Miskraam bij 13 weken zwangerschap

Geen ervaring mee en ook geen advies, maar wil je heel veel sterkte wensen🤍 vooral doen wat goed voelt voor jou!

Dankjewel, toch lief dat je reageert

Ach, wat verdrietig toch! Ook omdat je niet echt tijd hebt om lichamelijk en geestelijk een beetje bij te komen. Sterkte ❤️

Hey, wat vreselijk voor je/jullie! Toch wil ik je feliciteren met je kindje en ook gecondoleerd 🥺 Ik ben zelf bevallen bij m’n vorige zwangerschap met 15 weken.. en voelde precies hetzelfde als wat jij voelt.. m’n bed in duiken en er nooit meer uitkomen, want vreugde zal ik toch niet meer voelen.. ik zou nooit meer kunnen lachen, daar was ik van overtuigd.. maar omdat ik nog andere kinderen heb MOEST ik wel mijn bed uit en doorgaan, dat heeft me er dan ook wel voor een deel doorheen gesleept.. wat eigenlijk het ding is.. je moet erdoorheen, hoe graag je het ook uit de weg wilt gaan.. dat gaat helaas niet.. om er doorheen te kunnen is erover praten met andere, en er open over zijn er fijn/goed. Laat alle emoties toe! De pijn word helaas niet minder😔 maar wel draaglijker met de tijd. Een herdenking vind ik een erg mooi idee! Maar doe vooral waar jij je goed bij voelt ❤️ als je nog erover wilt praten kan je me altijd berichten! Heel veel sterkte in deze zware periode, knuffel! 🤗

Zelfs nie meegemaakt ( miskraam met 8 weken ) maar ik wil je enorm veel sterkte wensen 💋 !!!! Je moet doen wat voor jou goed aanvoelt !

Heel veel sterkte. Heel begrijpelijk dat je liever je bed in duikt. Misschien kan he afspreken het gewoon te proberen, maar als het niet gaat, je zonder al teveel vragen naar je bed kan gaan. Misschien heb je wat aan de steun van je naaste maar denk goed aan jezelf 🍀

Geen ervaring mee, maar wil je een heel dikke knuffel geven💗.

Dit omschrijf je precies goed, het voelt allemaal zo oneerlijk dat de wereld door draait en ik er midden in sta maar niet door wil. Ook ik moet ivm onze andere dochter, en ik ben oprecht blij dat ik haar heb en dus verder moet. Maar wat is dat soms lastig. Ik zal je een pb sturen, moet alleen even kijken wanneer. Heb mijn dochter belooft dat we zo een slaap feestje doen ivm mijn verjaardag (belofte maakt schuld). Ik merk als mensen om me heen zijn dat ik niet goed mijn emoties kan laten gaan, dit kan ik pas als ik alleen ben. Of ik uit het in boosheid, maar dat maakt alles nog ondraaglijker lijkt wel. Ik hoop snel mijn hulp te krijgen. Maar praten met lot genoten zal ook goed doen

Ja ik herken veel van je gevoelens, ik zit er nog steeds af en toe mee hoe oneerlijk het allemaal is.. Ook ik had moeite met emoties toelaten bij andere, zelfs bij mijn kinderen, dus ik heb het een lange tijd weggedrukt, tot de maatschappelijk hulp van t ziekenhuis me belde (omdat er een traject vooraf ging dan bij mij, ons zoontje had namelijk Trisomie 18 en had al een keer gesprek met haar gehad en ze had gelezen dat ik inmiddels bevallen was) Toen stortte ik helemaal in elkaar en heb alleen maar gehuild.. met huiswerk dat ik zulke momenten voor mezelf moest inplannen om even bij m’n zoontje stil te staan en gewoon goed uithuilen, alles toelaten ect.. Het lukt mij niet om je een bericht te sturen.. dus ik wacht jou berichtje wel even af.. geniet maar lekker van je dochtertje vanavond! Dan praten we later wel 😘

Veel sterkte 💖

Ik heb je een berichtje gestuurd. Ik wacht nog op de hulp maar ze hebben wel door dat ze niet te lang moesten wachten

He wat verschrikkelijk dat je dit hebt moeten meemaken. En nu nog de uitslag afwachten lijkt me ook erg slopend. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt na een slechte NIPT uitslag hebben we besloten de zwangerschap af te breken. Ik ben toen net zo bevallen als jij ook hebt gedaan, bij bijna 17 weken zwangerschap. Ik vond het hartverscheurend. Ook een beetje onwerkelijk. Je bent toch al best ver in de zwangerschap en ook bij ons leek het allemaal zo goed te gaan. De eerste weken heb ik ook zoveel moeten huilen. Als tip zou ik je ook mee willen geven om je tranen te laten gaan en je verdriet de ruimte te geven. Daarnaast heeft bij mij er veel over praten met vriendinnen, familie, collega's en natuurlijk mijn vriend ook erg geholpen om het een plekje te kunnen geven. Ik lees dat je al een kindje hebt. Dat hebben wij ook en daar kan ik ook zoveel kracht uit halen. Wat al eerder word genoemd, je moet wel doorgaan met de dagelijkse dingen hierdoor. Mijn sterrenkindje heeft ook een mooi plekje in de woonkamer gekregen met een echofoto, hand/voet afdruk en een gedichtje samen in een lijstje. Heel veel sterkte en een dikke knuffel! De komende tijd zal moeilijk zijn, maar er komt echt een tijd dat het makkelijker wordt en je het een plekje kunt geven. ❤

Phoeh.Veel sterkte ❤

Dankjewel dat je dit zo wil vertellen, dit geeft me toch wel kracht want je voelt je zo eenzaam in de wereld dan. Mensen voelen je verdriet maar snappen het niet. Mijn dochter is echt de kracht om door te gaan hoe moeilijk het soms ook is.

Ik ben momenteel 7+4 zwanger maar het gaat niet goed...miskraam😢😢...echo was slecht..op maandag moet ik terug voor pillen... Ik leef met jou mee....ik vind het heel erg wat je meemaakt😢😢😢...dikke knuffel en veel sterkte🤗😘

Ook wij hoorden bij ons tweede kindje met de 13 weken echo dat er geen hartslag meer was (ondanks eerdere goede echo's en een goede NIPT). Ik was onverwacht zwanger, dus qua emoties zijn wij in een korte tijd alle kanten op geslingerd. Ik ben naar de gynaecoloog geweest, kreeg vanuit daar pillen mee, welke ik besloot de volgende dag in te nemen, als het nodig was (mocht zelf bepalen wanneer ik dat wilde doen). Uiteindelijk is de miskraam in de nacht na het bezoek bij de gynaecoloog uit zichzelf op gang gekomen en ben ik thuis met ruim 14 weken bevallen van ons kleine mannetje 💙 Dit was half augustus, ik heb het mentaal zwaar gehad en soms nog. Maar het heeft echt tijd nodig! Ookal wil ik soms nog heel hard tegen de wereld schoppen 🙈

Afgelopen juni kwamen we er met 22 weken zwangerschap achter dat het hartje niet meer klopte. Na een goede nipt (met nevenbevindingen) en alle goede echo’s (zelfs nog een goede 20 weken echo) was dit een grote shock. Een paar dagen later ben ik in het ziekenhuis bevallen. Ik zag hier heel erg tegenop, maar uiteindelijk was het echt wel mooi en was m’n zoontje zo prachtig! Ik voelde toen alleen maar liefde eigenlijk, terwijl ik heel bang was voor hoe hij eruit zou zien. Uit alle onderzoeken (we hebben al het mogelijke gedaan) is geen oorzaak gekomen. Gelukkig heb ik al een dochter en zij is de reden dat ik elke dag mijn bed ben uitgekomen. Toen we alle uitslagen binnen hadden en er geen erfelijke component bleek te zijn, zijn we weer begonnen voor een kindje. Niet ter vervanging, maar het vult wel een enorme leegte die ik voelde. Inmiddels ben ik weer 14 weken zwanger (het is heel snel gegaan), maar ik vind het doodeng nu. Ik kan pas genieten als het kindje er is. Gek is nu wel dat de uitgerekende datum dicht bij de geboortedatum van mijn zoontje ligt. Wat mij wel heeft geholpen is veel afleiding zoeken. Op mijn werk heb ik dat sowieso en op mijn vrije dagen ging ik met mijn dochter op pad en met mensen afspreken in de avonden. Als ik wilde kon ik er dan over praten, maar soms kon ik ook gewoon ontspannen en een wijntje drinken ofzo. En het klinkt misschien gek of hard, maar de aanwezigheid van een nieuw kindje gaf me (ondanks de angst) ook een soort rust. Heel veel sterkte voor nu! En ik denk dat je verjaardag prachtig en emotioneel wordt. Mooi moment om haar te herdenken. Ps. Vergeet ook alsjeblieft niet dat iedereen hier anders mee omgaat. Ik heb wel wat kritiek van mijn omgeving gehad over hoe ik met dit verlies ben omgegaan. Ik kom vrij rationeel over en kan bijvoorbeeld pas huilen als ik alleen ben. Overigens huil ik bijna elke dag nog even om mijn verlies, maar dat ziet dus niemand. Mensen veroordelen wat ze zien, hoe je ook reageert. Mijn tip zou zijn om dat absoluut te negeren. Doe dit zoals je zelf denkt dat goed is. En neem daar alle tijd voor die jij daarvoor nodig hebt. Sterkte!

Geen ervaring.. maar wel heel veel kracht jou kant op ❤

Ik heb vorig jaar hetzelfde meegemaakt, Ik had met 13 weken de geslachtsecho, daar kreeg ik slecht nieuws terwijl 4 dagen daarvoor bij de vk niets gezien was… Er bleken cystes in de nek te zitten, en vocht rondom de hersenen, de longen en in het buikje. Ze leefde wel. Daarna hoorde we dat het een meisje was. Niet dat ik blij was om überhaupt nog iets hierover te horen want ik wist dat het foute boel was, 2 dagen later was ik in het ziekenhuis voor een echo bij de gyn. Inmiddels was er ook vocht rondom het hartje en de gyn gaf aan dat de mogelijkheid op leven buiten de baarmoeder nihil zou zijn en dit een zwaargehandicapt kindje zou worden als dit zo zou zijn. Het was maandag en donderdag zou ik naar leiden gaan voor echo en verder onderzoek, ze bereide me echter al voor om rekening te houden met dat mijn kindje dan al overleden zou kunnen zijn wegens de vocht rond het hart. En die donderdag bij de echo zag ik het gelijk. Ze hoefde niet eens meer iets te zeggen. 31 augustus ben ik ingeleid, kreeg ik tabletten en later op de avond ben ik bevallen met 15 weken. Ze hebben een stukje navelstreng ter onderzoek afgenomen en opgestuurd en ik heb haar mee naar huis genomen in mooi mandje, gekregen van het ziekenhuis (deze hebben ze altijd liggen voor overleden kindjes) hierin zat zij in een bakje water welke gekoeld moest blijven tot we haar zouden begraven Ik heb foto’s gemaakt van haar helemaal in mijn hand en deze zijn bewerkt door een speciale stil leven fotografe. 1 van de foto’s zie je hieronder. Je zag ook aan haar dat zij iets mankeerde. De verdikkingen in de nek waren zichtbaar. We hebben haar na een aantal dagen begraven en ik zou na 6/8 weken geloof ik de uitslag krijgen. Nooit gekregen. stukje navelstreng is kwijtgeraakt door 1 van de twee ziekenhuis. (Afgenomen in Den Haag opgestuurd naar leiden) Advocaat in de hand genomen maar helaas konden de ziekenhuizen niet verantwoordelijk gehouden worden omdat niet aantoonbaar was welk ziekenhuis fout zat. Dit was belangrijk voor mij en ik heb moeite gehad dat ik nooit wist wat er met mijn kind aan de hand was en of dit vaker kan voorkomen (ik heb twee bloedziektes) dus ik wilde dit echt weten. En ik heb twee miskramen gehad in 2018 en 2019. Echter ben ik ook in 2020 zwanger geraakt van een nu gezond meisje van bijna 2. Dus ik weet dat ik wel gezonde kinderen kan maken. 6 weken na haar geboorte werd ik zwanger van dit meisje, en mijn dochter heeft mij erdoorheen gesleept. Ik had geen tijd om te rouwen ik moest zorgen voor mijn baby die toen 5 maanden was. Maar ik heb veel geschreven op dit forum en daar troost uit gehaald en de dames die mij steunde. Uiteindelijk, nu dus een jaar geleden gaat het veel beter. Ik wilde wel weer gelijk zwanger worden, want je had iets, en dat is abrupt van je afgenomen. Ik begreep dit nooit van vrouwen maar nu begrijp ik het wel. Zeker in dit stadium van zwangerschap Net zoals jou moest ik ook na 2 dagen weer weken ( nu zzp maar toen was ik in loondienst) maar ookal moest ik bevallen met als jou het is de wet van Nederland dat dit onder miskraam valt en dat je dan eigenlijk geen recht hebt op ziekte dagen…. Klote wet. Een bevalling is een bevalling… De foto’s die ik van haar heb geven me rust, Dit forum hielp me. En van me af schrijven hielp me. Ik heb het er nooit vaak over gehad met mensen. En ik kan niet wachten om weer zwanger te zijn in de toekomst. De drang is wat minder nu maar niet weg en ik hoop dat er nog wat kindjes bij zullen komen.

Ook heb ik papieren van het zkh gekregen waarmee ik haar kan aangeven bij de gemeente zodat zij geregistreerd staat als mijn kind. Hier zit geen uiterlijke datum bij je kan dit heel je leven lang doen. Dit hielp mij ook. Ik wilde dit heel graag doen maar uiteindelijk had ik er niet meer zo’n haast mee. Dat is een beetje gezakt. Maar ik wil het wel nog een keer gaan doen.