er iets aan over houden. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar dit is in mijn opzicht dus geen reden om de zwangerschap af te breken. Waarom gaan jullie er van uit dat er iets mis is? Toen ik mijn 20 weken echo had van mijn eerste dochter, zagen ze ook iets afwijkends aan haar hart. Doorgestuurd naar een universitair ziekenhuis, elke week echo's en onderzoeken. En er werd steeds op me ingepraat door 1 medewerkster daar, dat ik het moest laten weghalen, dat het mn leven zou verpesten, dat ik het niet aankon. Nu is mn dochter 6. Ze heeft nergens iets aan over gehouden. Na haar geboorte meteen meegenomen voor onderzoeken en er kwam een hele lijst met dingen waar ze achter waren gekomen. Ik heb er niet 1 seconde aan gedacht om het weg te laten halen. Wie ben ik om te beslissen over een kind dat je krijgt van God?? Wie ben ik om te weten dat er iets mis is, wie zegt dat het niet verholpen kan worden? Het is lang niet makkelijk maar je leert er mee leven. En je bent de moeder van het kind. Als ik jou was had ik hem eruit gegooid. Wie zegt dat jij of hij nooit wat krijgt? Sorry voor het hele verhaal, maar ik haat het als mensen zo denken. Luister vooral naar jezelf♡ Je gaat het jezelf nooit vergeven.

Wauw, hier schrik ik toch echt wel van! En wat als het kindje niets mankeert, maar als het 1 jaar is er iets gebeurt? Zet hij jullie dan ook het huis uit? Mijn kerngezonde neefje kreeg met 1,5 jaar de waterpokken, deze is naar binnengeslagen waardoor hij hersenletsel op heeft gelopen en nu een lichamelijke beperking heeft. Hij is inmiddels 18 en kan verder alles met enige aanpassingen en is hartstikke gelukkig! Jouw man zou jullie dus de deur uit zetten? Ik vind het heftig hoor.. hopelijk komen jullie er samen uit dat je ook van kindjes met een handje, beentje of teentje minder kunt houden!

Sorry hoor maar wat een k*topmerking van je man! Ik kan mij nog enigszins voorstellen dat wanneer een kindje heel ernstige afwijking heeft, waardoor hij/zij bijvoorbeeld pijn zou hebben elke dag, dat je abortus dan serieus overweegt. Wat de andere meiden ook aangeven, wacht eerst de echo af.. de kans is toch het grootst dat er geen afwijkingen zijn. Ik wil je nog wel iets meegeven om overna te denken mocht het toch niet goed zijn en je vriend een abortus eist. Wat wil je zelf? Los van of je nu wel of niet een woning kunt krijgen? Wil je zelf abortus doen? Stel je twijfelt en wilt het eigenlijk niet, maar je doet het voor je vriend. De kans is groot dat je dit hem altijd kwalijk blijft nemen. Kun je dan nog wel met je man samenleven? Persoonlijk denk ik niet dat ik dat kan. Ik duim dat alles goed gaat! Veel sterkte!

Ik vind dit wel een heftige reactie van jou ! “ als een had mis zou ik ook abortus plegen zonder dat mijn man mij hoeft te vertellen??” Ff serieus? Iedereen is vrij om te doen wat hij of zij wil maar ik kan hier niet zo goed tegen. En dan vraag ik me toch af.... Wat nou als jij kind gezond is maar later een ongeluk krijgt en een been gaat missen of hand of een handicap krijgt??? Wat doe je dan he? Je kind op straat zetten?

Hoi, wat een lastige situatie. Ik denk dat iedereen bang is om te horen te krijgen dat er iets mis is met zijn/haar kindje. En iedereen die denkt daar natuurlijk anders over, zo ook jij en je partner. De kans is veel groter dat jullie gewoon een gezond kindje krijgen dus ik zou gewoon de echo afwachten. Mocht er een afwijking zijn, dan twijfel ik er niet aan dat jullie goed ondersteunt worden in jullie keuze door jullie verloskundige. Maar volg vooral je hart, en praat veel zodat je zeker weet dat je de goede keuze voor jullie kindje maakt mocht de uitslag van de echo afwijkend zijn.

Bijzonder dat hij zo denkt. Zelf werk ik in de gehandicapten zorg. Zie vaak juist mensen die bij geboorte of in eerste levensjaren ze beperking hebben gekregen. Dan kan je het ook niet terug stoppen ofzo

Jammer dat tegenwoordig het kind meer dan perfect moet zijn! Iedereen zijn eigen mening, maar man man man! Abortus overwegen als er lichamelijk een kleine afwijking plaatsvind, dat noem je geen ouderschap. Bah!

Waarom wordt er überhaupt van uit gegaan dat er iets mis is met je kindje?🤨😕 Je baby is hoogstwaarschijnlijk gewoon perfect in orde en zo'n stress hoeven jullie jezelf echt niet op te leggen voor al die weken te zitten piekeren over al die zaken die wel ooit eens mis zouden kunnen gaan in de baarmoeder of genetisch bepaald of iets anders... Er worden ontelbaar keer vaker gezonde kindjes op de wereld gezet dan kindjes met 1 of andere afwijking van de norm hoor. Ik zou ook denken dat als je al enige tijd met je partner samen bent en jullie bewust hebben gekozen om samen aan kinderen te beginnen, dat jullie als koppel en parents to be op dezelfde golflengte zouden zitten over al deze zaken vooraleer er effectief een kind wordt gemaakt? Ik ken natuurlijk niet jullie situatie, kan zijn dat jullie toch nog niet zo lang samen zijn ofzo, maar vind het vreemd dat er plotseling uit het niets zo'n uitspraken worden gedaan waar de andere persoon dan volledig van in shock is omdat die zó hard ingaat tegen hoe je dacht dat je partner was?🤷🏼‍♀️ Ik zou zeggen bespreek zo'n zaken op voorhand in de toekomst of neem nu alleszins het heft in eigen handen en praat met je partner over alle zaken die met kinderen te maken hebben, zo sta je binnen x-aantal tijd niet voor verrassingen... succes!🤞

Ik lees aan je bericht dat je zelf helemaal geen abortus wilt plegen als er iets met de baby aan de hand is. Dan vooral niet doen! Maar maak je er niet druk over. Als er wat aan de hand is (kans is het grootst dat alles goed is), dan is het toch nu al zo en je kunt er niks aan doen. En ook je man kan ergens anders heen gaan, dus daar zou ik me ook geen zorgen over maken. Dat zie je dan allemaal wel weer toch? Neem het stapje voor stapje. In doemscenario’s denken heeft niemand ooit geholpen.

Wauw. Wat een belachelijke reactie zeg! Ik snap heel goed dat mensen met 20 weken een kindje laten weghalen die geen kwaliteit van leven heeft. Dus bijv. als het maar kort en met pijn kan leven. Maar omdat die mogelijk een handje mist? Nee! Geen schijn van kans ook. Bovendien niet alles is te ondervangen in de NIPT of de 20 weken echo. Het kan ook heel slecht horend zijn of blind ofzo?! Als dat bij de geboorte blijkt wat dan? Gelukkig is het zo dat in de meeste gevallen de 20 weken echo goed is, dus waarschijnlijk is er niets aan de hand. Probeer daar ook aan vast te houden en je niet druk te maken met wat als dan.. heel veel sterkte!